Podlaskie miasto zostanie z niczym? Wszystkie ważne inwestycje je omijają.

Poniższe trzy mapy przedstawiają “Szprychy prowadzące do Centralnego Portu Komunikacyjnego” – czyli wielkiego lotniska w centralnej Polsce, Via Baltica – czyli wielka europejska droga prowadząca z Tallina do Warszawy oraz Rail Baltica – kolej szybkiego ruchu z Helsinek przez Warszawę do Berlina. Jeżeli podejmiemy się analizy można zauważyć, że każda z tych tras stawia jedno z podlaskich miast w bardzo złej sytuacji. Chodzi o Augustów – wszystkie te wielkie projekty omijają miasteczko. Przypomnijmy, że jest to “letnia stolica Polski”, co oznacza że dużo osób z Białegostoku i Warszawy (ale zapewne też innych miejscowości) szturmują to miejsce. Problem w tym, że dojazd drogowy jest koszmarny, pociągów kilka – ale powolnych. Mimo krótkiej odległości z Białegostoku podróż potrafi trwać nawet 1,5 godziny.

 

 

Augustów dzięki turystyce gospodarczo może się nie wybronić. Po co tłuc się właśnie tam, skoro z Warszawy błyskawicznie można będzie dojechać pociągiem do Giżycka? Samochodem z Warszawy jest już lepiej – ekspresową ósemką, a przyszłości ekspresową 61 do Raczek. Potem już dobrej jakości drogą do Augustowa. Z Białegostoku pozostanie dalej stara, niebezpieczna krajowa ósemka.

 

Wykluczanie Augustowa z wszelkiej dobrej infrastruktury nie skończy się dobrze. Turyści będą wybierać podobne miejsca, bo nikomu nie będzie się chciało długo jechać. Pływać statkiem można także po Mazurach, jeziora tam równie czyste (polodowcowe), a ceny podobne. Jeżeli miasteczko z podlaskiego będzie na uboczu wielkich inwestycji, to tak jakbyśmy wydali na nie wyrok.

Urządzenie do ratowania życia w centrum miasta. Sprawdź, jak go używać, gdy ktoś przestanie oddychać.

W ubiegły weekend w Siemiatyczach odbył się piknik rodzinny „Strefa Bezpieczeństwa Compensy”. Jest on częścią kampanii społecznej Bezpieczna Autostrada. Co takowa ma wspólnego z Siemiatyczami? Mieszkańcy także są jej użytkownikami. Przecież nie jest tak, że autostradami poruszają się tylko osoby, które mieszkają w ich pobliżu. Ponadto warto zwrócić uwagę, że przez sam środek miasta przebiega Droga Krajowa nr 19. I to właśnie na Placu Jana Pawła II odbył się piknik, zaś na budynku Urzędu Miasta w pobliżu apteki – zawisł defibrylator AED. Urządzenie ratujące życie przekazała w ręce burmistrza Compensa.

 

Celem akcji jest edukacja w zakresie bezpiecznego poruszania się po autostradach, nauka pierwszej pomocy oraz promocja zdrowia. Kampania prowadzona jest przez Compensę we współpracy z Centrum Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego. W ramach kampanii Compensa organizowała dotychczas wiele eventów na tzw. MOP-ach przy autostradach A1, A2 i A4. W tym roku Compensa zawitała również do miast. Organizatorzy wierzą, że uczestnikami ruchu na autostradach są nie tylko osoby mieszkające w ich pobliżu. Osoby z mniejszych miast też poruszają się po autostradach – nawet jeśli sporadycznie – powinni wiedzieć, jak to robić. Tym bardziej, że nie są do tego nieprzyzwyczajeni.

 

– Od dwóch realizujemy wspólnie z Compensą kampanię Bezpieczna Autostrada. Ta kampania ma na celu edukować, ale nie tylko mówić, lecz przede wszystkim uczyć w praktyce, jak prawidłowo zachować się na autostradzie, jak reagować w sytuacji zagrożenia życia. Uczymy dzieci i dorosłych, bo to wiedza na całe życie. Podczas pikników rodzinnych szerzymy ideę współodpowiedzialności: widzisz? Reaguj właściwie, bezpiecznie – mówi Tadeusz Zagajewski z Centrum Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego.

 

Warto też pamiętać, że zdrowy kierowca to bezpieczny kierowca. Dlatego edukacja zdrowotna i promowanie badań profilaktycznych też się do tego przyczyniają. Stąd w Siemiatyczach można było zmierzyć ciśnienie, skorzystać z urządzeń do ćwiczeń oraz zrelaksować się podczas masażu.

Siemiatycze otrzymały defibrylator AED

W ramach akcji Compensa przekazuje miastom defibrylatory AED. Zapewniając dostęp do tych urządzeń, zwiększa poczucie bezpieczeństwa mieszkańców. W Siemiatyczach urządzenie ufundowane przez Compensę znajduje się na ścianie budynku Urzędu Miasta. Na ręce pana burmistrza Piotra Siniakowicza defibrylator przekazał przedstawiciel Compensy – Paweł Pura, kierownik Filii Compensy w Siemiatyczach oraz Tadeusz Zagajewski, przedstawiciel Centrum Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego. – Defibrylator w Siemiatyczach jest bardzo potrzebny, choć oczywiście życzę nam wszystkim, by do sytuacji, w których będzie trzeba go użyć nie dochodziło. Dotąd takiego urządzenia w mieście nie było. Jestem bardzo zadowolony i wdzięczny, że Siemiatycze urządzenie AED otrzymały – skomentował burmistrz Piotr Siniakowicz.

Jak ratować życie?

Wykwalifikowani ratownicy z Centrum Bezpieczeństwa Ruchu Drogowego w ramach Strefy Bezpieczeństwa Compensy w praktyce uczyli pierwszej pomocy, nie tylko instruując, jak ratować życie, ale dając szansę aktywnego przećwiczenia na fantomach. Dodatkowo ratownicy pokazali jaka jest różnica – gdy ratujemy życie sami oraz gdy robimy to z defibrylatorem AED. W tym drugim przypadku jest to zdecydowanie łatwiejsze. Urządzenie podpowiada nam co w danym momencie robić oraz w bezpieczny sposób przeprowadza elektrostymulacje osoby, która nie oddycha.

 

Gdy napotkamy osobę, która nie oddycha należy doprowadzić do tego, by krew cały czas była dostarczana do mózgu tej osoby. Wtedy jest szansa, że gdy przyjedzie pogotowie – uratujemy komuś życie. Dlatego należy wykonywać poniższe czynności aż do momentu, gdy pojawi się profesjonalny ratownik i przejmie od nas obowiązki. Należy też pamiętać, że ratując komuś życie działamy w stanie wyższej konieczności. Dlatego nie bójmy się podejmować działania. Na pewno nie zostaniemy za nie ukarani, a nagrodzeni.

 

  1. Wezwij karetkę dzwoniąc pod numer 112
  2. Jeżeli są inne osoby w pobliżu – poproś je o pomoc
  3. Jeżeli działasz sam lub sama – przede wszystkim nie panikuj. Zachowaj maksymalny spokój i skup się na swoim zadaniu.
  4. Nadstaw ucho do nosa i ust osoby poszkodowanej. Jeżeli nie oddycha, przystąp do działania.
  5. Rozepnij ubranie, a w razie konieczności (i możliwości) rozetnij. Osoba może mieć różne urazy, jeżeli leży na plecach, to nie zmieniaj jej pozycji.
  6. Znajdź mostek między piersiami
  7. Tak wygląda:
  8. Uciskaj obiema rękami te miejsce 30 razy pod rząd (a gdy ratujesz dziecko – jedną ręką)
  9. Następnie musisz dwa razy wdmuchnąć dużo powietrza w usta poszkodowanej osoby. Ważne jest, by usta się stykały. Jeżeli poszkodowany brzydko pachnie, albo ogólnie czujemy odrazę na myśl o dotknięciu jego ust – własnymi ustami możemy użyć przedziurawionej kartki papieru, chusteczki, folii lub innej osłony. Bezwzględnie usta muszą się stykać, by powietrze nie uciekało bokiem.
  10. Powtarzaj czynności aż do przyjazdu karetki. Jeżeli nie jesteś sam / sama – rób te czynności na zmianę – jest to energiczne zajęcie

 

  1. Nie przerywając powyższych czynności:
  2. Jeżeli macie defibrylator AED, to po otwarciu należy go włączyć i wysłuchać poleceń głosowych
  3. Następnie należy podłączyć dwie elektrody do osoby poszkodowanej. Jedną pod prawym obojczykiem wzdłuż tułowia, drugą pod lewą pachą wzdłuż tułowia.
  4. Przerwij masaż i wdmuchiwanie powietrza. Odsuń się od osoby poszkodowanej. AED musi zmierzyć rytm. Wtedy nie można dotykać osoby poszkodowanej.
  5. Jeżeli usłyszysz “Wyładowanie elektryczne wskazane”, odsuń się od poszkodowanego i wciśnij przycisk wstrząs.
  6. Podczas wyładowania nie wolno dotykać poszkodowanego.
  7. Po wyładowaniu natychmiast rozpocznij uciskanie klatki piersiowej oraz oddechy ratownicze.
  8. Jeżeli tym razem usłyszysz “Wyładowanie elektryczne jest niewskazane”, kontynuuj masaż i wdmuchiwanie powietrza.
  • Jeżeli się zdarzy, że osoba poszkodowana jest mokra – należy ja dokładnie wytrzeć całą klatkę piersiową
  • Jeżeli się zdarzy, że osoba jest mocno owłosiona – musisz znaleźć sposób, by usunąć owłosienie w miejscach, gdzie przykleisz elektrody
  • Jeżeli osoba ma rozrusznik serca (widoczny), naklej elektrody 10 cm niżej

 

Z ankiety przeprowadzonej wśród odwiedzających Strefę Bezpieczeństwa Compensy”, jednoznacznie wynika, że takie pikniki edukacyjne są potrzebne. Organizatorzy wspólnie chcą angażować się w poprawę bezpieczeństwa. Niezależnie od tego, czy jesteśmy kierującym czy pasażerem, zgodnie deklarują, że Polakom taka edukacja jest niezbędna.

Materiał partnerski

Centrum Białegostoku zaczęło się zmieniać. Na lepsze!

Centrum Białegostoku delikatnie zaczęło się zmieniać. Opustoszały plac na Rynku Siennym został ogrodzony, zaś Plac NZS “wyłysiał”. Od kilku tygodni postępuje również modernizacja dawnej kamienicy przy ul. Kijowskiej.

Dawny cmentarz

Na Rynku Siennym w XVIII wieku znajdował się cmentarz ewangelicki. Pochowanych było tam około 2000 osób. Pod koniec XIX wieku postanowiono cmentarz zlikwidować, by przenieść go na obrzeża miasta. Natomiast na nekropolii urządzono targowisko miejskie (które z przerwami przetrwało do lat dziewięćdziesiątych XX wieku!

Więcej tutaj:

/dawne-cmentarze-bialymstoku-zamienione-bazary-parkingi-miejsca-rozrywki/

W 2010 roku przebudowano ul. Młynową, przy której cmentarz się znajduje. Wówczas odkopano również dawne szczątki, które później zostały pochowane ponownie ale już innym cmentarzu ewangelickim przy ul. Produkcyjnej. Przy Młynowej natomiast nadal pod ziemią znajduje się wiele dawnych grobów. W końcu zabrano się za tą sprawę. Teraz teren jest całkowicie odgrodzony, a wkrótce pojawi się tam instalacja artystyczna, która upamiętni te miejsce w sposób bardziej godny niż było to dotychczas. Na miejscu stoi już barak i deski. Zdemontowano również fragment dawnej żółtej barierki.

Plac NZS “wyłysiał”

Bliżej Rynku Kościuszki w ostatnim czasie debatowano nad głębokimi zmianami przy Placu NZS. Była grupa aktywistów, która chciała ograniczyć tam ruch samochodowy oraz jakoś plac na środku skrzyżowania zagospodarować. Nic z tego nie wyszło. Prezydent Truskolaski zorganizował konsultacje społeczne, z których wynikło, że ludzie nie chcą zmian w organizacji ruchu samochodowego w tym miejscu.

Więcej tutaj:

/plac-nzs-ludzie-nie-chca-zmian-i-co-teraz-ktos-tu-nie-moze-sie-pogodzic-ze-to-koniec/

Temat jest zamknięty, ale plac w ostatnim czasie “wyłysiał” (co można zauważyć na głównym foto). Tzn. usunięto z niego trawę. Po co? Coś na Placu NZS jednak się zmieni. Mianowicie powstanie tam łąka kwietna. Co wyrośnie na Placu NZS? Pole słoneczników oraz inne rośliny sezonowe. Dodatkowo oba przystanki autobusowe będą wymienione na takie, które porosną roślinnością. Stanie się to na przełomie czerwca i lipca. Został ogłoszony przetarg w tej sprawie.

 

Jest to część opracowanego w tym roku “Miejskiego Planu Adaptacji do Zmian Klimatu dla Miasta Białegostoku”. Zielony przystanek to dodatkowa zieleń w przestrzeni miejskiej. Roślinny dach obniży temperaturę i uprzyjemni oczekiwanie na autobus w upalny dzień. Zatrzyma także nawet 90% spadającego na niego deszczu w ciągu roku. Woda opadowa gromadzona pod przystankiem będzie wykorzystywana do nawadniania pnączy na ścianie. Rośliny posadzone wokół przystanku produkują w ciągu roku nawet 10 kg tlenu, poprawiają jakość powietrza, zmniejszają ilość pyłów zawieszonych i innych zanieczyszczeń. To oznacza zdrowsze powietrze.

Znikający budynek

Kamienica przy ul. Kijowskiej 2 to dość ciekawy przypadek. Jest zabytkiem, a od pewnego czasu zaczęła “znikać”. W końcu pojawili się na niej robotnicy, którzy zaczęli… jeszcze bardziej rozbierać budynek. Oczywiście po to, by odbudować. Obecnie z budynku pozostały 3 maleńkie ściany. I to w zasadzie tyle, co pozostanie w odbudowanym budynku. Wszystkie stare domy i kamienice przy ul. Młynowej stały na żydowskim osiedlu “Chanajki”.

Więcej tutaj:

/chanajki-bialystok/

Gdyby, ktoś w odpowiednim momencie zadbał o ochronę tego miejsca, to byłoby wspaniale zachowane historyczne miejsce. Niestety – dawne osiedle znajduje się w ścisłym centrum miasta. Jak już wyżej pisaliśmy w 2010 roku wyrzucono dawne “kocie łby” zamieniając ją na brukowaną kostkę. Ulica wypiękniała. Nie oszukujmy się, to co było dawniej – w takim samym kształcie przetrwać nie mogło. Miasto to dynamiczna tkanka, która musi się rozwijać. Nie było zgody na tolerowanie drewnianych ruder. Nie było też nikogo, kto by głośno mówił o wyremontowaniu wszystkich domów i ich zachowania jako elementu historycznego. Dawne Chanajki znikały w oczach przy biernej postawie wszystkich. Dziś pozostało już tylko kilka domów. Warto jednak się zastanowić co dalej. Czy chronić to co pozostało, czy czekać aż wszystko zniknie na rzecz bloków. Bo nie ma co ukrywać, że jak tylko gdzieś znikają drewniane domy, to developerzy już się z tego powodu cieszą. Niedługo później bowiem pojawia się tam nowy blok.

 

Przy ul. Kijowskiej 2 mieszkało przez całe jej istnienie bardzo wiele osób. Historyk Wiesław Wróbel napisał książkę na temat ul. Kijowskiej. To w niej możemy przeczytać, że jeszcze w XIX wieku mieszkał tam Icko Cygiel. W międzywojniu natomiast mieszkały tam takie osoby jak Kalman Rubinsztejn, Mowsza Błoch czt Lejb Nowokolski, Abram Kawa. Po wojnie właścicielem kamienicy był Lejb Okoń, który budynek sprzedał Bronisławowi i Henrykowi Gaweł spod miejscowości Jałówka.

 

Obecny właściciel budynku to prywatny inwestor, który budynku rozebrać nie może, ale może go nadbudować i przebudować. Po remoncie jednak forma, wysokość, detal i układ okien muszą się zgadzać. Miejmy nadzieję, że kamienica zostanie przepięknie odnowiona. Na efekt końcowy jednak trzeba będzie trochę poczekać.

Zapuszczony pawilon w Pałacu zostanie wyremontowany!

Zapuszczony pawilon w Pałacu Branickich wreszcie będzie wyremontowany! Obecnie odgrodzony, wyraźnie zniszczony straszy, a niedługo będzie znów częścią najważniejszej wizytówki miasta.

 

Na początku trzeba będzie pawilon w jakiejś części rozebrać, odkopać fundamenty, wykonać nowe mury, całość otynkować, pomalować. Inaczej mówiąc przeprowadzić generalny remont. Oprócz tego odnowione zostanie ogrodzenie w przesmyku między Plantami a ul. Mickiewicza (od strony budynków Uniwersytetu Medycznego). Wykonawca będzie miał 5 miesięcy od podpisania umowy na przeprowadzenie remontu. Miejmy nadzieję, że planowo do końca miesiąca znajdą się firmy, które złożą swoje oferty. Pawilon jest w opłakanym stanie i szpeci.

 

Warto zaznaczyć, że w Pałacu Branickich potrzeba zrobić jeszcze wiele remontów. Niestety są to gigantyczne koszta. Jednak jeżeli popatrzymy na to jak Wersal Podlaski prezentował się kilkanaście lat temu, to można zauważyć, że przeszedł gigantyczną metamorfozę.

Po co testują taki mały autobus? Za dwa lata będzie bardzo potrzebny.

Po Białymstoku jeździ mały elektryczny busik do testów. Zastanawiające było dlaczego magistrat sprawdza akurat pojazd o tak małych gabarytach. Przecież w mieście autobusy muszą pomieścić dużo więcej osób. Odpowiedzią na tą zagadkę jest zbliżający się 2021 rok i odpowiedzi samych zainteresowanych. Sam prezydent na portalu Urzędu Miejskiego w tej spawie postanowił tylko zamydlić oczy – Jesteśmy otwarci na nowe technologie, inwestujemy w nowoczesne, niskoemisyjne rozwiązania, dlatego uważnie przyglądamy się rozwojowi autobusów elektrycznych. I sprawdzamy, jak takie pojazdy radzą sobie w naszych warunkach – powiedział prezydent Tadeusz Truskolaski.

 

Jak widać to tylko ogólne słowa, z których niewiele wynika. Jednak to czego nie powie nam prezydent, przeczytamy w starym raporcie firmy PwC. Okazuje się, że raport sprzed roku jest nadal aktualny, gdyż nic w tej kwestii magistrat nie zrobił. Raport ten dotyczył komunikacji miejskiej, porównywał naszą do tej funkcjonującej w innych miastach. Ogólnie wnioski są złe – źle zarządzamy flotą autobusów, trasy są o wiele za długie niż dojazd z tego samego punktu A do B samochodem i na końcu elektromobilność – z raportu wynika, że Białystok najwyraźniej nie chce mieć z nią nic wspólnego.

 

Czas jednak działa na niekorzyść Truskolaskiego. W styczniu 2021 roku każde miasto będzie musiało spełniać wymagania ustawy o elektromobilności, która to nakazuje posiadanie we flocie komunikacji miejskiej 5 proc. pojazdów zeroemisyjnych. Już wiecie po co te małe busiki, kompletnie niepraktyczne w Białymstoku? – Mikrobus może być uzupełnieniem transportu zbiorowego zapewniając obsługę na ostatnich odcinkach podróży pasażerów – zapewnia producent. Otóż to. Gdy przyjdzie czas, by spełnić wymogi elektromobilności, zapewne tego typu małe busiki będą obsługiwać jakieś egzotyczne trasy. Na przykład linia 106 dojeżdżająca do Borsukówki i zahaczająca o trzy strefy zamiejskie. W Fastach wystarczy zamontować stację ładowania baterii, marketingowo nazwać to miejsce centrum przesiadkowym i rozbijać podróż mieszkańcom na 2 autobusy.

 

Gdyby Truskolaski myślał na poważnie o elektromobilności w Białymstoku i autobusach zeroemisyjnych, to w pierwszej kolejności zająłby się przygotowywaniem do wprowadzenia takich autobusów na wszystkich liniach jadących przez Aleję Piłsudskiego i Lipową – czyli miejsca, gdzie w godzinach szczytu nie da się oddychać od spalin. Tylko na takie działania potrzebne są pieniądze, które Truskolaski już przepuścił. Teraz każda większa inwestycja w mieście niebezpiecznie zadłużałaby Białystok.

fot. bialystok.pl

Ruszyła Polska Liga Husarska. Są także przedstawiciele Podlaskiego!

Pokazują prawność polskich jeźdźców, zachwycając publiczność a i przypominając chwałę polskiego oręża. Mowa tu o husarzach w zbrojach na przystrojonych koniach. Zawodnicy mierzą się ze sobą z kopią w dłoniach. Polska Liga Husarska składa się z 13 grup husarskich, do których należy 44 zawodników. Przed nimi pierwsze zawody po wakacjach. Obecnie to czas na przygotowania. Nasz region będzie reprezentować Podlaska Chorągiew Husarska. W ramach zawodów będzie można oglądać gonitwę z szablą, kopią, pałaszem lub koncerzem. Wielki finał odbędzie się 15 września na Zamku w Pułtusku.

Informacja od Czytelnika

Białystok ma jeszcze 6 lat. Potem zaprzepaścimy swoją największą szansę na rozwój gospodarczy.

Pojawienie się kolei żelaznych w Białymstoku nie tylko popchnęło miasto w intensywny rozwój gospodarczy, ale też dało możliwości podróżowania. Po ponad 150 latach wraca wielka szansa, by znów miasto rozwinęło się dzięki kolejom. W 2025 roku powstanie Rail Baltica łącząca nasze miasto z Litwą, Łotwą i Estonią. Politycy wszystkich opcji powinni zrobić wszystko, by przekonać rząd aby w stolicy województwa podlaskiego znajdował się międzynarodowy węzeł kolejowy. Szczególnie, że na większe regionalne lotnisko nie mamy co liczyć.

Rozwój kolei żelzanych

W 1862 roku białostoczanie mogli pojechać zarówno do Petersburga jak i do Warszawy. Po drodze do tego pierwszego miasta była stacja w Wilnie, Grodnie. Było można także przesiąść się po drodze i dojechać koleją do Rygi oraz innym połączeniem do Kowna. Oczywiście w tamtych czasach nikt turystycznie raczej nie podróżował, ale był to środek lokomocji dla fabrykantów, urzędników, żołnierzy oraz arystokracji.

 

Rok 1873 przyniósł kolejne połączenia. Z Białegostoku pociąg jechał aż do Królewca (dziś Obwód Kaliningradzki). Cała trasa prowadziła z Odessy, prze Kijów, Brześć, Białystok, a dalej znaną trasą Grajewo, Ełk. Następnie pociąg jechał przez Prusy i dojeżdżał aż do Królewca.

 

W 1886 roku Białystok zyskał połączenie z Moskwą. Dziś by dojechać do rosyjskiej stolicy trzeba najpierw zahaczyć o stolicę Polską. Dawniej zaś linia kolejowa prowadziła z Białegostoku przez Puszczę Knyszyńską do Wołkowyska, Baranowicze, Mińsk i Smoleńsk. Dzięki temu zyskały na tym przede wszystkim Gródek oraz Sokole, do których można dziś dojechać tylko w ramach atrakcji turystycznej.

Brama na wschód

Dziś niestety niewiele zostało z tych połączeń. Z Białegostoku, bezpośrednio przy okazji atrakcji turystycznej w weekend można dostać się tylko do Kowna oraz codziennie do Grodna. Gdyby nasze miasto było dziś bramą na wschód, to zyskalibyśmy na tym gospodarczo. Z Warszawy codziennie można dojechać do Pragi, Berlina, Wiednia, Brześcia, Budapesztu, Mińska, Moskwy, Kijowa, Ostrawy (Czechy), Bohumina (Czechy).

 

Zupełnie nie jest zrozumiałe dlaczego mimo istniejącej infrastruktury nie można by było postarać się o to, by z Białegostoku odjeżdżały wszystkie pociągi na wschód. Do Kijowa, Mińska, Moskwy, Wilna, Rygi oraz Petersburga. Takie połączenia nie tylko rozwinęłyby Białystok mocno turystycznie, ale przede wszystkim gospodarczo. A utworzenie takich połączeń nie jest fantazją. Tory na tych trasach przecież istnieją. Wystarczą wpływowi politycy, którzy potrafią “załatwiać” coś dla swego regionu. Skoro Warmia i Mazury dostały przekop Mierzei Wiślanej, zaś centralna Polska wielki port lotniczy CPK, to dlaczego Białystok nie może być międzynarodową stacją, z której dostaniemy się wszędzie na wschód tak jak 150 lat temu?

 

Utworzenie linii do wschodnich stolic to kwestia porozumień międzynarodowych. Trudno uwierzyć ażeby Litwa czy Łotwa nie chciały bezpośrednich połączeń kolejowych z Polską. Szczególnie, że do 2025 roku powstanie “Rail Baltica”. Nowoczesne tory poprowadzą aż do Tallina. Tak naprawdę to nasza jedyna szansa na to by coś znaczyć. Szansa na to ażeby nie być prowincją udającą metropolię. 6 lat to wystarczająco dużo, by przekonać kogo się da, że to Białystok, a nie Warszawa właśnie powinien być międzynarodową stacją na wschód. Jest to nie tylko logiczne, ale także korzystne. Zaś połączeń między Warszawą a Białymstokiem jest naprawdę dużo. Tak samo nie ma przeciwwskazań ażeby to właśnie nie z Warszawy a ze stolicy województwa podlaskiego odjeżdżały pociągi do Mińska i Moskwy. Wystarczy otworzyć bramę.

 

Oto jak wyglądałyby połączenia (nie trzeba budować torów, bo są):

Białystok – Suwałki – Kowno
Białystok – Suwałki – Wilno – Petersburg
Białystok – Suwałki – Ryga – Tallin
Białystok – Siedlce – Terespol – Brześć – Kijów
Białystok – Grodno
Białystok – Mińsk – Moskwa

Oto cztery sypialnie Białegostoku. Jak się tam mieszka?

Przedmieścia Białegostoku są przepełnione nowymi domami. Mieszkańcy, którzy chcą po południu i wieczorami odpocząć od zgiełku miasta – budują się lub wybudowali się tuż obok stolicy województwa podlaskiego. Jak wiadomo na taką inwestycję potrzeba sporo pieniędzy. Są jednak tacy, którzy przeprowadzają, ale do bloków. Dzięki czemu kupują mieszkania dużo taniej. Pod Białymstokiem są 4 takie miasteczka, które dzięki dobrej komunikacji ze stolicą Podlaskiego są nazywany “sypialniami”. Są w nich także tanie mieszkania. Ludzie pracują w Białymstoku, jednak mieszkają właśnie tam. Oto Choroszcz, Łapy, Wasilków i Czarna Białostocka. Czy warto tam przenieść swoje życie “po pracy”?

Łapy

Z Białegostoku do Łap odjeżdża… 21 pociągów dziennie! Na tej trasie kursują także autobusy. 30 km od centrum miasta to naprawdę niewiele, gdy jest tak dobra komunikacja. Czy można coś w Łapach robić po pracy? Na pewno odpoczywać w swoim tanim mieszkaniu. Nie brakuje tam także dużych sklepów. Nie najgorzej jest również z gastronomią. Warto też wspomnieć o tym, że znajdzie się także coś dla ludzi, którzy nie tylko oddają się konsumpcji, ale też chcą na przykład podziwiać przyrodę. Pod miastem znajduje się bowiem Narwiański Park Narodowy.

Choroszcz

Jest znacznie bliżej Białegostoku, bo tylko 15 km od centrum. Co ma do zaoferowania miasteczko? Po pracy można spędzać czas w parku przy letniej rezydencji Branickich. Cały teren jest przepiękny. W ostatnim czasie zmienił się także główny Rynek w mieście. Wcześniej był typowy park z ławeczkami. Teraz jest to otwarty plac. Wygląda estetyczniej, jednak zmiana zieleni na beton to częsty aczkolwiek niezrozumiały trend w polskich miastach, które postanowiły dokonać “rewitalizacji”. Są także duże sklepy. Gorzej z gastronomią. Nie bardzo jest w czym wybierać. Jednak także i w Choroszczy można kupić mieszkanie dużo taniej niż w stolicy Podlaskiego.

Wasilków

Miasteczko prężnie się rozwijało w XIX wieku aż do wielkiego pożaru. W XX wieku Wasilków bardziej przypominał wieś. Natomiast XXI wiek to okres odrodzenia. Wbrew pozorom gród nad rzeką Supraśl ma bardzo wiele do zaoferowania. Z Białegostoku można do Wasilkowa: dojść piechotą (9 km z centrum), dojechać pociągiem oraz dojechać autobusem. Miasteczko stało się bardzo atrakcyjne, przez co buduje się tam bardzo wiele bloków. Ceny ich niestety nie należą do najniższych, ale jeżeli będziemy szukać czegoś w “starym” budownictwie, to na pewno znajdziemy taniej. Wasilków ma nam do zaoferowania zalew z plażą i wyciągami nart wodnych, zmodernizowany rynek (podobnie jak w Choroszczy) oraz słynny “cypel”, gdzie mieszkańcy lubią spędzać czas nad rzeką. Nie brakuje też większych sklepów. Gorzej niestety z gastronomią – tu też wybór niewielki.

Czarna Białostocka

Z centrum do Czarnej Białostockiej najkrótsza trasa to 22 km. Oprócz tanich mieszkań w blokach miasteczko ma do zaoferowania zalew, bar i jeden duży sklep. Oprócz tego można spacerować po Puszczy Knyszyńskiej. Do miasteczka dojeżdża pociąg. Jest sporo połączeń. Są tu także najtańsze mieszkania ze wszystkich “sypialni”.

 

Warto zaznaczyć, że we wszystkich czterech miasteczkach nie brakuje typowych sklepów i usług, jakie są również w Białymstoku. Nad stolicą Podlaskiego jest jednak przeważająca cecha “sypialni”. Tam tworzą się prawdziwe wspólnoty, zna się sąsiadów. W białostockich blokowiskach jest się anonimowym (co ma także dobre strony). Jednak jeżeli komuś zależy, by po pracy mieć życie towarzyskie, to o takie łatwiej będzie jednak w “sypialniach”. W mieście można wyjść co najwyżej do anonimowego tłumu.

To był pokaz talentów. Drgało w uszach!

30 kwietnia o godzinie 18.00 w Operze i Filharmonii Podlaskiej – Europejskim Centrum Sztuki odbyła się Rewia Wokalna podsumowująca recitale słuchaczy trzeciego roku Policealnego Studium Wokalno-Aktorskiego w Białymstoku. Na Scenie Kameralnej zaprezentowało się ośmioro dyplomantów: Anna Baczewska, Oskar Chlabicz, Anna Zawadzka, Katarzyna Racis, Adrianna Jałocha, Zuzanna Chancewicz, Agata Salitra oraz Julia Przybylska.

 

Młodym wykonawcom na scenie towarzyszyły absolwentki Studium, a także zespół muzyczny w składzie: Marcin Nagnajewicz, Krzysztof Kulikowski, Kamil Skorupski, Piotr Skórka oraz Marcin Jadczak. W tym roku warsztaty poprowadzili i wystąpili wraz ze słuchaczami Edyta Krzemień i Marcin Wortmann – aktorzy musicalowi. Rewię poprowadził wykładowca historii teatru w PSWA Konrad Szczebiot wspólnie z Julitą Wawreszuk – byłą słuchaczką. Każdy z występów poprzedzony był humorystycznymi wypowiedziami i błyskotliwymi oraz powiązanymi z występującymi i ich programem żartami, wygłaszanymi przez konferansjera. To była prawdziwa rewia.

 

Tegoroczni dyplomanci zachwycili wysokim poziomem artystycznym oraz profesjonalizmem. Od razu zdobyli przychylność publiczności, która żywiołowo reagowała brawami. Przez całe wydarzeni młodzi artyści prezentowali swoje zadziwiające walory wokalno-interpretacyjne, nie zbaczając z obranego kursu. Uwagę, z pewnością, przyciągała siła ich głosów. Dobrym na to przykładem jest występ Julii Przybylskiej. Zaśpiewała ona po polsku piosenkę When you’re good to Mama z musicalu Chicago. Mocniej śpiewając niektóre fragmenty, wydobywane przez nią dźwięki doprowadzały do intensywnych drgań w uszach. To tylko potwierdza, że głos wokalistki predestynuje ją do wykonywania partii operowych. Natomiast Anna Zawadzka, w towarzystwem chórku, czarowała swoją wrażliwością i dojrzałością sceniczną.

 

Ciekawie zaprezentowała się Anna Baczewska, które mogła uzewnętrznić swój talent wokalno-aktorski i śpiewaniem, i tańcem, przypieczętowując interpretacje plastyczną mimiką oraz gestami. Wypada jeszcze wspomnieć o Zuzannie Chancewicz i Oskarze Chlabiczu. Ci wystąpili również w duecie, dostarczając solidną dawkę emocji w piosence Coś więcej. Zuzanna Chancewicz majestatycznie wykonała Amsterdam J. Brela w tłumaczeniu. Wojciecha Młynarskiego, absorbując oryginalnym i potężnym głosem. Tymczasem Oskar Chlabicz – jedyny mężczyzna wśród dyplomantów – hipnotyzował sprawnością w posługiwaniu się swoją skalą głosową, szczególnie w górnych rejestrach. Ponadto jego interpretacje stawały się bardzo atrakcyjne poprzez umiejętne żonglowanie najróżniejszymi emocjami. Zdumiewającym atutem Oskara Chlabicza jest śpiewanie fortissimo possibile.

 

Kierowana przez Angelikę Arendt-Zadykowicz i Agatę Obuchowicz szkoła kształci swoich uczniów na najwyższym poziomie dzięki kadrze profesjonalistów, mistrzów w swoich dziedzinach. Co roku placówka wypuszcza w świat świetnie przygotowanych aktorów scen muzycznych. Wszystkich, którzy chcą dołączyć do „Szkoły Talentów”, zapraszamy do rekrutacji. Niezbędne informacje można znaleźć na stronie internetowej Policealnego Studium Wokalno-Aktorskiego w Białymstoku.

 

Dyplomantom należą się wielkie gratulacje oraz życzyć im trzeba wytrwałości i powodzenia w niełatwej drodze do upragnionych artystycznych celów. Aby na swoim szlaku spotkali ludzi, którzy będą potrafili docenić ich umiejętności.

Autor: Rafał Górski, fot. archiwum PSWA

Plac NZS. Ludzie nie chcą zmian. I co teraz? Ktoś tu nie może się pogodzić, że to koniec…

Rozgorzała dyskusja na temat placu NZS (dawniej Plac Uniwersytecki)… bo magistrat właśnie próbuje takową uciąć. Wszystko przez konsultacje społeczne. Ludzie skupieni wokół “Inicjatywy Plac NZS” oraz Gazeta Wyborcza nie mogą się pogodzić, że wynik konsultacji społecznych nie był dla nich korzystny. Wszystko dlatego, że ludzie w konsultacjach powiedzieli, że nie chcą ograniczenia ani zamykania ruchu na Placu NZS, który obecnie jest wielkim, okrągłym skrzyżowaniem.

 

Wiele osób doskonale zdaje sobie sprawę (w tym nasza redakcja), że potencjał tego miejsca bardzo mocno się marnuje. My optowaliśmy za totalną rewolucją – wyrzuceniem wielkiego pomnika, zburzeniem socjalistycznego budynku Uniwersytetu, który chyba dla żartu został zabytkiem, a także zbudowaniem wielkiego podziemnego parkingu, na którego dachu byłby zielony plac i mały pomnik zamiast tego wielkiego. A wszystko to połączone z dawnym, zasypanym cmentarzem żydowskim, na którego powierzchni znajduje się teraz Park Centralny.

 

Inicjatywa Plac NZS natomiast zorganizowało konkurs i pokazało kilka różnych koncepcji zagospodarowania placu stworzonych przez uczestników. Wszystko to na nic. Wredny Truskolaski ogłosił konsultacje społeczne, a wredni białostoczanie potwierdzili – ŻADNYCH ZMIAN. I co teraz? “A co to za demokracja, gdzie każdy może mieć swoje zdanie?” – mówił zdziwiony Kargul. Gazeta Wyborcza natomiast pyta czy “Vox populi, vox dei” – a tłumacząc czy głos ludu to głos Boga. Gazeta Wyborcza mocno wspierająca Komitet Obrony Demokracji i wiele innych ruchów tego typu nie może się pogodzić z demokratycznym wynikiem konsultacji, gdzie zdecydowana większość zmianom na NZS powiedziała nie. I co teraz? Demokracja jest nieważna, bo by gdyby demokracja to ludzie dalej by chcieli bazaru zamiast Galerii Jurowieckiej oraz ruchu na Rynku Kościuszki łącznie z przystankami autobusowymi zamiast ogródków i koncertów latem. A tak chytry prezydent Truskolaski wtedy nie zapytał i osiągnął co chciał, a teraz zapytał i… osiągnął co chciał?

 

Może tak się wydawać. Prezydent bowiem najpierw szastał pieniędzmi na lewo i prawo, aż wkopał się w potwornie drogą inwestycje, której nie mógł nie zrealizować – a mianowicie mowa tu o węźle Porosły. Przez to musiał rezygnować z innych inwestycji. Dlatego też roboty Placu NZS są mu obecnie potrzebne jak na d… pryszcz. Stąd też konsultacje społeczne. Należy sobie jednak zadać pytanie – czy ludzie to idioci, którzy nie wiedzą co dla nich dobre? Gdyby wewnętrznie czuli, że dany pomysł jest dobry – to czy by nie zagłosowali? Odpowiedź jest prosta – jeżeli o czymś nie wiem, to trudno bym to popierał. Inicjatywa Plac NZS zrobiła zdecydowanie za mało, by rozpropagować swój pomysł. Wystarczyło skrzyknąć wszystkich sympatyków swojej inicjatywy, ich rodziny a może wynik konsultacji byłby inny. A tak: GAME OVER.

Tu możesz zabrać swoje dzieci. Atrakcja na Starosielcach będzie rozbudowana.

Ul. Szkolna nie będzie kojarzyć się tylko z byłym kandydatem na prezydenta, którego popularność w internecie nie słabnie. Centrum rekreacyjno-sportowe, które tam się znajduje zostanie rozbudowane o linarium i park trampolin. Obecnie znajduje się tam siłownia pod chmurką, szachownice i plac zabaw. Miasto szuka wykonawcy dokumentacji projektowej, a następnie prac budowlanych.

 

W ramach inwestycji przy ul. Szkolnej zostaną zrealizowane następujące prace: budowa linarium i parku trampolin, rozbudowa street workoutu, budowa nowego ogrodzenia i utwardzenie nawierzchni, wykonanie zdroju ulicznego. Wykonawca dostarczy i zamontuje altanę, ławki, kosze na śmieci, stojaki na rowery. Będą urządzone trawniki, nasadzone drzewa i krzewy. Zostanie rozbudowana instalacja oświetleniowa, a teren – objęty monitoringiem. Wykonawca od dnia podpisania umowy będzie miał 50 dni na opracowanie dokumentacji projektowej i 120 dni na wykonanie robót budowlanych.

 

Gdy inwestycja na Szkolnej będzie skończona, to będzie to kolejne takie miejsce na mapie w Białymstoku. Warto tutaj nadmienić, że takich miejsc, gdzie cała rodzina może spędzić czas jest w mieście niewiele. Nie licząc galerii handlowych, gdzie jest na przykład ścianka wspinaczkowa, to miejskich atrakcji dla całej rodziny ciągle jak na lekarstwo. Obecnie rodzicie z pociechami mogą wybrać się na przykład na wielki plac zabaw na Plantach czy też stawy na Marczukowskiej. Jest jeszcze ZOO oraz “Balaton” na Wygodzie.

Lotnisko na Krywlanach nie wystartuje? Nie można wycinać drzew.

Niestety nie mamy dobrych wieści. Lotnisko na Krywlanach w tym roku może nie wystartować. Jedyna szansa to zima 2019, a to scenariusz bardzo mało realny.

 

Od dziesiątek lat dyskutowano na zmianę o lotnisku w Białymstoku oraz o porcie regionalnym w województwie Podlaskim. Kiedy wreszcie Tadeusz Truskolaski podjął męską decyzję, że trzeba kończyć dyskusję tylko robić przycisnął opozycyjnych radnych PiS i przeforsował odpowiednie uchwały. Radni poprzedniej kadencji byli “za, a nawet przeciw”. Krytykowali Truskolaskiego, ale gdy przyszło do głosowania to dali mu zielone światło. Potem kolejne dyskusje trwały nad tym czy przyjąć dodatkowe pieniądze od województwa podlaskiego. Znów były jakieś dyskusje, ale finał był szczęśliwy i przed wyborami wybudowano pas startowy na Krywlanach z opcją, że w przyszłości jest szansa na więcej.

 

Kolejnym etapem potrzebnym do uruchomienia lotniska jest pozytywna decyzja Urzędu Lotnictwa Cywilnego. Zanim jednak taka zapadnie musi nastąpić certyfikacja, którą się otrzyma po spełnieniu pewnych warunków. ULC będzie musiało dać wytyczne Białemustokowi – co trzeba zrobić, by start i lądowanie było na Krywlanach bezpieczne. Nikt nie ukrywa, że wiąże się to z wycinką fragmentu lasów w okolicy Krywlan. Problem w tym, że drzew nie można wycinać kiedy się chce, gdyż są one domem ptaków. Gdy trwa okres lęgowy, to żadne prace nie mogą być wtedy wykonywane. Ptaki muszą bez obaw doczekać wyklucia się z jaj potomstwa. Okres lęgowy większości gatunków trwa od 1 marca do 15 października. Oznacza to, że nawet jeżeli ULC wyda wytyczne, to ich realizacja może nie być możliwa w tym roku.

 

Dlatego też pierwszy samolot pasażerski najprawdopodobniej wyląduje w Białymstoku najwcześniej w 2020 roku. Oczywiście zakładając wariant optymistyczny, że Tadeusz Truskolaski namówi jakąkolwiek firmę, by chciała z Krywlan transportować ludzi na inne lotniska. Wariant pesymistyczny jest taki, że nikt taki się nie znajdzie, a lotnisko będzie służyć doraźnie biznesmenom i piłkarzom Jagiellonii, którzy z pewnością nie zawsze będą tłuc się autobusem przez całą Polskę np. do Szczecina czy Zabrza (lub za granicę) tylko klub wynajmie im czarter. Na lotnisku w Białymstoku nie wyląduje też Prezydent RP ani nikt z rządu. Gulfstream G550 potrzebuje dłuższego pasa.

 

Warto zaznaczyć, że niemalże podobne lotnisko powstaje w Suwałkach. Tam jednak podeszli do sprawy bardziej pragmatycznie niż w Białymstoku i port lotniczy będzie zawierał również część cargo. Dzięki temu nikt nie powinien mieć pretensji jeżeli o korzystanie z lotniska tylko przez czartery. Gorzej jeżeli nikt nie będzie również chciał korzystać z cargo. Ale to już temat na inny artykuł o potencjale gospodarczym regionu. Warto też przypomnieć, że radni PiS poprzedniej kadencji dając zielone światło Truskolaskiemu – mówili o potrzebie budowania lotniska regionalnego na Podlasiu. Podczas kampanii prezydenckiej Jacek Żalek krytykował natomiast Truskolaskiego za zbyt krótki pas startowy. Teraz, gdy zarówno w kraju jak i w samorządzie województwa podlaskiego władze ma PiS – lokalni politycy tej partii jakoś milczą w sprawie lotniska regionalnego.

Modlitwę łączyli z wysiłkiem, wycieczka rowerowa

Rowerzyści odetchną z ulgą. Kierowcy na wiejskiej drodze urządzili sobie “autostradę”.

Już w przyszłym roku rowerzyści bezpieczniej będą mogli dojechać do miejscowości Wólka za Juchnowcem Kościelnym. 31 października 2019 roku powinna być gotowa ścieżka rowerowa. Dotychczas kierowcy jednośladów mogli jechać tylko drogą asfaltową. Problem w tym, że na tym odcinku kierowcy urządzili sobie “autostradę” omijając drogę krajową nr 19. Wszystko przez to, że tam znajduje się odcinkowy pomiar prędkości.

 

I tak do tej pory rowerzyści jechali drogą, a za plecami mieli pędzące samochody. Każdy, kto jechał główną drogą wie jak bardzo jest to nieprzyjemne i niebezpieczne. Teraz na szczęście będzie ścieżka rowerowa, ale warto sobie zadać pytanie – czy można przymykać oczy na pseudo “autostradę”, która tam funkcjonuje. Nawet nawigacja Google sugeruje, by do Bielska Podlaskiego jechać właśnie tą drogą, a nie krajową 19.

 

Chociaż dziewiętnastka nie jest w złym stanie, to jadąc nią – współuczestniczymy w ruchu z TIR-ami, a także musimy pilnować prędkości bo od miejscowości Zwierki do Zabłudowa panuje odcinkowy pomiar ruchu. System rejestruje nasz przejazd na początku odcinku oraz na końcu. Jeżeli średnia prędkość przekroczy 90 km/h – dostaniemy mandat. Natomiast na trasie Białystok – Juchnowiec – Ploski – kierowcy uprawiali “hulaj dusza piekła nie ma”. Jedyne ograniczenia były w Śródlesiu oraz w Lewickich – gdzie znajdują się wyspy zwalniające.

 

Sytuacja częściowo się rozwiążę, gdy powstanie ekspresowa dziewiętnastka. Jednak nie stanie się to prędko. Do tego czasu warto by było przypilnować by kierowcy nie rozwijali tam prędkości. Sytuacja policji powinna być znana – o ile zaglądają na własną krajową mapę zagrożeń, gdzie ludzie zgłaszają online różne wykroczenia. Czy coś z tym robią? Nigdy tam kontroli policyjnej nie widzieliśmy, ale to jeszcze nie dowód.

Łomża będzie miała kolej. Czy będzie można dojechać tam z Białegostoku czy tylko z Warszawy?

Jak już niegdyś pisaliśmy – wówczas zatwierdzony plan dotyczący Centralnego Portu Komunikacyjnego zaczyna powoli być wprowadzany w życie. Dotyczy to nie tylko wsi pod Warszawą, która zyska ogromne lotnisko, ale też województwa podlaskiego. Plan bowiem zakładał, że do największego aeroportu w Polsce będzie można dojechać z Suwałk, Sokółki i Białegostoku koleją pędzącą od 120 do 200 km/h.

 

Więcej tutaj:

/podlaskie-15-bez-duzego-lotniska-koleja-jadaca-200-kmh-zatwierdzony-plan/

Jest jednak rzecz, która budzi nieco zdziwienie. Otóż do CPK i Warszawy będzie można dojechać również z Łomży, ale… połączeniem Giżycko – Pisz – Łomża – Ostrołęka – Warszawa. Dziś w Łomży żadnych pasażerskich pociągów nie ma. Jest trasa kolejowa biegnąca przez Łapy. Miała być wyremontowana, jednak PKP zarezerwowane pieniądze na ten cel przesunęła na inną inwestycję – pod Sokółką. Jeżeli inwestycja związana z CPK zostanie zrealizowana to może dojść do kuriozalnej sytuacji. W Łomży pojawi się ruch pasażerski, ale nie będziemy można dojechać tam z Białegostoku i odwrotnie. Dziwna to by była sytuacja, ale możliwa.

 

To, jakie inwestycje są w kraju kluczowe a jakie nie – jest w gestii polityków. Niestety podlascy parlamentarzyści od lat nie potrafili nic załatwić. Ekspresowa droga krajowa do Warszawy powstała w bólach przez bardzo wiele lat. Ekspresowej drogi do Lublina jak nie było tak jeszcze nie ma (niedługo będzie). Połączenie z Augustowem jak było fatalne, tak pozostanie fatalne – gdyż wszystkie ważne drogi ominą letnią stolicę Polski. Żaden pociąg nie jedzie trasą Suwałki – Sokółka – Białystok – Czeremcha – Siedlce – Lublin. O braku lotniska regionalnego już nie wspominając. Byliśmy infrastrukturalną dziurą. Obecnie można wyjechać w normalnych warunkach tylko do Warszawy.

 

Za chwile znów wybory parlamentarne, za chwile znów zacznie się żenujący festiwal w postaci pseudo obietnic bez pokrycia. Albo będą obiecywać to co jest w planach na najbliższe lata albo będą obiecywać niestworzone historie, a potem klasycznie słać pisma z pytaniami i nic więcej. A my tu w Podlaskiem nadal będziemy dziurą.

Felieton: Problematyczny herb będzie zmieniony. Urzędnicy sami nie wiedzą na co.

Herb powiatu białostockiego zostanie zmieniony. Obecny jest nieprawidłowo wykonany. Obawiamy się jednak, że nowy będzie jakąś tragedią. Dlaczego? Bo jego zmianą zajmują się urzędnicy. Zamiast jednak poprosić wybitnego artystę o stworzenie nowego – poprosili dzieci i młodzież by podesłali im swoje inspiracje. Do tego będą konsultacje społeczne, które wykażą czy obecny łoś ma zostać czy może jednak dać żubra czy jelenia. To wszystko brzmi jak przepis na koszmar. Tak właśnie powstaje nowy symbol.

 

Obecny herb powiatu białostockiego

Zacznijmy od dwóch zasadniczych problemów. Pierwszy jest taki, że powiat białostocki jest trochę sztucznym tworem. Łączy bowiem ze sobą odmienne gminy. Zupełnie inaczej należy bowiem patrzeć na Tykocin i jego narwiańskie okolice, a zupełnie inaczej Michałowo, Gródek i Sokole – które leżą w Puszczy Knyszyńskiej. Drugi problem jest taki, że te 3 wymienione gminy, ale nie tylko one powinny być zupełnie oddzielnym powiatem. Jest jeszcze Białystok, który jest miastem na prawach oddzielnego powiatu (niż wyżej omawiany), a jednocześnie znajduje się w środku powiatu białostockiego. Z historycznego punktu widzenia – powinien zostać utworzony powiat gródecki. Gdyż to miasteczko widnieje na najstarszych mapach. To dopiero koleje losu sprawiły, że Białystok stał się ważniejszy.

Dlatego też zaznaczony fragment powinien zostać wydzielony i naturalnie mieć oddzielny herb niżeli powiat białostocki właśnie (nie mylić z Białymstokiem stanowiącym oddzielny powiat). Tu dochodzimy do sedna. Skoro część gródecką traktować należałoby oddzielnie, to na herbie powinny być symbole związane z Narwią i Tykocinem. Tylko, że historycznie było to już Mazowsze a nie Podlasie. Zatem symbole powinny być zbieżne z tymi mazowieckimi. Powiat białostocki z mazowiecką symboliką? Jak sami widzicie jest tutaj wiele pułapek. Powiat białostocki obecnie w miarę pokrywa się z mezoregionem Wysoczyzną Białostocką. To kolejny błąd reformy administracyjnej z 1999 roku, która powiaty przywróciła. Bowiem historycznie powiaty służyły do zupełnie innych celów niż obecnie. Dawniej starosta był kimś w rodzaju prokuratora, który sprawował władzę administracyjno-sądową. Zajmowano się wtedy wszelkimi rzezimieszkami i tymi, którzy mieli kłopoty z płaceniem podatków.

 

W tym całym misz-maszu historyczno-geograficzno-administracyjnym należy sobie zadać pytanie co właściwie ma przedstawiać herb. Obecnie jest na nim orzeł biały oraz głowa łosia. Herb jest przecięty ukosem. Ponadto orzeł nie jest tworem oryginalny, a łoś wykonany nieprecyzyjnie. Wszystko to trzeba zmienić było już w 2001 roku. Temat przez 18 lat został mówiąc krótko “olany”. teraz znaleźli się śmiałkowie (urzędnicy), którzy chcą w końcu herb zmienić. Niestety zabrali się do tematu od najgorszej strony. Prosząc uczniów powiatowych podstawówek o prace konkursowe. Całe szczęście wygrana praca nie stanie się herbem. Autor dostanie 700 zł, zaś nie wiadomo co ostatecznie przesądzi o wyglądzie herbu.

 

O ile orzeł biały nie wzbudza żadnych kontrowersji, to inaczej sprawa ma się z łosiem. To zwierzę związane kulturowo z terenami wokół Biebrzy, a nie Białostocczyzny. Ewentualny żubr natomiast to zwierzę które najliczniej występuje w Puszczy Białowieskiej. Warto jednak zauważyć, że licznie występuje też w Puszczy Knyszyńskiej, która to nie powinna należeć do powiatu białostockiego. W województwie podlaskim jest 14 powiatów. Nas interesują w tym przypadku tylko związane z historycznym Podlasiem. Augustowski w herbie ma królewską koronę, bielski ma orła białego i prehistoryczne zwierzę – tura, grajewski i moniecki – mają oczywiście łosia. Hajnowski – żubra, sokólski – sokoła. Wysokomazowiecki i siemiatycki mają herby wojskowe – oba mają orła. Ten pierwszy dodatkowo krzyż kawalerski, drugi zaś Pogoń Litewską. Obecny białostocki na tym tle wygląda tak jakby chciałby nawiązywać i do herbów ze zwierzętami oraz herbów wojskowych. Kolejny misz-masz. Dlatego musimy się najpierw zdecydować – czy herb ma nawiązywać do geografii czy historii. Połączenie obu w symbolice jest komiczne.

 

Jeżeli nawiązujemy do historii to Białostocczyzna odznaczyła się przede wszystkim Powstaniem Styczniowym. Do dziś istnieje wiele miejsc, które do dziś są silnie związane z tym wydarzeniem. Zatem symbolika na herbie powinna być jak najbardziej wojskowa oraz niepodległościowa. Jeżeli jednak spojrzymy na powiat białostocki geograficznie to tu mamy problem. Bowiem w herbie zarówno powinna być Narew, powinny być bociany czy też lasy. Nie wygląda to wszystko zbyt dobrze w kontekście tego co herb powinien sobą reprezentować. Nazwa “Herb” została przyjęta z języka niemieckiego. “Erbe” to “dziedzictwo”. Czy naszym dziedzictwem jest rzeka, las i ptak? Nie. Naszym dziedzictwem jest nieustanna walka o upragnioną niepodległość. I to powinno zostać zawarte w nowym herbie. I miejmy nadzieję, że niepodległościowa symbolika zwycięży, bo póki co urzędnicy sami nie wiedzą nawet w jakim kierunku ma pójść zmiana.

Megalomania czy potrzebna inwestycja? Most na rzece za gigantyczne pieniądze.

Dziś ten obiekt widoczny jest zazwyczaj latem podczas suszy. Wtedy rzeka Bug odsłania resztki mostu w Grannem niedaleko Siemiatycz. Już niedługo, być może w jego miejsce lub obok powstanie nowy most. Dzięki czemu mieszkańcy gminy Perlejewo będą mogli dojechać szybko do Sokołowa Podlaskiego oraz skrócą sobie trasę do Warszawy. Póki co wszystko opiera się o deklaracje. Czy zamienią się w inwestycję jeszcze nie wiadomo.

 

Wiadomo że budowa mostu to koszt ok. 100 mln zł. Gdyby doszło do realizacji to rząd pokryłby 80 proc. kwoty. Pozostałe 20 proc. i zarazem milionów złotych musiał by pokryć samorząd. Czyli zainteresowani – z województwa podlaskiego – Gmina Perlejewo, Urząd Marszałkowski Województwa Podlaskiego, a z mazowieckiej strony powiat sokołowski, gmina Jabłonna Lacka oraz Urząd Marszałkowski Województwa Mazowieckiego. Czyli każda ze stron na przykład po 4 miliony złotych. Oczywiście dla gminy Perlejewo (3 tys. mieszkańców) to zabójcze pieniądze, zatem raczej muszą liczyć na większą przychylność marszałka, a w zasadzie o całkowite finansowanie.

 

Most dla gminy na pewno się przyda, ale szczerze powiedziawszy nie jest on ekonomicznie uzasadniony. Jest to bardziej spełnienie fanaberii premiera Mateusza Morawieckiego (za pieniądze podatników), który ogłosił program “Mosty dla regionów” w ramach którego powstanie 21 nowych mostów za 2,3 mld zł. O ile sam program ma sens – gdyż wiele mostów w Polsce jest potrzebnych to jednak budowa mostu w Perlejewie jest jak budowanie autostrady w polu. Gdyby most ten był częścią większej inwestycji to należałoby jej przyklasnąć.

 

Od miejscowości Granne, gdzie ma powstać nowy most do najbliższego mostu na drugą stronę Bugu jest 17 km. Odległość samochodem można powiedzieć żadna, szczególnie że obiekt ten znajduje się na drodze krajowej, którą można dojechać do Sokołowa Podlaskiego. Warto jednak pamiętać o rolnikach, którzy mają swoje pola także po drugiej stronie Bugu. Często odpuszczają sobie jeżdżenie do nich ze względu na odległość. Dlatego też jakiś most w Grannem by się przydał. Warto sobie zadać jednak pytanie czy taki za 100 mln zł. Niestety obowiązuje tu głupia maksyma “Jak dają to bierz”. Dlaczego głupia? Można się było o tym przekonać podczas idiotycznej inwestycji – drogi Białystok – Supraśl. Tylko dlatego żeby dostać 90 procentowe dofinansowanie – wymyślono projekt na 100 mln zł – w tym wielkie estakady w Puszczy Knyszyńskiej. Kierowcy jadąc do Supraśla mogą podziwiać czubki drzew.

 

Tutaj historia się powtarza – tylko po to by wziąć od rządu 80 mln zł – trzeba wydać 20 mln. Warto też wspomnieć, że rząd nie ma własnych pieniędzy – jeżeli je komuś daje, to wcześniej zabierają je w podatkach z prowizją na swoje utrzymanie. Tak jak w powyższym przypadku, tak teraz należy sobie zadać pytanie czy nie można zrobić zwykłego mostu dla rolników za 20 mln zł lub taniej? Stawiamy dolary przeciw orzechom, że można – tak samo jak w przypadku drogi do Supraśla. Za kwotę wkładu własnego można było wyremontować i stworzyć zwykłą drogę. Bez budowanie wielkich, betonowych estakad w puszczy.

 

Wystarczy spojrzeć na mapę i zobaczyć, że planowana inwestycja w obecnym kształcie nie ma żadnego sensu. Podlaskie Granne i mazowiecka Jabłonna Lacka razem liczą sobie ok. 5000 mieszkańców. Prawdopodobnie oprócz nich nikt inny z mostu korzystać nie będzie. Dlatego też warto może za 20 mln zł stworzyć okazały drewniany most (który wytrzyma spore obciążenia) będący nie tylko częścią infrastruktury drogowej, ale też pamiątką po królewskich czasach. Most – park kulturowy w miejscu starego byłby częścią szlaku “Gościnec Litewski”.

 

Szlak ten istniał od XI wieku, lecz największą rolę odgrywał w XV wieku, gdy Polska i Litwa miały unormowane stosunki w postaci unii obu państw. Droga zaczynała się na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie, gdzie znajdowała się poczta. Następnie wiodła przez Liw, gdzie była granica pomiędzy Mazowszem a Wielkim Księstwem Litewskim. Kolejnym punktem był Sokołów Podlaski, gdzie swoje majątki mieli Kiszkowie i Radziwiłłowie. W XVIII wieku powstały kolejne stacje, gdy funkcjonowała już regularna poczta królewska. Wówczas na znaczeniu zyskały stacje w Grannem na Bugu, Bielsku Podlaskim i Białymstoku, w którym zachwycano się Wersalem Podlaskim – rządzonym przez Jana Klemensa Branickiego. Kolejne przystanki wiodły przez Wasilków z odnogą do Supraśla, Czarną Białostocką, Sokółkę i Kuźnicę. Później Grodno, Druskienniki, Troki i Wilno. Wielkie Gościniec Litewski stracił na znaczeniu, gdy pojawiła się na tej trasie kolej.

Ten budynek mógłby być perełką. Czy wkrótce powstanie tu blok?

Kamienica przy ul. Dąbrowskiego 14 od wielu lat niszczeje. Została sprzedana w 2014 roku, by prywatna osoba mogła ją wyremontować i korzystać. Tak się jednak do dziś nie stało. Co prawda między urzędnikami a właścicielem płynie korespondencja, ale żadnego remontu jak nie było tak i nie ma. Czy będzie? Plan zagospodarowania dla tego miejsca zezwala na budowę bloków. Wystarczy, że budynek sam się rozpadnie ze starości albo przypadkiem oczywiście dojdzie do pożaru i wtedy kompletnej ruiny nie trzeba będzie remontować. Wtedy wystarczy zgłosić się z wnioskiem o wykreślenie obiektu z rejestru zabytków. Obiekt może zostać wykreślony jeżeli uległ zniszczeniu powodującemu utratę jego wartości historycznej, artystycznej lub naukowej lub jego wartość będąca podstawą wpisy nie została potwierdzona w nowych badaniach naukowych. Zatem jak widać wystarczy spokojnie poczekać nic nie robiąc.

 

Czy urzędnicy mogą spokojnie patrzeć na to co się dzieje? Miasto może odkupić kamienicę od obecnego właściciela. Może też próbować wymusić remont nakładając kary administracyjne. To jednak trudna i zawiła droga. A właściciel może pogrywać z administracją na wiele sposobów. Zaskarżając decyzje urzędników, częściowo wykonywać, przeciągać sprawę. Wystarczy do tego trochę pieniędzy i wola by budynek został ruiną, która nie będzie już zabytkiem.

 

To nie jedyna historia z blokami w mieście, które powstały na zabytkach. Szerzej sprawę opisaliśmy tutaj: /bojary-zabytki-pozary/ Dlatego też dla ekipy Tadeusza Truskolaskiego ten zabytek powinien być sprawą honorową. Jeżeli za jakiś czas na Dąbrowskiego 14 pojawi się blok, to będzie świadczyć to tylko o jednym – że w Białymstoku urząd ochrony zabytków jest fikcyjny tak samo jak i ochrona.

fot główne: Historyczka / Wikipedia

Czy warto zamieszkać w miasteczku na krańcu Podlaskiego? Tu rządzi Andrzej Duda.

W ostatnich wyborach samorządowych tylko jedna osoba chciała rządzić tym miastem – Andrzej Duda. I nie chodzi tu o Prezydenta Rzeczypospolitej, a o burmistrza o tym samym imieniu i nazwisku. Obaj panowie również są związani z Prawem i Sprawiedliwością. Kolno – bo o nim mowa może się pochwalić jeszcze jedną postacią to Jan z Kolna, który podobno odkrył Amerykę jeszcze przed Krzysztofem Kolumbem! Czy mężczyzna w 1476 roku dotarł do wybrzeży Labradoru (Kanada)? Tego nie wiadomo, bo nie wiadomo. Przypuszcza się, że Jan z Kolna trafił na Grenlandię. Kolno w czasach zaborów było miastem przygranicznym, które należało do Kongresowego Królestwa Polskiego (złączonego z Rosją). Natomiast tuż obok znajdujący się Pisz należał do Prus. Dzisiejsze związki mieszkańców Kolna są właśnie bardziej bliskie Piszowi aniżeli Białemustokowi. Nie ma co się dziwić. Do tego pierwszego kolnianie mają niecałe 30 km. Zaś do stolicy swojego województwa 105 km.

 

W ostatnim czasie miasteczko zasłynęło tym, że stacja TVN nagrała tam część swojego hitowego serialu – Chyłka – zaginięcie. Główną rolę zagrała Magdalena Cielecka, którą można było spotkać na ulicach Kolna, gdy kręcono sceny. Serial był realizowany na ul. Kościuszki oraz Chopina. Miasteczko liczy sobie 10 000 mieszkańców, zaś prawa miejskie ma od 1425 roku! Wydawałoby się, że tak stare miasta w dzisiejszych czasach powinny sobie radzić najlepiej. Niestety różowo nie jest, ale w Kolnie znajdują się zakłady, które zatrudniają ponad 500 osób. Dodatkowo są też duże sklepy.

 

Czy warto by było więc rzucić wszystko i zamieszkać w Kolnie? Odległość do jeziora Śniardwy to 44 km. Jest to jeden z ważniejszych argumentów dla wszystkich tych, którzy chcieliby mieć możliwość bardzo szybkiego wypadu nad jezioro i to nie byłe jakie! Przypomnijmy, że Śniardwy to największe jezioro w Polsce. Jakie jeszcze zalety ma Kolno? Głównie geograficzne. Spontaniczny wypad nad morze? 3,5 godziny samochodem i jesteśmy w Trójmieście. Kolno niestety nie ma już pociągów. Zatem bez własnego środka lokomocji możemy pojechać autobusem do: Białegostoku, Elbląga, Ełku, Gdańska, Łomży, Olsztyna, Pisza (to chyba oczywiste) i Warszawy. Co ciekawe odległość do stolicy jest niemalże taka sama jak z Białegostoku, a ponad połowa trasy to ekspresowa ósemka – ta sama, którą jeżdżą do stolicy białostoczanie.

 

Trochę gorzej tu z pracą. Sprawdziliśmy oferty pracy w Kolnie. Tynkarz, fryzjer, kasjer, doradca klienta. Nic więcej. Niestety ciężko też o wynajem mieszkania. Można jedynie kupić – z rynku wtórnego lub od developera. Ceny? Trochę niższe od białostockich. Pod tym względem dużo lepiej jest w sąsiednim Piszu. Szczerze powiedziawszy te mazurskie, sąsiednie miasto pod każdym względem bije Kolno. I to chyba największe przekleństwo Kolna. Dużo atrakcyjniejsze i dwa razy liczniej zaludnione miasto do życia zupełnie obok. Czy jest jakaś szansa dla miasteczka na krańach województwa podlaskiego? W obecnej sytuacji gospodarczej nie. Niemniej jednak burmistrzowi Andrzejowi Dudzie życzymy, by Kolno odnosiło jak największe sukcesy.

fot główne. PanSG / Wikipedia

Plan na komunikację. Czy dojedziemy do każdej wioski w Podlaskiem?

Ostatnio dużym echem odbiła się zapowiedź prezesa PiS Jarosława Kaczyńskiego, że zamierza reaktywować PKS-y. Zakładając, że zostanie to zrealizowane to warto się zastanowić czy w województwie podlaskim jest co reaktywować i czy jest po co. Obecna sytuacja wygląda następująco: Mamy firmę PKS Nova – która połączyła upadający PKS Białystok, z dobrze prosperującym PKS Suwałki oraz z PKS Łomża, PKS Siemiatycze, PKS Zambrów.  Warto pamiętać, że oprócz PKS Nova na rynku są takie firmy jak Voyager, Arriva, Kurier czy Podlasie Express (Plus Bus) – które świadczą swoje usługi na różnych terenach. Należy też pamiętać – że funkcjonują w regionie też szynobusy. Zatem warto sobie zadać pytanie – gdzie w Podlaskiem w takim razie nie można dojechać niczym innym niż samochód?

 

W województwie podlaskim jest 40 miast (miastem nazywamy miejscowości zamieszkałe powyżej 1000 osób). Postanowiliśmy sprawdzić do których z nich można dojechać z Białegostoku czymkolwiek (autobusem bądź pociągiem). Okazało się, że do wszystkich. Zatem problemem jeżeli istnieje to tylko w relacji połączenia typu wieś – miasto. Jak nie trudno się domyślić – najbardziej poszkodowane są te wsie, które nie leżą przy głównej drodze między miastami. Sprawdziliśmy czy da się przykładowo dojechać do maleńkiej wsi Rudaki przy granicy z Białorusią. Niestety nie da się, ale do pobliskich Kruszynian (5 km) już tak. Zatem należy sobie zadać pytanie – czy PKS-y mają dojeżdżać do każdej wsi? Trudno to sobie wyobrazić.

 

W województwie podlaskim jest 3277 wsi. Najwięcej położonych jest w gminie Zambrów (70), zaś najmniej w gminie Białowieża (4). Utworzenie w każdej gminie siatki połączeń tak by dojechać do głównego miasta w gminie, tak by wydostać się dalej może być bardzo trudne gdy trzeba skomunikować 70 wsi. Komunikując 4 wsie już jest łatwiej. Dlatego prawdopodobnie ktoś, komu przyjdzie realizować plan Jarosława Kaczyńskiego (zapewne będzie to ktoś z Urzędu Marszałkowskiego) weźmie mapę do ręki i zobaczy, że skomunikowanie całego województwa ze sobą – od miasta po wieś będzie kosztować kosmiczne pieniądze. Wtedy też będzie trzeba wybierać – kogo przyłączyć, a kogo nie. Oczywiście ucierpią mieszkańcy najmniej zaludnionych wsi.

Prezydent chce upamiętnić dawny cmentarz. Dawniej nie przeszkadzały mu imprezy w tym miejscu.

Cmentarz ewangelicki znajdujący się na Rynku Siennym w centrum Białegostoku od jakiegoś czasu jest odgrodzony, zaś już niedługo będzie przypominać prawdziwe miejsce pamięci. Na obecnym wielkim placu powstanie zielony skwer i instalacja artystyczna, która ma upamiętnić XVIII wieczny cmentarz. To już druga nekropolia, która zostanie w taki sposób upamiętniona. Pierwsza to żydowski cmentarz przy budynku ZUS – tam chowano zmarłych na epidemię cholery. Nie dawno się okazało, że cmentarz ten był większy i odgrodzono kolejną część – likwidując dziki parking przed instytucją. Łącznie w centrum miasta znajdowało się 5 cmentarzy, które obecnie są pod ziemią. Cmentarz wielowyznaniowy znajdował się na górce prowadzącej do obecnej cerkwi na wzgórzu Św. Magdaleny. Tam gdzie stoi Opera i Filharmonia (wcześniej Amfiteatr) zaczynał się cmentarz żydowski, który prowadził aż przez cały Park Centralny. Kolejne dwa cmentarze znajdowały się tam gdzie dziś Kościół Św. Rocha oraz katedra.

 

Przez lata niewiele sobie robiono z tego, że na Rynku Siennym znajduje się cmentarz. Bez żadnych oporów zorganizowano tam kiedyś imprezę “Inwazja Mocy RMF” czy imprezę Fashionable East Białystok. Na tym samym cmentarzu zorganizowano także strefę kibica podczas, gdy w Polsce odbywały się mistrzostwa w piłce nożnej – Euro. Przed laty znajdował się tam też postój taksówek i parking. W 1996 roku, gdy odbyła się Inwazja Mocy RMF – rządził miastem Ryszard Tur. To jeszcze za jego kadencji przy ratuszu znajdował się murek wybudowany z żydowskich macew oraz dawna fontanna na Plantach. Ostatecznie w 2004 roku konserwator zażądał rozebrania tych murków.

 

Imprezy Euro i Fashionable odbyły się już za kadencji Tadeusza Truskolaskiego – bo w 2012 roku. Wtedy najwyraźniej nie przeszkadzało mu organizowanie imprez na cmentarzu. Archiwalne zdjęcia pokazują, że teren w tym czasie był już odgrodzony. Co takiego się stało, że prezydent nagle zmienił zdanie i to miejsce godnie upamiętniać? Po latach ruszyło go sumienie? Nie nam to oceniać, ale jest to zaskakujące. Szczególnie, że obok istnieje nieodgrodzone Plac Moniuszki, Park Centralny – również dawny cmentarz. Zaś z małej górki, każdej zimy zjeżdżają dzieci na sankach. Pod spodem zakopanych jest wiele macew.

 

To jeden z najbardziej prestiżowych festiwali w Białymstoku

Podlaskie to nie tylko natura ale i kultura. Sztuka na najwyższym poziomie, o czym często nie wiedzą sami mieszkańcy Podlasia. Doskonałym przykładem jest Festiwal Kalejdoskop, jeden z najbardziej prestiżowych festiwali tańca współczesnego od 16-stu lat organizowany w Białymstoku. Festiwal to marka sama w sobie, znana w całej Polsce w środowisku tancerzy. Tylko sami Białostoczanie wiedzą o tym w sumie nie wiele. Dlaczego?

 

Kultura w naszym regionie to niedoceniony i trudny kawałek chleba. Pasjonaci festiwalu rok rocznie walczą o jego realizację i o jego wysoką jakość, głównie dzięki sile pasji i zaangażowania środowiska tanecznego. Zaczynali z budżetem 500 zł, miłością do tańca i grupą tancerzy – którzy godzili się na występy bez wynagrodzenia. Festiwal Kalejdoskop to obecnie jeden z najważniejszych festiwali tego typu w kraju – cztery dni pełne najlepszych spektakli tańca oraz wydarzeń towarzyszących – wystaw, spotkań, warsztatów itp. W tym czasie zjeżdżają do Białegostoku najwybitniejsi tancerze, choreografowie, krytycy, teoretycy tej dziedziny sztuki oraz miłośnicy.

 

Na ten czas Białystok staje się wiosenną stolicą tańca współczesnego. I powinniśmy o tym wiedzieć. Nasz region to nie tylko puszcze, natura, kultura ludowa i ciekawa historia. To miejsce, gdzie kwitnie sztuka, gdzie rodzą się rzeczy nowe, niezwykłe. Bądźmy z tego dumni. Edycja XVI festiwalu Kalejdoskop odbędzie się 9-12 maja 2019r. w Białymstoku

 

autor: Anna Kalinowska

Urzędnicy chcą chronić wieś. Mieszkańcy protestują i mają rację!

Przykład podsokólskich Bohonik pokazuje jak bezradni są urzędnicy oraz jak z dobrego pomysłu można próbować przejść do fatalnej realizacji. Niesamowite miejsce jakim są całe okolice mogą być zniszczone przez chciwość i niemoc.

 

Zacznijmy od wytłumaczenia co to za wieś Bohoniki i dlaczego jest taka ważna. Właśnie tam znajdują się pomniki historii, a zarazem dziedzictwo tatarskie – przepiękny meczet oraz mizar (cmentarz). Urzędnicy słusznie chcieliby, by wieś ta stała się parkiem kulturowym – dzięki czemu byłaby bardziej chroniona. Tymczasem mieszkańcy mówią stanowczo dla tej inicjatywy NIE i… mają rację. Niekompetentni urzędnicy zdają się nie widzieć lub nie chcieć widzieć, że pomnik historii i całe Bohoniki same w sobie nie potrzebują ochrony lecz potrzebuje takowej cała okolica. Bowiem chciwość doprowadziła do kompletnego zniszczenia przepięknych i unikatowych krajobrazów krainy geograficznej jaką są Wzgórza Sokólskie. Teraz pośród Bohonik pełno jest maszyn, które przepiękne widoki zamieniły w żwirownie.

 

 

W koncepcji urzędników więc są Bohoniki jako wyspa nieskalana żwirowniami. W koncepcji mieszkańców – ochroną powinny być objęte wszystkie tereny. Tak, by nie można było tworzyć żadnych żwirowni w okolicy, a obecne przestały działać. Samo utworzenie parku kulturowego spowoduje ograniczenia dla mieszkańców, a żwirownie jak niszczyły przepiękny krajobraz, tak będą niszczyć. Wzgórza Sokólskie pełne są kruszywa jakim jest żwir, który używa się przede wszystkim do budowy dróg. Dlatego też zapotrzebowanie jest ogromne. Nic dziwnego, że pełno jest chętnych do jego wydobywania. Niestety odbywa się to kosztem unikalnego krajobrazu, który jest z powodu swojej wyjątkowości powinien podlegać ochronie. Urzędnicy, którzy mogą tak uczynić nie chcą jednak tego dostrzec. Dlaczego? Nie wiadomo. Ostateczna decyzja jeszcze nie zapadła. Być może Bohoniki nie będą wyspą, lecz cały, jak największy obszar stanie się parkiem kulturowym, dzięki czemu uda się uratować chociaż część tego, co uformowała w tamtym rejonie natura.

 

Czas na dyskusję. Droga ekspresowa, kolejowe rozkłady jazdy i przyszłość placu w rękach mieszkańców.

Droga krajowa nr 19, rozkłady jazdy pociągów POLRegio oraz Plac NZS. To sprawy, w których mieszkańcy mają więcej do powiedzenia niż tylko głos przy urnie. Demokracja pośrednia wiąże się z tym, że wybierając przedstawicieli dajemy im w zasadzie wolną rękę w kształtowaniu naszego otoczenia. Są jednak takie sprawy, które cieszą się wyjątkowo dużym zainteresowaniem przez co dodatkowo są konsultowane z lokalnymi społecznościami.

Droga Krajowa nr 19

fot. GDDKiA

 

Tak też jest z drogą krajową nr 19, która od lat jest obietnicą wyborczą. “Droga ta musi być ekspresowa. Tylko wybierzcie właśnie mnie!”. Takie stwierdzenie można w zasadzie dopisać do każdego, kto ubiegał się o jakiś urząd, niezależnie czy ten urząd ma wpływ na S19 czy nie ma. Na szczęście po wielu latach, być może i dekadach dyskusji coś zaczyna się dziać w tym temacie. Jest aż 5 wariantów przebiegu nowej ekspresówki.

 

W ostatnim czasie dyskutowano nad najnowszą koncepcją, która ma szanse na realizacje. Droga krajowa nr 19 zaczyna się na granicy Polski i Białorusi w Kuźnicy. Prowadzi do Białegostoku przez Sokółkę, Straż i Czarną Białostocką, a następnie łączy się z krajową ósemką, biegnie obwodnicą Białegostoku, następnie przez osiedle Piasta i Dojlidy, dalej prowadząc do Zabłudowa, Bielska Podlaskiego i Lublina. W takim wariancie nie ma mowy, by droga była ekspresowa, dlatego musi być zmieniony jej przebieg. W najnowszej koncepcji droga ekspresowa prowadziłaby omijając Sokółkę, Straż i Czarną Białostocką. Pozostała część koncepcji nie zmieniłaby się – tj. prowadząc przez Dobrzyniewo, łącząc się z obecną krajową 19 dopiero w Ploskach.

Kolejowe rozkłady jazdy

 

Kolejną sprawą, w której dodatkowo mogą wypowiedzieć się mieszkańcy Podlasia są rozkłady jazdy kolei regionalnych PolRegio. Rozkład ten zacznie obowiązywać dopiero od 15 grudnia 2019 roku. Warto jednak, by mieszkańcy skorzystali z tej okazji. Wiadome jest, że nie ma co się wypowiadać w sprawach oczywistych – czyli połączeń, które już są, lecz warto też wypowiedzieć się w sprawie połączeń, których nie ma a być powinny.

 

Obecnie z Białegostoku można dojechać kolejami regionalnymi do Suwałk oraz miejscowości po drodze tj. Wasilków, Czarna Białostocka, Sokółka, Dąbrowa Białostocka czy Augustów. Można też dojechać do Ełku przez Mońki, Osowiec i Grajewo. Na zachód dojedziemy do Szepietowa przez Łapy. Jest także pociąg do Kuźnicy po trasie suwalskiej. Można także dostać się do Czeremchy przez Bielsk Podlaski.

 

Mimo istniejących torów nie dojedziemy do Sokola i Gródka. Tam szynobus jeździ tylko w wakacje i to w weekendy. Nie ma też bezpośredniego połączenia Białegostoku z Hajnówką i Siemianówką. Nie ma też bezpośredniego połączenia Białegostoku z Siemiatyczami oraz Siedlcami. Pociągi jadące do Szepietowa nie dojeżdżają też do granicy z województwem w Czyżewie. Osobną kwestią są remonty. Pociągi mogłyby jeździć z Białegostoku przez Łapy, Łomżę, Śniadowo do Ostrołęki. Jednak póki co nie ma tam dobrej infrastruktury kolejowej. Podobnie jest z dojazdem do Białowieży. W przyszłości ma to się jednak zmienić.

Plac NZS

 

Ostatnią kwestią którą mogą opiniować mieszkańcy jest przyszłość placu NZS (dawniej Plac Uniwersytecki). Jak wiadomo stoi wielki kawał ziemi w samym centrum, który jest pusty. A mógłby być na przykład wielkim parkingiem (każdy wie, że w zaparkowanie w Centrum to jak wygrana w totolotka). Inną koncepcją jest wpuszczenie tam ludzi i utworzenie miejsca do rekreacji, co byłoby akurat pomysłem niemądrym, bo takich miejsc w Białymstoku można utworzyć wiele – a tam gdzie jest ruch samochodowy dookoła może skutkować wypadkami i wdychaniem spalin. I tu dochodzimy do kolejnej kluczowej kwestii – co z ruchem samochodowym wokół placu – czy ma zostać w obecnej formie? Na te i inne pytania można odpowiedzieć w specjalnej ankiecie.

 

Nasz pomysł jest dużo radykalniejszy – by przebudować nie tylko sam plac. Przede wszystkim pozbyć się pomnika na wzgórzu i utworzyć nowy, mniejszy w innym miejscu. Zburzyć też relikt PRL jakim jest budynek Uniwersytetu w Białymstoku, który chyba dla żartu został zabytkiem. Następnie na wielkiej przestrzeni stworzyć wielki, dwupoziomowy parking podziemny, zaś na górze zasiać łąki kwietne i utworzyć przestrzeń do rekreacji. Ruch samochodowy zaś puścić tworząc skrzyżowanie Grochowej z ulicą Odeską (którą trzeba wybudować przy Teatrze Lalek, następnie w Mariańskiego i Skłodowskiej. Liniarskiego i Kalinowskiego zaś służyłyby tylko do dojazdu do podziemnego parkingu.

Czy ktoś w ogóle weźmie to pod uwagę?

Konsultacje społeczne, w których bierze udział kilka osób raczej nie mają znaczenia. Jednak jeżeli jest wielkie zainteresowanie tą formą, to urzędnikom trudno będzie zignorować głos obywateli. Dlatego też najnowszy wariant drogi ekspresowej nr 19 jest możliwy. Na jego prezentację i dyskusję przyszło tyle osób, że nie wszystkich pomieściła sala. Jeżeli skrzynki Urzędu Marszałkowskiego w sprawie rozkładów i skrzynki Urzędu Miejskiego w sprawie placu także zostaną zasypane, to wtedy urzędnicy nie powinni głosu obywateli ignorować. W innym przypadku dostaniemy coś, czego nie chcemy. A wtedy urzędnicy zapytają – a gdzie byliście gdy były konsultacje?

Protesty pomogły! Popularne połączenie kolejowe wraca. Można zrobić jeszcze więcej.

PKP Intercity wycofuje się z głupiego pomysłu jakim była likwidacja popularnego połączenia Suwałki – Kraków. Na początku grudnia popularna “Hańcza” zaczęła kursować do Gliwic. Mieszkańcy podlaskiego bieguna zimna jeżeli muszą więc wyruszając do Krakowa jeździć na raty. Każdorazowo trzeba dojechać do Białegostoku i tam się przesiąść. Nie tylko do Krakowa. Suwałk wyjeżdżają 2 pociągi dziennie – “Podlasiak” do Warszawy Zachodniej oraz wspomniana “Hańcza” na trasie Suwałki – Białystok – Warszawa – Katowice – Zabrze – Gliwice. Okazało się, że warto jest protestować. Masowe apele studentów, zbiórka 5 tysięcy podpisów poskutkowała. Do akcji włączyły się też władze Suwałk. PKP Intercity od 9 czerwca przywróci połączenie Suwałki – Kraków. Dlaczego w ogóle zostało zlikwidowane te połączenie? Według PKP Intercity jest ono nierentowne.

 

Teraz należy sobie zadać pytanie czy działalność spółki ma być rentowna jako całość czy na każdym odcinku. Wiadomo przecież, że im większe miasta tym więcej połączeń potrzeba, zaś Suwałki mają 70 000 mieszkańców, więc pod tym względem są 4 razy mniejsze od Białegostoku, z którego bezpośrednio nie dojedziemy z większych miast tylko do Lublina i Rzeszowa. Skoro stolica województwa podlaskiego jest tak dobrze skomunikowana z resztą kraju, to jaki byłby problem żeby te same pociągi zaczynały bieg już w Suwałkach? Pociąg startowałby tam 2 godziny wcześniej. Z perspektywy logistycznej nie ma to żadnego znaczenia. Bowiem to nie jest tak jak w samolocie, że jest jedna ekipa przez całą podróż. Drużyny konduktorskie zmieniają się w każdym województwie. Zatem żeby zrealizować taki pomysł wystarczyłoby powiększyć podlaską drużynę, by każdemu zgadzała się ilość przepracowanych godzin.

Domek będzie dogorywać. Prezydent liczy naiwnie, że sprzeda ruinę.

Współczesna historia Domku Napoleona jest bardzo przykra. Przez wiele lat (jeszcze za kadencji poprzedniego prezydenta) funkcjonowała tutaj agencja towarzyska, natomiast później funkcjonował tam lokal gastronomiczny. Ostatecznie został opuszczony przez najemcę i zaczął pusty popadać w ruinę. Międzyczasie był chętny by otworzyć tu restaurację francuską jednak zrezygnował. Kolejna próba miała nastąpić w przyszłym tygodniu. Do niczego jednak nie dojdzie, gdyż w wymaganym terminie nikt nie wpłacił wadium, które jest potrzebne by do przetargu stanąć. Oznacza to, że nie ma chętnych na Domek Napoleona. Który to już raz?

 

Dlaczego jest taki kłopot ze sprzedażą wydawałoby się takiego ciekawego budynku? Z zewnątrz obiekt nie prezentuje się najlepiej, ale to nie jest najgorsze, bo w środku niestety to kompletna ruina. Mimo wszystko miasto liczy, że sprzeda ten ciekawy architektonicznie budynek. A to podejście błędne. Po tak wielu nieudanych próbach urzędnicy powinni przestać się łudzić. Albo prezydent znajdzie pieniądze na jego modernizację oraz pomysł na zagospodarowanie albo będzie tak jak z innymi zapuszczonymi zabytkami w mieście – będą dogorywać w najlepsze.

 

Domek Napoleona to spuścizna po zaborach. Władze carskie wybudowały budynek dla celników. Podczas II Wojny Światowej budynek został zniszczony, a następnie odbudowany.

Będzie nowy przystanek kolejowy w Białymstoku. Po remontach pociągi pojadą szybciej o 45 minut.

Tuż przy okręgowej stacji kontroli pojazdów na Nowym Mieście, na Pułaskiego powstanie wkrótce nowy przystanek kolejowy. Podlaska Kolej na Tak poinformowała o tym na Facebooku i umieściła zdjęcia, na których widać, że zostały już zwiezione materiały potrzebne do budowy przystanku kolejowego. Linia kolejowa prowadzi z dworca głównego z Białegostoku, następnie za wiaduktem przy Kopernika skręca w lewo omijając osiedle Ścianka (Bażantaria). Później pojawia się między Nowym Miastem i Kleosinem. I to właśnie tam będzie teraz kolejny przystanek. Pociąg jedzie dalej w kierunku stacji Białystok – Stadion na łączeniu Kawaleryjskiej i Kleosina. Kolejne stacje to Lewickie-Stacja, Hołówki, Zimnochy, Strabla, Rajsk i Bielsk Podlaski.

 

Budowa przystanku na Nowym mieście jest inwestycją tzw. Magistrali Wschodniej, która połączyć ma ze sobą stolice 5 województw. Gdy projekt zostanie zrealizowany w naszej części w całości to trasa Białystok – Siedlce będzie do pokonania o 45 minut krócej niż obecnie. Teraz nie ma nawet bezpośredniego połączenia, ale gdyby takie istniało to pociąg jechałby 3 godziny. Zatem po modernizacji zmiana byłaby mocno zauważalna. Obecnie można do Siedlec dojechać z przesiadką w Czeremsze. Pociąg z Białegostoku jedzie tam 1,5 godziny. Po modernizacji będzie jechać 23 minuty szybciej. Cała inwestycja ma skończyć się już w przyszłym roku, zaś pociągi mają rozwijać na trasie 120 km/h.

Mieszkańcy województwa podlaskiego – biedni, ale zadowoleni z życia

94 proc. badanych mieszkańców czuje się w Podlaskim bezpiecznie, 86 proc. ankietowanych ma zaufanie do ludzi, sąsiadów i nieznajomych, 83 proc. badanych mieszkańców województwa podlaskiego jest usatysfakcjonowana z ilości terenów zielonych, a 70 proc. jest zadowolona ze swoich warunków do życia. Niestety jest też nad czym pracować. W Podlaskiem jest jeden z najwyższych wskaźników relatywnego ubóstwa (czyli ludzie czują się biedni). Gorzej pod tym względem czują się mieszkańcy Lubelszczyzny. Także z zaufaniem do władz lokalnych jest kiepsko, bo takie deklaruje lekko ponad 50 proc. mieszkańców. Za to policja i kościół mogą się poszczycić zaufaniem na poziomie 70 proc. mieszkańców. Przy takich wynikach trudno podejrzewać mieszkańców o malkontenctwo. Ogólne zadowolenie z życia deklaruje aż 79 proc.

 

Takie dane pokazują przede wszystkim, że Podlaskie jest przyjemnym miejscem do życia, ale biednym. Najlepiej pod tym kątem czują się na Mazowszu. I to najbliższy kierunek dla osób mieszkających u nas, które nie zgadzają się na swoją obecną sytuację finansową. Miejmy nadzieję, że dożyjemy takich czasów, by nie trzeba było uciekać do Warszawy. Dzisiaj kierunki migracyjne są dosyć jasne. Osoby z małych miejscowości – przyjeżdżają do Białegostoku, Suwałk czy Łomży. Zaś osoby z tych miejscowości najczęściej uciekają już na studia do innych miast. Jeszcze inni po studiach w Białymstoku wyjeżdżają do innych miast. Jeżeli nikt nie zatrzyma tego procesu, to czeka nas prawdziwa katastrofa demograficzna.

Wilk ze Słonimskiej powraca! W nowym odcinku utopi ponad półtora miliona złotych!

Chociaż jest już po wyborach samorządowych i nie trzeba rozdawać pieniędzy na lewo i prawo, to Wilk ze Słonimskiej w kolejny odcinku serialu postanowił pieniądze utopić na łąkach. Konkretnie to 1,6 miliona złotych. Oczywiście pod pretekstem smogu, ekologii i przyrody. Pomysł zakładania łąk kwietnych na pasach drogowych brzmi zupełnie niepoważnie, a wręcz śmieszne. Dziwić może decyzja Wilka biorąc pod uwagę jego zapędy do betonowania czego tylko się da i zezwalanie na zabudowanie czego się tylko da – co w efekcie daje ekologiczne powodzie po każdej ulewie. Może gryzie go sumienie przez te betonowanie? Jeżeli tak, to koszt tej zabawy pokuty nie jest niski. Umówmy się – 1,6 miliona złotych można by było zagospodarować w lepszy sposób niż wymiana zwykłej trawy na łąki kwietne w pasach drogowych.

 

Oddajmy głos Wilkowi: – Taka zieleń pełni wiele pożytecznych funkcji. Chcemy nasze miasto czynić coraz piękniejszym, czystym i przyjaznym mieszkańcom. HA HA HA. Każdej zimy Białystok dusi się od smogu, każdego lata po każdej ulewie miasto zamienia się w Wenecję, zarobki są tu jedne z niższych w Polsce, brak też wysokospecjalistycznych miejsc pracy i dużych korporacji. Co z tego? Zakładajmy łąki!

 

Ten 1,6 mln zł wyrzucony w błoto, o przepraszamy w łąki to tylko preludium. Wilk ze Słonimskiej wkrótce także rozstrzygnie przetarg na obsługę swoich wyjazdów zagranicznych, z których przez wszystkie lata, które rządzi jeszcze nic nie wynikło. Na zakończenie przypomijmy coś co jest wiadome, ale każdy o tym zapomina – ta kasa co jest tak marnotrawiona idzie z Waszych portfeli.

Białystok centrum

Deptak od kościoła do kościoła. Tak może wyglądać centrum miasta

Białystok centrum. 10 lat temu zakończyła się przebudowa Rynku Kościuszki w Białymstoku. Cała inwestycja wówczas wywołała mnóstwo kontrowersji. Mieszkańcy bowiem przyzwyczaili się do centrum miasta, w którym jest dużo zieleni. Tymczasem wtedy jeszcze prezydent pierwszej kadencji – Tadeusz Truskolaski wyszedł z inicjatywą dość odważną – by Rynek odmienić. Zieleń zastąpić betonem. Coś, co dziś jest standardem w wielu miastach – wtedy było “nowością”. Przy okazji zamknięto też dwie drogi – Suraską i Rynek Kościuszki – gdzie oprócz samochodów były tez autobusy. Zlikwidowano więc także przystanki autobusowe. Do tego przeniesiono fontannę i pomnik Józefa Piłsudskiego. To była prawdziwa rewolucja.

 

Już pierwsze lata po przebudowie widać było, że inwestycja była strzałem w dziesiątkę. Cały Rynek Kościuszki stał się bardzo reprezentacyjnym miejscem i ożył na nowo. Szczególnie zauważalne jest to latem, gdy szczególnie w weekend są tam gigantyczne tłumy do późnych godzin nocnych. Pod tym względem Białystok nakrywa inne duże miasta czapkami. Z biegiem lat Rynek stał się także miejscem organizacji wielu koncertów – co nie pozostaje bez wpływu na otoczenie. Przy każdej imprezie witraże w zabytkowej katedrze nieustannie drżą. Pojawił się także problem z odpadającym tynkiem.

 

 

Jednak ogólnie zmiany trzeba uwzględnić na dużo plus. Minęła dekada od przebudowy, więc jest to dobry czas na pytanie o to co dalej. Oczywiście chodzi tu o przedłużenie Rynku czyli ulicę Lipową. Ta również przeszła pewne modyfikacje. Jednak pozostawiając tam ruch samochodowy przy jednoczesnym zabetonowaniu osiągnięto taki efekt, że w godzinach szczytu na zabudowanej Lipowej nie ma czym oddychać. Ulica została także zwężona. Wystarczy, że autobus zatrzyma się na przystanku i tworzy się korek. Podobnie, gdy dojdzie do jakiejś kolizji.

Białystok centrum – to także Plac Niepodległości

Kolejne miejsce nad którym od lat trwają rozważania to Plac Niepodległości, który placem jest tylko z nazwy. Warto tutaj przywołać projekt architekta Mariusza Wierciszewskiego z “eMWu Projekt”. Jest to co prawda praca dyplomowa, ale wizualizacja ukazuje pewną interesującą koncepcję – jak mogłoby się zmienić oblicze obecnego “Placu”, gdyby wyrzucić z niego ruch samochodowy.

 

 

Dlatego warto rozważyć czy z Lipowej i Placu Niepodległości nie pozbyć się aut – zostawiając tylko przecinki Grochowa – Częstochowska oraz Liniarskiego – Malmeda. Byłby to bardzo dobry pomysł. Na samej Lipowej należałoby stworzyć alternatywne dojazdu do niektórych posesji – np. przy Lasach Państwowych oraz tuż obok przy Wojskowej Komendzie Uzupełnień. Podobnie z ulicą Przejazd po przeciwnej stronie ulicy. Na Waryńskiego natomiast należałoby odwrócić ruch i stworzyć miejsce do zawracania. Ogólnie wszystko byłoby możliwe do realizacji.

Białystok Centrum – zakorkowane ulice

Co do Placu Niepodległości, to tam także nie byłoby zbyt wiele problemów. Każdego dnia ulica Krakowska, św. Rocha i Lipowa są zakorkowane właśnie przez wymieszanie kilku dróg w tym miejscu. Przy zamknięciu Lipowej wystarczyłaby zmiana organizacji ruchu na Placu Niepodległości. Z Krakowskiej wystarczyłoby ustanowić nakaz skrętu w lewo w Św. Rocha, zaś z ul. Św. Rocha nakaz skrętu w prawo w Krakowską. Kierowcy z wiaduktu Dąbrowskiego mogliby jechać tylko prosto w Aleję Piłsudskiego, zaś z Alei tylko na wiadukt lub w Botaniczną. Takie rozwiązanie zlikwidowało w tym miejscu zatory. Warto rozważyć też poszerzenie ulicy Grochowej. Można by ją także przedłużyć aż do Młynowej.

 

Ogólnym efektem końcowym byłby wielki deptak – od Katedry do Kościoła św. Rocha. Całość bez żadnych spalin i smrodu. Tętniąca życiem – jak w wielu innych dużych miastach. Mieszkańcy zaś ciągłej pracy silników słyszeliby ludzki gwar. Tak jak Rynek Kościuszki jest nakierowany na gastronomię i rozrywkę, tak też Lipowa mogłaby stanowić część “dla całych rodzin”. Dzięki czemu mieszkańcy nie skarżyliby się na nocne hałasy. Taki pomysł jest odważny, ale warty realizacji. Szczególnie, że zbyt wiele nie trzeba robić. Zamknąć kilka ulic i ewentualnie trochę przebudować. Tak może wyglądać nowoczesne centrum Białegostoku.

Pałac Tryllingów

Pałac Tryllingów ma nowego właściciela! Lepiej późno niż wcale.

Pałac Tryllingów w Białymstoku ma nowego właściciela. Wreszcie obecnej ekipie rządzącej w mieście coś się udało w sprawie zabytków. Dotychczasowe ich działania to było pasmo porażek. Tym razem jest inaczej – sukces. Warto dodać, że to sukces, który udało się osiągnąć cudzymi pieniędzmi. Tryllingowie byli to najbogatsi fabrykanci w całym mieście. Mieli tkalnię na Nowym Świecie, fabrykę sukna na ul. Lipowej. Pod koniec XIX wieku syn Tryllingów odkupiwszy od teściów posiadłość przy dzisiejszej ul. Warszawskiej zaczął wznosić nowy, okazały budynek, który stoi do dziś. Po jego śmierci – syn właściciela posiadłości postanowił spieniężyć “Pałac”. Nieruchomość trafiła w ręce Jana Lgockiego – wysokiego urzędnika państwowego oraz Feliksa Serwantowicza. Po II Wojnie Światowej budynek przeszedł na własność Skarbu Państwa.

 

Obecnie “Pałac” Tryllingów ma nowych właścicieli. To małżeństwo, które w Białymstoku prowadzi jeden z hoteli. Teraz w ciągu 5 lat musi przeprowadzić gruntowny remont niszczejącego zabytku. Cała ta “zabawa” tylko do tej pory kosztowała ich 1,835 mln zł. Teraz kolejne pieniądze będą musieli wydać na odnowienie “Pałacu”. Jedno jest pewne – to wspaniała wiadomość, że ktoś zechciał kupić okazały budynek przy ul. Warszawskiej. Po raz kolejny możemy wyrazić ubolewanie, że prezydent miasta nic nie robi latami z zabytkami i zamiast w miarę możliwości doprowadzać je do coraz lepszego stanu, to woli handlować ruinami.

 

fot. Grzegorz Koronkiewicz / Wikipedia

Dlaczego Białystok nie radzi sobie z pogodą? Przez brak wyobraźni urzędników!

Latem wystarczy ulewa, by Białystok zamienił się w Wenecję. Tegoroczna zima pokazała, że wystarczy więcej śniegu i Białystok zamienia się w Syberię. Po ostatnich opadach – wszystkie drogi dojazdowe do miasta były zablokowane, a ludzie w korkach spędzili wiele godzin. Na krajowej ósemce rozgrywał się dramat. Ludzie utknęli na dobre. Należy wyciągnąć z tego wszystkiego wnioski. Pierwsze pytanie jakie się nasuwa to “kto za to odpowiada”. Bo ten, kto mówi o tym, że “taki mamy klimat” naraża się na śmieszność. Kompletnie zalane miasto latem i kompletnie sparaliżowane miasto zimą to tylko i wyłącznie wina niekompetentnych urzędników.

 

Zacznijmy od lata. Dlaczego po każdej większej ulewie miasto stoi pod wodą? Odpowiedź jest prosta – przez beton. Wielokrotnie z ust przeciwników politycznych prezydenta miasta można było usłyszeć, że to “Betonowy Tadzio”. To właśnie bezmyślne przeprowadzenie inwestycji doprowadziło do tego co teraz mamy. Zabetonowanie miasta spowodowało, że woda z ulewy nie może wsiąkać w ziemię, gdyż ta jest zabetonowana. Jedyną drogą ucieczki są studzienki kanalizacyjne, które moment po ulewie są kompletnie zatkane. Drugi powód to bezmyślność przy zagospodarowaniu przestrzennym. Dolina rzeki Białej jest dziś w wielu miejscach zabetonowana – przez bloki. Przez co zgodziliśmy się zabudować naturalne tereny zalewowe.

 

Jeżeli chodzi o zimę to tutaj warto przytoczyć przysłowie, że “Chytry traci dwa razy”. Miasto rozpisuje przetarg na odśnieżanie ulic. Oczywiście kluczowym elementem jest najniższa cena. Jak wiadomo – im niższa cena tym gorsza jakość. Kryterium ceny to jednak problem powszechnie znany. Do tego jednak należy dołączyć kompletny brak wyobraźni. Nie trzeba być naukowcem by umiejętnie zaobserwować, że w zimnym Białymstoku pada dużo więcej śniegu niż w ciepłym Wrocławiu. Stąd też rozpisując przetarg – należy sięgnąć do danych statystycznych i wiedzieć ile średnio pada śniegu na przykład w styczniu w Białymstoku. Do tego należy przewidzieć, że może się zdarzyć ekstremalna śnieżyca i w przetargu zaznaczyć, że wykonawca ma być gotowy również na wystąpienie ostrych opadów śniegu. W praktyce wygląda to tak, że miasto podzieliło Białystok na 6 sektorów. Za oczyszczanie głównych ulic odpowiada kilka firm. Inne zaś za drogi osiedlowe. Łącznie jest 36 maszyn. Każdy ma określony czas reakcji i czas wykonania swojego zadania. Nie ma tu znaczenia czy śnieg prószy czy sypie tak, że świata nie widać. Efekt? W razie ostrej śnieżycy mamy paraliż miasta. 

 

Jak powinno być? W czasie wielkich śnieżyć nie powinien obowiązywać żaden podział na sektory. Miasto powinno mieć kogoś w rodzaju “koordynatora”, który w czasie ataku zimy wydaje dyspozycje dla wszystkich kierowców – zaczynając od odśnieżania głównych ulic. Priorytety wtedy powinny być dwa – drogi dojazdowe do miasta nie mogą się zatkać oraz musi funkcjonować komunikacja miejska. Dopiero potem należy zabierać się za pozostałe ulice. Niestety, ale do tego potrzeba wyobraźni. Tej komuś najwyraźniej po raz kolejny zabrakło.

10 zł za godzinę parkowania na Rynku? Ciągły brak miejsc postojowych w Centrum.

Białystok ma plan na budowę parkingów w mieście. Wszędzie tylko nie w centrum. Tak można w skrócie opisać najbliższe plany magistratu. Zdaje się urzędnicy, a szczególnie ten “najważniejszy” nie chcą zauważyć, że od dawna ścisłe centrum miasta cierpi na kompletny brak miejsc postojowych. Dlaczego nie ma nawet żadnych planów, by to zmienić? Najbardziej nasuwająca się odpowiedź to nowe prawo.

 

We wrześniu wejdą w życie przepisy, dzięki którym białostocka Rada Miejska (z obozu prezydenta) będzie mogła uchwalić tak zwaną “śródmiejską strefę parkowania”. Jeżeli tak się stanie, to w praktyce oznaczać to będzie, że na terenie ścisłego centrum zaczną obowiązywać dużo większe opłaty za parkowanie. Zgodnie z nowymi przepisami – pierwsza godzina postoju będzie mogła wynosić 0,45 proc. kwoty minimalnego wynagrodzenia. Te w 2019 roku wynosi 2250 zł brutto, zatem opłata wynieść będzie mogła 10 zł 12 gr. Wiadomo, że dużo łatwiej jest dowalić opłatami w kierowców, by stawali “tylko na chwilę”, niż wybudować więcej miejsc parkingowych. W ścisłym centrum jest takie miejsce, gdzie można by było bez przeszkód postawić wielopoziomowy parking. To plac NZS (dawniej Uniwersytecki). Nie oszukujmy się – przy obecnym układzie drogowym kompletnie do niczego nie służy, a mógłby. Drugie takie miejsce znajduje się tuż obok – bo za blokiem stojącym przy placu. Tam również stoi podwórko, które z punktu widzenia zagospodarowania przestrzeni nie ma racji bytu.

 

Dlatego też stawiamy dolary przeciwko orzechom, że tuż po wyborach sejmowych, gdy nie będzie trzeba już ściemniać w kampanii wyborczej – rada podniesie opłaty za parkowanie w ścisłym centrum. Oczywiście w ramach walki ze smogiem.

Magia przedwyborcza. W tym roku ruszy budowa kolejnej ekspresówki

Czas przed wyborami jest magiczny. Wtedy nadaje się bieg wielu “beznadziejnym” sprawom. Tak też jest z drogą krajową 19. Najstarsi Indianie Podlasianie słyszeli o remoncie tej drogi i przerobieniu jej na ekspresową. Przed każdymi wyborami wszyscy politycy od lewa do prawa – mieli jej budowę w programie. I tak od lat toczyło się życie, droga była coraz gorsza, wypadków i śmierci na niej nie brakowało. Prawdopodobnie coś się w temacie ruszyło. Na Podlaskim odcinku drogi nr 19 latem tego roku Generalna Dyrekcja Dróg i Autostrad (inwestor) prawdopodobnie uzyska decyzje środowiskowe. Ten dokument pozwala na ogłoszenie przetargów na budowę drogi. Jak to w przypadku takich ciągów komunikacyjnych – będzie budowana odcinkami. W tym przypadku mowa o trzech odcinkach: Kuźnica – Sokółka, Białystok Zachodni (inna droga niż obecna dziewiętnastka) – Ploski oraz Ploski – Chlebczyn.

 

Jeszcze wcześniej prace powinny ruszyć na odcinku Sochonie – Dobrzyniewo – Choroszcz. Najpierw jednak urzędnicy muszą ostatecznie zatwierdzić nowy przebieg dziewiętnastki. Przypomnijmy, że teraz droga biegnie przez Jurowce, a następnie obwodnicą miasta do osiedla Piasta i Dojlidy. Może się jednak okazać, że najkorzystniej w ekspertyzach wypadnie przebieg drogi po obecnej trasie, wtedy prace na powyższym odcinku nie ruszą. 

 

Jak ma przebiegać krajowa 19, gdy będzie już ekspresowa? Zaczynać się ma tam gdzie teraz czyli w Kuźnicy, następnie przez obwodnicę Sokółki (rejon miejscowości Karcze), następnie przez Rozedrankę Starą do Gieniusz. Tam trasa biec będzie tak jak dotychczas. Jeżeli zmieni się wariant drogi z obecnego na planowany – to drogowcy wybudują zupełnie nową trasę od Sochoń do Dobrzyniewa Dużego wycinając spory kawał lasu. Następnie droga przebiegać będzie przez Choroszcz, dalej Ploski, Chlebczyn i granica województwa. Kiedy S19 będzie ekspresowa po całej długości? Nie będziemy podawać, bo to jak wróżenie z fusów.

Coraz więcej rzeźb w Pałacu Branickich

Choć ogród Branickich nie będzie już nigdy taki wspaniały jak w oryginale, to powolne jego odtwarzanie daje efekty. Raz na jakiś czas przychodząc tam na spacer napotkać możemy coś nowego. Nawet zimą. Tak też i było tym razem. Od niedawna można podziwiać nowe rzeźby takich znaków zodiaków jak Baran, Byk czy Bliźnięta. Do tego jest jeszcze rzeźba przedstawiająca żywioł wody. Łącznie można oglądać rzeźby 12 znaków zodiaku i 4 żywiołów.   Autorem rzeźb i postumentów, które zostały ustawione w ogrodzie Branickich, jest artysta-rzeźbiarz Grzegorz Kwapisiewicz z Suchedniowa. 

 

Nie ma co liczyć jednak, by ogród został kiedykolwiek powiększony do oryginalnych rozmiarów. Raczej niewiele jest szans, by odtworzyć w tym ogrodzie wspaniałą komedialnię-teatr, ani też raczej nie będzie można napotkać tam danieli. W pierwszej kolejności są remonty, a Wersal Podlaski to studnia bez dna. Przez wiele lat udało się przywrócić go do stanu świetności. Podczas II Wojny Światowej Niemcy zniszczyli naszą perłę architektoniczną. Dopiero w ostatnich latach cały obiekt przeszedł wiele zmian. Naprawdę dużo odtworzono. Niestety spacerując po kompleksie widać, że jeszcze nie jeden remont tam jest potrzebny. Trzymamy kciuki za rozwój tego wspaniałego miejsca. Pałac Branickich to w końcu chluba Białegostoku.

 

fot. Marcin Jakowiak – Urząd Miejski w Białymstoku

Niczego nie będzie? Białystok za dużo chce, a za mało ma pieniędzy

Czy powstanie węzeł intermodalny przy dworcu PKP i PKS? W planach jest budowa centrum przesiadkowego zamiast Centrum Park przy dworcu PKS. Problem w tym, że nie mamy pieniędzy i nie wiadomo kiedy inwestycja miałaby zostać zrealizowana. Na razie wiadome jest jedno, że miasto nie ma wystarczająco dużo pieniędzy, by zrealizować swoich wizji.  Jedną z nich miał być tunel pod torami łączący Św. Rocha i Zwycięstwa. Byłby to przesmyk tylko dla autobusów, by nie musiały krążyć między Poleską i wiaduktem Dąbrowskiego. Ostatecznie będzie po staremu. Na tego typu inwestycję nie ma pieniędzy. Za drogo.

 

Być może jakieś prace zaczną się w przyszłym roku na ul. Bohaterów Monte Cassino. Przypomnijmy, że ulica ta została poszerzona przy “Galeriowcu” aż do sklepu Kaufland. W przeszłości te miejsce było często zakorkowane, teraz usprawniono wjazd i wyjazd autobusów na dworzec. W dalszej części inwestycji w 2019 roku urzędnicy chcieliby puścić nową drogę poprzez dzisiejsze tereny nieużytkowe, gdzieś między złomowiskiem a osiedlem domów jednorodzinnych oraz terenami kolejowymi. Droga łączyłaby się z ul. Kopernika jeszcze przed tunelem. W efekcie codziennie zatkana Łomżyńska by odetchnęła. Z tych wszystkich “wizji” ta jest najsensowniejsza. Niestety i tu trzeba położyć nacisk na “może powstanie”. Tak jak wyżej napisalibyśmy – urzędnicy chcieliby ruszyć z inwestycją w 2019 roku, ale nie jest to takie oczywiste. Przypomnijmy, że najwyższy priorytet ma inwestycja w zupełnie innym miejscu. Jest to wylot na Warszawę. Miało być tam skrzyżowanie bezkolizyjne, okazuje się że z braku kasy będzie coś mniejszego. Może być i taka sytuacja, że skupiając się na tej inwestycji, urzędnicy ostrożnie będą podchodzić do innych – by starczyło pieniędzy. A warto wiedzieć, że przy budowie dróg wiele się zmienia – koszty pracy, koszty materiałów. Teoretycznie firma, która wygra przetarg musi zrealizować inwestycję po cenach, jakie zadeklarowała. W praktyce jednak firmom opłaca się porzucać place budowy i płacić kary aniżeli dokończyć inwestycję. Wtedy miasto rozpisuje nowy przetarg i się okazuje, że realizacja kosztować będzie dużo więcej niż pierwotnie planowano. 

 

W planach miasta jest również modernizacja ulic Zwycięstwa, Kolejowej, Wyszyńskiego, Kopernika i Łomżyńskiej. Jednak nie wiadomo kiedy miałoby to nastąpić i czy w ogóle nastąpi. Plany budowy dróg już są, ale ostatecznie może być tak, że niczego nie będzie. Brzmi znajomo?

Czy liczba wypożyczeń BiKeR jest prawdziwa?

Koniec sezonu BiKeR-a to dobry moment na podsumowania – czego nie odmówiło sobie miasto, które system wypożyczalni rowerów miejskich utrzymuje. Z liczb wynika jasno – lubimy BiKeR, korzystamy chętnie i dość często. Rowery w tym sezonie wypożyczono 680 tysięcy razy i na tle całej Polski w Białymstoku jest najpopularniejsza wypożyczalnia. Pytanie brzmi czy na pewno tak jest? To, że białostoczanie korzystają chętnie, nie oznacza również, że BiKeR jest najlepszą opcją. Z tego co jest do wyboru: taxi, skuter, autobus, rower – jest po prostu najtańszą. Zaś liczba wypożyczeń nie musi wskazywać prawdziwego stanu wypożyczeń? Nie zarzucamy nikomu świadomej manipulacji, ale… 

 

Największe zastrzeżenia mamy do jakości rowerów. Natrafienie na 100-procentowo sprawny czasem graniczy z cudem – szczególnie późnym popołudniem czy wieczorem, gdy każdy z rowerów był wypożyczany przez wiele osób. Każdego wieczora rowery są zabierane oraz rozstawiane po stacjach tak, by nigdzie ich nie brakowało. Być może przy takiej liczbie wypożyczeń warto rozważyć, by ekipa od rowerów pojawiała się 2 razy dziennie – by prawdopodobieństwo trafienia sprawnego roweru było wyższe. Drugi problem, który należy rozwiązać to zgłaszanie popsutych rowerów, by nie można było ich wypożyczyć. Gdyby było można w aplikacji wpisywać nr zepsutego roweru ułatwiłoby to życie. Wystarczy, by przy każdym słupku paliła się czerwona lampka. Efektem takiego rozwiązania byłby oczywiście spadek liczby wypożyczeń. Gdyby jednak zastosować te rozwiązanie, to firma obsługująca system miałaby problem PR-owy, bo nagle liczba wypożyczeń mogłaby mocno spaść. Jest wiele takich przypadków, gdy wiele osób wypożycza rower i za chwilę go zwraca, bo okazuje, że nie da się nim jechać. Co nie znaczy, że BiKeR-y nie są popularne. Jednak liczba wypożyczeń prawdopodobnie jest zawyżona. Nawet, gdy na pierwszy rzut oka rower wygląda sprawnie, to po chwili może poluzować się kierownica, siodełko albo pojawić się problem z przerzutkami czy hamulcami. Wtedy niestety trzeba zawracać do stacji i szukać kolejnego roweru przy okazji generując kolejne wypożyczenie.

 

Innym alternatywnym źródłem transportu jest Blinkee – skutery elektryczne, które są całkowicie prywatną inicjatywą. Stąd też droższą i bardziej ograniczoną. Skuterów nie można zostawiać na terenie całego miasta – mogą stać tylko w centrum i jego okolicach. Dodatkowo – z racji tego, że miasto nie dotuje tego środka transportu jak Bikera – to wypożyczenie go jest dużo droższe – bo jak każdy biznes musi się właścicielowi kalkulować.

 

Chętnych na wypożyczenia jednak także nie brakuje. Dostępnych jest 40 skuterów, które były wypożyczane 18 tys. razy. Warto więc rozważyć podobną dotację jak na BiKeRy z miasta również i na tą inicjatywę. Niższa cena i większa flota o większym zasięgu – dałaby dobry efekt – mniej ludzi korzystałoby latem z autobusów – co po redukcji ich kursów mogłoby się przełożyć nawet na oszczędności).

Sylwester Miejski – gdzie będzie najlepsza impreza?

Koniec roku 2018 zbliża się wielkimi krokami. Wiele osób planuje już co robić na Sylwestra. Dla tych, co nie przepadają za imprezami domowymi – Białystok zapewni jak co roku zabawę miejską. Gwiazdą wieczoru będzie De Mono. Zespołu nikomu nie trzeba przedstawiać. Impreza rozpocznie się już o 21.30. Jako pierwszy wystąpi zespół MegaBand. Zagrają znane i lubiane covery. Z zespołem wystąpi białostocki raper Cira. Zespół De Mono na scenie pojawi się o godz. 22.45 i zapewne zagra swoje największe przeboje. O północy na scenę wyjdzie prezydent miasta Tadeusz Truskolaski, by złożyć życzenia. Podobnie jak w poprzednim roku żadnych fajerwerków nie będzie. Na koniec białostoczanom zagra zespół Live Orkiestra. Impreza potrwa do godz. 1.30.

 

Dużo ciekawiej zapowiada się natomiast w Łomży. Na Starym Rynku mieszkańcy mogą liczyć na konkursy i zabawy, a przede wszystkim na koncerty zespołów Manchester oraz After Party. W Łomży fajerwerków nie zabraknie.

 

 

W Suwałkach nie wiadomo nic o imprezie pod chmurką. W Suwalskim Ośrodku Kultury natomiast ma odbyć się biletowana impreza “Sylwestrowy Wieczór Wiedeński”. Będzie można posłuchać w wykonaniu artystów najpiękniejsze arie, duety, walce i polki Johanna Straussa.

 

fot. główne: Bialystok.pl 

Na Podlasiu kolej się zwija? Za kilka dni popularne połączenie będzie zlikwidowane!

Na polskiej kolei jest bardzo wiele różnych spółek kolejowych zajmujących się różnymi aspektami działalności. Przewozy Regionalne, TLK, Cargo, Energeytyka – to wszystko nazwy spółek zreszonych dawniej pod nazwą PKP. Dlatego do dziś przyjęło się, że za błędy jednej spółki obrywają wizerunkowo wszystkie. To co się dzieje jednak w ostatnim czasie w województwie podlaskim i na ścianie wschodniej wymaga jednak stwierdzenia, że “Na PKP nadal obowiązuje hasło z podsłuchów poprzedniej ekipy rządzącej – “Ch** z tą Polską wschodnią”. Przyjrzyjmy się poniższej mapie.

 

 

Grubymi liniami zaznaczone są szlaki dwutorowe, zaś cienką – jednotorowe. Jak widać Podlaskie pod tym względem to dziura. Nie oczekujemy jednak, że jak za dotknięciem magicznej różdżki coś tu się zmieni. Wielokrotnie pisaliśmy o inwestycjach kolejowych i powoli się to zmienia na lepsze. To jedyny obszar, za który można pochwalić PKP (jako ogół firm kolejowych),  Analizując jednak mapę można zauważyć, że:

1. Suwałki to absolutna dziura. Wyjazd gdziekolwiek zawsze odbywa się tylko i wyłącznie przez Białystok. Nawet do Olsztyna i dalej na północny zachód.

 

2. Z Białegostoku wydostać się można tylko przez Warszawę

 

3. Łomży nie ma nawet na mapie

 

Co ma w planach PKP? (jako ogół firm kolejowych)

1. Za kilka dni zlikwidowane zostanie popularne połączenie kolejowe “TLK Hańcza” z Suwałk do Krakowa. Tutaj ze względów oczywistych podróż odbywać się będzie przez Białystok, jednak już nie bezpośrednio tylko na raty (w zależności od połączenia Suwałki Białystok, Białystok – Kraków lub Suwałki – Białystok , Białystok – Warszawa, Warszawa – Kraków). Na pocieszenie – będzie więcej połączeń Białystok – Warszawa.

 

2. W ostatnim czasie pisaliśmy, że przesunięto środki na inwestycje pod Sokółką, zabierając z budowy połączenia kolejowego do Łomży. Miasto te mogłoby korzystać z siatki kolejowych połączeń. Niestety szanse na coś innego niż autobusy są póki co marne. Może za kilka lat… Póki co wykonana zostanie tylko dokumentacja projektowa.

 

3. Jak widać na mapie na południu województwa podlaskiego jest cienka niteczka pod granicę z Białorusią, a potem gruba linia. Potem znowu cienka do Lublina. Niżej już kilka wariantów. Warto zaznaczyć, że nie ma technicznych przeciwwskazań, by jeździł pociąg relacji Suwałki – Rzeszów (od niedawna można dojechać nawet w same Bieszczady). Oczywiście czegoś takiego w planach PKP (jako ogół firm kolejowych) nie ma. Chcecie bezpośrednio do Lublina czy Rzeszowa? Jedźcie przez Warszawę.

 

Dlaczego tak się dzieje, że jesteśmy wykluczeni? Tak jak pisaliśmy – poprzednia ekipa rządząca miała zdanie o Polsce wschodniej nienajlepsze. Najważniejsze inwestycje ciągnęły się latami. Mocno wypłakana ekspresową ósemkę w całości otwarto dopiero w tym roku, już w czasach innej władzy (co nie znaczy, że dzięki nim). Dzięki inwestycjom skrócił się też czas podróży pociągiem do Warszawy… o 30 minut. Ale co nam z nowej infrastruktury skoro PKP likwiduje kolejne połączenia?

 

Warto też zaznaczyć, że na Podlasiu wybiera się polityków różnych opcji, o różnych poglądach. Jednak mimo wszelkich różnic – jedno ich łączy – to nieudacznicy, którzy w Warszawie nie mają żadnej siły przebicia. Nic dla swego regionu nie załatwili. Nawet ministrowie!

Poniżej kilka przykładów, że można:

1. Euro 2012 – Gdańsk i Wrocław zyskały nowoczesne stadiony i możliwość organizacji imprezy. Przypadkowo to miasta Grzegorza Schetyny i Donalda Tuska.

 

2. Między Warszawą a Krakowem jest Centralna Magistrala Kolejowa, na której pociągi mogą pędzić z maksymalnym dopuszczalnym w Polsce limitem – 160 km/h. Po drodze pociąg zatrzymuje się na stacji Włoszczowa. Gdzie??? To rodzinna miejscowość nieżyjącego już posła PiS – Przemysława Gosiewskiego, który nim zginął w katastrofie smoleńskiej skutecznie załatwił zatrzymywanie się pociągów (miasteczko ma 10 tys. mieszkańców).

 

3. Piotr Liroy-Marzec – swoim uporem załatwił wiele uproszczeń dla kierowców oraz najbardziej kontrowersyjną i głośną sprawę – możliwość leczenia medyczną marihuaną. I to kiedy? Za czasów konserwatywnej ekipy rządzącej.

 

Województwo podlaskie wybiera 15 posłów. Czy któryś z nich coś dla swego regionu załatwił? Jakieś mikroinwestycje może i tak. A rządowe? Dlatego też – spójrzcie jeszcze raz mapę i sami sobie odpowiedzcie – dlaczego jest tak jak jest. Dlaczego nie mamy lotniska regionalnego? Dlaczego w regionie jest tylko jedna ekspresówka? Dlaczego likwidują połączenia kolejowe? Bo wszyscy Podlaskie mają w d… Stawiamy dolary przeciwko orzechom, że jak przy każdej kampanii do Sejmu kandydaci na posłów będą jak przy każdych wyborach obiecywać: drogi ekspresowe, lotnisko, więcej połączeń kolejowych. Oni doskonale wiedzą, że tego brakuje. Lecz to nieudacznicy, którzy nie potrafią z tym nic zrobić. Nie potrafią z rządu wyszarpać ani grosza.

Budynek za 1 zł nie dla Lucy Lisowskiej. To ostatnia osoba, która powinna cokolwiek dostać!

Dobra wiadomość dla wszystkich mieszkańców Białegostoku. Upór może poskutkować tym, że władza wycofa się z głupiego pomysłu, a takim niewątpliwie należy nazwać próba oddania za 1 zł dawnej meliny w centrum miasta pod żydowskie muzeum w Białymstoku. Mieszkańcy ul. Bohaterów Getta mogą czuć się usatysfakcjonowani, gdyż żadne muzeum pod ich blokiem nie powstanie. Główna zainteresowana przejęciem budynku za 1 zł – Lucy Lisowska, reprezentująca Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska-Izrael obawiała się, że ktoś podpaliłby ewentualne muzeum, stąd też nie zgłosi się do prezydenta po budynek – dowiadujemy się na stronie internetowej Kuriera Porannego.

 

To dobrze, że prezes CEO Lucy Lisowska zrezygnowała. Jest ostatnią osobą, która powinna cokolwiek w Białymstoku dostać. Najpierw chciała by w kamienicy przy ul. Waryńskiego – gdzie także zapowiadała powstanie Muzeum Żydowskiego. Co do czego przyszło była zainteresowana otwarciem tam kawiarni, do tego płacąc 10 proc. czynszu. Miasto na coś takiego się na szczęście nie zgodziło. Kolejny adres, gdzie miało powstać muzeum białostockich Żydów to zrujnowany budynek przy Kijowskiej 1. Tym razem miasto postanowiło, że jeżeli z Panią Lucy Lisowską i organizacją, której ona przewodniczy nie dojdą do porozumienia, to gmina będzie samodzielnie prowadzić instytucję. Na łamach Kuriera Porannego wiceprezydent Rafał Rudnicki zapowiadał, że remont zakończy się w 2016 roku. Tymczasem mamy koniec 2018 roku a budynek nie wygląda jakby miało tam cokolwiek powstać.

 

Dlatego też dobrze się stało, że kolejny budynek nie jest już w kręgu zainteresowania Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Izrael. Dzięki temu melina bez wartości historycznej – jaka znajduje się przy ul. Bohaterów Getta zostanie rozebrana. Tak stałaby i czekała lata na remont, który prawdopodobnie nigdy nie doszedłby do skutku podobnie jak Waryńskiego i Kijowska. Wiceprezydentowi Rudnickiemu zaś przypomnimy o budynkach, które niszczeją, a mają wartość historyczną. Oto one:

 

 

 

Klub Literacki w Siemiatyczach świętował 25-lecie!

 

Klub Literacki w Siemiatyczach miał swój benefis. 22 listopada 2018r. świętowano 25-lecie istnienia. Z tej okazji zorganizowano imprezę urodzinową. Spotkanie było przede wszystkim okazją do podsumowania ćwierćwiecza pracy stowarzyszenia na rzecz krzewienia kultury i wspierania miejscowych twórców, poetów i prozaików; było również okazją do wspomnień. Klub Literacki jest też wydawcą wielu publikacji książkowych i kwartalnika ”Ścieżki Literackie”. Ukoronowaniem 25. lat działalności jest wydana specjalnie z tej okazji obszerna publikacja książkowa pt. ‘’Srebrna wstęga’’, której to oficjalna premiera miała miejsce właśnie podczas wspomnianej uroczystości. Klubowi Literackiemu przewodniczy pani Helena Masiel-Martinko, która wszystkim Przyjaciołom stowarzyszenia serdecznie dziękuje za wspólne 25 lat.

 

Autor artykułu: Krzysztof Nowaczuk, Klub Literacki

 

Smog nas zabija. Czy miasto może coś z tym zrobić?

W Białymstoku kolejny sezon na smog można uznać za rozpoczęty. Pojawiły się pierwsze przymrozki, a razem z nimi ludzie zaczęli palić w piecach kopcąc na całą okolicę. Nie jest tajemnicą, że wiele osób pali śmieciami i innymi dziwnymi rzeczami. Nie można jednak do nich mieć pretensji – nie robią tego raczej z cwaniactwa lecz z biedy. Palą tym czym mają. Ukaranie ich na niewiele by się zdało. Raz, że i tak nie będą miały z czego tej kary zapłacić, a palić czym się da będą dalej. Dlatego też nie ma co ukrywać, że takim osobom należy pomóc wejść na wyższy poziom. Kiedy słyszymy o propozycji dofinansowania do nowoczesnych pieców to ogarnia nas śmiech. Skoro biedna osoba nie ma surowiec, którym będzie palić to tym bardziej nie będzie miała na nowy piec nawet z dofinansowaniem.

Gdzie nie ma smogu?

U naszych sąsiadów – w Finlandii, Estonii, Szwecji, Norwegii, ale też Islandii czy Kanadzie. Wszystkie te państwa kojarzą się z zimnem, więc teoretycznie powinny kojarzyć się ze smogiem. Jak to jest możliwe, że mieszkańcy tych krajów mogą oddychać pełną piersią? Warto dodać też, że gdy w polskim mieście stężenie smogu wynosi 50 µg/m3 (co w zimne dni jest notoryczne) to jest to uznawane za dopuszczalne. Natomiast w Finlandii podnosi się już alarm. Władze informują obywateli o zagrożeniu. Ile w Polsce wynosi stan alarmowy? 200 µg/m3.

Dlaczego smog jest groźny?

Skażone powietrze zwiększa ryzyko zachorowania na raka o 100 procent, zwiększa odczuwanie alergii, z którą zmaga się miliony ludzi na świecie, a szczególnie groźna jest astma, od której człowiek się dusi. Można powiedzieć, że smog to cichy morderca, którego ofiary nie są często nawet świadome zagrożenia.

Skąd się bierze smog?

Smog wytwarza się podczas ogrzewania domów węglem oraz paliwami stałymi. Dym wydobywający się z komina na zewnątrz zanieczyszcza powietrze. Kiedy więc całe osiedla domów jednorodzinnych ogrzewają domy – w powietrzu wisi wielka chmura zabójczego dymu. Problemem są także przestarzałe kotły, piece i kominki. Kolejnym powodem jest palenie mułem, miałem, tworzywami sztucznymi i śmieciami. Swoje też dokłada nieumiejętne rozpalanie ognia. Ostatnim istotnym czynnikiem wpływającym na smog jest transport drogowy. Polskie miasta są przepełnione samochodami.

Jak rozwiązać problem smogu?

Najłatwiej to zlikwidować problem. Jednak koszty tego są tak gigantyczne, że łatwiej byłoby chyba zlikwidować ZUS. Można też próbować edukować obywateli, ale tak jak pisaliśmy na wstępie większość problemów wynika z biedy, a nie ze złośliwości czy głupoty. Im człowiek jest bogatszy tym większa chęć u niego, by dbać o zdrowie. Białystok mógłby oprócz wymiany pieców w miarę finansowych możliwości przede wszystkim zacząć od rewolucji w komunikacji miejskiej. Gdyby ta była tania i sprawna kierowcy chętniej by się nią przemieszczali. W Białymstoku jeżdżenie autobusem, gdy się nie musi jest zupełnie bezsensowne. Nie istnieje tak jak w Warszawie efektywny system przesiadkowy. Autobusy krążą po wszystkich osiedlach z odległego punktu A do odległego punktu B w mieście wydłużając czas podróży. Nie mamy też alternatywnych środków komunikacji jak na przykład Szybka Kolej Miejska.

 

Konkluzja jest smutna. Zanim cokolwiek u nas się zmieni, to lepiej zapatrzeć się w maski. Wdychać pyły będziemy jeszcze długo. Zarówno władze miasta niewiele robią ze smogiem, jak też władze w kraju niewiele wykazały w tej sprawie.

To było obskurne miejsce w centrum. Teraz przechodzi głęboką metamorfozę

Ulica Jurowiecka w Białymstoku to chyba jedyne miejsce, gdzie można powiedzieć – lepiej żeby były tutaj apartamentowce. Jedna z głównych ulic w centrum przez ostatnie lata straszyła. Najpierw ogromnym, zapuszczonym targowiskiem i odrapanymi budynkami, wybitą nawierzchnią. Jedynym nowym budynkiem był narożny biurowiec, który stoi do dziś. Potem po zburzeniu hali i stadionu Jagiellonii tereny wzdłuż ulicy stały niezagospodarowane. Mniej więcej w tym samym czasie trwał wyścig – kto pierwszy zbuduje tam galerię – wygrał Konstanty Strus stawiając pierwszy od lat nowoczesny budynek przy tej ulicy – galerię Jurowiecką. Właściciele Jagiellonii zrezygnowali ze stawiania obok budynku z identycznym przeznaczeniem. Pojawiły się pierwsze apartamentowce. Międzyczasie wyremontowano również kamienicę stojącą na rogu z ul. Ciepłą.

 

Wkrótce właściciel galerii Jurowieckiej będzie chciał w sąsiedztwie swojej galerii dostawić kilka apartamentowców. To chyba jedyna ulica, w której lepiej stawiać apartamentowce i zastępować to co było do tej pory. W tym przypadku apartamentowce zastąpiłyby dawną siedzibę PKS. Obecnie znajduje się tam dodatkowy parking galerii. Zatem za jakiś czas Jurowiecka będzie miała galerię, biurowce, apartamentowce, zabytkową odnowioną kamienicę i przede wszystkim szeroką, wyremontowaną w całości ulicę. Perspektywa dobra. Można tylko żałować, że to wszystko jest raczej dziełem przypadku niż przemyślanego zagospodarowania. Można taki wniosek wysunąć po tym – jak miasto zezwala developerom budować bloki – w losowych, wolnych miejscach, nie wspominając już o skandalicznym postępowaniu z Bojarami i obecnie z dawnymi “Chanajkami”. 

 

Ulica Jurowiecka ma też fragment charakteru zabytkowego – to dom stojący przy samym rondzie. Miejmy nadzieję będzie stał tam jeszcze długo. 

Białystok jest zadłużony po uszy! Powstanie wieża kontroli lotów na Krywlanach.

Prezydent Tadeusz Truskolaski zaraz po zaprzysiężeniu na nową kadencję pokazał światu projekt nowego budżetu. Ten będą zatwierdzać radni. Jako, że w końcu włodarz ma w radzie większość, to tym razem nie będzie tych samych cyrków co każdego roku, gdy rada była do Truskolaskiego w opozycji. Budżet Białegostoku na 2019 rok jest tak skonstruowany, że trzeba będzie pożyczyć 248 mln zł zł. Miasto planuje pożyczyć 100 mln zł w Europejskim Banku Inwestycyjnym, a także 147 mln zł w Polsce z czego 55 mln zł trzeba będzie zapłacić na poprzednie kredyty i obligacje. Ponadto trzeba będzie jeszcze sfinansować deficyt – b. Koszt obsługi długu publicznego kosztować będzie prawie 20 mln zł.

 

– Budżet na przyszły rok można porównać do rozpędzonego pociągu, którego nie da się szybko zatrzymać. Czekają nas więc duże inwestycje, ale nie zabraknie też mniejszych, spełniających oczekiwania i potrzeby mieszkańców białostockich osiedli. – tak barwnie przedstawił swój projekt Truskolaski. To że miasto musi się rozwijać, inwestować a jednocześnie pełnić zadania publiczne zgodnie z ustawą – nie ulega wątpliwości. Czy po raz kolejny musimy się zadłużać? Ile dokładnie Białystok wisi swoim pożyczkodawcom? Tego dokładnie nie wiadomo bo jeszcze rok 2018 się nie skończył, ale prognozy mówią, że 31 grudnia 2019 roku będziemy mieli dług w wysokości 993,2 mln zł. Tak, prawie miliard złotych!

 

Projekt budżetu to opasła księga, która liczy sobie 190 stron. Dlatego ufając tylko komunikatom urzędników można by było stwierdzić, że wydawanie tak dużych pieniędzy jest zasadne. Po zajrzeniu do projektu wynika jednak zupełnie coś innego. Pierwsze pytanie nasuwa się gdy zobaczymy ile kosztuje nas utrzymanie nierentownej spółki “Stadion Miejski”. Miasto dopłaci na jej  utrzymanie 14,73 mln zł. Nie będzie to kasa na inwestycje tylko na bieżącą działalność. W budżecie wpisana jest także hala widowiskowo-sportowa, na którą miasto w 2019 wyda pierwsze 100 000 zł ze 120 mln zł. Po co nam ta hala? Dziś większe imprezy mogą odbywać się na stadionie. Skoro miasto musi finansować bieżącą działalność spółki na kwotę 14,73 mln zł, to ile będziemy dokładać do funkcjonowania hali?

 

Miasto planuje wydać także 3 mln zł na eksperyment pod tytułem “Lotnisko w Krywlanach”. W budżecie jest plan budowy wieży kontroli lotów, budowa zbiornika paliwa i hangaru na samoloty na Krywlanach. Wszystko to za 3 mln zł. Tu jednak jeżeli powiedziało się A – i zbudowało pas startowy, trzeba powiedzieć B i dobudować resztę. Jednak warto z tym poczekać na certyfikację lotniska. Dlaczego? Bo może się okazać, że trzeba będzie wydać najpierw kupę pieniędzy na dostosowanie Krywlan do przyjmowania samolotów. A wybudowanie wieży, zbiornika i hangaru to również jego późniejsze utrzymanie. Po co więc budować zawczasu? Chyba że Tadeusz Truskolaski już coś wie, czego nie wiemy na temat zadań do wykonania na potrzeby certyfikacji.

 

Na same inwestycje miasto wyda 525 mln zł. Same drogi będą kosztować 378 mln zł. Tutaj nie ma żadnych wątpliwości, że jest to potrzebna inwestycja. Tadeusz Truskolaski zaskarbił sobie największą sympatię u mieszkańców właśnie inwestycjami w drogi. Gdy obejmował urząd infrastruktura drogowa w mieście była fatalna. Dziś infrastruktura drogowa, choć posiadająca irytujące buspasy i wyśmiewany system sygnalizacji świetlnej nazywany “czerwoną falą” (światła miały działać tak, by nie trzeba było stać na światłach, a działa zupełnie odwrotnie), to jednak w większości jest naprawdę wyśmienita. Wystarczy zapytać mieszkańców o opinię na temat Truskolaskiego. Każdy zaczyna mówić najpierw o drogach. W sumie miasto planuje zrealizować 149 zadań inwestycyjnych. Budowy dróg osiedlowych, remonty, modernizacje i inne tego typu przedsięwzięcia. Sama edukacja pochłonie prawie 50 mln zł.

Powstanie nowa linia kolejowa w regionie? A może nowe województwo?

Dużo się dzieje w inwestycjach kolejowych województwa podlaskiego. Tak jak Łomża była odcięta od ruchu kolejowego, tak prawdopodobnie zostanie. Inwestycja na odcinku Łapy – Śniadowo – Łomża stoi pod znakiem zapytania. Wszystko dlatego, że PKP PLK SA – inwestor – nie ma wystarczająco dużo pieniędzy na wszystkie inwestycje. Brakuje 75 mln zł, które spółka chce przesunąć właśnie na remont odcinka Kuźnica – Geniusze oraz bocznicę Bufałowo pod Sokółką, które dla województwa podlaskiego są uznane za strategiczne. Rewitalizacja linii kolejowej z Łap do Śniadowa spółka PKP PLK chciałaby umieścić na listę rezerwową zaś do krótkiego odcinka Śniadowo – Łomża wykonać tylko dokumentację projektową.

 

Co ciekawe zamiary spółki zbiegły się w czasie z decyzją ministra infrastruktury, który chce by za niecałe 10 lat przez Łomżę przebiegała linia kolejowa łącząca to miasto z Warszawą i Mazurami. Kuriozalne by było gdyby, pociągiem można było dojechać z Łomży wszędzie tylko nie do Białegostoku. A może ktoś szykuje reformę samorządową i Łomża ma trafić do upragnionego Mazowsza? Kiedyś Jarosław Kaczyński był zwolennikiem zmian samorządowych – szczególnie optował za powstaniem jeszcze jednego województwa na Pomorzu. Być może jest i jakaś potajemna oferta również dla Łomży i innych pobliskich miast?

 

Nie od dziś wiadomo, że funkcjonowanie w ramach mazowieckiego takich miast jak Siedlce, Sokołów Podlaski, Ostrów Mazowiecka, Przasnysz, Ostrołęka oraz podlaskiego takich miast jak Łomża, Grajewo, Kolno czy Zambrów to zwyczajna pomyłka. Nie raz padały przecież głosy – że Warszawa jako stolica zagrania najwięcej, kosztem właśnie reszty miast w województwie. Nie inaczej w tym kontekście jest z Białymstokiem. Jeszcze nie wiadomo co, ale chyba coś jest na rzeczy.

Featured Video Play Icon

Idiotyczna inwestycja dobiega końca. Mamy się cieszyć?

Idiotyczna inwestycja dobiega końca. Można już bez większych przeszkód jeździć do Supraśla. Tylko w jednym miejscu To, że nowa droga do podbiałostockiego uzdrowiska jest potrzebna – wiedzieli wszyscy. To, że powstanie karykatura drogi – wzbudziło wiele kontrowersji. 

 

Zacznijmy od przypomnienia. Droga biegnie przez Puszczę Knyszyńską. Inwestor – Podlaski Zarząd Dróg Wojewódzkich postanowił błyskotliwie wziąć pieniądze na drogę z Unii Europejskiej. Problem w tym, że projekt był “za tani”. Wymyślono więc budowę idiotycznej, wielkiej estakady pośród drzew, by zawyżyć wartość projektu. Kierowcy jadąc będą po bokach widzieć ich czubki. Cay szkopuł w tym, że by brać pieniądze unijne należy dysponować wkładem własnym. Zapytani przez nas specjaliści od budowania dróg nie mieli wątpliwości – wyremontowanie drogi Białystok – Supraśl bez cyrków w postaci estakady było możliwe za pieniądze z wkładu własnego.

 

Po co więc ta cała farsa? Odpowiedź w powyższym filmie.

 

Jesteśmy coraz lepiej skomunikowani z resztą kraju. To wciąż jednak za mało

Białystok jest coraz lepiej skomunikowany z resztą kraju. Wciąż jednak brakuje ważnego połączenia. Nic się nie zanosi też, by coś w tej kwestii się zmieniło. Od 9 grudnia będzie obowiązywać nowy rozkład jazdy na kolei. Będzie więcej połączeń do Warszawy. Jednego dnia będzie jeździło nawet 11 pociągów, zaś połączenie ze stolicą będzie średnio co godzinę. Ostatni pociąg z Warszawy do Białegostoku nie będzie odjeżdżać tak jak do tej pory o 20:11, lecz o 21:29. Połączenie z Warszawą jest o tyle ważne, że to duży węzeł komunikacyjny z resztą kraju. Bardzo wiele połączeń odbywa się poprzez przesiadki na dworcu centralnym. Po zmianach rozkładu jazdy będzie też inne połączenie – bezpośrednie, a mianowicie Białystok – Zielona Góra przez Poznań. Do tego pierwszego miasta dotychczas trzeba było jeździć z przesiadką.

 

Połączenia z Warszawą to wciąż jednak za mało. Nie jesteśmy dobrze skomunikowani z pozostałymi miastami na ścianie wschodniej. Do Lublina trzeba jechać z przesiadką przez Warszawę. Mimo tego, że są tory, które biegną przez Kleszczele i Siedlce. Ewidentnie brakuje bezpośredniego połączenia Suwałki – Rzeszów, analogicznie jak na ścianie zachodniej jest połączenie Szczecin – Wrocław.

 

W ostatnim czasie zostaliśmy w końcu połączeni drogą ekspresową z Warszawą. Teraz dzięki temu szybko dojechać możemy nie tylko do stolicy, ale też do Łodzi, Wrocławia czy Poznania, a nawet Berlina. Jednak dojazd na przykład do Gdańska jest już problematyczny, gdyż najpierw jedziemy ekspresową ósemką do Ostrowi Mazowieckiej, a dalej niestety trzeba jechać aż do Mławy drogą, która nie jest zbyt najlepsza. Ale na to wpływu nie mamy. Mazowsze i Mazury rządzą się swoimi prawami. Czekamy jednak na drogę Via Carpatia, która od lat powstaje i jakoś powstać nie może. Potrzebne jest tak samo jak połączenie kolejowe łączące wschodnią ścianę.

 

Ostatnim środkiem lokomocji, z jakiego niedługo będziemy mogli zapewne skorzystać to samolot. Białystok ma pas startowy na Krywlanach. W czasie kampanii wyborczej był to bardzo gorący temat. Jedno jest pewne. Koalicja Obywatelska, która ma większość w radzie nie powinna zaciekle walczyć z własnym prezydentem, dzięki czemu budowa małego terminala, a w przyszłości wydłużenie pasa nie powinno być takim problemem jak było przeforsowanie samej inwestycji.

 

Jednak jest coś jeszcze. W Sejmiku natomiast władzę Platforma i PSL oddały na rzecz PiS, które głośno mówiło o budowie lotniska regionalnego. Teraz mając tam władzę będą mogły się wykazać i wreszcie rozpocząć inwestycję, którą Platforma jeszcze rządząc wcześniej pogrzebała. Wiele już osiągnęliśmy w rozwoju transportu, ale wiele jeszcze przed nami. Trzymajmy kciuki, by bez przeszkód udało się gonić do zachodu, bo na razie mamy skromną infrastrukturę, ale zawsze to coś. Nie należy jednak spoczywać na laurach.

Na Podlasiu powinien powstać nowy powiat? Suchowola chce uciekać do Augustowa

Opada kurz bitewny po wyborach, ale problemy, które w trakcie kampanii zgłaszali mieszkańcy nie zostały rozwiązane. Warto się przyjrzeć temu co sygnalizowali mieszkańcy Suchowoli, gdyż opowiadają się za czymś niecodziennym – a mianowicie, by wystąpić z powiatu sokólskiego i dołączyć do powiatu augustowskiego. Najpierw zacznijmy od geografii. Suchowola to miasteczko, które leży przy krajowej ósemce na trasie Białystok – Augustów. Do tego drugiego miasta jest 35 km i prosta, krajowa droga. Do Sokółki zaś – jest 45 km i to drogą wojewódzką. Łatwiej jest też dojechać z Suchowoli do Augustowa autobusem.

 

od lewej powiat augustowski, sokólski, białostocki

 

To tylko wierzchołek góry lodowej, bo problemów jest więcej. Augustów jest bardziej rozwiniętym miastem niż Sokółka, przez co więcej jest tam choćby lekarzy specjalistów. Dodatkowo należy pamiętać, że Augustów to letnia stolica Polski, przez co lepiej rozwinięty mamy tam rynek pracy. Problemy te opisuje portal isokolka.eu, który rozmawiał ze zwycięskim nowym-starym burmistrzem Suchowoli – Michałem Matyskielem. Ten jednak studzi emocje – Nie należy podejmować decyzji pod wpływem chwili, ale spojrzeć na to, co w perspektywie najbliższych lat powiat sokólski planuje uczynić dobrego dla naszej gminy – mówi dla isokolka.eu

 

I w tym momencie właśnie warto sobie zadać pytanie. Co Sokółka może zaproponować Suchowoli? Odpowiedź jest jasna – to co zaproponowała do tej pory. Wróćmy do geografii. Powiat sokólski podzielić można na trzy części – to co się znajduje na południe od drogi krajowej nr 19, to co znajduje się na północ od tej drogi, a także fragment terenów za krajową ósemką. W tym pierwszym kawałku mamy tylko Krynki i Szudziałowo, drugi kawałek to Kuźnica, Sidra, Nowy Dwór, Dąbrowa Białostocka, zaś ostatni to Korycin i Suchowola. Jeżeli przyjmiemy taki podział, to powinniśmy zmienić granice trzech powiatów i utworzyć jeden dodatkowy nowy np. powiat michałowski. Przede wszystkim powiat białostocki powinien oddać Michałowo, Gródek i Bobrowniki, a te powinny zostać włączone do nowego, oddzielnego powiatu. Do nich można by było przyłączyć dolną cześć powiatu sokólskiego (jeśli chcieliby tego mieszkańcy). 

 

 

Dzięki takim zmianom zadania publiczne – jakie wykonuje powiat można byłoby wykonywać sprawniej. Spójrzmy na to z perspektywy Michałowa. Obecnie mieszkańcy Gródka i Michałowa wiele spraw muszą załatwiać w Białymstoku. Mamy tutaj między innymi należące do powiatu Urząd Pracy, Zarząd Dróg, Ośrodek Geodezji i Kartografii, Starostwo Powiatowe (które wydaje dowody, prawa jazdy, rejestruje firmy). Patrząc z perspektywy Krynek – do Michałowa jest praktycznie taka sama droga jak do Sokółki. Z małą różnicą – powiat białostocki ma gdzieś swoje przygraniczne tereny i z Krynek do Sokółki jest ładna asfaltowa droga, zaś gdy tylko kończy się powiat sokólski i zaczyna białostocki to w okolicach Bobrownik trzeba jechać po szutrowej drodze. Gdyby był to powiat michałowski – można by było nim lepiej zarządzać i przede wszystkim zainwestować tam, gdzie Białemustokowi się nie chce (patrz: droga Michałowo – Bondary).

 

Z perspektywy Suchowoli można czekać tak jak chce burmistrz aż powiat sokólski “coś uczyni”. Patrząc jednak z perspektywy czasu skoro mieszkańcy chcą z tego powiatu uciekać, to chyba czas na “czyny” już minął. Dlatego warto intensywnie i na poważnie rozważyć przejście Suchowoli do powiatu augustowskiego, co będzie bardziej naturalne aniżeli dalsze funkcjonowanie w ramach powiatu sokólskiego. Każda gmina to żywa tkanka, to mieszkańcy decydują dokąd jeżdżą na zakupy czy do lekarza. Na takiej samej zasadzie powinni móc załatwiać sprawy tam gdzie im jest wygodniej. Warto przypomnieć, że powiaty w Polsce to ogólnie mówiąc jest jedna wielka pomyłka. Istnieją od 1999 roku i skoro te nieszczęsną formę samorządu terytorialnego mamy uprawiać, to róbmy tak, by mieszkańcy byli zadowoleni.

Układy sił zmieniły się po wyborach. Czy będzie miało to wpływ na Podlaskie?

Nasz portal jest apolityczny, lecz nie sposób nie wspomnieć o tym, że doszło do wielu istotnych zmian we władzach. Co będzie miało wpływ na Białystok czy województwo podlaskie. Też warto napisać o tym choćby dla kronikarskiego obowiązku.  Przede wszystkim nowym-starym prezydentem Białegostoku został Tadeusz Truskolaski. Z poparciem 59 proc. białostoczan uzyskał mandat na kolejne – tym razem 5 lat. Jednak jego sytuacja polityczna uległa znaczącej poprawie gdyż tym razem większość w białostockiej Radzie Miasta ma tym razem stronnictwo prezydenta – Koalicja Obywatelska. W ich rękach jest 16 mandatów, zaś w rękach opozycji tylko 12. Tak dużą przewagę osiągnięto przez słabość trzeciej i czwartej formacji – Białystok na Tak oraz Inicjatywa dla Białegostoku, które nie otrzymały żadnego mandatu. W przypadku tej drugiej zabrakło 22 głosów do uzyskania jednego miejsca.

 

W Sejmiku natomiast rządzić będzie PiS. Tam PO-PSL utraciła większość i obecnie będzie miała 14 mandatów. Zaś wygrany PiS – 16. Oznacza to tak samo zmianę. Ze stanowiska będzie musiał ustąpić obecny marszałek Jerzy Leszczyński i cały zarząd województwa. Ten zostanie wybrany między politykami PiS bez problemu. Co te zmiany oznaczają dla naszego województwa oraz dla jego stolicy? Bardzo wiele.

 

Przede wszystkim w Radzie Miasta nie będzie już ostrego sporu z prezydentem Truskolaskim, gdyż będzie jedna formacja. Obserwatorzy życia publicznego w mieście na pewno zauważyli, że w radzie było więcej polityki niż samorządności, co nigdy nie wpływa korzystnie na miasto. Mimo wszystko udało się przeforsować najbardziej kontrowersyjny projekt – pasa startowego na Krywlanach, który będzie aspirował do lotniska. Wybór Truskolaskiego to gwarancja kontynuowania tej inwestycji, która ma tyle samo przeciwników co zwolenników.

 

W Sejmiku zaś nie należy się spodziewać rewolucji. Ciekawe jednak czy nowy marszałek nie ogłosi, że chce budować lotnisko regionalne. Oczywiście bez rządowych pieniędzy nie jest to możliwe. Dlatego kluczowy będzie tu fakt czy podlascy politycy są dostatecznie wpływowi.

 

Ciekawe też czy nowy marszałek wsłucha się w głos mieszkańców, by uruchomić bezpośrednie połączenie kolejowe Białystok – Lublin lub nawet Suwałki – Rzeszów (obecnie możliwe jest tylko przez Warszawę). Z kolejowych połączeń jest jeszcze kwestia pociągów do Kowna, Walił oraz w przyszłości do Białowieży (po remoncie torów). Nie wiadomo jaki stosunek będzie miała nowa ekipa do tego typu połączeń.

 

Ostatnią kwestią jest drogi Białystok – Augustów. Po wybudowaniu “Via Baltici” w 2021 roku będzie można do granicy z Litwą dojechać nowiutką drogą, ale przez Suwałki, Szczuczyn, Łomżę oraz Ostrów Mazowiecką. Z perspektywy Białegostoku w połączeniu z Suwałkami ta droga jest bezużyteczna. Trochę lepiej będą mieli mieszkańcy Augustowa, którzy także zostali wykluczeni z tej inwestycji, ale do Via Baltici przebiegającej przez Raczki mają całkiem nie daleko.

 

Inną kwestią jest budowa “Via Carpatii”, która ma powstać do 2025 roku. Prowadzić ma od Choroszczy przez Dobrzyniewo, Knyszyn, a dalej “Via Balticą”. Jednak znów z Białegostoku do Augustowa będzie to “na około”. Dlatego na pewno w pewnym momencie zostanie poruszony temat dotyczący obecnej, kiepskiej krajowej ósemki, którą jazda między Katrynką a Augustowem to straszna męczarnia. I tutaj będzie mógł się wykazać zarząd województwa.

 

Infrastruktura jest bardzo ważna, lecz nie należy zapominać, że najważniejszy jest rozwój gospodarczy. A Podlaskie naprawdę ma kogo gonić, nie jesteśmy liderami, a nasze województwo to wciąż miejsce, z którego się wyjeżdża aniżeli przyjeżdża. Miejmy nadzieję, że nowa ekipa zacznie coś w tym kierunku robić.

Niektórzy czekali po 20 lat. Gmina w końcu ma nowe drogi

Gmina Szczuczyn leży tuż obok dużego Grajewa przez co jest trochę w jego cieniu. Stąd też nie generowało takich pieniędzy jak większy sąsiad. Brak pieniędzy zawsze odbija się na brakach – a w przypadku Szczuczyna zauważalne było to choćby patrząc na drogi. To wszystko jednak się zmieniło, gdy gmina sięgnęła po środki unijne, za które powstało wiele asfaltowych dróg. Na niektóre mieszkańcy czekali 20 lat!

 

Jak widać, by skorzystać ze środków unijnych z programu RPOWP wystarczy mieć dobry pomysł. W ramach środków pochodzących z Funduszy europejskich w tym z Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich możemy zrealizować zarówno duże inwestycje tj. infrastruktura drogowa, jak również sfinansować mniejsze działania np. szkolenia. Wiedza zdobyta podczas szkoleń może nam się przydać do założenia własnej działalności. Ale we wspomnianym przypadku rzeczywiście należy mieć pomysł: co będziemy produkować, oferować czy sprzedawać.

 

Ale są też środki unijne, które mają na celu skutecznie zachęcić wyłącznie do aktywności w momencie, kiedy dopiero szukamy pomysłu. Krajowa Sieć Obszarów Wiejskich (KSOW-red.) to platforma, która jest kierowana do mieszkańców – jak sama nazwa mówi z obszarów wiejskich, którzy mają pomysł, ale nie do końca wiedzą jak go zrealizować lub jak go „ubrać w ramy”.
Środki z KSOW to fundusze, które przeznaczane są na działania służące do zachęcania społeczności wiejskiej do tworzenia wspólnych inicjatyw.