Suwałki – wiadomości, informacje, historia, turystyka, atrakcje

Początki Suwałk wiążą się z akcją osadniczą i kolonizacyjną zakonu kamedułów, którzy w 1667 roku, z nadania króla Jana Kazimierza, stali się właścicielami rozległych dóbr obejmujących znaczny obszar dzisiejszej Suwalszczyzny.

Suwałki. Wpływ kamedułów

Zanim to nastąpiło, ziemie te znajdowały się we władaniu Jaćwingów o czym do dziś świadczą, rozrzucone wokół Suwałk, liczne stanowiska archeologiczne i pozostałości osad obronnych. W końcu XIII wieku nastąpił jednak ostateczny upadek Jaćwieży, która nie potrafiła przeciwstawić się napierającym z zachodu Krzyżakom.

 

Po 1422 roku obszar ten znalazł się w Wielkim Księstwie Litewskim. Pokrywające go, niedostępne puszcze, na wiele lat stały się terenem wielkoksiążęcych i królewskich łowów. Po objęciu go przez kamedułów, ich centrum stała się wyspa Wigry, gdzie w pierwszej połowie XVIII wieku, w miejscu królewskiego dworu myśliwskiego, wzniesiony został imponujący klasztor i kościół. Nowi właściciele niemal natychmiast rozpoczęli systematyczną eksploatację puszczańskich bogactw. Karczowali lasy, zakładali rudy i smolarnie, sprowadzali osadników i zakładali nowe wsie.

Suwałki. Początki osady

Jedną z nich były również Suwałki, o których pierwsza wzmianka pochodzi z roku 1688. Dwa lata później nowo założona wieś, liczyła…dwa domy.  W roku 1700 w kronikach wymieniano już Suwałki Małe i Wielkie. W pierwszej dekadzie XVIII stulecia, podobnie jak cały region, Suwałki spustoszyła epidemia. Klęska, która tak dotkliwie dotknęła Suwalszczyznę sprawiła, że kolejne dziesięciolecia zdominowały wysiłki związane z odbudową zniszczeń. Zakonnicy zdawali sobie sprawę z dogodnego położenia Suwałk, leżących w sercu ich posiadłości.

 

W kwietniu 1710 roku zdobyli u króla Augusta II zgodę na odbywanie tu targów i jarmarków, a 2 miesiące później rozpoczęli budowę drewnianego kościoła pod wezwaniem Świętego Krzyża. W grudniu 1715 roku, przeor wigierskiego klasztoru ojciec Ildefons ogłosił dokument erygujący miasto. 2 marca 1720 roku, lokację kamedulską potwierdził przywilej króla Augusta II, kończący proces tworzenia miasta. Zgodnie z nowym przywilejem władze w mieście sprawowali powoływani przez klasztor: wójt, burmistrz oraz ławnicy. W przywileju określony został także wizerunek miejskiej pieczęci (herbu) z wyobrażeniem Świętego Romualda i Świętego Rocha.