2_Film - Podlaskie - wiadomości, historia, turystyka, atrakcje, przyroda

Po tym moście zostało już tylko wspomnienie.

Posted on 16/05/2025 | by Kamil Gopaniuk

Drewniana konstrukcja w Bronowie idealnie współgrała z okolicą. Dzika przyroda, Narew wolno płynąca, a także śpiew ptaków – to wszystko idealnie komponowało się z dawnym mostem. Teraz jest tu jakby nowocześniej. Czy lepiej? Dla rolników na pewno. Bo to oni głównie korzystają z tej konstrukcji.

Tylko, że zawsze są dwie strony medalu. Dawny most był odwiedzany przez turystów, bo nagrywano na nim ważną scenę filmu Wołyń – Wojciecha Smarzowskiego.

A Wy co uważacie? Lepszy stary most, drewniany – czy nowoczesny?

Partnerzy portalu:

Podlaskie to raj dla rowerzystów. Gdzie można jeździć?

Posted on 15/05/2025 | by Kamil Gopaniuk

Ta wycieczka zaczęła się od Hajnówki, a konkretnie od posągu żubra – symbolu Podlaskiego. Ponadto miasteczko to też dobre miejsce, by poznać lokalną kulturę. Najważniejszy jednak jest fakt, że Hajnówka jest bramą do Puszczy Białowieskiej! Możecie tu przyjechać z każdego zakątka Polski pociągiem lub samochodem, a następnie rowerować od ręki po przepięknych przyrodniczo terenach, które zaczynają się od razu na obrzeżach maleńkiego miasteczka.

A jeżeli Puszcza Białowieska, to także i miejscowości okoliczne – czyli Werstok, Topiło czy oczywiście Białowieża – gdzie znajduje się park przy Parku Narodowym, rezerwat żubrów czy rezerwat ścisły – gdzie wejdziemy tylko z przewodnikiem. Następnie możemy pojechać przez Krainę Otwartych Okiennic do kolejnej Puszczy.

Kolejny przystanek to Supraśl i Puszcza Knyszyńska. Tu nie możemy ominąć nie tylko pięknego miasteczka, jego bulwarów i okolicznego lasu Puszczy Knyszyńskiej. Koniecznie pojedźmy przez Cieliczankę do Kołodna, a tam na Górę Świętej Anny. Potem kierujmy się do Królowego Mostu, by przez Downiewo dojechać do Radul, a następnie na Wyżary – zbiornik wodny w środku lasu. Potem już łatwo dojedziemy do kolejnego przystanku.

A są nim tatarskie Kruszyniany. Tu jest zabytkowy meczet, mizar i regionalne jadło. A to wszystko na skraju naszego kraju. Pod koniec możemy wrócić przez Krynki – do Supraśla.

Partnerzy portalu:

Pociągi pojadą częściej i szybciej do Wilna!

Posted on 14/05/2025 | by Kamil Gopaniuk

Od grudnia podróż pociągiem z Białegostoku do Wilna stanie się łatwiejsza i wygodniejsza. PKP Intercity rozbudowuje ofertę połączeń międzynarodowych, dzięki czemu pasażerowie z Podlasia zyskają dostęp do częstszych przejazdów na Litwę. Nowe połączenia przewidują uruchomienie drugiej pary pociągów na trasie Polska–Litwa, co przełoży się na dogodniejsze opcje podróży także dla mieszkańców i turystów odwiedzających Białystok. Jedno połączenie będzie rano – jak dotychczas, drugie popołudniowe z powrotem następnego dnia.

Trasa z Białegostoku do Wilna prowadzi przez przejście kolejowe w Mockawie, gdzie pasażerowie przesiadają się do litewskich pociągów Kolei Litewskich (LTG Link), przystosowanych do szerszego rozstawu torów. Obecnie podróż trwa około 6-7 godzin (na Litwie jest inna strefa czasowa). Jednak planowane inwestycje infrastrukturalne oraz lepsze skomunikowanie pociągów już w najbliższych latach znacząco skrócą czas podróży – docelowo nawet o połowę do roku 2027.

Te zmiany są częścią większego projektu Rail Baltica, który przewiduje gruntowną modernizację połączeń kolejowych łączących Polskę z krajami bałtyckimi. Dzięki temu Białystok będzie mógł pełnić rolę dogodnego punktu startowego dla turystów planujących wizytę w Wilnie i innych miastach Litwy, a także dalsze podróże w głąb krajów bałtyckich czy Europy Środkowo-Wschodniej.

Zwiększona częstotliwość kursowania oraz krótszy czas przejazdu uczynią kolej atrakcyjną alternatywą dla podróży samochodowych i autokarowych. Jest to istotne udogodnienie zwłaszcza dla turystów, którzy chcą wygodnie, bezstresowo i ekologicznie odwiedzić Wilno, odkrywając jego bogate dziedzictwo kulturowe i historyczne.

Partnerzy portalu:

Pałac Branickich w Białymstoku. Prawdziwa perełka Podlasia!

Posted on 13/05/2025 | by Kamil Gopaniuk

Partnerzy portalu:

Same perełki Podlasia! Zobacz ten wyjątkowy film.

Posted on 07/05/2025 | by Kamil Gopaniuk

Piękne widoki, kolorowe cerkwie, drewniane domy, trochę Białegostoku i piękna pogoda! Film, który obejrzeliście powyżej na pewno Was zachwycił. Ale warto tutaj dodać, że nie bez przyczyny. Podlasie przecież naprawdę takie jest!

Zatem jeżeli macie odrobinę wolnego, to koniecznie przyjeżdżajcie, objeżdżajcie, zwiedzajcie, bo jest naprawdę co! Najbardziej chyba trzeba korzystać z wszelkich kładek, bo stany wód coraz niższe, więc niedługo zapewne przestaną działać. Już na tym filmie było widać kompletnie wysuszone Waniewo.

Nie zapomnijcie też posmakować podlaskiej kuchni. Pierogi, kartacze, babka ziemniaczane, kiszona kapusta, ogórki również kiszone to zestaw obowiązkowy dla każdego konesera naszego regionu.

Partnerzy portalu:

Nie chcesz wyjeżdżać na majówkę? Wsiadaj w autobus 500 i zwiedzaj Supraśl!

Posted on 29/04/2025 | by Kamil Gopaniuk

W samym sercu Podlasia, otoczony lasami Puszczy Knyszyńskiej, leży Supraśl – niewielkie miasteczko, które swoim spokojem, historią i kulturą przyciąga coraz więcej turystów. Choć Supraśl nie jest duży, to na jego terenie kryje się zaskakująco wiele miejsc, które warto zobaczyć. Od duchowych zakątków po szlaki przyrodnicze – Supraśl ma w sobie coś, co zostaje w pamięci na długo.

Najbardziej rozpoznawalnym symbolem Supraśla jest Monaster Zwiastowania Przenajświętszej Bogurodzicy i św. Apostoła Jana Teologa. To prawosławny zespół klasztorny, który powstał w XVI wieku i do dziś emanuje niezwykłym spokojem. Wchodząc na jego dziedziniec, trudno nie poczuć duchowej głębi miejsca. Kopuły, zabytkowe mury oraz Muzeum Ikon, znajdujące się na terenie monasteru, przyciągają zarówno pielgrzymów, jak i turystów spragnionych kontaktu z żywą historią. Ikony, przedstawione w muzeum, tworzą niezwykłą podróż przez duchowy świat prawosławia, nawet dla tych, którzy wcześniej nie mieli z nim styczności.

Kilka kroków od klasztoru stoi Pałac Buchholtzów, dawna siedziba fabrykanckiej rodziny, która współtworzyła bogactwo Supraśla w czasach rozwoju przemysłu włókienniczego. Obecnie mieści się tu Liceum Plastyczne, ale budynek nadal zachwyca swoją elegancką architekturą i pięknym ogrodem. Z zewnątrz pałac przypomina rezydencje znane z powieści o minionych epokach. Warto przespacerować się wokół i wyobrazić sobie, jak tętniło tu życie w XIX wieku.

Supraśl to nie tylko zabytki, ale i przyroda, która niemal otula miasto ze wszystkich stron. Tuż za granicami zabudowy rozciąga się Puszcza Knyszyńska – jeden z największych kompleksów leśnych w Polsce. Miłośnicy pieszych wędrówek i rowerowych eskapad znajdą tu dziesiątki kilometrów szlaków, wiodących przez dzikie lasy, torfowiska i doliny rzek. Dla tych, którzy wolą spokojniejsze spacery, idealnym miejscem będą bulwary nad rzeką Supraśl. To świetna trasa na popołudniowy spacer – z jednej strony woda, z drugiej kawiarnie i restauracje, gdzie można zatrzymać się na lokalne specjały.

Spacerując po Supraślu, trudno nie zwrócić uwagi na drewniane domy z XIX i początku XX wieku, wiele z nich to dawne domy tkaczy, którzy niegdyś pracowali w miejscowych manufakturach. Charakterystyczne okiennice, ozdobne ganki i pachnące ogrody tworzą atmosferę miejsca, w którym czas płynie inaczej. Warto zatrzymać się przy Domu Ludowym, który jest przykładem architektury inspirowanej stylem zakopiańskim, rzadko spotykanym w tej części Polski.

Supraśl to miasto, które nie przytłacza swoją wielkością, ale oferuje wyjątkowe doświadczenia. Łączy w sobie bogactwo historii, głębię duchowości, bliskość natury i kulturę na najwyższym poziomie. Każdy, kto raz da się wciągnąć w jego spokojny rytm, prędzej czy później zapragnie tu wrócić – choćby na chwilę, by znów poczuć zapach lasu, usłyszeć śpiew rzeki i zobaczyć, jak wieczorne światło maluje ciepłe barwy na drewnianych domach.

Można tu dojechać z Białegostoku rowerem albo autobusem linii 500.

Partnerzy portalu:

Młyńskie koło wróciło na Rynek Kościuszki. Już działa!

Posted on 28/04/2025 | by Kamil Gopaniuk

W ubiegły weekend białostoczanie znów mogli korzystać z młyńskiego koła, które stoi na Rynku Kościuszki. Dzięki atrakcji można spojrzeć na centrum miasta z góry. Średnica konstrukcji wynosi ok. 30 metrów. Oznacza to, że u szczytu mamy widoki jak z 10-piętrowego wieżowca. Do dyspozycji zainteresowanych jest 20 gondoli. Każda z nich ma 6 miejsc. W poprzednich latach młyńskie koło cieszyło się dużym zainteresowaniem mieszkańców i turystów.

Największym zainteresowaniem koło cieszy się w ciepłe weekendy oraz wieczorami, gdy centrum miasta jest rozświetlone. Wtedy panorama z wysokości robił niesamowite wrażenie. Warto dodać, że obecność koła młyńskiego wpływa także korzystnie na okoliczne lokale gastronomiczne. Bo jak już ktoś przyjedzie do centrum, to nie tylko na koło, ale też na lody, gofry, pizzę czy inny posiłek.

W innych miastach na świecie tego rodzaju atrakcje również cieszą się ogromną popularnością. Jednym z najsłynniejszych przykładów jest London Eye, czyli wielkie koło widokowe w Londynie, które osiąga wysokość aż 135 metrów i oferuje widok na ogromny obszar stolicy Wielkiej Brytanii.

Partnerzy portalu:

Majówka 2025. 10 miejsc, które trzeba zobaczyć w Podlaskiem.

Posted on 25/04/2025 | by Kamil Gopaniuk

Majówka 2025 zbliża się wielkimi krokami, a Podlaskie to idealny kierunek dla tych, którzy pragną odpocząć od zgiełku miasta, zanurzyć się w dzikiej przyrodzie i odkryć bogactwo kulturowe regionu. Oto 10 miejsc, które warto odwiedzić podczas długiego weekendu majowego:

Białowieża i Puszcza Białowieska

To serce dzikiej natury Europy. Spacer po Rezerwacie Ścisłym, obserwacja żubrów oraz jazda kolejką wąskotorową z Hajnówki do Topiła to tylko niektóre z atrakcji. Gdy tylko zajedziemy na miejsce, to dostrzeżemy jak jest wiele możliwości zwiedzania. Potężne dęby, park pałacowy, muzeum, ścieżki leśne czy jazda rowerem. Do wyboru, do koloru!

Kanał Augustowski i Augustów

Idealne miejsce dla miłośników wodnych przygód. Spływy kajakowe, rejsy statkiem oraz relaks nad jeziorami sprawiają, że Augustów to doskonały wybór na aktywny wypoczynek. Do tego sam Augustów jest miejscem, gdzie można spacerować czy jeździć rowerem. Ścieżek jest mnóstwo!

Tykocin

Urokliwe miasteczko z bogatą historią. Zamek, barokowa synagoga oraz klimatyczne uliczki przyciągają turystów szukających autentycznych doświadczeń. Do tego ścieżka spacerowa przy rzece oraz możliwość pływania barką po Narwi to same świetne pomysły na odpoczynek.

Supraśl

Miasto uzdrowiskowe otoczone Puszczą Knyszyńską. Warto odwiedzić Monaster oraz Muzeum Ikon. Spacer po malowniczych uliczkach i relaks nad rzeką Supraśl to doskonały sposób na spędzenie czasu. Do tego jest wiele leśnych dróg w okolicy. Dzięki czemu pieszo lub rowerem możemy zrobić wiele kilometrów.

Kruszyniany

Miejsce, gdzie można poznać kulturę tatarską. Drewniany meczet, mizar oraz regionalna kuchnia to atrakcje, które pozwalają zanurzyć się w historii i tradycji tej społeczności. Ponadto Kruszyniany to cicha i spokojna wieś. Możemy tam się odstresować, kontemplować i realnie wypoczywać!

Biebrzański Park Narodowy

Choć ostatnio ucierpiał w pożarze, to nadal jest rajem dla miłośników przyrody i ornitologów. Rozległe bagna, dzika fauna i flora oraz liczne szlaki turystyczne czynią to miejsce wyjątkowym na mapie Polski. Ponadto to królestwo łosia. Te wielkie zwierzę można podglądać w jego naturalnym środowisku. Tylko trzeba rano wstać.

Wigierski Park Narodowy

Położony wokół jeziora Wigry, oferuje piękne krajobrazy, klasztor oraz możliwość aktywnego wypoczynku na łonie natury. Z wieży klasztoru możemy podziwiać przepiękne widoki na całą okolicę, można też przenocować w jednej z „cel”. Do tego nie brakuje miejsc na spacery i jazdę rowerem. Smaczku dodaje fakt, że Suwalszczyzna to górzyste tereny, więc jest to miła odmiana od płaskiego Podlasia.

Białystok

Stolica regionu z licznymi atrakcjami: Pałac Branickich, Rynek Kościuszki, cerkwie, murale oraz bogatą ofertą kulturalną i gastronomiczną może być ciekawym sposobem na spędzenie czasu. Jednak naszym zdaniem wiele mają do zaoferowania również Dojlidy, na których można odpocząć z lądu i z wody – wypożyczając sprzęt.

Drohiczyn

Historyczne miasteczko położone nad Bugiem. Zabytkowe kościoły, klasztory oraz malownicze widoki na rzekę czynią to miejsce idealnym na spokojny spacer i refleksję. To także dobra okazja, by wybrać się kajakiem, o ile komuś woda nie jest za zimna. Na pewno jest gdzie spacerować.

Bielsk Podlaski

Często pomijane w różnych zestawieniach miasto z bogatą historią i wielokulturowym dziedzictwem. Spacerując po jego uliczkach, można poczuć klimat dawnych czasów i odkryć liczne zabytki. To między innymi miejsce, gdzie nagrywano słynnego „Znachora”. Do tego przyjemny klimat małego miasteczka pośród natury. Bielsk Podlaski docenią wszyscy, którzy tęsknią za dawnymi czasami. Bo Bielsk taki trochę jest – nowoczesny, ale staroświecki. I to jego największa zaleta.

Podlasie to region, który zachwyca swoją różnorodnością i autentycznością. Niezależnie od tego, czy szukasz aktywnego wypoczynku, kontaktu z naturą czy chcesz zgłębić bogactwo kulturowe – nasz region ma to wszystko. Majówka 2025 to doskonała okazja, by odkryć te skarby i zakochać się w tej części Polski.

Partnerzy portalu:

Pociągi wrócą do Łomży po 30 latach. Już za rok!

Posted on 23/04/2025 | by Kamil Gopaniuk

Pociągi pasażerskie wrócą do Łomży – a przejazd do Białegostoku zajmie zaledwie 1 godzinę i 20 minut, natomiast do Warszawy niespełna dwie godziny. Pierwsze składy regionalne mają ruszyć już w drugiej połowie przyszłego roku, a w 2027 roku planowane są już regularne kursy Intercity oraz kolei mazowieckich.

Za realizację inwestycji odpowiada PKP PLK w ramach Programu Kolej Plus. We wtorek, 22 kwietnia podpisano umowę z wykonawcą, firmą ZUE SA. Wartość całego przedsięwzięcia to 367 milionów złotych brutto. Kluczowym elementem projektu jest rewitalizacja linii kolejowej łączącej Łomżę ze Śniadowem i dalej z Łapami, co pozwoli połączyć Łomżę z Białymstokiem. Zakończenie wszystkich prac przewidziano na 2029 rok.

Najważniejsze w tym wszystkim będzie nie tylko połączenie, ale również elektryfikacja linii. Bo to otwiera drogę dla stałych połączeń krajowych. Odbudowana będzie też stacja kolejowa w Łomży. Pierwsze pociągi mają się pojawić na trasie już w przyszłym roku.

Początkowo planowano cztery kursy dziennie, ale w nowym harmonogramie znajdzie się ich co najmniej 14, w tym aż 10 pociągów Intercity. Nowoczesne składy mają pokonywać trasę do Warszawy w 110 minut. Samorząd województwa podlaskiego zobowiązał się do utrzymania co najmniej czterech par pociągów regionalnych na tej trasie przez pięć lat. Docelowo pociągi na odcinku Łomża–Śniadowo będą mogły osiągać prędkość do 120 km/h. Także widać, że urzędnicy podeszli do tej inwestycji nie by było nowocześnie, ale „byleby coś było”.

Partnerzy portalu:

Tak nas widzą inni. Francuzi odkryli Podlasie. Co ich zaciekawiło?

Posted on 04/04/2025 | by Kamil Gopaniuk

Białowieża, Kraina Otwartych Okiennic, Kruszyniany i dziko żyjące żubry. W zasadzie nie jesteśmy zaskoczeni, że ten podlaski zestaw zainteresował zagranicznych turystów najbardziej. Każde z tych miejsc przyciąga na Podlasie niczym magnes. Warto, by w końcu ktoś z tego zrobił jakiś użytek, bo nasz biedny i słabo rozwinięty region mógłby na turystach ze świata zarabiać tak samo jak zarabiają Hiszpanie, Włosi czy Grecy. Ale u nas politycy kompletnie nie są zainteresowani stymulowaniem gospodarki turystycznej. Jedyne, co potrafią to dać bon.

Wybór turystów z Francji wcale nas nie zdziwił. Białowieża to cudowne miejsce o każdej porze roku. A to za sprawą wyjątkowej przyrody. Przepiękne wspomnienia mogą być i latem i zimą, aczkolwiek ta ostatnia musi występować koniecznie ze śniegiem w parze. Inaczej jest tylko szaro, buro i ponuro. Podobnie jest z Krainą Otwartych Okiennic oraz z Kruszynianami – to miejsca wyjątkowe, ale pod względem architektury. Te kolorowe domy i cerkwie to prawdziwy fenomen. Kruszyniany to jeszcze inna wyjątkowość – historyczna. A żubry? Co tu dużo mówić – każdy, kto jest na Podlasiu koniecznie chce zobaczyć dziko żyjące żubry.

Jeżeli nie znacie francuskiego, a chcecie powyższy film obejrzeć rozumiejąc, to w YouTube jest opcja „tłumaczenia automatycznego”. Włączamy napisy, a następnie w ustawieniach wybieramy odpowiednie opcje.

Partnerzy portalu:

Granica na rzece zmieniła wszystko. Tak zaczął się nowy rozdział w historii Białegostoku.

Posted on 31/03/2025 | by Kamil Gopaniuk

Białystok – dziś często kojarzony przede wszystkim z betonowymi blokowiskami i brakiem perspektyw dla młodych – w przeszłości był miastem tętniącym życiem, ośrodkiem innowacji i gospodarczego rozwoju. Nie zawsze był tylko jednym z wielu punktów na mapie Polski. Kiedyś był to symbol dynamicznego wzrostu i przemysłowej potęgi, która przyciągała przedsiębiorców.

Złoty okres miasta rozpoczął się w XIX wieku, a kluczem do tego sukcesu było wyjątkowe położenie geograficzne. Białystok, leżący na styku Królestwa Polskiego (pod prorektoratem rosyjskim) i Imperium Rosyjskiego, stał się naturalnym węzłem handlowym i gospodarczym. Bliskość granicy, różnice pomiędzy podatkami doprowadziła do przyjazdu wielu rodzin fabrykanckich i rozpoczęciu produkcji właśnie tutaj.

Dynamiczny rozwój miasta stał się możliwy również dzięki budowie linii kolejowych, które carowi służyły do celów wojskowych, ale jednocześnie otworzyły szeroki dostęp do eksportu. Już pod koniec XIX wieku Białystok stał się jednym z najważniejszych ośrodków przemysłu włókienniczego w regionie, często porównywanym z Łodzią.

Sercem przemysłowego boomu były imponujące fabryki, zakłady tkackie i przędzalnie, które zatrudniały tysiące ludzi. Fabryki jak słynny zakład rodziny Tryllingów czy Beckera i Moesa produkowały materiały w dużych ilościach. Miasto kwitło, a co za tym idzie przybywało mieszkańców.

Jednak historia nie oszczędziła miasta. XX wiek przyniósł wiele burzliwych wydarzeń, które drastycznie zmieniły bieg lokalnej gospodarki. Pierwsza i druga wojna światowa spustoszyły przemysłowe dziedzictwo Białegostoku. W czasie okupacji hitlerowskiej i radzieckiej część fabryk została przejęta, inne zniszczone lub zamknięte. Powojenny system centralnego planowania gospodarki socjalistycznej dopełnił dzieła zniszczenia. Dawne prywatne przedsiębiorstwa były upaństwowione i podporządkowane odgórnym decyzjom, co skutkowało nieefektywnością i stagnacją.

Dzisiaj Białystok ma przed sobą brak perspektyw, młodzi ludzie wyjeżdżają do większych miast w poszukiwaniu pracy i lepszego życia. Czy jednak można jeszcze przywrócić dawną świetność? Czy istnieje możliwość, aby Białystok ponownie stał się symbolem gospodarczego sukcesu? Aby lepiej poznać tę niezwykłą historię Białegostoku, warto odwiedzić Muzeum Historyczne w Białymstoku. Piotr Niziołek, kierownik muzeum, w powyższym filmie szczegółowo opowiada o kulisach przemysłowego rozwoju miasta. Ta historia jest fascynującą opowieścią, ale także lekcją, z której mogą czerpać współcześni politycy. Zrozumienie przeszłości pozwala bowiem budować mądrzejszą przyszłość, a historię miasta warto przypominać jako inspirację do działania i odrodzenia gospodarczego regionu.

Partnerzy portalu:

Ta piosenka może być dla niektórych kontrowersyjna. Będzie promować Podlasie?

Posted on 28/03/2025 | by Kamil Gopaniuk

Zespół Szeptucha z piosenką ZabobON jest na płycie „Podlasie pod powierzchnią. Metafory Polski północno-wschodniej” wydanej przez Polskie Radio Białystok. Od kilku dni na YouTube możemy również oglądać teledysk do tego utworu. Dla niektórych może to być kontrowersyjne w kontekście promowania naszego regionu.

Energiczny kawałek ZabonOn jest opowieścią o zmaganiach z przesądami, pechami i lękami z nimi związanymi. Bohaterka szuka sposobów na uwolnienie się od ich mocy. Sama treść być może nie jest kontrowersyjna, ale wielu osobom na Podlasiu – co można nie raz wyczytać w komentarzach – nie podoba się sposób promowania Podlasia szeptuchami, czarami czy innymi przesądami, które kojarzą się ze średniowieczem. Inaczej mówiąc – jest grupa osób i to dość spora, która chce by Podlasie w wyobrażeniach innych nie było „zacofane”. Druga grupa – do której zaliczamy się także i my – uważa, że wręcz przeciwnie. Podlasie „zacofane” ma swój wyjątkowy urok, niepowtarzalność, a pokazanie wszystkim że tu czas stoi w miejscu i niewiele się zmienia jest naszym ogromnym atutem, a nie wadą.

Jako region zrobiliśmy krok milowy w promowaniu siebie i to widać na każdym kroku. Dawniej nie było tu żadnych turystów, teraz jest ich dużo więcej, aczkolwiek z powodu napiętej sytuacji na granicy – ostatnio jest ich mniej. Wierzymy jednak, że to tymczasowo. Im szybciej uporamy się z problemem na granicy i przekonamy innych, że jest tu bezpiecznie, turyści powrócą, a promowanie Podlasia właśnie w ten sposób – według nas – jest najlepszym z możliwych sposobów. Najgorszym byłoby udowadnianie wszystkim, że u nas jest tak samo jak wszędzie.

Partnerzy portalu:

To może być inspiracja dla innych. Odlotowi Dziadkowie na Podlasiu!

Posted on 26/03/2025 | by Kamil Gopaniuk

YouTube przyzwyczaił nas do promowania wszelkiej maści patologii i patocelebrytów. Bezduszny algorytm pokazuje ludziom to, co najchętniej oglądają inni. Dlatego Odlotowi Dziadkowie to bardzo miła odmiana dla tego bagna, które serwuje nam amerykański serwis z filmami.

Kanał Rodzinni Dziadkowie, który odkryliśmy dzięki temu, że przyjechali na Podlasie to rodzinne filmy o życiu w kamperze. Autorzy pokazują jak w starszym wieku można spędzać czas ku wspólnemu zadowoleniu. Powyższy film jest relacją z ich krótkiego wyjazdu na Podlasie. Rodzinni Dziadkowie czyli Małgosia i Maciej zachęcają do oglądania i oczywiście przesyłania komentarzy.

W tym odcinku autorzy weszli do cerkwi Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Gródku oraz spotkali się w Skicie Świętych Antoniego i Teodozjusza Pieczerskich w Odrynkach – prawosławnej pustelni na rozlewiskach Narwi – z księdzem Andrzejem. Odwiedzili też Kruszyniany, w których znajduje się meczet polskich Tatarów. Po drodze oczywiście raczyli się (nie zawsze) pięknymi widokami Podlasia.

Partnerzy portalu:

Osada jaćwiesko-pruska. To coś, co warto zobaczyć w Podlaskiem.

Posted on 21/03/2025 | by Kamil Gopaniuk

Osada jaćwiesko-pruska w Oszkiniach niedaleko Puńska w powiecie sejneńskim, to wyjątkowe miejsce, które w formie skansenu rekonstruuje historyczne budowle i życie dawnych plemion Jaćwingów oraz Prusów. Ta prywatna inicjatywa ekoturystyczna, założona i prowadzona przez Piotra Łukaszewicza od 2001 roku, znajduje się na obszarze obejmującym około ośmiu hektarów lasu.

Obiekty na terenie osady powstały w zgodzie z dawnymi technikami budowlanymi, bez użycia współczesnych materiałów takich jak gwoździe. Wśród charakterystycznych budowli można zobaczyć domy wykonane z bali, palisady, fosy, mosty kamienne, wieże strażnicze i drewniane płoty. Szczególną atrakcją są również duże głazy narzutowe, na których wygrawerowano nazwy plemion w kilku językach, podkreślając wielokulturowy charakter miejsca. Odwiedzający mogą poznać autentyczne zwyczaje dawnych Sudawi, spróbować tradycyjnych regionalnych potraw, a także wziąć udział w obchodach świąt plemiennych, takich jak popularna Noc Kupały, odbywających się przy kamiennym ołtarzu.

Dla osób poszukujących niecodziennych wrażeń osada oferuje możliwość noclegu w warunkach bliskich naturze. Dostępne są także różnorodne aktywności, jak obserwacja ptaków z wieży widokowej czy strzelanie z łuku na specjalnie przygotowanej strzelnicy.

Unikalność Osady jaćwiesko-pruskiej w Oszkiniach została doceniona zarówno przez media polskie, jak i zagraniczne, w tym ekipy filmowe z Ameryki Północnej i Południowej, Hiszpanii oraz Korei Południowej. O osadzie powstał również pełnometrażowy film fabularny emitowany w polskiej telewizji. Ponadto inicjatywa została wyróżniona nagrodą II stopnia w konkursie „Sposób na Sukces”, który promuje rozwój społeczności lokalnych.

Partnerzy portalu:

Białystok w 1986 roku. Czy rozpoznajecie te miejsca?

Posted on 19/03/2025 | by Kamil Gopaniuk

Ten film to powrót do przeszłości sprzed prawie 40 lat. Od 30 sekundy powyższego filmu możecie zobaczyć jak rozbudowywał się Białystok. A pokazywano to w kontekście kryzysu budownictwa. Na kadrach między innymi można dojrzeć Rynek Kościuszki i wiele białostockich osiedli, gdzie aktualnie powstawały bloki. Możemy zaobserwować również stare ikarusy, które woziły dawniej pasażerów komunikacji miejskiej. Nie brakuje Centralu, który jakby niewiele się zmienił do dziś.

Wprawne oko zauważy jeszcze coś. Otóż w 1986 roku piesi mogli przechodzić przez dzisiejszy Plac NZS. Na fragmencie filmu widzimy wyraźnie mężczyznę, który przechodzi tamtędy. Są również słupki – sugerujące, że to nie jest „dzikie przejście”.

Co jeszcze się zmieniło? W tle widać stary budynek dworca autobusowego, który został już rozebrany na rzecz nowoczesnego. Ponadto Rynek Kościuszki był cały zazieleniony. Z pewnością, latem było tam dużo przyjemniej niż teraz.

Partnerzy portalu:

Tak się prezentuje Podlaskie Intro. Nasycone tym, za co kochamy region najbardziej.

Posted on 18/03/2025 | by Kamil Gopaniuk

Podlaskie Intro – pod takim tytułem na YouTube pojawiło się dzieło, które było efektem pracy twórczej uczestników warsztatów Filmowe Podlasie Edukuje! W 2024 roku poprowadził je Krzysztof Kiziewicz, nagradzany filmowiec, reżyser, artysta multimedialny, współtwórca wielu teledysków, dokumentów, reklam i animacji. Uczestnicy poznali dzięki niemu tajniki produkcji, reżyserii i montażu oraz łączenia sztuki z technologią i współczesnymi trendami. Mieli także możliwość sprawdzenia w praktyce swojej wiedzy.

Na szczęście nie była to tylko sucha teoria, ale też praktyka. Dzięki czemu możemy oglądać interesujące dzieło, w którym Podlaskie jest opisywane barwnie głosem dziennikarza Radia Białystok – Andrzeja Bajguza. A obrazy, które widzimy są tak wyjątkowe i unikalne, że nad każdym z osobna możemy rozpływać się długie chwile. Bo w filmie jest skondensowane wszystko, za co kochamy Podlaskie. Dzika natura, drewniane chaty, wyjątkowe jedzenie. A to wszystko okraszone przaśnymi, ludowymi wzorami i inną podlaską egzotyką.

Jedno jest pewne, ten film może być nie tylko inspiracją dla innych twórców, ale także zaproszeniem do podróży w nieznane zakątki naszego regionu. Bo wystarczy zjechać z głównego szlaku, by zacząć odkrywać różne cuda – takie w tym dziele się prezentują.

Partnerzy portalu:

Kraina Otwartych Okiennic na rowerze. Zwiedzisz więcej niż samochodem!

Posted on 14/03/2025 | by Kamil Gopaniuk

Kraina Otwartych Okiennic na Podlasiu to wyjątkowe miejsce, idealne do odkrywania na dwóch kółkach. Malownicze drewniane domy, ozdobne okiennice i spokojne, sielskie krajobrazy tworzą niezapomnianą atmosferę, która najlepiej smakuje z perspektywy rowerowego siodełka.

Wyprawę warto zacząć od Trześcianki, urokliwej wsi słynącej z intensywnych kolorów i bogato zdobionych domów. Jazda pozwala delektować się każdym detalem architektury – misternymi zdobieniami, ażurowymi ornamentami oraz kolorowymi, drewnianymi okiennicami, które zdają się opowiadać własne historie. Z Trześcianki, trasa poprowadzi nas do kolejnych miejscowości: Soc, Puchłów czy Ciełuszek, gdzie można podziwiać jeszcze więcej wyjątkowych domów, odpocząć przy starej drewnianej cerkwiach i ogólnie poznać lokalną kulturę.

Podróż rowerem po Krainie Otwartych Okiennic to nie tylko doznania estetyczne, ale także bliski kontakt z naturą. Ścieżki biegną przez pachnące łąki, kwitnące pola oraz sosnowe lasy, które oferują cień w upalne dni. Warto mieć ze sobą koszyk piknikowy i zatrzymać się nad brzegiem malowniczej rzeki Narew i wsłuchać się w ciszę przerywaną jedynie śpiewem ptaków.

Rowerowa wycieczka po Krainie Otwartych Okiennic to prawdziwa uczta dla zmysłów oraz sposób na aktywne spędzenie czasu, podczas którego poznasz jeden z najbardziej magicznych zakątków Podlasia

Partnerzy portalu:

Tak promowało się Podlaskie ponad 20 lat temu. Zobacz ile się zmieniło!

Posted on 12/03/2025 | by Kamil Gopaniuk

To niesamowite jak wszystko wokół nas się zmieniło od 2004 roku. Wtedy to powstał film promujący Podlaskie. 22-minutowy dokument opowiada potencjalnym turystom o wszelkich walorach naszego regionu. Dla lokalsów tematy są dobrze znane – Białystok, Puszcza Białowieska, Wigry, Kruszyniany, Biebrza… Ale warto na ten film spojrzeć z drugiej strony – jak na cudowną podróż do przeszłości, do świata sprzed dwóch dekad, takiego, którego już nie ma, bo został wchłonięty przez rozwój.

Obrazy w filmie mają niezwykłą moc przywoływania nostalgii. Oglądając kadry sprzed dwudziestu lat, dostrzegamy mniej ludzi, węższe drogi i nieodnowione jeszcze budynki, albo takie co całkowicie się zmieniły. Film pokazuje również ludzi – ich styl życia, ubiór. To przypomnienie, jak bardzo ewoluowaliśmy w ciągu zaledwie jednej generacji. Wtedy telefon komórkowy był rzadkością, a internet dopiero wchodził w codzienność mieszkańców Podlaskiego. Dziś trudno wyobrazić sobie choćby weekend bez zdjęć i relacji w mediach społecznościowych z odwiedzanych miejsc.

Tym bardziej warto przypomnieć sobie te czasy, by docenić piękno regionu oraz spojrzeć, jak szybko zmienia się świat wokół nas. Film jest nie tylko pamiątką historyczną, ale także punktem odniesienia do refleksji – jak wyglądać będzie Podlaskie za kolejne dwie dekady? Obyśmy nadal posiadali to co w naszym regionie najcenniejsze – dzika natura, wielokulturowość i niepowtarzalny klimat.

Partnerzy portalu:

Pałac Ossolińskich w Rudce – perła neobarokowej architektury Podlasia

Posted on 11/03/2025 | by Kamil Gopaniuk

Położony w malowniczej miejscowości Rudka pod Ciechanowcem, Pałac Ossolińskich to jeden z najbardziej okazałych zabytków województwa podlaskiego. Otoczony zabytkowym parkiem, przyciąga miłośników historii, architektury i przyrody, oferując wyjątkową podróż w czasie do epoki świetności polskiej arystokracji.

Historia rezydencji sięga XVI wieku, kiedy to Rudka stała się własnością wojewody podlaskiego Mikołaja Kiszki. Jednak obecny kształt pałacu to wynik przebudowy dokonanej w latach 1913–1914 według projektu Jana Heuricha, który nadał mu neobarokowy charakter. Po II wojnie światowej, mimo znacznych zniszczeń, pałac został odbudowany i obecnie mieści się tu Zespół Szkół Rolniczych im. ks. Krzysztofa Kluka. Mimo tej funkcji, budynek i jego otoczenie pozostają atrakcyjne dla turystów.

Pałac zachwyca elegancką fasadą, bogatym detalem architektonicznym oraz piętrową konstrukcją z wyższym pseudoryzalitem i alkierzami. Wnętrza kryją w sobie Salę Rycerską, w której można poznać historię pałacu i dawnej szkoły dworskiej. To doskonałe miejsce dla pasjonatów historii i kultury szlacheckiej.

Jednym z największych atutów pałacu jest otaczający go park w stylu angielsko-francuskim, założony w 1763 roku, a później przekomponowany w XX wieku. Stare dęby, klony i majestatyczne platany tworzą malownicze alejki, które zachęcają do długich spacerów. W parku można podziwiać również historyczną oranżerię oraz zabytkowe oficyny, które stanowiły dawną część pałacowego kompleksu.

Rudka to świetna baza wypadowa do odkrywania uroków Podlasia. W pobliżu znajdują się liczne atrakcje, takie jak Białowieski Park Narodowy, rezerwat Krzemianka czy malownicze szlaki rowerowe i piesze. Region ten słynie także z bogatej kultury, tradycyjnej drewnianej architektury oraz wyjątkowej gościnności lokalnych mieszkańców.

Pałac w Rudce to miejsce, gdzie historia splata się z naturą, a bogata przeszłość jest wciąż obecna w otaczających go murach. To idealny cel dla tych, którzy szukają spokojnej podróży w głąb historii, pięknych krajobrazów i niepowtarzalnej atmosfery arystokratycznej rezydencji. Niezależnie od tego, czy jesteś pasjonatem historii, miłośnikiem przyrody czy po prostu szukasz wyjątkowego miejsca na weekendowy wypad – Pałac Ossolińskich w Rudce na pewno Cię zachwyci!

Partnerzy portalu:

Zielona wyspa pośród zamarzniętego stawu. Nietypowy krajobraz zimowy w Podlaskiem.

Posted on 19/02/2025 | by Kamil Gopaniuk

To Zalew Arkadia w Suwałkach tak wyjątkowo prezentuje się tej zimy. Pokryta lodem tafla wody otula wyspę niczym naturalna rama, podkreślając jej niezwykły urok. Wśród nagich drzew i białego krajobrazu, zielona roślinność na wyspie przypomina, że natura nigdy nie zasypia całkowicie – nawet w najmroźniejsze dni.

Mieszkańcy Suwałk dobrze znają to miejsce jako letnią oazę spokoju, gdzie można odpocząć nad wodą lub popływać. Jednak zimą Zalew Arkadia odsłania swoje inne, bardziej surowe i jednocześnie magiczne oblicze. Spokojna tafla lodu przyciąga spacerowiczów, którzy ostrożnie przemierzają brzegi, podziwiając krajobraz. Czasem wiatr przynosi ciche trzaski pękającego lodu, a ptaki krążące nad wodą przypominają, że życie toczy się tu nieprzerwanie.

Choć Zalew Arkadia zimą wydaje się miejscem uśpionym, to jego piękno nie traci blasku. Wręcz przeciwnie – skuta lodem woda, błękitne niebo i smugi pary unoszącej się nad wodą tworzą widok, który można podziwiać godzinami. A zielona wyspa, niezmiennie tkwiąca pośród lodowego pustkowia, przypomina, że zima to tylko jeden z etapów cyklu natury – i że wiosna nadejdzie szybciej, niż się wydaje.

Partnerzy portalu:

Co za piękne widoki! Łomżyńskie rozlewiska to coś, co trzeba zobaczyć wiosną.

Posted on 10/02/2025 | by Kamil Gopaniuk

Powyższy film został nagrany w ubiegłym roku, ale jesteśmy przekonani, że i w tym będzie równie pięknie w okolicach Łomży, gdzie Narew rozlewa się gęsto. To miejsce jest prawdziwym rajem dla miłośników przyrody – rozległe łąki, poranne mgły i dzikie ptaki tworzą tu spektakularne widoki, które co roku przyciągają zarówno mieszkańców, jak i turystów.

O każdej porze dnia można dostrzec coś niezwykłego. Rankiem świat spowity jest delikatną mgiełką, przez którą przebijają promienie wschodzącego słońca. W ciągu dnia woda odbija błękit nieba, a wieczorem złote refleksy zachodzącego słońca malują krajobraz w ciepłych odcieniach. Nie brakuje tu też dzikiej fauny – od stad żurawi czy dzikich gęsi, które już przyleciały i bocianów co są w drodze.

Jeśli planujesz wycieczkę w te strony, warto zabrać ze sobą aparat fotograficzny i chwilę zatrzymać się na jednym z licznych punktów widokowych. Przy odrobinie szczęścia można uchwycić nie tylko piękne krajobrazy, ale także sceny z życia dzikiej przyrody, które na długo zapadną w pamięć. Wytęż także słuch, bo ptaki dają tu prawdziwy koncert.

A już niedługo pełna wiosna. Okolica rozkwitnie feerią barw – pola będą pełne kwiatów, rozśpiewane ptaki i zapach świeżej trawy to coś, co na długo zostanie w pamięci. Jedno jest pewne. Każda wizyta przynosi nowe, wyjątkowe wrażenia, które można kolekcjonować niczym pamiątki z najpiękniejszych podróży.

Partnerzy portalu:

Czy wiecie kto to jest Kamilo? Jego Hymn Podlasia oglądano 15 milionów razy!

Posted on 06/02/2025 | by Kamil Gopaniuk

Przyznamy bez bicia, nie siedzimy w tematach disco polo zbyt mocno, ale doskonale orientujemy się kim jest Zenek z Akcentem, Marcin Miller i jego zespół Boys, a także wychowaliśmy się na takich programach jak Disco Relax i Disco Polo Live w Polsacie, więc ogólne rozeznanie mamy. Szczególnie, że niektóre podlaskie media niemalże codziennie relacjonują nam jak wspomniani żyją, mieszkają, co jedzą na śniadanie.

Czas jednak płynie nieubłaganie a do gatunku wchodzą kolejne pokolenia, więc coś mogło nam umknąć. Tak jak umknęło nam istnienie „artysty” Kamilo i jego Hymnu Podlasia. Tym bardziej jest to interesujące, bo ów hymn obejrzano w YouTube już 15 milionów razy. A sam film umieszczono tam 9 lat temu…

Musimy Was jednak rozczarować. W Hymnie Podlasia niestety niewiele jest Podlasia. Ot zwykły kawałek do tańczenia. Ale na pewno warto było odnotować fakt jego istnienia, bo skoro tak wiele osób go obejrzało, to znaczy, że w jakichś kręgach na pewno był kiedyś popularny. Na pewno do „wielkich” w branży te 15 milionów to całe nic. Najbardziej popularnym kawałkiem disco polo (według wyświetleń) jest Daj to głośniej – Mama ostrzegała (222 mln), potem nasz Akcent – Przez twe oczy zielone (213 mln), a podium zamyka MiłyPan – Królowa (159 mln).

Jeżeli przejrzymy całą listę najpopularniejszych kawałków disco polo to możemy być zaskoczeni. Podlascy artyści, o których czytać możemy najczęściej w mediach – nawet gdy nie słuchamy – czyli Akcent czy Piękni i Młodzi wcale nie są najpopularniejsi, są najwyżej równie popularni co inni wykonawcy. Wniosek z tego taki, że nieustanna obecność w mediach, nie oznacza, że ktoś rzeczywiście jest popularny. Warto o tym pamiętać, bo widać jak łatwo wykreować się na kogoś znanego.

Wydaje się, że to nie dotyczy Was? Działa to tak, że dziś obserwujecie znanych, a jutro kupujecie to, co zaproponowali i robicie to, do czego Was zachęcają. A zwykle zaczyna się od niewinnej rozrywki.

Partnerzy portalu:

Wiosny nie ma, a są już rozlewiska na Podlasiu!

Posted on 03/02/2025 | by Kamil Gopaniuk

Gdy myślimy o zimowym krajobrazie, wyobrażamy sobie najczęściej zaspy śniegu, zamarznięte jeziora i ciszę przenikającą lasy. Niestety, to w dużej mierze nasze wyobrażenia z dawnych czasów, bo takich zim nie ma nawet i na Podlasiu. Ale na szczęście jesteśmy położeni na mokradłach, przez co zimą magiczne potrafią być rozlewiska rzeki. Dolina Narwi, kojarzona głównie z wiosennymi i letnimi wędrówkami wśród bagiennych ostępów i ptasich odgłosów, zimą odkrywa swoje zupełnie nowe, zaskakujące oblicze. To właśnie wtedy staje się miejscem, gdzie cisza nabiera szczególnego znaczenia, a zimowa pustka pozwala dostrzec to, co w innych porach roku często umyka.

Podczas tej pory roku, gdy temperatura spadnie poniżej zera, woda która latem i wiosną rozlewa się po szerokich terenach doliny, stopniowo zamarza. Powstają tu różnorodne wzory lodowe, które przypominają artystyczne dzieła tworzone przez naturę. Mróz skuwa nie tylko powierzchnię rozlewisk, ale też wprowadza niezwykłą harmonię w krajobrazie – białe połacie śniegu ciągną się aż po horyzont, a gdzieniegdzie wystające trzciny czy nagie drzewa tworzą graficzne akcenty na tej spokojnej scenerii. To idealny moment na długie spacery, ponieważ szlaki, zwykle otoczone wodą, teraz stają się bardziej dostępne i ciche. I mówimy tu o sytuacji, gdzie tego śniegu nie musi spaść zbyt dużo.

Największą atrakcją dla miłośników natury pozostaje jednak ptactwo. Choć wiosną i latem rozlewiska Narwi pełne są ptaków migrujących, to zimą również można spotkać wiele interesujących gatunków, takich jak łabędzie krzykliwe czy bieliki majestatycznie szybujące nad rzeką. Ptaki drapieżne, jak myszołowy czy pustułki, patrolują teren w poszukiwaniu małych gryzoni, co daje możliwość unikalnych obserwacji. Warto jednak dodać, że w tym roku wiosenne powietrze przyciągnęło już dzikie gęsi. Mimo, że mamy styczeń.

Nie trzeba być zagorzałym przyrodnikiem, by docenić piękno zimowych rozlewisk Narwi. To miejsce, które działa na zmysły, niezależnie od tego, czy jest się doświadczonym podróżnikiem, czy osobą szukającą chwili wytchnienia od codziennego zgiełku. Cisza, przestrzeń i naturalne piękno sprawiają, że zima nad Narwią jest nie tylko przygodą, ale także sposobem na odnalezienie wewnętrznego spokoju. Wyruszajcie!

Partnerzy portalu:

Żubr zaatakował człowieka! Podszedł z telefonem zwierzęciu niemalże pod sam nos.

Posted on 31/01/2025 | by Kamil Gopaniuk

Samotnik, wyrzucony przez własne stado może być niebezpieczny dla otoczenia. Nie oznacza to, że tak musi być bezwzględnie. Jedno jest pewne – bez stada zwierzę zawsze czuje się bardziej zagrożone. Tymczasem pewna osoba, Pan Waldemar – postanowił podejść blisko dzikiego zwierzęcia, został zaatakowany i jeszcze to nagrał. Następnie opublikował w YouTube ku przestrodze. Oto co napisał:

To wyłącznie moja wina bo za blisko podszedłem. Wszystko dobrze się skończyło a film umieszczam ku przestrodze żeby Was ostrzec że nie wolno tak robić. Ja mimo ogromnego doświadczenia w spotkaniach z żubrami zostałem zaskoczony jego zachowaniem. Obserwując żubry należy zawsze zachować szczególną ostrożność. Nie należy zbliżać się ani tym bardziej płoszyć i niepokoić tych zwierząt.

Żubry z natury nie są agresywne wobec ludzi, ale w sytuacji, gdy czują się zagrożone mogą zaatakować Typowe zachowanie żubra przed atakiem to spuszczona nisko głowa, podniesiony do góry ogon oraz energicznie wierzganie przednimi racicami. Należy wtedy jak najszybciej zwiększyć dystans dzielący nas od żubra – czyli uciekać! Do tego najlepiej, jeśli to możliwe, zejść mu z pola widzenia. Do ataków najczęściej dochodzi na otwartej przestrzeni wtedy, gdy żubr nie może uciec do lasu i w poczuciu zagrożenia decyduje się na obronę przez atak. Na szczęście takie sytuacje zdarzają się bardzo rzadko, jednak nie należy ich lekceważyć.
Pamiętajmy o szacunku i respekcie do żubrów.

Niech powyższy film będzie nauczką dla wszystkich, którzy koniecznie chcą mieć „selfie” z żubrem.

Partnerzy portalu:

Tak było w 1994! Co się zmieniło przez 3 dekady?

Posted on 22/01/2025 | by Kamil Gopaniuk

Nie dawno minęło 30 lat od denominacji złotówki. To ważna, okrągła rocznica, która powinna nam przypomnieć ile mieliśmy pieniędzy, a ile mamy dziś. Jak czytamy w Głosie Kolneńskim z 1994 roku – budżet miasta wynosił wówczas 24 miliony złotych. Gdyby uwzględnić wszystkie propozycje radnych na inwestycje w mieście – do budżetu trzeba by było dosypać 10 miliardów złotych. Tymczasem zaledwie 10 proc. budżetu – czyli niecałe 2,5 miliona przeznaczono na inwestycje. W co inwestowano pieniądze 30 lat temu? W budowę trzeciej szkoły podstawowej, rozbudowę cmentarza, infrastrukturę osiedla Południe II.

W 2025 roku budżet Kolna wynosi 67 milionów złotych. Przypomnijmy, że w 1990 roku inflacja w Polsce wynosiła 585 proc., a w 1994 po drastycznych reformach Leszka Balcerowicza i denominacji już „tylko” 27 proc. Inflacja do normalnych poziomów spadła po raz pierwszy dopiero w 2002 roku. Zatem czy budżet Kolna, który jest obecnie 3 razy większy – oznacza, że jest tam 3 razy więcej pieniędzy niż 30 lat temu? Według kalkulatora „PoliczMi.pl” inflacja skumulowana wyniosła: 355,78%, a dzisiejsze 67 milionów w 1995 roku byłoby warte zaledwie 14,5 miliona. Zatem – 30 lat temu Kolno miało realnie więcej pieniędzy niż teraz – bo 24 miliony. Dodajmy, że chodzi oczywiście o pieniądze własne. Bo gdyby doliczyć wszystkie dofinansowania unijne od 2004 roku, to zapewne te kwoty prezentowałyby się inaczej. Tak czy inaczej – jeżeli Kolno ma dziś realnie mniej własnych pieniędzy niż 30 lat temu, to znaczy że coś poszło nie tak.

Patrząc jednak na powyższy film – jedno jest pewne. Wówczas było tam zielono jak nigdy. Zapewne podobnie jak w innych miastach. Dlatego dziś warto sobie, po tych 30 latach zadać pytanie – czy naprawdę jest lepiej? Lata 90. kojarzą nam się z biedą. Ale jak się okazuje, sami nie wykorzystaliśmy szansy jaką otrzymaliśmy. Owszem – po wejściu do Unii Europejskiej – czerpaliśmy całymi garściami. Ale czy jeżeli byśmy „doili” członka rodziny przez 30 lat, to oznaczałoby to że się wzbogaciliśmy?

Po tych 30 latach od denominacji złotówki – zastanówmy się nad kolejnymi trzydziestoma latami. Czy teraz jesteśmy bogatym krajem? W 1994 roku wszyscy byliśmy jeszcze milionerami. Dziś już nikt takim „milionerem” jednak nikt być nie chce. Dlatego – być może nie powinniśmy dążyć do tego – by mieć coraz więcej, ale by móc kupić za tyle samo co mamy coraz więcej. Warto o tym pamiętać przy każdych wyborach w Polsce.

Partnerzy portalu:

Czy na Podlasiu mówi się jeszcze „po swojomu”?

Posted on 03/01/2025 | by Kamil Gopaniuk

Ponad 10 lat minęło od umieszczenia na YouTube powyższego filmu. To dobra okazja, by sobie zadać pytanie o jego aktualność. czy Podlaska mowa, w poprzednich latach mocno obecna we wschodnich miasteczkach i wsiach Podlasia jest jeszcze obecna? Upływ czasu robi swoje, więc pytanie dotyczy w zasadzie tego czy młodzież kultywuje dawne tradycje. Szczególnie, że nasz region się wyludnia.

W Białymstoku w zasadzie już to zjawisko zanikło. W jaki sposób to w ogóle można sprawdzić? Wystarczy chodzić i słuchać – na giełdzie, ryneczkach, przystankach autobusowych. Dwie dekady temu w stolicy województwa podlaskiego „prosty język” można było usłyszeć na każdym kroku, dziś już prawie nigdzie. Wszyscy, którzy go na co dzień używali – albo już powymierali albo są już bardzo starzy i przeważnie nie wychodzą z domu. Kolejne pokolenia mówiły już tak samo jak na zachodzie Podlaskiego i reszty Polski.

W Bielsku Podlaskim, Sokółce, Michałowie czy też Gródku do dziś można usłyszeć jeszcze gwarę, ale również nie jest to tak powszechne jak kiedyś. Kolejne pokolenia, które zostały na Podlasiu, albo jeszcze stąd nie wyjechały – „tradycji” już nie przejęły. Warto jednak pamiętać, że to może być uczucie subiektywne, gdyż nikt stałych badań nad tym nie prowadzi. Tak czy inaczej zjawisko zanikania prostej mowy było zauważane – także na wschodzie województwa już dekadę temu.

Wszystko sprowadza się do poczucia tożsamości kulturowej. Kaszubi, Ślązacy taką posiadają i swoje tradycje dumnie pielęgnują. Na Podlasiu tego niestety nie ma i chyba nigdy nie było. Warto jednak z uznaniem uwzględnić, że dość dobrze „trzyma się” mniejszość białoruska – czyli obywatele Polski, narodowości Białoruskiej, posługujący się językiem białoruskim. Warto tu dodać, że Republika Białorusi jest pod tak silnym rosyjskim wpływem, że tam powszechnie mówi się po rosyjsku, zaś białoruski jest tak samo językiem mniejszości jak w Polsce.

Miejscem, gdzie możemy na co dzień obcować z językiem białoruskim jest Hajnówka. Warto mocno podkreślić, że Białoruski należy do wschodniosłowiańskiej grupy języków, wywodzi się z prasłowiańskiego, który był wspólnym językiem przodków wszystkich Słowian. Jego rozwój był ściśle związany z historią Wielkiego Księstwa Litewskiego, gdzie język ruski (przodkowie dzisiejszych białoruskiego, ukraińskiego i części rosyjskiego) pełnił rolę urzędową od XIV do XVI wieku. W kolejnych wiekach, pod wpływem polskim i rosyjskim, język białoruski ulegał zmianom, jednak zachował unikalne cechy, takie jak miękkie brzmienie czy charakterystyczne słownictwo. Współczesny język białoruski ukształtował się w XIX wieku, kiedy zaczęto świadomie promować jego literacką formę jako wyraz tożsamości narodowej.

Ważne by ten język przetrwał. Dlaczego? Bo język prosty wywodzi się z mieszanki języków wschodniosłowiańskich, głównie białoruskiego właśnie, a także wpływów polskich i ukraińskich. O ile Polska czy Ukraina (mimo wojny) nie jest zagrożona zaniknięciem swoich języków, tak Białoruś niestety jest. Jeżeli dożyjemy czasów przemian politycznych na Białorusi, gdy odrodzi się tam silna tożsamość narodowa u większości społeczeństwa, a następnie nastąpi powrót do języka białoruskiego to można będzie wtedy ze spokojem uznać, że element dziedzictwa Wielkiego Księstwa Litewskiego ciągle żyje. Dlatego każdemu Polakowi powinno zależeć na tym, by języki podlaskich mniejszości nie zanikały.

Partnerzy portalu:

Przywitaliśmy Nowy 2025 Rok! Tak wygląda

Posted on 02/01/2025 | by Kamil Gopaniuk

Podlaskie niebo rozświetliło się od fajerwerków w sylwestrową noc. Chociaż coraz więcej osób nawołuje, by na Nowy Rok nie strzelać – ze względu na wysoki stres u psów, to wiele osób początek nowego „rozdziału” celebruje właśnie poprzez wystrzelenie w niebo kolorowych fajerwerków. W internecie pojawiły się nagrania z dronów pokazujących jak wiele tych wystrzałów było. Powyżej widzicie pięknie rozświetlone niebo w Suwałkach, a pod spodem możecie obejrzeć obrzeża Białegostoku.

W stolicy województwa podlaskiego była też impreza na Rynku Kościuszki. O północy można było obserwować fajerwerki z okolicy, a miasto zafundowało uczestnikom koncertu pokaz laserowy. Niektórzy wyciągnęli swoje własne – zimne ognie.

Czy warto odejść od tradycji na rzecz psów? Odpowiedź na to pytanie zostawiamy Wam. Jedno wiemy na pewno – przymuszanie kogokolwiek zawsze daje efekt odwrotny do zamierzonego. Lepiej postawić na edukację i merytoryczne przekonywanie. Chociaż w dzisiejszych czasach chcemy wszystko szybko i tego typu rozwiązanie – niektórym może wydawać się absurdalne. Ale musicie też wiedzieć, że na wszystko w życiu przychodzi pora. Także na przekonanie, że szkoda psów, albo szkoda pieniędzy na fajerwerki oraz szkoda zdrowia na mieszanie szampana z wódką.

Partnerzy portalu:

Magiczne Podlasie. Tyle pięknych miejsc do zwiedzania!

Posted on 30/12/2024 | by Kamil Gopaniuk

Podlasie to region pełen urokliwych miejsc, gdzie czas zdaje się płynąć wolniej, a otaczający krajobraz koi zmysły. Jako cel obrała sobie naszą piękną krainę użytkowniczka YouTube – Paula. Odwiedziła wiele wspaniałych miejsc. W tym Drohiczyn, Kruszyniany, Krainę Otwartych Okiennic, Skit w Odrynkach, Supraśl i niesamowity Pałac w Patrykozach – ciągle na Podlasiu, ale w województwie mazowieckim.

Drohiczyn, jedno z najstarszych miast Podlasia, leży malowniczo nad rzeką Bug. To miejsce, gdzie historia przeplata się z pięknem przyrody. Spacerując wąskimi uliczkami, można podziwiać zabytki, ale warto także odwiedzić punkt widokowy, z którego roztacza się panorama na Bug i okoliczne łąki. Kruszyniany natomiast to niezwykłe miejsce, gdzie można poznać dziedzictwo polskich Tatarów. Meczet i mizar, czyli cmentarz tatarski, są świadectwem wielowiekowej obecności tej społeczności na Podlasiu. Wizyta w Kruszynianach to również okazja do spróbowania tradycyjnych potraw tatarskich.

Kraina Otwartych Okiennic to obszar obejmujący wsie Trześcianka, Puchły i Soce, gdzie czas zatrzymał się w XIX wieku. Charakterystyczne drewniane domy z kolorowymi okiennicami i bogatymi zdobieniami to prawdziwa wizytówka tego miejsca. Warto zatrzymać się tu na dłużej, by spacerować między domami i odwiedzić cerkiew w Puchłach, znaną z wyjątkowej architektury i malowniczego położenia. Warto dodać, że charakterystyczne domy napotkamy w wielu okolicznych wsiach obok wspomnianej trójki.

Skit w Odrynkach to miejsce pełne duchowej głębi i spokoju. Otoczony bagnami i lasami, skit jest jedyną taką prawosławną pustelnią w Polsce. Aby dotrzeć tam, trzeba przejść drewnianą kładką prowadzącą przez malownicze tereny doliny Narwi. To idealne miejsce na refleksję i oderwanie się od codziennego zgiełku. Supraśl natomiast, znany z unikatowego klimatu i walorów uzdrowiskowych, to miejsce idealne na relaks i odkrywanie historii. Na szczególną uwagę zasługuje monaster Zwiastowania Przenajświętszej Bogurodzicy, będący jednym z najważniejszych ośrodków prawosławia w Polsce. Nieopodal znajduje się również Muzeum Ikon, gdzie można podziwiać pokaźną kolekcję ikon oraz poznać tajemnice tej sztuki sakralnej.

Jeżeli chcielibyście zwiedzać Podlasie, ale wyrwać się spoza ram województwa podlaskiego, to z pewnością pojechać do miejscowości Patrykozy, w której znajduje się przepiękny pałac, który wybudowano na zamówienie generała polskiego wojska Teodora Lubicz-Szydłowskiego. Prace ukończono w 1843 roku. Po śmierci wojskowego w 1863 roku pałac przechodził z rąk do rąk, by finalnie po II wojnie światowej trafić we własność Skarbu Państwa. W 2000 roku ponownie trafił w ręce prywatne. Maurycy Zając – jego obecny właściciel gruntownie wyremontował obiekt w latach 2004 – 2010. Zabytek dostępny jest dla zwiedzających za drobną opłatą i po wcześniejszym uzgodnieniu z właścicielem. Obecnie pałac wystawiony jest na sprzedaż.

Partnerzy portalu:

Zimowy spektakl wśród majestatu puszcz – żubry wychodzą z lasów

Posted on 27/12/2024 | by Kamil Gopaniuk

W miarę jak kończy się rok, natura nieubłaganie zapisuje kolejną stronę swojego cyklu. Puszcza Białowieska i Puszcza Knyszyńska – dwie perły dzikiej przyrody w sercu Podlasia – budzą się do życia w zupełnie inny sposób. Najpierw szron, a później śnieg pokryje ziemię jak puszysta kołdra, drzewa coraz częściej stają się posągowe w swojej bezlistnej prostocie, a w tym chłodnym pejzażu rozgrywa się fascynujące zjawisko – żubry opuszczają głębokie zakamarki lasu i ruszają w poszukiwaniu pożywienia.

Wczesny poranek, gdy słońce nieśmiało przebija się przez zamglone horyzonty, to najlepszy czas na wyprawę do puszczy. Na skraju lasu, wśród otwartych polan i młodników, można dostrzec pierwsze ślady – głębokie odciski racic. Ślady te prowadzą wprost do ich majestatycznych właścicieli. Żubry, największe ssaki lądowe Europy, przemierzają otwarte przestrzenie w poszukiwaniu traw, krzewów i resztek zeszłorocznych zbiorów. Ich ciche kroki zdają się odbijać echem w spokojnym krajobrazie, jakby przyroda wstrzymywała oddech, by nie zakłócić tego widowiska.

Spotkanie z żubrem w jego naturalnym środowisku to przeżycie jedyne w swoim rodzaju. Te potężne zwierzęta, choć wyglądają na groźne i nieco surowe, emanują spokojem i dostojnością. Żyją w harmonii z otoczeniem, a ich obecność jest przypomnieniem o potędze dzikiej przyrody, która przetrwała wieki. W Puszczy Białowieskiej i Knyszyńskiej można je zobaczyć, jak powoli przemierzają polany.

Przełom roku to najlepszy moment, by zanurzyć się w zimowej scenerii puszcz i spróbować dostrzec żubry. Mniej liści na drzewach i zaszronione, a czasem i śnieżne otoczenie sprawiają, że te zwierzęta są łatwiejsze do wypatrzenia. Ponadto, zimowe słońce, choć krótkie, rzuca miękkie światło, które podkreśla piękno puszczańskiego krajobrazu. Ale obserwacja żubrów to nie tylko okazja do bliskiego kontaktu z naturą. To również szansa na chwilę refleksji, na zatrzymanie się w biegu codzienności i na nowo odkrycie świata, który tętni życiem nawet w najzimniejszym okresie roku. Spacer po puszczy, dźwięki łamania butem lekko zmarzniętych traw, albo skrzypiącego śniegu, odgłos żubra chrupiącego pożywienie – wszystko to tworzy doświadczenie, które pozostaje w pamięci na zawsze.

Wyruszając w podróż, pamiętaj, by odpowiednio się przygotować. Ciepłe ubrania, termos z herbatą i lornetka to podstawowe wyposażenie. Na przełomie roku Puszcza Białowieska i Puszcza Knyszyńska zamieniają się w magiczną krainę, w której natura otwiera przed nami swoje tajemnice. To czas, gdy majestatyczne żubry wychodzą z cienia lasu, a my mamy okazję, choć na chwilę, stać się częścią ich świata. Warto więc spakować plecak i wyruszyć w podróż, która dostarczy niezapomnianych wrażeń – bo gdzie indziej, jeśli nie w sercu dzikiego Podlasia, można tak blisko poczuć puls życia?

Partnerzy portalu:

Na wschodnim Podlasiu też była szlachta. Historia dworu Eynarowiczów w Kudrawce.

Posted on 20/12/2024 | by Kamil Gopaniuk

Gdy spojrzymy na stare mapy, to niewątpliwie tereny zachodniego województwa Podlaskiego były mocniej zasiedlone przez szlachtę, a na wschodnich częściach – obejmujących dzisiejsze tereny powiatu hajnowskiego, wschodu powiatu białostockiego, sokólskiego czy augustowskiego już nie. Wynikało to zapewne z biegnącej pomiędzy wschodem i zachodem dzisiejszego Podlaskiego granicy Królestwa Polskiego z Koroną Księstwa Litewskiego. Na zachodzie dominowało osadnictwo polskie, a drobna szlachta była bardziej liczna. Na wschodzie dominowały dobra magnackie i wielkie majątki ziemskie, często należące do rodów litewskich lub ruskich, z mniejszym udziałem drobnej szlachty. Dla porządku przypomnijmy, że szlachta posiadała skromne majątki i miała wpływy lokalne, będąc wiernymi króla, zaś magnateria miała ogromne majątki i wpływy nie tylko na cały kraj, ale też możliwość ubiegania się o tron króla.

Dlatego Eynarowicze to doskonały przykład rodu, który niewątpliwie miał korzenie litewsko-ruskie, ale istnienie Rzeczypospolitej Obojga Narodów granice etniczne i kulturowe zatarła. Wielu przedstawicieli szlachty litewskiej czy ruskiej przejmowało język polski i kulturę szlachecką Korony, stając się częścią polskiej, lokalnej elity. Dwór w Kudrawce, którego początki sięgają XVI wieku, nabrał szczególnego znaczenia w rękach rodziny Eynarowiczów, będących właścicielami majątku od końca XVIII wieku. To właśnie za ich czasów miejsce to przeszło największe zmiany i osiągnęło szczyt swojej świetności. To jeden z nielicznych dworów w tej części historycznego Podlasia.

W pierwszej połowie XIX wieku właścicielem majątku był Józef Eynarowicz, który zmarł w 1845 roku, przekazując dobra swojemu synowi Wincentemu. To właśnie za jego rządów Kudrawka została gruntownie przebudowana i znacząco rozbudowana. Eklektyczna kompozycja obejmowała zarówno regularne, geometryczne ogrody, jak i bardziej swobodne grupy drzew oraz krzewów, a także rozległy park leśny. Dzięki sukcesywnemu powiększaniu założenia, pod koniec XIX wieku całość obejmowała już około 55 hektarów. Ogrody użytkowe i ozdobne, tarasy oraz stawy tworzyły wyjątkowy krajobraz, który przyciągał gości z kraju i zagranicy.

Po śmierci Wincentego w 1856 roku zarząd nad majątkiem przejęła jego żona Teodora z Barcewiczów, a następnie ich syn Kazimierz, który gospodarował aż do swojej śmierci w 1908 roku. Kolejne dekady to okres intensywnych zmian. Dwór stawał się miejscem spotkań towarzyskich, a nasadzenia wzbogacano o egzotyczne rośliny. Funkcjonowały tu szkółki ogrodnicze i inspekty, co świadczyło o dbałości o detale oraz wysokim poziomie zarządzania majątkiem.

Po 1908 roku Kudrawką zarządzał młodszy syn Kazimierza – Wincenty. Dwór kontynuował tradycję gościnności, ale również pod jego opieką założenie podlegało starannej pielęgnacji. Jednak w latach 30. XX wieku brat Wincentego, Stanisław, sprzedał część lasu grabowego, co zapoczątkowało stopniowy upadek świetności Kudrawki.

W czasie II wojny światowej majątek doznał poważnych zniszczeń – spalono budynki, wycięto drzewa, a wiele elementów ogrodowych zostało zdewastowanych. Po wojnie majątek został rozparcelowany, a pozostałości dworskich ogrodów i budynków stopniowo znikały. W dworze mieściła się szkoła, a dawny park leśny został przejęty przez Nadleśnictwo Nowy Dwór. Do dziś z dawnej świetności Kudrawki przetrwały jedynie fundamenty niektórych budynków, zdziczałe drzewa i krzewy oraz dwa stawy. Mimo to historia Eynarowiczów w Kudrawce pozostaje świadectwem wyjątkowego dziedzictwa tego miejsca.

Partnerzy portalu:

Czy zima stulecia to było kłamstwo?

Posted on 18/12/2024 | by Kamil Gopaniuk

Kiedy ogląda się stare filmy widać, albo wspomina stare czasy, to wówczas wszędzie było mnóstwo śniegu. Białego puchu co najmniej po kolana to był standard. A teraz? Wszędzie zielono, deszczowo tak jakby była wczesna wiosna. Mamy końcówkę roku, zatem czy wszystko powinno leżeć pod śniegiem? Zacznijmy od tego, że astronomiczna zima rozpoczyna się dopiero 21 grudnia, zatem mamy jeszcze jesień. Owszem – śnieg leży – ale w górach. A kiedy powinien być w Podlaskiem?

Zacznijmy najpierw od „odczarowania” powyższego filmu. Kadry z Suwalszczyzny, które widzicie dotyczyły tak zwanej „zimy stulecia”. Prawda jest taka, że nie była to ani najmroźniejsza, ani nawet najdłuższa zima w XX wieku. Okrzyknięto ją tak tylko dlatego, że przyszła nagle razem z gwałtownym ochłodzeniem pod koniec grudnia 1978 roku. Obfite opady śniegu zaczęły się na początku stycznia 1979 roku. Co ciekawe najwięcej napadało nie tylko na Suwalszczyźnie, ale też w Małopolsce i na Mazowszu. W reszcie kraju było… tak jak zwykle. W Suwałkach pod koniec grudnia notowano -13,3 st. C. Przepraszamy, ale co to jest? Zima stulecia? Cytując klasyka – to jakaś „popierdółka”…

Zatem patrząc jeszcze raz na zielony i deszczowy grudzień, kilka dni przed astronomiczną zimą możemy śmiało powiedzieć, że to normalna pogoda. Czy zatem „zima stulecia” była kłamstwem? Na pewno można powiedzieć, że opowieści starszych, a także „prawda ekranu” mocno przesadziły z tematem. To była zwykła zima. Zresztą nawet na filmie lektor mówi, że nikt nie jest pogodą zaskoczony… tyle, że sprawia więcej kłopotów.

Partnerzy portalu:

Szczęka opada! Disco polo przy tym się chowa. Guzowianki śpiewają znany hit.

Posted on 12/12/2024 | by Kamil Gopaniuk

Każdy, kto był na jakiejś podlaskiej biesiadzie albo innej imprezie na wsi na pewno słyszał ten utwór. Lipka to znany, często grany i śpiewany hit folkowy. Tym razem został wzięty „na warsztat” przez Guzowianki, które nagrały świetny utwór, a do tego nagrano naprawdę swojski, podlaski, klimatyczny teledysk.

A na nim możemy podziwiać niezwykły klimat polskiej wsi, łącząc śpiew, muzykę i taniec. Gościnnie zatańczył zespół ZPiT Podlasie Gminnego Ośrodka Kultury w Szepietowie pod kierownictwem Wiktorii Burdak oraz Patryka Olszewskiego. Sam zespół Guzowianki jest prowadzony przez fundację zarejestrowanej w Wierzbicy pod Radomiem. Na teledysku możemy podziwiać jednak podlaskie Muzeum Rolnictwa im. ks. Krzysztofa Kluka w Ciechanowcu.

Podobne kadry mogliśmy oglądać już w innym teledysku – wyprodukowanym przez Donatana, gdzie śpiewała Cleo. „My Słowianie” swego czasu było wielkim hitem. Nawet można było obejrzeć występ na Eurowizji. Miejmy nadzieję, że teledysk Guzowianek powtórzy sukces „My Słowianie”.

Partnerzy portalu:

Chcesz jechać w weekend do lasu? Wyżary to najlepszy kierunek!

Posted on 29/11/2024 | by Kamil Gopaniuk

Wyżary i Sianożątka to malownicze zakątki Puszczy Knyszyńskiej, które przyciągają miłośników przyrody i spokoju. Zbiornik Wyżary, utworzony w 1970 roku na rzece Radulinka, pełni funkcje przeciwpożarowe, rekreacyjne oraz przyrodnicze. Otoczony gęstym lasem, oferuje odwiedzającym pomosty, ławki oraz zadaszoną wiatę, idealne do odpoczynku i obserwacji natury. Niedaleko znajduje się rozlewisko Sianożątka, dziki zbiornik wodny pośród lasów, z kładką wcinającą się w bagno. To miejsce zachwyca ciszą i możliwością podziwiania ptaków, takich jak łabędzie krzykliwe, oraz bujnej roślinności wodnej. Spacer po kładce pozwala zanurzyć się w magicznej atmosferze tego zakątka Puszczy Knyszyńskiej.

Dla entuzjastów historii i sztuki, w pobliżu zbiornika Wyżary znajduje się leśna galeria rzeźb „Drugie Życie Drzew”. Stworzona w 2017 roku przez studentów Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie oraz członków Grupy Nowolipie, prezentuje unikalne drewniane rzeźby, które z czasem ulegają naturalnemu rozpadowi, wpisując się w leśny krajobraz. Dojazd do tych miejsc prowadzi przez malownicze leśne drogi. Od wsi Radunin wiedzie trasa przez las do zbiornika Wyżary. Przypomnijmy, że od niedawna na drodze dojazdowej przestał obowiązywać zakaz poruszania się pojazdami mechanicznymi.

Wyżary i Sianożątka to miejsca, gdzie natura i sztuka harmonijnie współistnieją, oferując odwiedzającym niezapomniane wrażenia i chwilę wytchnienia od codziennego zgiełku.

Partnerzy portalu:

Ta się prezentuje Kanał Augustowski z lotu ptaka. To prawdziwa perła.

Posted on 22/11/2024 | by Kamil Gopaniuk

Kanał Augustowski to jeden z niewielu obiektów w Polsce, który jest naprawdę wyjątkowy. Łączy ze sobą rzeki i jeziora specjalnymi śluzami, które wyrównują wodę. Dzięki temu miał być doskonałą alternatywą dla transportu w Królestwie Polskim. Towary miały omijać Prusy, a także cło nakładane w tamtejszym kraju. Dziś to miejsce dla turystów, którzy mogą podziwiać piękno podlaskiej przyrody płynąc kajakiem, barką czy inną łodzią.

Inwestycja ma długość 100 km i liczy sobie 18 śluz. Do dziś zdecydowana większość działa. Dlatego każdy zwiedzający może kontemplować przyrodę Puszczy Augustowskiej, a także jej dzikie tereny. Augustów oraz kanał przyciągają każdego roku mnóstwo turystów. Zarówno z portu – odpływają statki Żeglugi Augustowskiej. Podobne wycieczki świadczą też prywatni przedsiębiorcy, którzy swoje łodzie wycieczkowe cumują w centrum miasta.

Warto przypomnieć, że Augustów jest uzdrowiskiem, toteż warto tam pojechać również późnią jesienią i zimą. Mnóstwo terenów do spacerowania, a także możliwość zwiedzania śluz Kanału Augustowskiego to nie jedyne powody by tam jechać. Turyści przez cały rok mogą kosztować wyjątkowych pyszności – od kuchni regionalnej, po specjalność znaną w mieście – jagodzianki.

Partnerzy portalu:

Góra Cisowa – niesamowite miejsce na Suwalszczyźnie

Posted on 21/11/2024 | by Kamil Gopaniuk

To regularnie uformowane wzgórze o stożkowatym kształcie, często nazywane „Suwalską Fudżijamą,” „Górą Gulbieniszkowską” lub „Górą Sypaną.” Według ludowej legendy, góra ta powstała z ziemi wydobytej podczas kopania miejsca, gdzie dziś znajduje się jezioro Kopane. Sama nazwa „Góra Cisowa” prawdopodobnie pochodzi od dawno rosnącego na jej szczycie potężnego drzewa cisa.

Geologicznie jest to morena czołowa o wysokości 256 m n.p.m., wyróżniająca się swoim regularnym kształtem. Góra Cisowa jest znakomitym punktem widokowym na Park, oferującym szeroką panoramę na dolinę Szeszupy. Widać stąd malowniczy krajobraz, pełen jezior, łąk, torfowisk oraz wzgórz, które tworzą unikalną scenerię tego regionu.

Suwalszczyzna zachwyca bez wątpienia. Warto się wybrać na Górę Cisową, gdy już będziecie odwiedzać tą wyjątkową część województwa Podlaskiego. Nie są to zbyt wysokie wzniesienia, ale robią ogromne wrażenie w naszym malowniczym i stosunkowo płaskim regionie.

Partnerzy portalu:

Tak się prezentuje powstająca ekspresówka na odcinku Białystok – Krynice

Posted on 20/11/2024 | by Kamil Gopaniuk

W dobie dronów możemy oglądać między innymi postępy inwestycji, gdzie normalnie nie mielibyśmy wstępu do czasu ukończenia. A tak z wygodnej pozycji fotela czy kanapy obejrzymy co się dzieje na budowie fragmentu ekspresówki S19 na odcinku Białystok Zachód – Krynice.

Jak widać na powyższym filmie widać już konkrety, bo nie tylko rozkopany teren, ale też wylany asfalt. Oznacza to, że prace są już zaawansowane. Zwykle, gdy powstaje droga to w pierwszej kolejności przygotowywany jest teren. Wycinane są wszystkie drzewa, krzaki i inne zarośla. Następnie koparki rozkopują teren pod przyszłą drogę, bo nie wystarczy wylać sam asfalt. Zanim to następuje należy odpowiednio utwardzić podłoże. Im wyższa klasa drogi – tym wszystko musi być bardziej wytrzymałe. I tak lejemy asfalt dopiero, gdy podłoże jest gotowe. Z filmu możemy dowiedzieć się, że w 2024 roku „zamknięcie masy bitumicznej” – czyli mówiąc nie po fachowemu – wylanie asfaltu – nastąpi na 45 proc. odcinka, który liczy sobie nieco ponad 10 km.

W przyszłym roku przed drogowcami największe wyzwanie – a mianowicie wybudowanie największego węzła drogowego w regionie – łączącego ze sobą drogi S19 i S8. Będzie nosić on dumną nazwę Białystok – Zachód.

Partnerzy portalu:

Jest nowy film od Cząstki Podlasia. Odkrywa kulisy popularnego programu.

Posted on 15/11/2024 | by Kamil Gopaniuk

Autor popularnej serii „Cząstka Podlasia”, gdzie możemy podziwiać przepiękne podlaskie pejzaże, cudowne spektakle natury, wyjątkowe i nieznane, dzikie miejsca – to także ta sama osoba, która współtworzy Zasilanych – popularny program na YouTube, w którym Magdalena Gołaszewska i Petros Psyllos odwiedzają wiele zakątków i ludzi Podlasia. W ostatnim czasie na kanale wspomnianej „Cząstki Podlasia” pojawił się film „zza kulis” Zasilanych. To bardzo interesujący projekt – szczególnie, że nagrywany kamerą starego typu, co daje wyjątkowy klimat całemu przedsięwzięciu.

Magda i Petros wspólnie odbyli 99 podróży w ramach cyklu „Zasilani”. Dwójka prowadzących zwiedzała skrupulatnie region przez dwa lata, poznając niezwykłe miejsca i wyjątkowych ludzi, którzy tu mieszkają. Po zakończeniu programu Magda i Petros siadają w pewien piękny, letni dzień w Narewce, aby wrócić wspomnieniami do początku ich przygody. W tym filmie to oni sami wraz z ekipą – stają się bohaterami, którzy odkrywają kulisy realizacji programu.

A wszystko po to, by wierni widzowie „Zasilanych” – a bywało ich dziesiątki tysięcy – mieli ochotę ponownie wrócić do rozmów z gośćmi, których Magda i Petros spotkali na swojej drodze. A może znajdzie się też ktoś nowy, kto zechce poznać „Zasilanych”? I wrócić do ich pierwszej podróży?

Partnerzy portalu:

Wyciąg nart wodnych, plaża, kawiarnia, atrakcje wodne. Wszystko w jednym miejscu.

Posted on 29/08/2024 | by Kamil Gopaniuk

Na jeziorze Szelment Wielki znajduje się doskonałe miejsce do plażowania i wypoczynku. Woda jest tu krystalicznie czysta, bo naturalny zbiornik powstał po roztopieniu się lodowca. Co ciekawe, można tu bez patentu żeglarskiego wypożyczyć mały katamaran, by rodzinnie wybrać się na wycieczkę na środek jeziora. Z tej perspektywy wszystko wygląda naprawdę przepięknie. Zresztą cała okolica jest fantastyczna. Suwalszczyzna bowiem to tereny górzyste.

Warto podkreślić, że cała baza wokół jeziora też jest bogato rozbudowana. Można bawić się na nartach wodnych, skorzystać z kawiarni, zjeść regionalną potrawę w okolicznej restauracji, a także przenocować na miejscu. Niedaleko Szelmentu znajdują się Suwałki, więc jeżeli nie znajdziecie noclegu nad samym jeziorem, to możecie szukać w całej okolicy. Dla aktywnych polecamy zobaczyć cała okolicę. Czyli Suwałki, Szelment, Jezioro Wigry z Wigierskim Parkiem Narodowym, Jezioro Hańcza, Wiżajny, Trójstyk Granic w Wisztyńcu i po sąsiedzku Stańczyki z pięknymi akweduktami. Do tego można zaliczyć cała listę przyrodniczych atrakcji jak głazowisko w Bachanowie czy Górę Cisową.

Suwalszczyzna ma to do siebie, że jest atrakcyjna zarówno latem jak i zimą. Niesamowite widoki są tu dzięki ukształtowaniu terenu poprzez górki i pagórki, jeziora i lasy. Każda pora roku jest dobra, by tam zajechać. Byleby pogoda dopisała.

Partnerzy portalu:

To były czarne dni na kolei w Białymstoku. Eksplozję widziała cała Polska.

Posted on 30/07/2024 | by Kamil Gopaniuk

23 stycznia 2008 dochodzi do katastrofy samolotu wojskowego w Mirosławcu. Podczas podchodzenia do lądowania doszło do nieświadomego doprowadzenia przez załogę do nadmiernego przechylenia samolotu powodującego postępujący spadek siły nośnej, co doprowadziło w końcowej fazie lotu do gwałtownego zniżania z utratą kierunku i zderzenia samolotu z ziemią. W wyniku uderzenia samolotu w ziemię śmierć na miejscu poniosły wszystkie osoby znajdujące się na pokładzie samolotu – 4 członków załogi i 16 pasażerów.

10 kwietnia 2010 roku dochodzi do katastrofy samolotu w Smoleńsku. Zginęło w niej 96 osób, wśród nich: prezydent RP Lech Kaczyński z małżonką Marią Kaczyńską, ostatni prezydent RP na uchodźstwie Ryszard Kaczorowski, wicemarszałkowie Sejmu i Senatu, 18 parlamentarzystów, dowódcy wszystkich rodzajów Sił Zbrojnych RP, funkcjonariusze Biura Ochrony Rządu, pracownicy Kancelarii Prezydenta, szefowie instytucji państwowych, duchowni, przedstawiciele ministerstw, organizacji kombatanckich i społecznych, oraz osoby towarzyszące, stanowiący delegację polską na uroczystości związane z obchodami 70. rocznicy zbrodni katyńskiej, a także załoga samolotu. Piloci próbowali wylądować na lotnisku Smoleńsk-Siewiernyj – byłej bazie wojskowej – w gęstej mgle, przy widzialności zmniejszonej do około 500 metrów. Samolot schodził znacznie poniżej normalnej ścieżki podejścia, aż uderzył w drzewa, co spowodowało niekontrolowaną prawie pełną półbeczkę i uderzył w ziemię, zatrzymując się na zalesionym pasie ziemi w niewielkiej odległości od pasa startowego.

8 listopada 2010 roku dochodzi o do katastrofy kolejowej w Białymstoku. Pociąg spółki Orlen KolTrans z Płocka do Sokółki, w składzie którego były cysterny z łatwopalnymi substancjami, zderzył się z pociągiem towarowym relacji Białystok-Warszawa. Lokomotywy i 17 cystern z olejem napędowym i destylatem ropy naftowej wykoleiły się. Doszło do wycieku i wybuchu.

Co łączy te wszystkie 3 katastrofy? Kompletne ignorowanie procedur, dzięki którym wszystkie 3 transporty byłyby bezpieczne. Szczegóły białostockiej katastrofy, a także patologiczne łamanie procedur bezpieczeństwa omawiane jest w powyższym filmie. Sąd Rejonowy w Białymstoku za spowodowanie katastrofy kolejowej, po trwającym dwa i pół roku procesie, uznał winę obu oskarżonych maszynistów i skazał jednego z nich na półtora roku, a drugiego na rok i dwa miesiące więzienia, obie kary zawieszając na trzy lata. Orzekł też grzywny: odpowiednio 6 i 4,8 tys. zł, a także obowiązek częściowego naprawienia szkody tym podmiotom, które takie wnioski złożyły. Maszyniści odwołali się od wyroku. Apelację jako oskarżyciel posiłkowy wniosła także spółka PKP Polskie Linie Kolejowe Zakład Linii Kolejowych w Białymstoku. Jednak wyrok utrzymano w mocy.

Partnerzy portalu:

Białystok w teledysku popularnych raperów. Sceny jak z filmu!

Posted on 25/07/2024 | by Kamil Gopaniuk

Dixon37 to grupa warszawskich raperów, która w środowisku muzycznym jest znana od dawna, lecz szeroką rozpoznawalność ponad dotychczasowych fanów zyskałam, gdy jeden z jej raperów – Kamil Nożyński (Saful) zagrał główną rolę Kuby w serialu „Ślepnąc od świateł” na podstawie książki o tym samym tytule Jakuba Żulczyka. Dixon37 jest częścią wytwórni Step Records, które na YouTube obserwuje prawie 4 miliony osób. I te szerokie audytorium może obecnie oglądać najnowszy teledysk do utworu „Dziś myślę inaczej”, które powstało z kooperacji Dixon37 z Polską Wersją. A tam Białystok i Grabarka.

W kolejnych scenach teledysku widzimy nowy tunel pod dworcem kolejowym, galeriowiec – zarówno tu widzimy klatkę schodową jak i zewnętrzne korytarze prowadzące do mieszkań. Jest także scena nagrana przy murach zakładu karnego na Hetmańskiej. Wszystko jest tak skadrowane, że trzeba mieć wprawne oko, by dostrzec, że to stolica Podlaskiego. Szczególnie, że pozostałe sceny zostały nagrane już gdzieś indziej.

W teledysku możemy posłuchać rapu takich artystów jak Kafar i Michrus z Dixon37 oraz Hinol i Jano z Polskiej Wersji. Pomijając już tekst i muzykę, której oceny podejmować się nie będziemy, chcemy zwrócić uwagę na ciekawie wykorzystany galeriowiec przy dworcu. Dynamiczne sceny tam nagrane pokazują, jak bardzo interesujące jest to miejsce do nagrywania klimatycznych filmów. Być może ten klip zainspiruje też innych.

Partnerzy portalu:

Podlaskie lato młodymi ziemniakami stoi. Co z nich zrobić?

Posted on 24/07/2024 | by Kamil Gopaniuk

Ziemniaki to na Podlasiu temat bardzo wdzięczny, gdyż kuchnia regionalna bardzo mocno o nie się opiera. Tłumy turystów przyjeżdżają, by zasmakować babki ziemniaczanej, kartaczy czy placków ziemniaczanych. Bo nawet jeżeli jakieś potrawy znają ze swoich regionów, to u nas i tak smakują wyjątkowo. A to dlatego, że na walory smakowe wpływa wiele czynników. Na przykład jakość ziemi uprawnej, intensywność nawożenia, położenie gruntów względem innych obiektów „cywilizacyjnych”.

Oczywiście nie można też zapominać o świeżym powietrzu i jakości wody. I tak ziemniaki pochodzące z upraw w rolnictwie wielkoobszarowych, komercyjnym, zarządzanym mechanicznie przez korporacje, trafiające do marketów nie mogą równać się w smaku z tymi, które wyrosły w małym gospodarstwie na podlaskiej ziemi, daleko od cywilizacji, przy czystych wodach gruntowych i dobrym powietrzu, a także przy bardzo słabym nawożeniu. Smak takiego ziemniaka jest wyraźny i rozbudza kubki smakowe.

Dlatego teraz, gdy mamy pełnie lata, z młodych ziemniaczków z podlaskiego pola można czynić prawdziwe cuda. Oprócz wspomnianych placków czy babki ziemniaczanej, które smakują bosko, można tez pokusić się też na ziemniaczane danie z pieczarkami. Do tego samodzielnie uprawiane cebula, koper, czosnek i pietruszka dodadzą ogromnej intensywności smaku. Każdy kęs będzie wyśmienity. A jak wykonać takie danie? Zobaczycie na filmie powyżej.

Partnerzy portalu:

Podlaski Szlak Bociani. To najlepsza trasa do zwiedzania regionu!

Posted on 18/07/2024 | by Kamil Gopaniuk

Są miejsca na mapie, gdzie natura i człowiek harmonijnie splatają swoje losy, tworząc niezapomniane historie. Podlaski Szlak Bociani to właśnie takie miejsce, magiczna trasa rozciągająca się na 412 kilometrów przez serce Podlasia, oferująca nie tylko widoki, ale i niezliczone opowieści czekające na odkrycie. Podlaski Szlak Bociani to więcej niż trasa rowerowa lub samochodowa. To podróż przez serce natury i kultury, gdzie każdy kilometr to nowa historia, a każdy krok to odkrycie. To miejsce, gdzie bociany, symbol Podlasia, towarzyszą nam na każdym kroku, przypominając o pięknie i magii tego niezwykłego regionu.

Nasza podróż zaczyna się w sercu pradawnej Puszczy Białowieskiej, w Białowieży, gdzie szlak bierze swój początek. To miejsce, gdzie czas zdaje się stać w miejscu, a szelest liści i śpiew ptaków przenoszą nas w inną epokę. Wędrujemy przez pałacowy park, gdzie przyroda splata się z historią, a drewniane domy opowiadają szeptem swoje tajemnice. Opuszczając Białowieżę, ruszamy w kierunku Narewki, gdzie drewniane cerkwie i kolorowe murale przywołują atmosferę dawnych lat. Wchodząc na teren prawosławnej pustelni w Odrynkach, czujemy duchowy spokój miejsca, odciętego od świata meandrującymi wodami Narwi. Kraina Otwartych Okiennic wita nas barwami i wzorami, które zdobią drewniane domy Trześcianki, Puchłów i Ciełuszek. Tu, w sercu tradycji, każde otwarte okno to zaproszenie do świata gościnnych ludzi i ich bogatej kultury.

Przemierzając Narwiański Park Narodowy, zatrzymujemy się na chwilę przy malowniczych rozlewiskach, gdzie kładki w Śliwnie i Waniewie oraz pychówki w Kurowie stają się naszym mostem do nowych przygód. A Tykocin, z jego żydowską historią, wita nas synagogą i renesansowym zamkiem, skrywając opowieści minionych wieków. W Biebrzańskim Parku Narodowym, na carskiej drodze, obserwujemy ptaki z wież widokowych i podziwiamy dziką przyrodę. Osowiec-Twierdza i Goniądz to kolejne punkty na naszej mapie, gdzie historia splata się z naturą, a widoki na biebrzańskie bagna zapierają dech w piersiach.

Wjeżdżając w Puszczę Augustowską, czujemy moc natury, która towarzyszy nam aż do Wigierskiego Parku Narodowego. Kanał Augustowski z jego zabytkowymi śluzami i klasztor pokamedulski w Wigrach to miejsca, gdzie czas zdaje się płynąć wolniej, a my chłoniemy każdą chwilę. Suwalszczyzna, z jej polodowcowymi krajobrazami, to nasz ostatni przystanek. Pagórki, jeziora i szutrowe drogi prowadzą nas do Suwalskiego Parku Krajobrazowego, gdzie Cisowa Góra i jezioro Hańcza ukazują piękno natury w najczystszej formie.

Podlaski Szlak Bociani kończy się w Stańczykach, gdzie majestatyczne mosty nad rzeką tworzą niezwykłą panoramę. To tutaj, na skraju Suwalszczyzny, nasza wędrówka dobiega końca, ale opowieści i wspomnienia, które zbieraliśmy po drodze, pozostaną z nami na zawsze.

Partnerzy portalu:

To jedna z podlaskich pereł. Tłumy przyjeżdżają ją oglądać.

Posted on 17/07/2024 | by Kamil Gopaniuk

W sercu Tykocina, przy ulicy Koziej 2, znajduje się jedna z najważniejszych i najpiękniejszych synagog w Polsce – Wielka Synagoga w Tykocinie. Jest to nie tylko druga co do wielkości synagoga w kraju, ale również jeden z najlepiej zachowanych obiektów tego typu z XVII wieku w Europie. Stanowi ona nieoceniony skarb kultury żydowskiej, a jej bogata historia i architektura przyciągają licznych turystów i badaczy.

Synagoga została zbudowana w 1642 roku na miejscu starszej, drewnianej bożnicy. W XVIII wieku dobudowano do niej wieżę, która pierwotnie służyła jako więzienie dla Żydów. W XIX wieku przeszła gruntowny remont, a w XVII i XVIII wieku była ważnym ośrodkiem intelektualnym, w którym działało wielu znanych rabinów i talmudystów. Podczas II wojny światowej hitlerowcy zdewastowali wnętrze synagogi i urządzili w niej magazyny. Po wojnie synagoga nadal służyła jako magazyn, tym razem dla nawozów sztucznych. W 1965 roku wybuchł w niej pożar, który zniszczył unikalną bibliotekę i archiwa gminy żydowskiej. Ocalałe księgi zostały wyrzucone do pobliskiej rzeki.

Dopiero w latach 1974-1978 przeprowadzono gruntowną renowację synagogi, a od 1977 roku mieści się w niej Muzeum Kultury Żydowskiej w Tykocinie. Muzeum to prezentuje bogatą kolekcję judaików oraz innych przedmiotów związanych z kulturą żydowską.

Wewnątrz synagogi znajduje się główna sala modlitewna. Na ścianach synagogi znajdują się barwne polichromie, przedstawiające roślinne ornamenty oraz cytaty biblijne w językach hebrajskim i aramejskim. Najbardziej imponującym elementem jest bogato zdobiony manierystyczny Aron ha-kodesz na wschodniej ścianie. Przed wejściem do synagogi widoczne są jeszcze fundamenty zniszczonych kramnic z XVIII wieku. W głównej sali modlitewnej można zobaczyć zwoje Tory, tasary, talmudy, tefiliny, chanukije, menory i wiele innych cennych przedmiotów.

Wejście do wnętrz synagogi jest płatne.

Partnerzy portalu:

Podlaskie wzdłuż Bugu. Tu jest wiele do odkrycia.

Posted on 15/07/2024 | by Kamil Gopaniuk

Niemirów, Mielnik czy Drohiczyn to dobry wstęp by zwiedzić Podlasie wzdłuż rzeki Bug. Możecie to zrobić zarówno po stronie województwa podlaskiego, lubelskiego i mazowieckiego. Rzeka to bowiem trójstyk granic tych trzech województw. Każde oferuje coś innego.

Skupmy się najbardziej na Podlaskiem. Tutaj najważniejsze miejsca do zwiedzania ciągną się od miejscowości Granne po Niemirów. W tej pierwszej miejscowości przy niskich stanach rzek – czyli latem – możecie dostrzec ruiny dawnego mostu, który położony był na szlaku królewskim, łączącym Kraków z Wilnem. Przez Granne podróżował nie tylko król, ale też jego urzędnicy czy poczta.

Drohiczyn to natomiast pierwsza stolica województwa Podlaskiego. Gród został założony w I połowie XI wieku przez ludność ruską, na co wskazuje także jego nazwa, która wywodzi się od ruskiego imienia Drogit, czy też Drohicz. W 1181 roku powstało samodzielne księstwo drohickie. W 1254 roku, o czym się nie pamięta, Drohiczyn był miejscem koronacji jedynego króla w dziejach Rusi – Daniela Romanowicza. Później na kilka wieków Drohiczyn stał się stolicą województwa podlaskiego, które początkowo należało do Wielkiego Księstwa Litewskiego, a od czasów Unii Lubelskiej – do Korony. Miejskie prawo magdeburskie Drohiczyn uzyskał w 1498 roku od księcia Aleksandra Jagiellończyka, syna Kazimierza. Stolicą województwa podlaskiego stał się Drohiczyn w 1520 roku. I pozostał nim do rozbiorów.

A co dziś pozostało po tych czasach? Na pewno przyciągnie Góra Zamkowa z pięknym widokiem na rzekę. A do tego kościoły, cerkiew i inne perełki architektoniczne. Ponadto w Drohiczynie przeprawimy się promem (nawet z samochodem) na druga stronę Bugu, gdzie też możemy zwiedzić okoliczne atrakcje.

Kolejny punkt na mapie to Mielnik. Tutaj najsłynniejsza jest kopalnia kredy. Ponadto interesujące mogą być ruiny kościoła zamkowego, kościoły, cerkwie i rezerwat przyrody. Ogólnie rzecz biorąc nie brakuje tam miejsc widokowych i do spacerów. Możemy w Mielniku i jego okolicach całkowicie zatopić się w okolicznej przyrodzie.

Niemirów natomiast to obecnie mała wieś przy granicy z Białorusią. Lokacje miejską otrzymał w 1616 roku, a zdegradowany do wsi został w 1897 roku. Zapewne przez obecną sytuację możemy napotkać tam wiele umudurowanych służb, ale z pewnością jest bezpiecznie. Gdyby tak nie było, to nikt by nas tam nie wpuścił. Mimo tego, warto tam się wybrać bo miejscowość oferuje całkiem pokaźną liczbę atrakcji. Jest tam kościół oraz brama z dzwonnicą z 1823 r. Nad rzeką znajduje się Góra Zamkowa ze średniowiecznym grodziskiem. Są także resztki cmentarza żydowskiego z XIX wieku, w lesie, tuż przy granicy, z zachowanymi nielicznymi macewami.

Partnerzy portalu:

To dobry pomysł na jednodniową wycieczkę. Rowerem, samochodem, a nawet i piechotą!

Posted on 10/07/2024 | by Kamil Gopaniuk

Połączenie zwiedzania Białegostoku z Krainą Otwartych Okiennic może być świetnym pomysłem na jednodniową, szybką wycieczkę samochodem, wyprawę rowerową, a nawet pieszy rajd! Trasa pomiędzy stolicą Podlaskiego a Trześcianką, Socami i Puchłami to około 35 km – bezpieczną dla pieszych i rowerzystów trasą. Samochodem jedzie się jeszcze krócej.

Zwiedzanie możemy zacząć od ul. Św. Rocha w Białymstoku, a dalej Lipowej, Rynku Kościuszki, Kilińskiego. Tam po drodze napotkamy piękny neoklasycystyczny kościół Św. Rocha. Na Lipowej zobaczymy Pałacyk Nowika i charakterystyczne pierzeje budynków zaprojektowane przez Stanisława Bukowskiego (witraże jego żony zdobią sufit kościoła Św. Rocha). Dalej jest cerkiew Św. Mikołaja z wyjątkowym ikonostasem, budynek ratusza, gdzie nie urzęduje prezydent a dyrektor Muzeum Podlaskiego i cały Rynek Kościuszki. Potem dojdziemy do klasztoru Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego obok pomnika Józefa Piłsudskiego. Zaś te oba punkty znajdują się przy neogotyckiej katedrze. Dalej możemy iść do ul. Kilińskiego – gdzie zwiedzimy dawną siedzibę loży masońskiej, słynną instalację z kolorowymi parasolkami, by zwieńczyć tą część przy Pałacyku Ślubów. Potem możemy przejść bramą z zegarem (to jeden z najstarszych budynków w mieście) do Pałacu Branickich. Po zwiedzaniu wnętrz udajmy się jeszcze do ogrodu, by zakończyć odpoczynkiem przy fontannach w Parku Planty.

W zależności od środka transportu – teraz po szybkim zwiedzaniu Białegostoku możemy wybrać się do Krainy Otwartych Okiennic. Samochodem – najlepiej z nawigacją do miejscowości Trześcianka, a dalej Soce i Puchły. Rowerem udamy się z Plant na pobliską ul. Mickiewicza, by dojechać do jej końca i kontynuować ścieżką rowerową aż do Stanisławowa. Potem możemy przez Halickie, Skrybicze i Kudrycze i Kowalowce bezpiecznie dojechać dojechać do Zabłudowa. Alternatywnie możemy też wybrać się przez Nowe Miasto, Juchnowiec Kościelny i Janowicze Kolonia. Obie trasy w zdecydowanej większości prowadzą ścieżkami rowerowymi lub mało uczęszczanymi przez samochody drogami. Dlatego też możecie się tymi samymi trasami pokusić się o pieszy rajd.

Gdy dojedziecie do Zabłudowa, to drogą rowerową można dojechać do samej Trześcianki. Dalej pozostanie tylko zwiedzanie miejscowości Soce i Puchły. Wszędzie tam spotkamy piękne drewniane domy, kolorowe okiennice i przepiękne drewniane kolorowe cerkwie. Jeżeli będziecie mieli okazję, koniecznie zajrzyjcie do wnętrz cerkwi w Puchłach. Wnętrza wyglądają wprost obłędnie! Na tyle dobrze się prezentują, że nawet zagrały w filmie pt. „My name is Sara”.

Partnerzy portalu:

Augustów i okolice. Niektóre atrakcje mogą Cię zaskoczyć.

Posted on 01/07/2024 | by Kamil Gopaniuk

Augustów to letnia stolica Polski i miasteczko żyjące z turystyki. Dzieje się tak, bo wiele osób chce tu odpoczywać ze względu na piękne jeziora, Kanał Augustowski, Puszczę Augustowską oraz status uzdrowiska. Czy wiecie, że zarówno miasto jak i jego okolice skrywają mnóstwo atrakcji? Jeżeli nie jesteście pewni, to obejrzyjcie film powyżej. Wybierając się do Augustowa możecie się zainspirować odwiedzeniem tego, czego nie planowaliście.

Zwiedzając Augustów na pewno powinniśmy zahaczyć o port, centrum miasta nad rzeką Netta, a także plażę miejską. Wszędzie tam dojdziemy ścieżkami spacerowymi albo dojedziemy rowerem, wiec nie ma potrzeby, by przemieszczać się samochodem. Ten lepiej wygodnie zaparkować. Do dalszych atrakcji takich jak Rospuda czy Sanktuarium w Studzienicznej dopłyniemy statkiem z portu bądź z centrum miasta, gdzie zacumowane są wycieczkowce. Warto też pokusić się o wynajem rowerka wodnego, kajaka czy nawet łodzi.

Okolice Augustowa też są przepiękne. Warto skorzystać z kolejki wąskotorowej czy wybrać się do osady prusko-jaćwieskiej. A skoro już zawędrujemy w tamte rejony, to możemy spędzić czas w Wigierskim Parku Narodowym, gdzie ogromne wrażenie zrobi na Was klasztor i jezioro Wigry.

Do Augustowa prowadzi kilka dróg, w zależności od tego skąd jedziecie. Najważniejsza to oczywiście droga krajowa nr 8, która prowadzi z Warszawy do Białegostoku, a następnie do Augustowa i Suwałk. Warszawiacy jednak (i wszyscy, którzy jadą przez stolicę) mogą skrócić sobie trasę o całe 10 km (6 minut) skręcając w Ostrowi Mazowieckiej na Łomżę. Wtedy drogą E67 dojadą przez Grajewo do Augustowa. Z Olsztyna natomiast najlepiej będzie jechać drogą krajową nr 16. Tą samą drogą, tyle że z drugiej strony Augustowa dojadą do miasteczka goście z Litwy. Warto też wspomnieć, że z Białegostoku jest alternatywna trasa do Augustowa. Jest ona nieco dłuższa, ale jak ktoś lubi spokój za kółkiem, to warto nadrobić i jechać przez Sokółkę, Dąbrowę Białostocką i Lipsk. Zaletą tej trasy są pustki na drodze. Na krajowej ósemce natomiast panuje istne szaleństwo. Nie brakuje drogowych idiotów, którzy raz po raz wywołują niebezpieczne sytuacje. Droga ma po jednym pasie, więc w letnie weekendy będziemy jechać w sznurze aut, co może być dla niektórych dodatkowo stresujące.

Partnerzy portalu:

Jeżeli będziesz na Suwalszczyźnie, koniecznie odwiedź te miejsca!

Posted on 19/06/2024 | by Kamil Gopaniuk

Suwalszczyzna to wyjątkowe miejsce pod wieloma względami. Mnóstwo jezior, Puszcza Augustowska, pagórkowate tereny, bliskość granic – to wszystko powoduje, że ten wyjątkowy zakątek Polski można zwiedzać na różne sposoby – samochodem, rowerem, kajakiem czy piechotą. A można też zwiedzać pod kątem szukania miejsc nieoczywistych, magicznych i tajemniczych. Tak zrobił Piotr Rydzewski, który na swoim kanale umieścił z tego film. Jak wyszło? Śmiało można powiedzieć, że naprawdę świetnie. Kawał dobrego programu internetowego. Zobaczcie sami!

Suwalszczyzna to moje miejsce na ziemi. Nie jestem zawodowym przewodnikiem, ale jestem pasjonatem tego regionu. Każdy krok, każdy zakątek, który pokaże w moich filmach to kawałek serca oddany Wam z niesamowitą pasją i nieograniczoną miłością do Suwałk. Jest to miejsce pełne ukrytych skarbów, które czekają na odkrycie. Każdy odcinek to historia o miejscach, które warto zobaczyć, smakach, które koniecznie musisz spróbować i historiach, które warto poznać. Będą to także opowieści o ludziach, którzy tworzą tę niezwykłą krainę. A jak już sami zakochacie się w północno-wschodniej Polsce, to polecajcie wizytę w regionie swoim bliskim i znajomym – tak aby o Suwalszczyźnie było głośno. – w ten sposób autor zachęca do swojego filmu i Suwalszczyzny.

My od siebie dodamy tylko, że naprawdę warto tam spędzić kilka dni – by osobno odwiedzić najważniejsze atrakcje, by aktywnie spędzić czas na rowerze i kajaku, a także właśnie by obejrzeć te wszystkie miejsca oczywiste, do których trzeba jeszcze dojechać.

Partnerzy portalu:

Przesmyk Suwalski to przepiękne miejsce. Zobaczcie te widoki.

Posted on 11/06/2024 | by Kamil Gopaniuk

Suwalszczyzna to naprawdę przepiękne miejsce, nie ma co do tego wątpliwości. Każdy kto był w Wigierskim Parku Narodowym czy na Górze Cisowej mógł wpaść w zachwyt. Jeżeli chodzi o te drugie miejsce, to Andrzej Wajda częściowo nagrywał tam Pana Tadeusza, ale warto jeszcze wspomnieć o tak zwanym Przesmyku Suwalskim. W mediach zapewne słyszeliście wiele bredni na jego temat pod kątem ewentualnej wojny. Możecie wierzyć lub nie, ale to najbezpieczniejsze miejsce w Europie. Nie będziemy jednak wchodzić w szczegóły geopolityczne, skupimy się na walorach turystycznych. Bo skoro jest tam bezpiecznie, to warto tam przyjechać i odpocząć.

Jeżeli macie ochotę, to na Przesmyk dojedziecie pociągiem. Stacja, która powinna Was interesować to Trakiszki. Zupełnie obok znajduje się Puńsk, gdzie mieszka mniejszość litewska w Polsce, obok też jest osada prusko-jaćiewska, którą warto zwiedzić. Jest także zagroda litewska z przełomu XIX i XX wieku oraz 5 jezior w całej okolicy!

Dla tych, którzy planują wycieczkę objazdową samochodem proponujemy odpoczynek w Gibach. Wspaniałe miejsce, znajdujące się pomiędzy Jeziorem Gieret i Jeziorem Pomorze. Warto dodać, że wszystkie jeziora na Przesmyku Suwalskim powstały z powodu roztopienia się lodowca, dzięki temu że funkcjonują w niezurbanizowanej naturze, są bardzo czyste i przejrzyste! Wchodząc po samą szyję do wody będziemy widzieli swoje stopy. Każdy kto kąpał się w rzece czy zalewie – wie, że tam to nie jest możliwe.

Warto też odwiedzić jezioro Gaładuś, przez którego środek przebiega granica Polski i Litwy. Na szczęście oba kraje są członkami Unii Europejskiej strefy Schengen , więc żadnych niedogodności na tafli jeziora nie odczujecie. Jeżeli będziecie chcieli pojechać lokalną drogą do sąsiadów – to także zrobicie to bez problemów. Aczkolwiek w związku z sytuacją na granicy polsko-białoruskiej i litewsko-białoruskiej możecie natrafić na kontrolę, więc warto mieć ze sobą dokumenty.

Jeżeli marzycie o tym by pływać po jeziorze katamaranem, a nie macie uprawnień to powinniście odwiedzić jezioro Szelment. Tam oprócz fantastycznego jeziora, dogodnej plaży dla dzieci i wieży widokowej, jest też wyciąg nart wodnych oraz możliwość wypożyczenia katamaranu elektrycznego bez uprawnień. Warto też odwiedzić najbardziej wysunięty punkt na Suwalszczyźnie czyli Wiżajny. Tamtejsze jezioro Was na pewno zachwyci. Zwieńczeniem mógłby być Wisztyniec, gdzie jest trójstyk granic – Polski, Litwy i Rosji. Niestety to obecnie bardzo smutne miejsce – kamienny słupek graniczny, który przez lata był dumną atrakcją turystyczną regionu, dziś przez zachowania Rosji, jest cały zagrodzony drutem kolczastym.

Dlatego jako zwieńczenie zaproponujemy wycieczkę wzdłuż Kanału Augustowskiego – zaczynając od Kudrynek – po sam Augustów. Między kolejnymi śluzami warto zboczyć z trasy by zobaczyć elektrownię wodną w Rygolu. Także dobrze jest nie omijać podwójnej śluzy Paniewo, która wyrównuje poziom pomiędzy jeziorem Krzywe i jeziorem Paniewo. Różnica jest tak duża, że przeprawiający się przez Kanał Augustowski najpierw wpływają do pierwszej komory, a po napełnieniu wodą wpływają do drugiej, gdzie trwa znów napełnianie wodą. Dopiero wtedy mogą płynąć dalej. Interesująco się to obserwuje z mostu pomiędzy śluzami.

Partnerzy portalu:

To wyjątkowy zakątek na Podlasiu! Kiedyś to było gwarne miejsce.

Posted on 10/06/2024 | by Kamil Gopaniuk

Jagłowo w województwie podlaskim to malownicza położona nad Biebrzą wieś o nie spotykanym nigdzie indziej układzie ruralistycznym. Zabudowania gospodarcze (stodoły, obory) położone są w pobliżu rzeki co tworzy wyjątkowy klimat tego miejsca, w którym mogłoby się wydawać – czas się zatrzymał. Jagłowo, jak wspominają jego starsi mieszkańcy było kiedyś gwarne, wtedy kiedy żyła rzeka, a wraz z nią ludzie, którzy zajmowali się tutaj rybołówstwem.

Film został zrealizowany w ramach projektu „7 spotkań, 7 historii”. To filmowo-animacyjny projekt Państwowego Muzeum Etnograficznego w Warszawie, kontynuacja muzealnych badań terenowych, prowadzonych od lat 60 do 80. XX w. przez etnografów – Piotra Szackiego i Krzysztofa Chojnackiego. Zrealizowali oni wtedy kilkadziesiąt filmów etnograficznych, które prezentowały głównie zanikające już wówczas rzemiosła oraz wiejskie relikty, jak np. domowy wypiek chleba wygniatanego w dzieży i piecu. Po kilkudziesięciu latach, w 2018 roku, w ramach projektu „Muzeum w terenie” muzealnicy wrócili w te miejsca i okazało się, że temat jest wciąż bardzo aktualny, choć oczywiście ewoluował i otworzył się na nowe kontakty z miejscami, w których byli poprzedni badacze.

Oglądanie powyższego filmu może sprawić, że zakręci się łezka w oku z tęsknoty za światem, który praktycznie już nie istnieje. Dlatego warto wybrać się do Jagłowa, by zobaczyć jak się żyje we wsi, w sercu Biebrzańskiego Parku Narodowego.

Partnerzy portalu:

Historia Dowspudy: Od drewnianego dworu do neogotyckiego pałacu

Posted on 06/06/2024 | by Kamil Gopaniuk

W 1513 roku Bohdan Hrynkowicz Wołłowicz, koniuszy grodzieński, otrzymał od króla Zygmunta I milę kwadratową puszczy z obowiązkiem jej zasiedlenia. Na terenie obecnej Dowspudy Wołłowicz zbudował drewniany dwór obronny, co uczyniło tę miejscowość jedną z najstarszych w tej części ziem pojaćwieskich. Przed 1639 rokiem majątek Dowspuda przeszedł w ręce rodu Paców, znanej rodziny mającej duży wpływ na życie polityczne i kulturalne Wielkiego Księstwa Litewskiego.

Ostatnim dziedzicem wielkiego majątku Dowspuda był Ludwik Michał Pac (1778-1835). Pochodził z ubogiej bocznej linii rodu Paców, a majątek odziedziczył na mocy testamentu po Józefie Pacu. Stał się jednym z najbogatszych ludzi w kraju, obejmując w posiadanie m.in. Różankę, Horodyszcze, Dowspudę, Raczki i Mazurki.

Pac, zafascynowany podróżami do Włoch i nowymi prądami artystycznymi, stał się koneserem i mecenasem sztuki. Jako angloman, przeniósł do swych dóbr brytyjskie metody gospodarowania. Sprowadził farmerów szkockich i irlandzkich, którzy wprowadzili płodozmian i uprawę ziemniaków, co przyczyniło się do szybkiego rozwoju regionu. Dobra dowspudzkie stały się wzorcowym kombinatem rolniczo-przemysłowym, gdzie hodowano owce i produkowano maszyny rolnicze. W 1817 roku zbudowano tam nowoczesną, parową gorzelnię.

Ludwik Michał Pac był także wspaniałym kawalerzystą i generałem w armii Napoleona. Postanowił przenieść swą główną siedzibę do Dowspudy i wybudować tam rezydencję w stylu neogotyckim. W latach 1820-1823, przy pomocy architektów Piotra Bosio i Henryka Marconiego, powstał pałac odzwierciedlający powiedzenie „Wart Pac pałaca, a pałac Paca”.

Pałac w Dowspudzie był jedynym czystym przykładem neogotyku angielskiego w Polsce. Miał kształt litery T z czterokondygnacyjnym korpusem głównym, sześcioma wieżyczkami i ośmiobocznymi basztami. Wnętrza były bogato zdobione dziełami sztuki, polichromiami, freskami i rzeźbami.

Po upadku powstania listopadowego, w którym Pac brał czynny udział, jego majątek został skonfiskowany przez rząd carski. Pac musiał uciekać za granicę, a pałac zaczął popadać w ruinę. W latach 1887-1888, podczas rozbiórki pałacu na sprzedaż cegły, wiele z jego części zostało zniszczonych.

Dziś po pałacu pozostały mury fundamentowe, arkadowy portyk, wieża narożna zwana Bocianią oraz piwnice, które zostały częściowo odrestaurowane. W pobliżu znajduje się zabytkowa stajnia z 1825 roku, która służy jako internat dla uczniów Zespołu Szkół Rolniczych. Wokół pałacu rozciąga się rozległy park o powierzchni 13 hektarów, z wieloma cennymi gatunkami drzew iglastych i liściastych, stanowiący cenną pamiątkę po dawnej świetności Dowspudy.