Paliło się tam w kwietniu, a także pożar drewnianego domu obserwowaliśmy jeszcze 3 czerwca. Mowa o okolicy ulicy Bema i Angielskiej w Białymstoku. 24 czerwca 2021 roku Rafał Rudnicki – wiceprezydent Białegostoku – wydał decyzję zezwalającą na budowę w tym miejscu bloków. Powstaną dwa. Miasto zmienia się bardzo dynamicznie, z zawrotną prędkością wręcz. Inwestycję będzie realizować spółka komandytowa „Apartamenty Rogowski”.

Inny dom przy ul. Młynowej – graniczący z popularnym Street Foodem, który jest zabytkowy – miasto postanowiło wystawić na sprzedaż. Chce za to prawie 2 mln zł. Wcześniej wystawiany był na sprzedaż charakterystyczny, drewniany dom przy ul. Mazowieckiej na tak zwanym „kwartale Kaczorowskiego”. Oba są zabytkowe, ale wielokrotnie się przekonaliśmy, że to żadna przeszkoda, bo one są zabytkowe tylko do czasu pożaru.

Można powiedzieć, że nadchodzi zmierzch pewnej ery w Białymstoku. Drewniana i zabytkowa architektura na raty odchodziła w zapomnienie na rzecz „apartamentowców”. Wiele domów najpierw płonęło w dzielnicy Bojary, następnie płonęły domy w okolicach ul. Bema. To, co na świecie uznane zostałoby za pewien fenomen, u nas zostało spalone i zniszczone. A tym fenomenem było przeplatanie się tych wszystkich domów z nowoczesną architekturą. Wystarczyło odpowiednio o to zadbać i zagospodarować.

Ludzie muszą gdzieś mieszkać, to fakt. Jednak nie ma naszej akceptacji do tego, co się działo na przestrzeni lat. Najgorsze jest to, że wszyscy udawali, że nie ma tematu. Nie ma żadnego winnego pożaru, żadnych oskarżonych, a białostockie uchwały Rady Miejskiej – plany zagospodarowania przestrzennego wręcz zachęcały do palenia kolejnych domów.

Proceder zaczął się jeszcze zanim Tadeusz Truskolaski został prezydentem. Jest nim już 15 lat. Miał mnóstwo czasu – tak jak i wszyscy radni, którzy dotąd zasiadali w radzie – by zainicjować zmiany w lokalnym prawie, by bandyckie wypalanie domów nie miało żadnego sensu. Tak się jednak nie stało.

Partnerzy portalu:

Dla niektórych zawiłości prawne tego zagadnienia mogą być na tyle skomplikowane, że nie wiedzą co właściwie oznacza decyzja sądu w sprawie Krywlan, która wstrzymała wycinkę Lasu Solnickiego. Dlatego też wytłumaczymy to, a także czy jest szansa na to, że lotnisko w Białymstoku w końcu ruszy. Zacznijmy od tego, że tej sprawy nikt nie przegrał, ani nikt nie wygrał. Zawiłości związane ze zmianą prawa zadecydowały o tym, że decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku została uchylona. Teraz są dwie drogi – można dalej się sądzić, co nie ma żadnego sensu lub wydać nową, prawidłową decyzję o wycince Lasu Solnickiego, co trochę potrwa.

Zacznijmy jednak od początku. Każda decyzja, którą wydaje na przykład Prezydent Miasta Białegostoku (czyli w rozumieniu przepisów Organ) podlega pewnej kontroli. Decyzja zawsze dotyczy kogoś – osoby, organizacji, firmy (Strony). Jeżeli ta Strona nie jest zadowolona z decyzji, to ma prawo się odwołać. Wtedy sprawą zajmuje się „Organ wyższego stopnia”. W przypadku Prezydenta Miasta Białegostoku jest to Samorządowe Kolegium Odwoławcze. Od decyzji tego Organu nie ma już odwołania.

Jak widzicie, mimo że nie ma odwołania, to sprawa lotniska znalazła się w sądzie. I tu dochodzimy do sedna. Sąd Administracyjny nie stwierdza czy decyzja była słuszna czy niesłuszna, lecz czy była legalna. Czy organ, który ją wydawał – miał prawo ją wydać. Bowiem każda decyzja musi być wydana na podstawie przepisów prawa. W przypadku Krywlan – przepisy się zmieniały. Najpierw o wycince miał decydować Urząd Lotnictwa Cywilnego, potem Prezydent Białegostoku, który nie chciał tego robić, więc robił wszystko, by inny urząd zrobił to za niego. Tak się jednak nie stało. Dlatego też prezydent Truskolaski w końcu postanowił, że policzy ile jest drzew w Lesie Solnickim i wyda decyzję. Tak też się stało. Wydał decyzję, w której przesądził ile drzew ma zostać wyciętych jako przeszkody lotnicze.

Tej decyzji sprzeciwili się przedstawiciele Lasów Państwowych – jako Strona. Druga ze stron było Stowarzyszenie Okolica, które postanowiło walczyć o zachowanie Lasu Solnickiego. Z mocy prawa – mieli prawo również być stroną podstępowania dotyczącego Krywlan. Samorządowe Kolegium Odwoławcze uznało, że decyzją Prezydenta Miasta Białegostoku była słuszna. Leśnicy zaskarżyli jej legalność do sądu. Ten przyznał im rację – nie była ona legalna, ale nie z powodów, które w skardze wskazali (ochrona środowiska). Okazało się, że od 2 października 2020 roku do 12 lutego 2021 roku nie obowiązywało w Polsce żadne prawo regulujące usuwanie przeszkody lotnicze. Tadeusz Truskolaski podjął decyzję 23 grudnia 2020 roku na podstawie prawa, które w październiku wygasło.

Teraz Prezydent Miasta Białegostoku oraz Strony mogą od decyzji odwołać się jeszcze do Sądu w sprawie kasacji. Nie ma to jednak najmniejszego sensu, bo takie postępowanie potrwałoby bardzo długo, zaś raczej nikt nie spodziewałby się tam przełomu. Dlatego też racjonalne jest wydanie nowej decyzji, na podstawie nowego już prawa z 12 lutego 2021 roku. Jeżeli decyzja będzie taka sama, lecz nowa podstawa prawna, to wtedy leśnicy czy stowarzyszenie nawet jak odwołają się, to tym razem Prezydent wygra i w końcu będzie można przygotować teren pod działanie Krywlan w pełni.

Dlatego też nikt nie wygrał i nikt nie przegrał. Leśnicy i stowarzyszenie Okolica zyskali tylko czas. Być może liczą, że Tadeusz Truskolaski nie podejmie się kolejnej próby. Pamiętajmy, że wydanie takiej decyzji trochę trwa. Zaś im bliżej wyborów, tym kontrowersyjne sprawy schodzą na bok. Trudno powiedzieć, jakie ma plany obecny prezydent. Z jednej strony, zgodnie z nowym prawem może po raz ostatni poddać się weryfikacji wyborczej w 2023 roku. Z drugiej sprawia wrażenie jakby już mu się nie chciało. Na stronie internetowej magistratu w niemal każdym newsie przewija się twarz Rafała Rudnickiego, zaś Truskolaski zajmuje się sprawami krajowymi i polityką. Dlatego też – jeżeli jeszcze w tym roku nie zapadnie nowa decyzja w sprawie Krywlan, to być może nie zapadnie w ogóle. Chyba, że Tadeusz Truskolaski postawi sobie za punkt honoru dokończenie tej sprawy. Chociaż jak widać – były już momenty, gdy zamiast przeć do przodu, to strasznie zwlekał. Człowiek – zagadka.

Partnerzy portalu:

Zaczęło się od naszego pomysłu, by wybitnego piosenkarza, kochanego przez miliony Polaków uhonorować w Białymstoku ulicą. Argumentowaliśmy to tym, że nie tylko przemawiają za tym jego talent i moc zjednywania sobie ludzi, ale sam fakt, że jako nieświadomy roczny malec mieszkał w stolicy Podlaskiego. Po publikacji – bardzo mnóstwo osób wyraziło swoją aprobatę na Facebooku. Liczba „lajków” nie przeszła bez echa i w kolejnych dniach – kolejne podlaskie media podawały pomysł z ulicą „Krzysztofa Krawczyka” dalej, przedstawiając to jako pomysł „niesprecyzowanych internautów”. Trochę, to śmieszne z ich strony, ale to już inna historia.

Najważniejsze jest to, że pomysł z ulicą Krawczyka nabrał realnych kształtów. Łukasz Prokorym, Przewodniczący Rady Miasta Białegostoku napisał interpelację do Tadeusza Truskolaskiego, że zwrócili się do niego mieszkańcy z pomysłem uczczenia piosenkarza. W związku z tym Prokorym poprosił o wpisanie artysty na listę proponowanych patronów (czyli takich, których można wykorzystać przy okazji powstawania nowych ulic – red.).

Pomysł ma szansę na realizację, bo Prokorym i Truskolaski są po tej samej stronie politycznej. A jest to ważne, bowiem prezydent Truskolaski ma problemy z uznawaniem pomysłów radnych z opcji mu przeciwnych (nawet gdy są dobre). Tu tylko, w ramach dygresji napiszemy o słynnych stojakach na rowery w ZOO, na które trzeba by było wydać kilkaset złotych. Gdy radny opozycyjny do Truskolaskiego o nie poprosił, to w odpowiedzi przeczytał, że ma wskazać źródło ich finansowania. Stąd też, późniejszy nasz prześmiewczy artykuł o słodyczach za 100 tys. zł, który wywołał lawinę komentarzy i nagłą akcję rozdawania słodyczy (ułamka tego co zamówili).

Koniec końców – inny radny sprzyjający Truskolaskiemu także poprosił o stojaki w ZOO i tym razem odpowiedź była pozytywna. Dlatego też mamy nadzieję, że Truskolaski Prokorymowi także nie odmówi i Krawczyka dopisze do listy.

Partnerzy portalu:

Najpierw ktoś tworzy dzieło sztuki, a potem bez refleksji inni chcą je niszczyć. Mowa tu o muralach, dzięki którym o Białymstoku jest głośno nie tylko w Polsce, ale i na świecie. Najpierw planowano usunąć Dziewczynkę z konewką, ale ostatecznie udało się ją ochronić. Teraz podobnie rzecz ma się z muralem „Wyślij pocztówkę do babci”. Może niedługo zniknąć. Ale pamiętajcie, że presja ma sens – nie raz to już wspólnie udowodniliśmy – i dopóki prace się nie zaczęły, możemy zrobić wszystko by marszałek zostawił babcię w spokoju.

Przypomnijmy najpierw historię Dziewczynki z konewką. Powstała ona na budynku należącym do Uniwersytetu w Białymstoku. Uczelnia odkąd ma ogromny kampus w Lesie Zwierzynieckim, to regularnie pozbywa się budynków z centrum. Tak też deweloper postawił bloki i hotel w miejscu dawnego wydziału fizyki przy Lipowej. Natomiast przy Al. Piłsudskiego budynek planowała kupić firma, która zamierzała przerobić dawny wydział chemii go na biuro. Kiedy wyszło, że mural Dziewczynka z konewką ma zniknąć przy okazji remontu, to wiele osób wówczas zaprotestowało na tyle skutecznie, że firma budynku niestety nie kupiła, ale też mural Natalii Rak decyzją radnych w 2016 roku został objęty ochroną. Uznano go za dobro kultury współczesnej.

Teraz podobna historia wraca do nas przy okazji sprzedaży innego budynku. Również Uniwersytet w Białymstoku pozbył się swego słynnego biurowca „ONZ” ze Skłodowskiej. Tym razem kupującym był marszałek województwa. Zanim jednak urzędnicy będą mieli tam swoje gabinety, to podobnie jak firma prywatna przy wydziale chemii – jest plan położenia styropianowego docieplenia na ścianie, na której znajduje się wyjątkowy mural – Wyślij pocztówkę do babci. Tym razem jednak nikt nie mówi o ochronie murala. Czy słusznie?

Urzędnicy na łamach prasy zapewniali, że po dociepleniu budynku wróci. Nie jest to jednak aż takie pewne. Przede wszystkim żeby coś wróciło – muszą być do tego warunki. Obecne malowidło powstało w 2019 roku przy okazji festiwalu Up to Date. Jest dziełem artystów z Good Looking Studio na podstawie projektu Jana Estrady-Osmyckiego oraz zespołu kreatywnego FUTD. Czy po przykryciu obecnego muralu da się przekonać cały sztab ludzi, by stworzył replikę swojego unikatowego dzieła?

Dodano później: Jak się okazuje, sprawa ma jeszcze drugie dno. O ile – nawet, jeżeli mural mógłby powrócić na styropianie, to miejscowe przepisy zabraniają tego. Zatem możliwe jest, że muralu długo nie zobaczymy. Zgodę na jego odmalowanie będzie wydawać Tadeusz Truskolaski. Na łamach Gazety Wyborczej – jego zastępca zapowiedział, że plan zagospodarowania przestrzennego nawet nie zezwala na docieplenie ściany. Czy czeka nas sądowa batalia o mural pomiędzy niechętnym sobie Kosickim i Truskolaskim? Jedno jest pewne – gra nie jest warta zachodu.

Dlatego urzędnicy powinni obejść się bez ciepłej ściany. Bez wątpienia mural z ul. Skłodowskiej jest takim samym dobrem kultury współczesnej jak Dziewczynka z Konewką. Dlatego też powinien zostać objęty również ochroną. Machina urzędnicza mieli jednak powoli i nie wiadomo czy byśmy doczekali działania ze strony radnych. Dlatego też możemy jedynie zaapelować do marszałka o dobrą wolę, by zostawił mural w spokoju.

Być może apelu z portalu nie posłucha, ale jeżeli nasi Czytelnicy – jak wiele razy udowodnili – pokażą, że im też zależy, to być może plany nakładania styropianu na mural legną w gruzach. Poniżej lista co możesz zrobić:

• Udostępnij ten tekst wszystkim znajomym, by wiedzieli o planach urzędników
• Napisz maila do [email protected] – i wyraź swoje ubolewanie z powodu planów marszałka oraz wyraź swój stanowczy protest przeciwko zakrywaniu ściany i próby „odmalowania” muralu
• Skorzystaj z https://www.gov.pl/web/gov/wyslij-pismo-ogolne – by wysłać oficjalne pismo do urzędu – nie wychodząc z domu – i wyraź w nim swoje ubolewanie z powodu planów marszałka oraz wyraź swój stanowczy protest przeciwko zakrywaniu ściany i próby „odmalowania” muralu
• Wyślij list tradycyjny o treści jak powyżej na adres:

Urząd Marszałkowski Województwa Podlaskiego
ul. Kardynała Stefana Wyszyńskiego 1
15-888 Białystok

Pamiętajcie – presja ma sens! Dzięki nam możemy uratować piękny mural przed bezsensownym zniszczeniem.

Partnerzy portalu:

Od lat parkowały tam samochody, teraz to się zmieni. Miasto postanowiło sprzedać działkę przy ZUS czyli prawie w samym centrum miasta. Jak nie trudno się domyślić – powstaną tam kolejne bloki. W tym przypadku to jednak zmiana na lepsze. Niemal każda informacja o budowie nowych bloków wywołuje duże emocje i w tym przypadku może być podobnie. Jednak gdy racjonalnie podejdziemy do tej inwestycji, to zauważymy, że jest słuszna.

Historia powstawania niektórych „apartamentów” to walka z zabytkami, które są palone po to, by nimi być przestały. W ten sposób wypalono osiedle Bojary, a teraz wypalane jest osiedle Przydworcowe. W tym przypadku również będzie powstawać blok na tym osiedlu, ale nie ma nic do wypalenia. Tym razem jest to dziki parking, z którego korzystają wszyscy, którzy pracują w ZUS i jego interesanci. Oczywiście unikając opłat za parkowanie. Tymczasem tendencja w Europie jest taka, by do centrum jeździć komunikacją miejską. W Białymstoku w godzinach szczytu i tak nie ma czym oddychać. Wieczorami w okolicy ZUS także. I chociaż parking czy też garaże zapewne też powstaną, to zdecydowanie zmniejszy się w tym miejscu rotacja aut. A to oznacza też mniej skumulowanych spalin.

Zupełnie obok jest odgrodzony teren dawnego cmentarza, który powstał gdy epidemia cholery masowo zabijała mieszkańców. Chociaż dawne dokumenty i fotografia tego nie wskazuje, to może się okazać, że rozkopując parking – ekipa budowlana natrafi na szczątki. Jeżeli tak się stanie, to deweloper może mieć problem. Na cmentarzu obok działki pochowani są Żydzi, a w ich kulturze nie ma zgody na przenoszenie miejsca pochówku. Dlatego jeżeli ktoś będzie próbował tak zrobić ryzykuje konflikt. Nawet jeżeli skończy się on po myśli dewelopera, to cała inwestycja może potrwać bardzo długo. Współczuć należy tylko przyszłym mieszkańcom „apartamentów”, bo to za ich pieniądze będzie realizowana inwestycja. Może być tak, że poczekają na swoje „M” nawet kilka lat.

Jeżeli jednak żadnych szczątków nie będzie, to likwidacja parkingu jest dobrym krokiem. Całe otoczenie ZUS-u to bloki i pawilony. Po drugiej stronie stoją też domy, ale jesteśmy przekonani, że to kwestia czasu, gdy zamienią się w blokowisko, bowiem wypalanie w tamtym rejonie idzie dosyć sprawnie. Szczególnie, że nikogo z władz to nie interesuje, które gdyby chciały to zatrzymać zmieniłyby lokalne prawo zagospodarowania przestrzennego. Nie interesuje to także organów ścigania, bo nawet jak wszczynają śledztwa, to nie potrafią złapać podpalaczy.

Można się zastanawiać tylko dlaczego miasto sprzedaje działkę zamiast ją zagospodarować. Teoretycznie mogliby stworzyć tam tereny zielone, by skwerek, dawny cmentarz i ten obecny parking tworzyły jedność. Pamiętajmy jednak, że do kasy budżetu miasta pieniądze muszą wpływać jeżeli mają powstawać kolejne inwestycje. Sprzedaż działki za miliony to możliwość pozyskania wkładu własnego na konkretną inwestycję za unijne pieniądze. Dlatego kolejny blok w blokowisku to lepszy pomysł niż dziki parking.

Partnerzy portalu:

Mimo, że prawie 4 lata temu dokładnie opisaliśmy proceder palenia zabytków w Białymstoku, mimo ogromnej liczby czytelników, a także pozostawionych reakcji, udostępnień, komentarzy, nikt z miasta nie kiwnął nawet palcem. Od tamtego czasu spłonęły „tylko” stare domy w okolicach Kopernika czy Sosnowskiego. Tym razem wchodzi w grę spalenie zabytku stojącego w atrakcyjnym miejscu – przy ul. Św. Rocha 11. Idealne miejsce pod blok.

Przypomnijmy na czym polega proceder. Otóż uchwalone w Białymstoku plany zagospodarowania przestrzennego (czyli lokalne prawo) są tak skonstruowane, że nie tylko w żaden sposób nie chronią zabytków, ale wręcz zachęcają do jego spalenia po to, by mógł pojawić się tam blok. Jak to działa? W skrócie tak:

Jeżeli próbowalibyście przeczytać uchwałę Rady Miasta Białystok nr XXVI/417/16 z 24 października 2016r. to prawdopodobnie niewiele byście zrozumieli. Jest napisana rzecz jasna urzędowym i zawiłym językiem, przerzucając “czytelnika” po gąszczu przepisów. Dzięki takiej konstrukcji bardzo łatwo coś ukryć przed tymi, którzy “nie są w temacie”. Powiedzmy sobie szczerze czy przeciętnego białostoczanina obchodzi plan zagospodarowania przestrzennego? O ile nie chce urządzać przestrzeni w mieście to nie. Plan jest dla tych, którzy budują w mieście budynki – a tak się składa, że w ostatnich latach bardzo aktywnie budują wszelkiej maści deweloperzy. Wpychają swoje “apartamenty” gdzie się da.

Zatem jesteśmy oto świadkami takiej oto sytuacji. Otóż urzędnik przygotowujący treść uchwały sformułował taki sprytny przepis. Radni przegłosowali plan i tym samym uchwalili sytuację, w której jeżeli dojdzie do przypadku, że zabytek zostanie zniszczony to można budować 6 a nawet 7-piętrowy blok.

Więcej o tym procederze:

Skandal w Białymstoku! Lokalne prawo zachęca do podpalenia! Spalony zabytek stoi na działce dewelopera.

Proceder trwa od kilkunastu lat. Poniżej opis jak znikała dzielnica historyczna – Bojary.

Płoną i niszczeją zabytki w Białymstoku. Developer i znana spółka medyczna właścicielami działek

Wracając do ul. Rocha 11. Dokładnie tak samo jest i w przypadku budynku z 1929 roku, który tam stoi. Budynek jest zdewastowany i opuszczony. Po co remontować? Szkoda pieniędzy. Dlatego mimo że zabytkowa, to jednak „rudera” jest na sprzedaż. Za 1,1 mln zł. Cóż z tego, że budynek jest objęty ochroną konserwatorską, skoro w planie zagospodarowania przestrzennego jest zapisane, że można w tym miejscu zbudować 20-metrowy blok. Oczywiście, jeżeli dotychczasowy budynek przestanie istnieć, a zatem zostanie z niego ochrona zdjęta. Czy potrzeba lepszego zaproszenia do spalenia? Oczywiście, że nie, bo od kilkunastu lat taki proceder doskonale się sprawdza, a władze miasta mimo możliwości naprawienia błędu w postaci zmiany prawa – nadal ignorują temat. Przypomnijmy jeszcze na koniec, że jeszcze w 2012 roku budynek władze chciały wyburzyć. Wówczas zainterweniował konserwator, który wpisał go do ewidencji zabytków.

Partnerzy portalu:

Prezydent może już planować dokończenie inwestycji na Krywlanach, ale wycięcie lasu to ogromna operacja. Nie tylko logistyczna. Potrzebna mu będzie równie silna psychika. Naprawdę bardzo wiele osób przeciwnych lotnisku już się organizuje w internecie, by „uratować” las Solnicki. Impulsem do działania było zatrzymanie innej (skądinąd bezsensownej) wycinki – Lasu Turczyńskiego. Ponadto wiele protestujących mieszka blisko Krywlan, zatem trudno by byli zadowoleni, że w końcu po wielu latach może się udać tam utworzenie lotniska. Szczególnie, że daje się we znaki im działalność toru wyścigowego.

Chociaż wielokrotnie pisaliśmy, że utworzenie na Krywlanach lotniska lokalnego jest dobrą decyzją i trzeba ją dokończyć jak najszybciej, to i tak nie mamy zamiaru przekonywać mobilizujących się. Mamy jednak nadzieję, że gdy nastąpi już moment „próby sił”, to jednak zwyciężą Krywlany, a nie ich przeciwnicy. Po prostu musimy spojrzeć prawdzie w oczy – to jedyne lotnisko na Podlasiu jakie ma szanse powstać dla zwykłych mieszkańców.

Nieprawdziwie przytacza się argument o jakiejś grupie biznesmenów, która będzie na wyłączność korzystać z Krywlan. Przede wszystkim u nas praktycznie nie ma wielkich biznesmenów, bo po co mieliby u nas być – skoro zaledwie 200 km obok jest Warszawa i dużo większe możliwości? Póki co wiemy o jednym, który będzie korzystać z Krywlan. Tylko, że on już to robi od dawna i nie potrzebuje nowego pasa. Jest jeszcze inny biznesmen, ale on ma nie tylko swój własny samolot, ale też i własne lotnisko – w Narwi.

Dlatego też jeżeli uda się dokończyć Krywlany, to zaistnieje szansa na regularne loty dla zwykłych mieszkańców. Szczególnie, że zainteresowanie Białymstokiem okazywała firma LOT. Pamiętać należy również, że firmy lotnicze nie zarabiają na pasażerach „kokosów”. Te przynosi transport towarów. Dzięki Krywlanom poprawimy swoje możliwości importu i eksportu. Warto pamiętać też, że bez lotniska nie mamy szans na imprezy o charakterze międzynarodowym. Możecie wierzyć lub nie – gdyby było można wylądować w Białymstoku – to na stadionie można by było organizować więcej imprez sportowych niż Ekstraklasa. Tak samo w mieście mogłyby wystąpić gwiazdy, które teraz co najwyżej pojawiają się w Warszawie, Krakowie, Katowicach czy Łodzi.

Jeżeli chcemy wyjść z gospodarczego, kulturalnego i transportowego „doła”, to Krywlany są dla nas ostatnią deską ratunku. Lasu szkoda, ale utraconej szansy jeszcze bardziej.

Partnerzy portalu:

Przyznamy szczerze, że ta sprawa nas nieco rozśmieszyła. Oto Pan Prezydent Tadeusz Truskolaski i jego ekipa okazali się niezłymi łasuchami! Gdyby kupowali za swoje, to nic nam do tego, bo sami też lubimy słodycze. Ale oni kupili te słodycze za nasze – wydając nasze prawie 100 000 zł. Kuriozum. Warto przypomnieć w tym kontekście, że pożałowano 200 zł (dwieście złotych) na stojaki rowerowe. Dodajmy też, że byle czego jeść nie będą. Rafaello, Merci, Michałki, a także migdały i pistacje. Wytykanie zakupu wody, kawy i herbaty darujemy. Słodyczy nie. Miejmy nadzieję, że prezydent nie zamawiał tylko dla siebie. Tyle się ostatnio mówi o cukrzycy.

Najbardziej zaskoczyła nas jednak kwota zamówienia – słodycze, woda, kawa i herbata kosztować będą prawie 100 000 zł i ma to starczyć na cały rok. Inaczej mówiąc Urząd Miejski w Białymstoku będzie przejadać i popijać słodycze za nasze dokładnie 97 063,23 zł. Złożono zapotrzebowanie na konkretne produkty (pełna lista poniżej). Między innymi kilkadziesiąt bombonierek, kilkaset opakowań ciastek, 800 butelek coli, ponad 100 kg cukierków. Kto tyle zje i czy nie boi się o zdrowie?

Być może gdyby Truskolaski w 2019 roku nie utyskiwał na brak pieniędzy, a w 2020 roku nie mówił że budżet „nie potrzeb, a możliwości”, gdyby nie „afera” o brak pieniędzy na stojaki rowerowe za kilkaset złotych, to o tych słodyczach byśmy nie mówili. Niestety urosły one do rangi jednak ważnych wydatków, bo skoro jest tak źle – to kto wpada na pomysł kupowania słodyczy na prawie 100 000 złotych? Za prywatne pieniądze w życiu by tyle nie kupili, ale skoro to publiczne to trwonią na lewo i prawo. Wstyd Panie Prezydencie!

Słodyczami będą się zajadać pod adresami: Słonimska 1 (główny Urząd), Kilińskiego 6 (Pałacyk Gościnny, Urząd Stanu Cywilnego), Składowa 11 (Inwestycje, drogi, komunikacja miejska), Św. Rocha 3 (Centrum Aktywności Społecznej).

Oto czego sobie zażyczono sobie konkretnie:

Partnerzy portalu:

Ostatnio prezydent Białegostoku przeprowadzał konsultacje społeczne. Zainteresowanie nimi było umiarkowane. Mieszkańcy wypełnili łącznie 593 ankiety na temat oczekiwań co do przyszłości miasta. Wynik nie jest powalający, ale i magistrat niespecjalnie „promował” konsultacje. Wcale się nie dziwimy, bo Tadeusz Truskolaski w swoim wieloletnim rządzeniu ze zdaniem mieszkańców nigdy się nie liczył. Zatem im mniej ankiet tym mniej osób oburzonych na jego przyszłe decyzje.

Najpierw zacznijmy od tego, dlaczego uważamy, że Tadeusz Truskolaski nigdy się nie liczył ze zdaniem mieszkańców. Wróćmy do „prehistorii”. Gdy tylko prezydent zajął stołek po Ryszardzie Turze, nastały roboty na wielu ulicach na raz. Najpierw utrudnienia, a potem nowe drogi. To szybko zrobiło wrażenie na mieszkańcach, którzy do dziś wybierają Truskolaskiego właśnie za te remonty dróg kilkanaście lat temu. Jednak równolegle ze zmianą nawierzchni – mimo protestów – wyrzucono ludzi z bazarem przy ul. Jurowieckiej, zabetonowano Rynek Kościuszki (nieco ulegając mieszkańcom pozostawiono kilka drzew), wybudowano pas startowy na Krywlanach, a ostatnio utworzono skwerek im. Pawła Adamowicza – nie mającego nic wspólnego z Białymstokiem, zamordowanego kolegi prezydenta Truskolaskiego. Czy te wszystkie były słuszne? Tego nie rozpatrujemy. Wskazujemy tylko, że były one wbrew białostoczanom. Przykłady tego typu decyzji można by było mnożyć.

Według opinii mieszkańców najważniejszymi aspektami rozwoju Białegostoku do 2030 r. są:
– atrakcyjne miejsca pracy – 167 odpowiedzi (12,79% ogółu odpowiedzi),
– działania w zakresie ochrony środowiska – 133 odpowiedzi (10,18% ogółu odpowiedzi),
– rozwój miejskich terenów zielonych – 132 odpowiedzi (10,11% ogółu odpowiedzi),
– rozwój lotniska i połączeń lotniczych – 118 odpowiedzi (9,04% ogółu odpowiedzi),
– rozwój transportu publicznego – 88 odpowiedzi (6,74% ogółu odpowiedzi),
– tolerancyjność – 87 odpowiedzi (6,66% ogółu odpowiedzi)

Zacznijmy od oczekiwań mieszkańców. Odkąd rządzi Truskolaski jest aktualne ciągle oczekiwanie, by do Białegostoku ściągnąć jakieś firmy, które zatrudniają specjalistów i lepiej płacą. Kilkanaście lat i prezydent nadal nic nie zdziałał. Oczywiście na Dojlidach stoi Białostocki Park Naukowo-Technologiczny i jest specjalna strefa ekonomiczna, ale przegrywany z pobliską Warszawą. Nie mamy nic do zaoferowania wielu firmom, bo kończący specjalistyczne studia w Białymstoku (inżynieryjne, medyczne i prawnicze) w zdecydowanej większości uciekają z miasta z dyplomem. Póki co w Białymstoku tylko koszty utrzymania przypominać zaczynają warszawskie.

Jeżeli chodzi o ochronę środowiska oraz rozwój miejskich terenów zielonych – to odpowiedź mieszkańców na to, co do tej pory Truskolaski robił z Białymstokiem. Betonował i wycinał. Dopiero ostatnio powstały ciekawe inwestycje przyrodnicze na os. Marczuk czy Mickiewicza. Sprawdziły się też łąki kwietne. Na kilkanaście lat to jednak zdecydowanie za mało. Szczególnie, że nic nie zrobiono z ulewami podtapiającymi miasto latem.

Jeżeli chodzi o temat lotniska, to nie będziemy tutaj rozwijać zbytnio wątku. Temat jest obszernie znany i Truskolaskiemu akurat trzeba zapisać na plus, że mimo protestów i wszystkich innych przeciwności zrobił w temacie lotniska całkiem sporo. Teoretycznie pozostało wycięcie drzew. Coś czujemy, że jednak długo to jeszcze nie nastąpi. A szkoda by było.

Jeżeli chodzi o transport publiczny, to od dawna krytykujemy Tadeusza Truskolaskiego, że komunikacją miejską rządzi od bardzo dawna ten sam człowiek i to jest bardzo złe. Nie ma żadnego powiewu świeżości na tym stanowisku. A przez to Białystok zapycha się samochodami, a autobusami jeżdżą osoby tylko te, które muszą. Bilety są bardzo drogie, nie ma linii „ekspresowych”, nie ma też kolei miejskich (lub aglomeracyjnych) mimo możliwości. W efekcie jest zapchane centrum, w którym nie da się zaparkować. A można by było zorganizować wszystko tak, by autobusem czy koleją miejską opłacało się jeździć bardziej niż samochodem. Szczególnie, gdy chcemy dostać się do centrum.

Tolerancja jako najważniejszy aspektu rozwoju miasta to natomiast coś, czego zupełnie nie rozumiemy. Być może odpowiadającym chodziło o to, by promować się jako wielokulturowe miasto i przyciągać tym turystów. Tyle, że to robi się zarówno w mieście jak i całym Podlaskiem od dawna. Efekty? Gdyby nie epidemia, może by było coraz lepiej. Turystów widać latem coraz częściej.

Organizacje pozarządowe uznały za najważniejsze czynniki do rozwoju miasta:
– budowa i rozbudowa infrastruktury drogowej, optymalizacja organizacji ruchu – 9 odpowiedzi (13,43% ogółu odpowiedzi),
– działania w zakresie ochrony środowiska – 5 odpowiedzi (7,46% ogółu odpowiedzi),
– rozwój transportu publicznego – 5 odpowiedzi (7,46% ogółu odpowiedzi),
– rozwój miejskich terenów zielonych – 4 odpowiedzi (5,97% ogółu odpowiedzi),
– spójna polityka przestrzenna miasta 4 odpowiedzi (5,97% ogółu odpowiedzi

Tu odniesiemy się tylko do ostatniego punktu, bo nie jest zbieżny z tym co oczekują mieszkańcy. Ostatni raz efekty polityki przestrzennej było widać przy okazji remontu Rynku Kościuszki w 2010 roku. Wtedy to zaczęły też znikać brzydkie szyldy, zaś cała przestrzeń nabrała nowej jakości. Dziś natomiast mamy politykę przestrzenną pod dyktando deweloperów. Zabytki i to co stare płonie przy udawaniu ze strony miasta, że problemu nie ma, zaś później w tych samych miejscach powstają bloki.

Jeżeli zestawimy oczekiwania mieszkańców i to co zrobił do tej pory przez kilkanaście lat Tadeusz Truskolaski, to prezydent wypada bardzo blado. Szanse, że za 9 lat oczekiwania zostaną spełnione są bardzo niskie. To co oferuje świat nowoczesnych technologii, to jak wyglądają i jak działają dziś europejskie miasta i jak daleko w tyle jest Białystok świadczy tylko o jednym. Z tym prezydentem nie ruszymy już dalej z miejsca. Remont Rynku, wymiana nawierzchni dróg i rozpoczęcie budowy lotniska to trochę za mało jak na kilkanaście lat rozwoju miasta. Dlatego odpowiadając na pytanie jaki ma być Białystok w 2030 roku? Bez Tadeusza Truskolaskiego.

Partnerzy portalu:

Powstało nowe, 29. osiedle w Białymstoku. Jest malutkie, ale za to nawiązuje do historii. Mieszkańcy zabiegali o odrębność i stała się ona faktem. Z osiedla Jaroszówka i osiedla Wygoda wydzielono Bagnówkę – dawną wieś. Zacznijmy od tego, że taka nazwa i tak funkcjonowała w nieformalnym obrocie już od dawna. Teraz może widnieć już na tablicach ulic. Osiedle mieści się pomiędzy ul. 42 Pułku Piechot, ul. S. Nowakowskiego, ul. J. Szapiro oraz ul. Bagnówka-kolonia. Nowe osiedle leży na skraju miasta granicząc z Sowlanami. Bagnówka to tylko kilkanaście ulic. Zmiana ma więc charakter symboliczny.

W XIX wieku we wsi znajdował się młyn wodny nad rzeką Dolistówka, karczma oraz zakład kowalski. Część mieszkańców zatrudniona była w Białymstoku jako robotnicy w fabrykach. Pozostali żyli z pracy na roli. Pod koniec dziewiętnastego stulecia wieś nawiedziła epidemia cholery. Po tym okresie pozostała w okolicy góra choleryczna, gdzie pochowano bardzo wiele osób.

Mieszkańcom nowego osiedla życzymy rozwoju ich lokalnej wspólnoty. Mimo, że osiedla są podzielone tylko umownymi granicami, to jednak więzi konkretnych sąsiadów na tych osiedlach są zawsze prawdziwe i silne.

Partnerzy portalu:

Ta decyzja Tadeusza Truskolaskiego będzie zapewne dyskutowana bardzo długo. Dość nieoczekiwanie, jak grom z jasnego nieba, wczoraj podczas zdalnego posiedzenia Komisji Infrastruktury Komunalnej – wiceprezydent Zbigniew Nikitorowicz ujawnił, że miasto chce odkupić od syndyka masy upadłościowej ogromny budynek jaki pozostał po Wyższej Szkole Administracji Publicznej na Dojlidach. Miałyby się znajdować tam wszystkie departamenty obecnie „rozrzucone po mieście”. Między innymi z ul. Białówny, Bema czy Warszawskiej.

Dojlidy to obrzeża miasta. Zaletą dawnego WSAP jest jednak wielkość budynku oraz ogromny parking. Na auli miałaby obradować Rada Miejska, która to spotykała się w Urzędzie Wojewódzkim, a teraz obraduje na stadionie. Z jednej strony – znacznie ułatwi to załatwianie spraw zmotoryzowanym. Z drugiej jednak, wiele osób będzie musiało jechać bardzo długo autobusem. Połączenie z Dojlidami jest bowiem koszmarne. Szybko dojedziemy tylko z centrum. Z pozostałych osiedli, nie będących w sąsiedztwie z Dojlidami stracimy godzinę w jedną stronę.

Warto zaznaczyć, że nie dawno miasto mogło odkupić piękny zabytek – Pałac Lubomirskich. W tym przypadku zainteresowania nie było widać. Po co miasto (które nie ma pieniędzy i jest mocno zadłużone) chce kupować budynek za prawie 18 milionów złotych? Nikitorowicz tłumaczył podczas komisji radnym, że jeżeli skumuluje „rozrzucone” urzędu na Dojlidach, a sprzeda nieruchomości po obecnych, to miasto wyjdzie „na zero”. To tylko pół prawdy, bo to ewentualne „wyjście na zero” potrwa wiele lat.

Jest jeszcze coś bulwersującego w tej całej kwestii. Obecny plan zagospodarowania przestrzennego dopuszcza w budynku prowadzenie działalności naukowej, a nie urzędu miejskiego. Jednak Truskolaski ma większość w radzie, więc kupując budynek i działkę z łatwością uzyska zmianę planu zagospodarowania na taki, jaki będzie potrzebować. Co z automatu wyklucza konkurencję. Dla wszystkich innych potencjalnych kupców taki budynek to kukułcze jajo. Bo na ich życzenie nikt planu nie zmieni. Teoretycznie grając na czas – ekipa prezydenta mogłaby niejako zmusić syndyka do obniżek ceny w kolejnych przetargach. Pewne bowiem jest, że nikt żadnej uczelni tam otwierać nie będzie. W praktyce jednak może znaleźć się jakiś „cwaniak” co pod pozorem działalności naukowej będzie rozwijać swój biznes z wykorzystaniem budynków.

Warto też zwrócić uwagę na jeszcze jedną kwestię. Miasto jest mocno zadłużone. Teraz zamiast skupić się, by po całym tym dziwnym okresie wyjść gospodarczo do przodu, to on planuje dogadzać urzędnikom. Z perspektywy obywatela nie ma to aż takiego znaczenia, bo od dawna może załatwiać wszystko przez internet. Zatem inwestycja w poprawienie poziomu biurokracji sensu większego nie ma.

Wykupienie przez miasto budynku po WSAP było na komisji przedstawiane jako „wyjątkowa okazja, z której trzeba skorzystać”. Czy tak jest w rzeczywistości? To zależy jakie mamy priorytety. Jeżeli w pierwszej kolejności inwestujemy w biurokrację, to jest to okazja. Z perspektywy rozwoju Białegostoku – to pieniądze wyrzucone w błoto.

Partnerzy portalu:

Jakie cele i jakie zadania mają być priorytetem Białegostoku na najbliższą dekadę? Takie pytanie zadaje magistrat i oczekuje odpowiedzi od mieszkańców w postaci formularza konsultacyjnego. Nie omieszkamy go wypełnić i zachęcamy też Was do zrobienia tego. Nie wiemy czy ktoś weźmie pod uwagę pojedynczy głos, ale setki podobnych – chyba raczej tak? Aczkolwiek trudno powiedzieć.

Nie ma przecież takiego przymusu, by ze zdaniem mieszkańców się liczyć. Ich zdanie ważne jest tylko przy urnie wyborczej. Trudno uwierzyć w to, że głos mieszkańców z konsultacji będzie się liczyć. Szczególnie, że na stronie urzędu czytamy, kto pełni ważną rolę w procesie tworzenia strategii: W proces przygotowania strategii są zaangażowani przedstawiciele Urzędu Miejskiego i jego jednostek organizacyjnych, z uwagi na znajomość wewnętrznych uwarunkowań instytucjonalnych rozwoju Białegostoku. Ważną rolę odgrywają również eksperci, którzy mają wiedzę i narzędzia inne niż urzędnicy, a ich spojrzenie na rozwój miasta jest bardziej bezstronne i analityczne.

Mieszkańcy mają natomiast stanowić „istotną” grupę. Czy tak będzie? Wątpimy, ale dajemy szanse. A nasze powątpiewania biorą się z tego, że nie pamiętamy, by Prezydent Truskolaski w jakiejś istotnej sprawie liczył się ze zdaniem mieszkańców. Miasto przygotowując strategię rozwoju na lata 2021 – 2030 chce się skupić na takich tematach jak: rozwój gospodarczy, kapitał ludzki i społeczny, środowisko, zagospodarowanie przestrzenne, smart city, powiązania funkcjonalne.

Warto więc sprawdzić czy głos mieszkańców rzeczywiście się liczy. Można się przekonać o tym wypełniając formularz na stronie https://strategia2030.bialystok.pl/strategia-2030 a następnie, gdy strategia będzie gotowa – sprawdzić czy ktoś ją wziął pod uwagę.

Partnerzy portalu:

Tego lata w Wasilkowie nad zalewem można było zaobserwować sporo ludzi. Pogoda dopisała a i pojawiły się nowe atrakcje. Szczególnym zainteresowaniem cieszył się „cypel”. Teraz burmistrz planuje także zrobić porządek z częścią zalewu po drugiej stronie mostu. Jest tam obecnie alejka, którą możemy obejść zalew dookoła, wiele ławeczek, przy których można spotkać wędkarzy, stare drewniane pomosty, skocznia (ale chyba tylko dla bardzo odważnych) oraz WakePark – wypożyczalnia sprzętu wraz z wyciągiem nart wodnych. Wasilków teraz chce wyłonić z przetargu firmę, która zaprojektuje od nowa i wykona dokumentację techniczną tej części zalewu.

Spróchniałe pomosty będą usunięte, podobnie jak betonowe płyty które zamulają dno. Do tego utworzona zostanie plaża, odnowione alejki spacerowe, plac zabaw, boiska czy toaleta, a także wiele innych. Warto zaznaczyć, że to dopiero przetarg na dokumentację czyli początek drogi. Opracowanie dokumentacji wraz z uzyskaniem niezbędnych pozwoleń będzie realizowane w czterech etapach do 30 czerwca 2021 r. Dopiero potem nastąpi realizacja planów.

Partnerzy portalu:

Supraśl ostatniego lata przypominał Zakopane. Tłumy turystów odwiedzały uzdrowisko. Niestety za tą popularnością przyszli tez deweloperzy. Jeden z nich ma już ochotę w centrum miasteczka stawiać bloki.

Tuż obok parkingu przy bulwarach znajduje się dawna fabryka Cytrona lub też „stolarnia”. W ostatnim czasie jej nowym właścicielem został deweloper. Następnie poprosił gminę Supraśl o opinię wizualizacji blokowiska. Ta byłą jednoznacznie negatywna. Burmistrz będzie się starać zmienić lokalne prawo tak, by elewacja była zgodna z charakterem miasteczka. Ale tylko tyle. Zakazać budowy nie może, a jedynie ją ograniczyć.

Sprawa bloków jest jednak jeszcze otwarta. Dotychczas bardzo mocno pilnowano ażeby Supraśl miał „czysty krajobraz” od tego co mamy w Białymstoku. Jednak o kształcie miasta decydują radni, którzy nie muszą być aż tak tradycjonalistyczni. Na szczęście powstałą już grupa „Stop budowie bloków w Supraślu”. Miejmy nadzieję, że wszyscy skutecznie będą blokować inwestycję. Deweloper póki co chce budować. Miejmy nadzieję, że wycofa się z tego pomysłu.

Pamiętajcie – presja ma sens. Im więcej będzie przeciwników, im szerzej informacja o planach dewelopera się rozniesie, a także informacja o sprzeciwie mieszkańców, tym większa szansa że deweloper ugnie się.

Partnerzy portalu:

Czy ktoś upadł na głowę? Białostockie Planty co roku przyciągają tłumy mieszkańców, którzy mają ochotę schronić się w cieniu. Niższe temperatury niż na rozgrzanym Rynku były także w alejce spacerowej za sprawą 80-letnich tuj. A tymczasem ekipa Truskolaskiego wycięła je! W zamian posadzono małe drzewka, które już nie będą przyczyniać się do schładzania okolicy. Powariowali!

Kiedy słyszymy słowo „rewitalizacja” z ust urzędników, to wiemy że to oznacza jedno – wycinkę roślin i betonowanie. Te piękne ogromne tuje były wizytówką Plant podobnie jak fontanny. A tymczasem miasto tłumaczy się, że tuje urosły do potężnych rozmiarów i kolidują z alejkami spacerowymi. Powód do wycinki absurdalny! Jak bardzo trzeba nienawidzić przyrody żeby w kółko szukać okazji do wycinki. A wystarczyło zaprojektować alejki od nowa tak, by wpasowały się do tuj. Czy słyszeliście o konsultacjach społecznych związanych z Plantami? My też nie, a podobno 116 na 137 osób chciało tej wycinki. Ciekawe skąd się wzięli ci chętni do wycinki.

Może Wam się wydawać, że skoro ciągle uderzamy w Truskolaskiego, to pewnie jesteśmy za PiS. Otóż nie! Chcemy, byście otworzyli oczy i zobaczyli co ten człowiek wyprawia z naszym miastem. Równia pochyła! Jesteśmy po prostu rozgoryczeni.

Partnerzy portalu:

W ostatnim czasie głośno było o tym, że Samorządowe Kolegium Odwoławcze uchyliło decyzję prezydenta dotyczącą wycinki drzew pod lotnisko. Gdy jakiś czas temu stojąc na płycie ogłaszał jej wydanie wiceprezydent Musiuk rozpływano się nad inwestycją jakby chcieli przekonać nieprzekonanych. Sprawa budowy lotniska trwa jednak już tak wiele lat, że tu już nie ma kogo przekonywać, bo jest to coś, co dzieli białostoczan.

Do pierwszej grupy zaliczamy się my. Tak jak wielu mieszkańców uważamy, że to niezbędna budowa do rozwoju gospodarczego regionu. Nie dlatego, żeby mieszkańcy mogli latać do Londynu czy Brukseli, ale dlatego żeby tu w Białymstoku mógł wylądować ktoś, kto generuje dla miasta pieniądze. Tajemnicą nie jest, że lotniska na świecie wcale nie zarabiają na pasażerach lecz na cargo. To możliwość importowania lotnictwem generuje pieniądze dla lokalnych firm. Ponadto wiele międzynarodowych imprez nie może się odbyć w Białymstoku właśnie przez brak lotniska, bo nikomu nie będzie się chciało tu jechać kilka godzin busem po wyczerpującym locie na przykład z USA. Zalet lotniska w regionie jest dużo więcej, ale nie zamierzamy nikogo przekonywać, tylko dla porządku przypominamy o co cały ten ambaras.

Tak samo trzeba przypomnieć, że są przeciwnicy. Jest grupa ludzi, która uważa, że wystarczy lotnisko w Warszawie (a za jakiś czas lotnisko między Warszawą a Łodzią). Uważają też, że skoro pas startowy jest krótki i będą mogły lądować na nim tylko samoloty zabierające do 50 pasażerów, to znaczy, że nie będzie można już go rozbudowywać. Nie podoba im się także, że pobudowali się w okolicy, a teraz będzie im coś głośnego nad głowami latać. Aczkolwiek ten argument nie jest trafiony – raczej zaliczyć go należy do obaw. Krywlany nie będą przecież międzynarodowym gigalotniskiem. Liczba lotów dużych samolotów – generujących największy hałas będzie przecież niska. Koronnym argumentem przeciwników jest to, że na pewno nikt nie będzie chciał tutaj organizować lotów tak samo jak w Radomiu. Ponadto kontrowersje wzbudza wycięcie tak dużej liczby drzew.

Wracając do nieprawidłowej decyzji SKO. Po jej wydaniu przez miasto, odwołało się od niej Nadleśnictwo Dojlidy, które uważało, że usunięcie 35 procent lasu Solnickiego musi wymagać zgody urzędu odpowiedzialnego za ochronę środowiska, gdyż usunięcie tylu drzew będzie ingerencją w przyrodę. Ponadto zarzucono miastu, że to co nazywali liczeniem drzew w rzeczywistości nie miało miejsca. Po prostu przeprowadzono to tak jak sondaż. Wybrano grupę losową i ustalono „reprezentację”. Ponadto nie ustalono czy w lesie są gatunki chronione, siedliska czy gniazda.

Swoją drogą ten ostatni argument leśników akurat można by było uznać za trafny. Najpierw powinno się ustalić kto mieszka w lesie, następnie ustalić czy jest pod ochroną, a jeżeli tak to wtedy zwrócić się o pozwolenie na wycinkę drzew. Liczenie było tak naprawdę bez sensu. Wystarczyło wyznaczyć obszar wycinki. Tak jak pisaliśmy wielokrotnie Truskolaski i jego ekipa cały czas rzucają sobie kłody pod nogi. Tym razem nie było inaczej.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze jednak było łaskawe dla nieudolności włodarza. Nie przyjęło argumentów leśników, ale i tak kazało decyzję Truskolaskiemu ponownie wydać, bo zawierała ona błędy formalne. W decyzji prawidłowo nie wyjaśniono co to jest przeszkoda lotnicza, jakie drzewa trzeba usunąć, nie wskazano nawet prawidłowo aktualnych numerów działek geodezyjnych! Wygląda to albo na wyjątkowe niechlujstwo, niekompetencję albo sabotaż.

Tadeusz Truskolaski zajmuje stołek prezydenta od 14 lat. Jest trochę jak Łukaszenka, który „trochę się zasiedział”. Widać to przede wszystkim w jego działaniu. Wygląda na to, że sam zajmuje się wyłącznie polityką, a miasto zostawił niekompetentnym urzędnikom, albo takich co nie chcą lotniska i je sabotują. Bo jak inaczej można nazwać to co się wydarzyło? Ktoś, kto tyle lat wydaje decyzje administracyjne powinien robić to perfekcyjnie, szczególnie przy tak ważnej inwestycji. A tymczasem robi się wszystko, by Krywlany stały bezużyteczne wiele lat. Wstyd! I to za duże pieniądze.

Partnerzy portalu:

Czy 5 milionów złotych to jest dużo? Zależy dla kogo. Dla przeciętnego obywatela na pewno, ale czy dla białostockich biznesmenów? Co cóż, oczywiście palcem pokazywać nie będziemy, ale każdy dobrze wie, że w mieście jest pewne, wąskie grono ludzi, którzy mogą sobie pozwolić na wydatek takiej kwoty niezależnie czy im się to zwróci czy nie. Nazywa się to filantropią. Piszemy o tym, bo jest pewien budynek do uratowania. Stoi opustoszały od wielu lat i niszczeje, a to przepiękny zabytek. Mowa o Pałacu Lubomirskich na Dojlidach.

Ostatnie czasy są bardzo dziwne – biznesmeni się bogacą, ale wszystkie inwestycje przeprowadzają samorządy, które robią to na kredyt bez kalkulacji czy to się opłaca. Ci którzy po upadku PRL się dorobili na różnych biznesikach dziś mają spore majątki i nie przestali ich pomnażać. Oczywiste jest, że swoje ciężko zarobione pieniądze mogą wydawać na co chcą i nikt im nie będzie kazać, jednak można ubolewać iż mimo istnienia różnych stowarzyszeń biznesmenów w Białymstoku, żadne nie chce ratować białostockich zabytków lub innych miejsc, wartych uratowania.

Jednym z takich przykładów jest właśnie wspomniany wyżej Pałąc Lubomirskich. W 1998 roku za tylko 155 tysięcy złotych WSAP odkupiło od miasta pałac. Ówczesne władze uczelni dostały od magistratu aż 80 proc zniżki. Już w 2013 roku uczelnia próbowała sprzedać budynek za ponad 7,3 mln zł. Zabytku sprzedać się nie udało, ale przeprowadzono w nim gruntowny remont. W 2016 roku podjęto kolejną próbę sprzedaży za 6,9 mln zł. Wówczas pałac miał stać się hotelem. Ostatecznie nic z tego nie wyszło. Najważniejsze w tej historii jest pytanie dlaczego ówczesne władze miejskie (Krzysztof Jurgiel) nie sporządziły bardziej korzystnej umowy dla siebie, skoro była 80 procentowa bonifikata. Skoro miasto oddało pałac za grosze, to powinno mieć możliwość również odkupienia go za grosze. Korzyści jakich zażądały ówczesne władze były wręcz śmieszne:

– Bezpłatne udostępnienie raz w miesiącu pomieszczeń budynku wraz z pokojami gościnnymi

– 50 proc. zniżki przy częstszym udostępnianiu

– W przypadku sprzedaży przed upływem 10 lat utrata zniżki – 620,5 tys. zł

– Prawo pierwokupu

Nikt nie wpadł na to, by utworzyć łatwą drogę odzyskania nieruchomości po niskiej cenie? Skoro jest wysoka bonifikata to i powrót również z takową powinien nastąpić. Z perspektywy czasu widać komu transakcja się bardziej opłacała. Po 10 latach okazały zabytek był warty dużo więcej. Szczególnie, że już po 15 latach był na sprzedaż. Należy jednak tutaj zaznaczyć, że WSAP również zainwestował w nieruchomość. Nim nastąpiła pierwsza próba sprzedaży, to wydano 4,6 mln zł. Warto też przypomnieć, że WSAP dysponuje działką (do 2038 roku) wokół Pałacu – 11 tys. m2.

Dziś, w 2020 roku majątek WSAP jest we władaniu syndyka, który go zlicytuje już 26 listopada. Pałac Lubomirskich może być sprzedany za około 5 milionów złotych. Naturalne jest, że powinien odkupić to prezydent miasta, by piękny zabytek wrócił do wszystkich mieszkańców. Niestety nie ma co na to liczyć, bo wybitny ekonomista ze Słonimskiej wydawał pieniądze na potęgę, ale potem przyszedł zły rząd, który obniżył podatek co uderzyło finansowo w miasto. Potem przyszedł jeszcze gorszy Covid i w ogóle stało się finansowo nieciekawie. Wybitny ekonomista nie przewidział, że trzeba odkładać trochę pieniędzy na czarną godzinę i mamy to co mamy. Potrzebujemy filantropa.

Piękny zabytek na pewno nie zasługuje by po prostu niszczał. Po co ludziom pieniądze, skoro nie używają ich do takich spraw? Oczywiście nie wszyscy. Warto tu podać również i pozytywne przykłady jak przepiękna dawna synagoga przy ul. Pięknej, kamienica na rogu Sienkiewicza i Rynku Kościuszki, Astoria czy wkomponowana w galerię Alfa – dawna fabryka Beckera. Tymczasem w mieście jest pełno zabytków z potencjałem. Dlaczego niszczeją?

Odpowiedzi może być wiele. Oczywiście decydują tu pieniądze, bo oprócz odkupienia budynku trzeba zrobić jeszcze remont. I nie można go zrobić tradycyjnie, tylko trzeba zrobić go z zaleceniami konserwatora zabytków. A powiedzmy sobie szczerze wielu chciałoby pójść na łatwiznę. A w ratowaniu zabytków nie o to chodzi, bo działań z dobrego serca nie wolno przeliczać na pieniądze. Zabytek to dziedzictwo naszego miasta. Ktoś kto zarabia wiele milionów, ratując taki budynek, dając mu drugie życie, stawia sobie pomnik.

Pałac Lubomirskich, a wcześniej Krusensternów i Rüdigerów zbudował Aleksander Krusenstern w połowie XIX wieku. Podczas II wojny światowej była to główna siedziba naczelnika okręgu Prus – Ericha Kocha. W 1944 roku budynek został spalony razem z innymi budynkami w mieście (o czym pisaliśmy wczoraj). Pałacyk został odbudowany w latach – 1956-1957. Wokół budynku roztacza się XIX-wieczny park.

Partnerzy portalu:

Zwykle dobrze jest, gdy w Białymstoku czy na Podlasiu kręcą jakiś film. Wtedy nasze miasto ma solidną reklamę. Niestety serial „Kruk. Szepty słychać po zmroku” to antyreklama naszego miasta. A powstaje właśnie drugi sezon. Filmowcy realizowali zdjęcia w centrum miasta. Wcześniej w miejscowości Pawły niedaleko Krainy Otwartych Okiennic.

Opisując pierwszy odcinek pierwszego sezonu pisaliśmy, że najbardziej rozczarowujący jest fakt, że twórcy serialu postanowili obrazić białostoczan powtarzając idiotyczną propagandę, jakoby nasze wspaniałe miasto było stolicą rasizmu, w którym rządzą skinheadzi. Dlatego na ekranie zobaczymy wątek narodowców z lokalnego gangu, powiązanego z jednym z policjantów, a także, gdy przy ognisku śpiewają “Cała Polska śpiewa z nami – wypier….ć z uchodźcami. Komendanta policji gra nie kto inny, jak Andrzej Zaborski.

Czy w drugim sezonie twórcy również zaserwują kolejną antyreklamę? To się okaże, gdy serial będzie już emitowany. Przypomnijmy, że ostatnio Podlasie można było oglądać w serialu Chyłka, który podobnie jak Kruk był słaby. Tam jednak pokazano nasz region neutralnie. Tyle wygrać.

Partnerzy portalu:

Po gigantycznym, ogólnopolskim skandalu z logo miasta, a następnie po 11 latach używania zmienionego pierwotnie logo – wszystko się zmienia. Białystok ma nie być już „Wschodzący”. Radni będą o tym debatować. Wybiegając w przód proponujemy nazwę adekwatną do obecnej sytuacji – czyli jak w tytule. Przypomnijmy jak z tym Wschodzącym Białymstokiem było.

” 21 listopada 2008
W najbliższy poniedziałek Radni Miejscy po upojnym weekendzie zabiorą się do roboty. Czeka ich ważne zadanie do zrealizowania. Będą musieli zagłosować czy logo miasta, żółto – czerwony placek wymyślony przez Eskadrę, powinien być używany przez prezydenta Tadeusza Truskolaskiego i cały urząd.

Radni byli za żółto-czerwonym „plackiem”. 3 grudnia 2008 roku Grupa Eskadra z Krakowa wygrała przetarg na promocję Białegostoku w Polsce. Białystok ma wydać na to 2,7 miliona złotych. To co stanie się później, przebije chyba kwotę wielokrotnie. Białystok nie będzie schodził z czołówek ogólnopolskich serwisów w telewizji, radiu, prasie i internecie. Wszystko za sprawą nowego wówczas logo. A wyglądało ono tak:

Po prawej stronie obrazka widzimy logo nowojorskiej organizacji LGBT. Sprawa wyszła zupełnie przypadkiem i można to nazwać efektem motyla czyli serią pozornie nieistotnych zdarzeń na inne, o wielokroć większym zasięgu. Zaczęło się w grudniu 2008 roku. Zostałem świeżo wywalony z pracy w prywatnej telewizji. Długo moje bezrobocie nie trwało, bo zaraz zgłosili się do mnie ludzie, którzy razem ze mną chcieli współtworzyć nowy, rozrywkowy portal wBialymstoku.pl (który już nie istnieje, swoją drogą telewizja też nie). Jak to nowa inicjatywa, to każdy aż buchał nowymi pomysłami, ale nie tylko bowiem okazało się, że są osoby „obrażone” na inne redakcje, które to z chęcią podzielą się właśnie z nami różnymi rewelacjami. I tak pokazany został nam link do filmu na YouTube, gdzie jakiś pan coś mówi o LGBT po angielsku. Konkretnie dotyczyło to przemocy seksualnej w amerykańskich więzieniach. Jednak tuż za uchem mówcy w tle, wystawało małe logo, które coś mi przypominało.

Zacząłem drążyć Google różnymi kombinacjami. Po wielu godzinach udało się ustalić co to za organizacja i odnaleźć jej logo i dowód w postaci zdjęcia. Następnie była to już formalność. Opisałem wszystko na portalu wBialymstoku.pl, a powyższa grafika zestawiająca oba loga oraz poniższe foto obiegły chyba wszystkie redakcje w kraju. Pech chciał, że publikacja miała miejsce 23 grudnia, wiec skandal wybuchł w święta Bożego Narodzenia. No cóż, przykro mi że popsułem wielu ludziom z białostockiego ratusza święta (gdy rozdzwonili się do nich dziennikarze z całej Polski), ale jakoś tak wyszło, że zawsze bylem w gorącej wodzie kąpany.

Skandal dodatkowo podsycał fakt, że logo było nie tylko podobne do jakiegoś innego, ale że konkretnie do loga organizacji LGBT. Białostoczanie wylali wiadro pomyj na Eskadrę, Truskolaskiego, radnych co głosowali za, co delikatnie opisała Gazeta Współczesna:

” Poza tym sam fakt skojarzenia miasta z taką organizacji nie wzbudza entuzjazmu białostoczan. Nasi Czytelnicy dali już temu wyraz na naszym forum internetowym. Nie było tam żadnej pozytywnej opinii na ten temat.

Komentarz Eskadry? Proszę bardzo:

” Podobieństwo logo Białegostoku ze znakiem graficznym używanym w przeszłości przez jedną z nowojorskich organizacji społecznych jest absolutnie przypadkowe i nie zamierzone

Ostatecznie prawnicy stwierdzili, że plagiatu nie było. Ale Tadeusz Truskolaski i tak umowę na promocję Białegostoku z takim logo rozwiązał „w związku z zaistnieniem okoliczności poddających w wątpliwość dalsze funkcjonowanie logotypu miasta w jego obecnej formie„. Później jednak logo zostało przepołowione i problemu już nie było. Towarzyszyło nam z hasłem „Wschodzący Białystok” przez 11 lat, bo kampania ruszyła już w 2009 roku.

Teraz radni chcą zmian. Trudno powiedzieć czy ma być tylko wyrzucenie słowa „Wschodzący” i zostawienie naszego pół-placka, czy też Białystok pójdzie na całość i będzie chciał mieć też nowy symbol. Bo skoro już nie „wschodzący”, to dlaczego w logo ma być domniemany wschód słońca? Obserwując nasze miasto od dzieciństwa, mieszkając w nim od urodzenia, widząc wszystkie jego pozytywne i negatywne przemiany proponuję nową nazwę:

Betonowy Białystok im. Tadeusza Truskolaskiego. A znakiem graficznym niech będzie podobny betonowy klocek co stoi na Rynku Siennym w miejscu dawnego cmentarza ewangelickiego – chyba tak naprawdę nieformalny pomnik prezydenta miasta.

Po tylu latach temat LGBT wrócił do Białegostoku. W mieście pojawiły się ostatnio bilbordy „Milczącej większości”, którzy komunikowali mieszkańcom cytaty z Biblii. Wszystko w kontekście krytykującym mniejszości seksualne. Prezydent co kiedyś logo zmieniał z powodu skojarzeń z LGBT teraz zaciekle „walczy po drugiej strony barykady”. Zakomunikował na Twitterze, że złożył zawiadomienie w prokuraturze w sprawie treści na bilbordach. Ostatnio w ogóle Truskolaski najaktywniejszy jest w polityce, zaś w sprawach miasta niewidoczny. Ciekawe czy go Białystok jeszcze obchodzi czy może zbiera już siły, by za 3 lata zawalczyć o coś więcej? Miejmy nadzieję, że tak. Bo Truskolaski jak Łukaszenka „trochę się zasiedział”.

Na koniec jeszcze wróćmy do logo. Organizacja LGBT z Nowego Jorku też już zmieniła logo! Oto aktualne oraz nasza propozycja, by podtrzymać tradycję i nawiązać do nowojorskiej organizacji. Oczywiście bez plagiatu!

Partnerzy portalu: