Przystanek na Zielonych Wzgórzach już powstaje. fot. PKP PLK SA

Białystok zyska kolejny przystanek kolejowy. Przydałoby się jeszcze kilka innych.

Trwa budowa przystanku kolejowego pomiędzy ulicami Zielonogórska i Starosielce w Białymstoku. Jest to część trasy Rail Baltica. Wszystko będzie tak skonstruowane, że pociągi jadące na przykład z Ełku do Bielska Podlaskiego oraz z Łap do Ełku nie będą musiały zajeżdżać do Białegostoku. To wszystko w teorii. W praktyce pociągi będą jeździć tak, jak zaplanuje przewoźnik. Szczególnie, że pomijanie głównej stacji w mieście nie ma żadnego sensu.

Trzeba jednak pamiętać o dwóch sprawach. Transport kolejowy nie polega na przewożeniu wyłącznie pasażerów. Dlatego jeżeli nawet nie będzie połączeń pasażerskich pomiędzy stacjami “Ełk – Bielsk Podlaski” czy też “Łapy – Ełk”, toteż istnienie takiej infrastruktury pozwoli na planowanie nowych łańcuchów dostaw, co przyczyni się do rozwoju naszego regionu.

Jednak nie wolno być minimalistą. W interesie wszystkich mieszkańców jest rozwój kolei także dla pasażerów. W ostatnim czasie pisaliśmy, że największym w zasadzie problemem jest brak połączenia ze Śniadowem (mimo istniejących przejezdnych torów) oraz brak połączenia kolejowego z Białowieżą. Jest też problem wykluczenia Łomży. Od 1993 roku nie było tam pociągu pasażerskiego. Mają one wrócić, ale plany są bardzo mgliste. Ogólnie mówiąc jakieś plany są, ale żadnych realnych terminów. Prace projektowe (czyli konkretny plan budowy) mają zostać ukończone dopiero w 2023 roku). Zaś rozpoczęcie robót budowlanych ma być w nowej perspektywie finansowej UE. W praktyce oznacza to, że takie połączenie będzie jeżeli Unia w kolejnym rozdaniu środków będzie łożyć dalej na rozwój kolei. Bo urzędnicy z Brukseli mogą powiedzieć “dość”, tak jak to było w przypadku lotnisk regionalnych. Wtedy zostaniemy sobie z planami.

Niezależnie od tych planów ma być budowane z połączenie kolejowe łączące Ostrołękę z Łomża i Giżyckiem. Tutaj jednak również terminy nie są zbyt napięte. Ogólnie wszystkie inwestycje kolejowe związane z budową CPK mają potrwać do 2034 roku. Trudno też powiedzieć czy do tego czasu projekt dotrwa, gdyż może zniknąć w momencie zmiany władzy w Polsce.

Oprócz wspomnianego wyżej problemu Łomży, który może zostanie w końcu rozwiązany przez odpowiednie inwestycje, powstaje jeszcze Rail Baltica. Połączenie w naszym regionie przebiega po obecnych torach kolejowych, tyle że na nowoczesnej infrastrukturze. Przy okazji budowane są również przystanki kolejowe. Jadąc do Warszawy pociągiem można zauważyć, że niektóre z nich zatrzymują się w zupełnie nowych miejscach. Czy zatem pociąg pośpieszny w przyszłości będzie też zatrzymywać się na Nowym Mieście? Bardzo możliwe. Nowoczesne składy dużo szybciej sobie radzą z zatrzymaniem i ponownym ruszeniem niż maszyny starego typu. Dlatego też nie powoduje to zbyt wielkich opóźnień w rozkładzie jazdy. Ciekawe jednak czy nie odbędzie się to kosztem stacji Starosielce?

Trzeba się jeszcze przyjrzeć czy jest sens omijania przez pociągi pasażerskie Białegostoku. Obecnie pociąg z Hajnówki do Gdyni jedzie przez stację główną i tak powinno zostać. Jeżeli będzie połączenie Olsztyn – Warszawa przez Białystok (które samo w sobie nie ma sensu), to także jeszcze głębszym nonsensem byłoby omijanie stolicy województwa podlaskiego i zatrzymywanie się wyłącznie na stacji na Zielonych Wzgórzach. Dlatego nowa infrastruktura łącząca 3 kierunki w tamtym miejscu będzie raczej przydatna tylko dla pociągów towarowych.

Tak czy siak inwestycje kolejowe cieszą. Patrząc z perspektywy ostatnich dekad, to po upadku PRL z powodów finansowych kolej w Podlaskiem bardziej dogorywała. Teraz rozkwita. Warto jednak zauważyć, że w Białymstoku i jego okolicach przydałoby się jeszcze kilka innych przystanków kolejowych. Zauważalny jest mocno brak takowego na osiedlu Białostoczek, Szczególnie, że planowane są dodatkowe dwa przystanki w Wasilkowie – jeden przy ul. Nadawki obok działek, drugi na osiedlu Lisia Góra. Gdyby jeszcze dodać do tego przystanek na wspomnianym Białostoczku to od stacji głównej można by było stworzyć całkiem dobre, lokalne połączenie z Czyżewa aż do Grodna. Tego typu propozycji snuć można jeszcze więcej. Póki co kolej jest u nas traktowana podobnie jak ścieżki rowerowe. Są to inwestycje przy okazji. Gdyby Unia nie dawała, to sami by nie budowali.

Featured Video Play Icon

Plażowanie w Podlaskiem. Mapa kąpielisk w regionie.

Chociaż sezon letni już trwa, to warto pokazać, gdzie można plażować w Podlaskiem. Jeżeli lubicie spędzać czas nad wodą, to warto pojechać to tu, to tam. Trochę odmiany zawsze urozmaica czas wolny. Z powodu przyduchy nie zalecamy kąpieli w rzece Supraśl w Supraślu, Nowodworcach i Wasilkowie. Chociaż już jej nie ma, to trzeba poczekać na badania wody. Zaznaczyliśmy te kąpieliska na żółto. Nie warto jednak tych plaż przekreślać. Niedługo sytuacja może się zmienić.

Jeżeli chodzi o pozostałe kolory, to na zielono zaznaczyliśmy plaże, gdzie jest ratownik. Ale nie oznacza to, że w zaznaczonych na pomarańczowo nikogo nie ma. Tu po prostu nie posiadamy aktualnych informacji. Warto jednak korzystać z plaż w całym regionie. Każda z nich ma co innego do zaoferowania. Nie tylko piaszczyste lub trawiaste brzegi. Niektóre mają też wypożyczalnie sprzętów wodnych i gastronomię na miejscu.

Najważniejsze jednak jest to, że wybór kąpielisk w całym Podlaskiem jest naprawdę okazały. To, co zaznaczyliśmy na mapie to i tak nie wszystkie miejsca, gdzie można się kąpać. Nad samym Kanałem Augustowskim małych miejsc z dobrym zejściem do wody jest mnóstwo. Jednak to wszystko miejsca “dzikie”. Ani tam ratowników, ani też solidnej infrastruktury. Jeżeli pasuje Wam taka sytuacja, to też warto korzystać. Człowiek jest kowalem własnego losu. Nic nie ochroni Was tak jak własny rozum. Życzymy udanego wypoczynku!

Featured Video Play Icon

Rowerem po Białymstoku. Mapy to jedno, zobacz jak wygląda to w praktyce.

Wycieczki po Białymstoku rowerem można zaliczyć bardziej do przyjemności, a nie udręki. Szczególnie, gdy zobaczymy jak to wygląda w innych miastach. Do ideału jeszcze nam daleko, ale nie wynika to z infrastruktury, a bardziej z przekonania, że rowerzysta stoi niżej w hierarchii uczestników ruchu drogowego niż kierowca samochodu. Za zachodnią granicą Polski jest zupełnie inaczej. Tam chociażby w Niemczech, Holandii, Wielkiej Brytanii – nikogo nie frustruje fakt, że po jednej ulicy jedzie samochodem obok wolniejszego rowerzysty. Może też zaskakiwać fakt, że na skrzyżowaniach są światła drogowe dla rowerzystów. Zielone dla nich włącza się tam 10 sekund szybciej niż dla samochodów. I mamy taki oto widok, że przy linii skrzyżowania stoi kilkanaście rowerów, które na zielonym ruszają. Zaś samochody startują chwilę później. I jest to tam dla każdego normalne. U nas tego typu rozwiązania mogłyby doprowadzić do zamieszek albo bijatyk pomiędzy uczestnikami ruchu drogowego na ulicy.

W Białymstoku jest jedna ulica, gdzie ruch samochodowy w zasadzie się “miesza” z rowerowym. To ul. Sienkiewicza. Jest to jednak umowne, gdyż tu także mamy dość ciekawy mix. Bo nie ma żadnych granic pomiędzy jezdnią, drogą dla rowerów i chodnikiem. Wygląda to bardziej jako namiastka tego co na zachodzie. Jeszcze inaczej jest na granicy Białegostoku i Wasilkowa. Tam również jest fragment drogi łączącej oba miasta, która jest przyklejona do jezdni lecz odgrodzona specjalnymi gumowymi “zaporami”. To także jest jednak “namiastka”. Takiego prawdziwego pasa biegnącego razem z drogą u nas nie ma.

Póki co w kraju oprócz miejskich dróg dla rowerów połączonych z chodnikami, królują też trasy widokowe. Nadmorska R-10, mazursko-podlasko-lubelsko-świętokrzyskie Green Velo to najbardziej znane. Ostatnio w Białogardzie (woj. zachodniopomorskie) zwężono jezdnie dla samochodów i namalowano czerwone pasy dla rowerów. Czyli wprowadzono 1:1 dokładnie to co na zachodzie. Efekt? Bliski zamieszek. Aczkolwiek na dodatkową uwagę zasługuje “fiokołek” urzędników, którzy zbudowali taką drogę niezgodnie z prawem (chociaż wypierają się że tak nie jest). Otóż szerokość jezdni wynosi tam 2 metry, przez co brakuje 50 cm by było zgodne z przepisami. Jednak urzędnicy tłumaczą, że “wytyczone pasy dla rowerów nie są wyłącznie dla nich. Nadal samochody mogą po tych pasach jeździć. Linia jest przecież przerywana, a nie ciągła.” – czytamy w gk24.pl. Tymczasem tam urzędnicy prawo jazdy to chyba znaleźli w czipsach. Prawo o ruchu drogowym mówi jasno: Art. 16. 1. Kierującego pojazdem obowiązuje ruch prawostronny. 4. Jeżeli pasy ruchu na jezdni są wyznaczone, nie może zajmować więcej niż jednego pasa.

Dlatego też, gdy patrzymy z różnych perspektyw na Białystok to naprawdę nie jest źle. Naprawdę lepiej przepychać się pomiędzy pieszymi, którzy wolą chodzić miękkim asfaltem niż twardą kostką brukową niż użerać z kierowcami samochodów. Nie jesteśmy jeszcze gotowi, by było u nas tak jak być powinno. Czyli cały ruch drogowy osobno, a piesi osobno. Póki co jesteśmy na etapie miksów.

fot. Kamil Timoszuk / Urząd Marszałkowski Województwa Podlaskiego

Prawosławne Podlasie zaprasza. Oto szlak kolorowych cerkwi.

Wiele osób przyjeżdża na Podlasie specjalnie po to, by zobaczyć kolorowe cerkwie. Najczęściej turyści zajeżdżają w jedno lub kilka miejsc, o których usłyszeli w internecie. Specjalnie dla wszystkich ciekawych prawosławnego Podlasia przygotowaliśmy wygodną, ułożoną ścieżkę. Przejedziecie 168 km i zobaczycie bardzo wiele punktów związanych z tą religią.

Podróż zaczynamy w Gródku. W pewnym sensie to tu zaczyna się historia podlaskiego prawosławia. W roku 1498 ziemie Wielkiego Księstwa Litewskiego to także dzisiejsze Podlasie. Marszałek Aleksandr Chodkiewicz – silnie związany z naszym regionem, postanawia z biskupem smoleńskim, a także wojewodą nowogrodzkim ufundować prawosławny klasztor w Gródku. Tam jednak życie miasta toczyło się pełną parą. Dzisiaj to uśpiona mieścina, gdzie wszystko dzieje się bardzo powoli. Przeszło 500 lat temu było zgoła inaczej, toteż mnisi mimo ufundowania im klasztoru postanowili się przenieść gdzie indziej. Drogę wskazał im krzyż, który położyli w rzece. W miejscu, gdzie się zatrzymał wybudowano monastyr. Był to Supraśl. Mimo to w Gródku także stoi okazała cerkiew. Jej przepiękne kopuły wprawiają w zachwyt wiele osób.

fot. Krzysztof Kundzicz / Wikipedia

Kolejne miejsce po drodze, w którym warto zobaczyć cerkiew będzie pobliskie Michałowo. Tym razem dla odmiany będziemy podziwiać architekturę drewnianą. Zwróćcie uwagę również na kolor malowania. W tym przypadku nawiązuje on do opieki świętego. Patronem jest św. Mikołaj. Następnie udamy się do Zabłudowa. Po drodze miniemy jeszcze piękną cerkiew w Topolanach. Zabłudowska Cerkiew Zaśnięcia Najświętszej Marii Panny to klasycystyczna świątynia, która została zbudowana w latach 1847-1855 na rzucie krzyża greckiego, z wieżą frontową przykrytą kopułą. Usytuowana jest po przeciwnej do kościoła stronie rynku.

Dalsza droga poprowadzi nas przez wrota do Puszczy Białowieskiej. Przystanek Trześcianka. Kraina otwartych okiennic to także miejsce, gdzie znajduje się piękna zielona cerkiew. Przypomina nieco meczet w Kruszynianach. I nie jest to przypadek. Tatarska świątynia wzorowana była na drewnianych cerkwiach Podlasia. Gdy powstawała w XVIII wieku, to taka architektura dominowała w naszym regionie. Następnie przejedziemy przez Puchły, gdzie stoi równie piękna cerkiew koloru niebieskiego. Po drodze miniemy jeszcze Ryboły, gdzie również znajduje się cerkiew. Biała z miętowymi kopułami. Jadąc dalej, miniemy jeszcze niebieską, drewnianą cerkiew na cmentarzu.

fot. K. Kundzicz / Wikipedia

Kolejny przystanek – Ploski. A tam Cerkiew Przemienienia Na Górze Tabor (Przemienienia Pańskiego). Piękny, intensywny niebieski kolor zachwyci każdego. Później odwiedzimy Pasynki. Na parkingu parafialnym we wsi zatrzymują się samochody z całej Polski: z Wrocławia, Warszawy, Torunia. Turystów przyciąga tu piękna drewniana cerkiew z 1891 r. Została ona niedawno odrestaurowana.

Kontynuując podróż możecie się lekko zdziwić. Znaki drogowe będą pisane po polsku oraz cyrylicą. Tak, to Szczyty-Dzięciołowo i Cerkiew Ścięcia Głowy Świętego Jana Chrzciciela. Następny przystanek to Orla, skądinąd znana z działalności szeptuchy. Jest tam także synagoga. Oprócz tego nie brakuje cerkwi – pw. Św. Archanioła Michała. Kolejny etap podróży to Dubicze Cerkiewne. Tam kolejna niebieska cerkiew. Ten kolor również nie jest przypadkowy – tak jak w poprzednich świątyniach tak pomalowanych, tak też i w tej powierzono opiekę Matce Bożej. Absolutnie musicie zobaczyć też architekturę z Kleszczel. Konkretnie to Cerkiew św. Mikołaja. Pierwsze wzmianki o świątyni w tym miejscu pochodzą z 1560 roku. Tuż obok znajduje się Dobrowoda, w której warto napić się ze świętego źródełka.

Tokary, fot. Dorota Ruminowicz / Wikipedia

Ostatnie dwa punkty to Tokary i piękna cerkiew na granicy polsko-białoruskiej oraz Święta Góra Grabarka i tamtejszy Klasztor, gdzie pielgrzymi zjeżdżają z całej Polski przywożąc krzyże. Na miejscu jest ich naprawdę mnóstwo! Ten klimatyczny widok zapamiętacie do końca życia!

fot. Ar2rek / Wikipedia

Szacuje się, że na Podlasiu jest około 200 tysięcy osób prawosławnych. W całym kraju jest to około pół miliona. Jeżeli chcielibyście zobaczyć wszystkie świątynie prawosławne w regionie to musielibyście sporo się najeździć, bo jest ich około 150.

Kultowy ogórek na białostockich ulicach! Turyści mogą jeździć do września.

Kultowy ogórek to autobus marki Jelcz. Kolejny sezon jeździ po białostockich ulicach. Z tej atrakcji można skorzystać do września. Nie tylko warto się przejechać dla poczucia wyjątkowego klimatu, ale także by poznać historię Białegostoku. Wycieczki odbywają się w każdą niedzielę do 26 września 2021 r. o godzinie 11.00, 12.00 i 13.00, wyjazd ma miejsce z przystanku znajdującym się na parkingu przy bocznym murze Pałacu Branickich (Plac Jana Pawła II).

Na każdy przejazd obowiązują bezpłatne wejściówki, które dostępne są w punkcie informacji turystycznej w Bramie Wielkiej Pałacu Branickich. Jest ona czynna w dni powszednie od 8.00 do 18.00 oraz w weekendy 8.00-20.00). Bilety można zdobyć również poprzez rezerwacje na e-mail: [email protected]. Rezerwacje dokonywane są na bieżący miesiąc. Rezerwacje na następny miesiąc przyjmowane będą od 25 dnia bieżącego miesiąca.

Przejazdy ogórkiem cieszą się dużym zainteresowaniem mieszkańców i turystów. Podczas przejazdu przez szybę kultowego ogórka można podziwiać ciekawe miejsca Białegostoku, a przy okazji posłuchać przyjemnej muzyki.

fot. Podlaski Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków

Deweloperom do Supraśla wstęp wzbroniony. Żadnych bloków!

Prof. Małgorzata Dajnowicz, podlaska wojewódzka konserwator zabytków, wpisała do rejestru zabytków magazyny dawnej Supraskiej Sukiennej Manufaktury S. H. Cytrona w Supraślu. Oznacza to, że deweloper, który chciał tam stawiać bloki musi się pożegnać z taką koncepcją. Mieszkańcy tego uzdrowiska są zgodni od dawna. Żadnych bloków! Z wnioskiem o wpisanie zespołu budynków magazynowych dawnej Supraskiej Sukiennej Manufaktury S. H. Cytrona do Podlaskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków zwróciło się Towarzystwo Przyjaciół Supraśla.

Wpis do rejestru obejmuje dwa magazyny. W magazynie północnym składowano szmaty potrzebne do produkcji tkanin, zaś w południowym – gotowe wyroby włókiennicze. Oba budynki mają wartości historyczne i naukowe. “Magazyny związane są z fabrykanckimi rodzinami Buchholtzów i Cytronów. Są źródłem badań dziejów jednej z największych i najstarszych supraskich fabryk włókienniczych.” mówi prof. Małgorzata Dajnowicz, podlaska wojewódzka konserwator zabytków.

Położony nad rzeką Supraśl, z dobrze rozwiniętą infrastrukturą umożliwiającą stosowanie napędu wodnego, od lat 30. XIX wieku był szczególnie dogodnym miejscem dla lokowania zakładów włókienniczych. W 1837 roku Adolf Buchholtz założył tu początkowo niewielką fabrykę sukna i kortów, która na przełomie XIX i XX wieku stała się największym zakładem w mieście. W pierwszej dekadzie XX wieku, po śmierci Adolfa Augusta Buchholtza, fabryka przeszła na własność żydowskiego przedsiębiorcy Samuela Hirsza Cytrona.

Po zakończeniu I wojny światowej, fabryką zarządzali syn Samuela – Haim i wnuk po synu Beniaminie – Arkadiusz. Oficjalny szyld firmy brzmiał: “Supraślska Sukienna Manufaktura S. H. Cytrona. Spółka Akcyjna”. Wyprodukowane w fabryce towary były wysyłane do Chin, Japonii i Hiszpanii. Koce żakardowe eksportowano do Afryki, Ameryki Południowej i Północnej, ZSRR. Zakład produkcyjny Cytrona w Supraślu posiadał wszystkie oddziały produkcyjne, zatrudniał 500 robotników i współpracował ze wszystkimi mniejszymi zakładami w okolicy. Właściciele budynków fabrycznych – Buchholtzowie i Cytronowie, odegrali znaczącą rolę w dziejach miasta i okolic. “Pozostawili po sobie cenne zabytki – m.in. pałac i kaplicę – mauzoleum, wspomagali tutejszy monaster prawosławny, zbór protestancki i parafię katolicką, troszczyli się o poziom życia i wykształcenie pracowników fabryk i mieszkańców miasta.” – prof. Małgorzata Dajnowicz. W 1944 roku wycofujące się oddziały wojsk niemieckich spaliły supraskie zakłady włókiennicze, w tym fabrykę Cytrona. Pożar sprawił, że Supraśl jako ośrodek przemysłu włókienniczego przestał istnieć.

Z uznaniem patrzymy jak wola mieszkańców została spełniona. Gdyby deweloperzy mogli, to by zabudowali każdą dziurę. Nie zważając na nic. I oczywiście ich nie obwiniamy, bo kto nie chce zarobić dużych pieniędzy? Szczególnie że robią to legalnie. Niestety cała otoczka tego biznesu jest tak okropna, że ktoś musi tego pilnować i to mocno!

tekst na podst. Podlaski Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków

Nowa atrakcja w Tykocinie. Jeszcze budują, a już wzbudza kontrowersje.

W marcu ubiegłego roku pisaliśmy o tym, że w Tykocinie powstanie 1,5-kilometrowa ścieżka dydaktyczna, dzięki której będzie można spacerować po obu stronach Narwi. Miasteczko miało wreszcie zyskać nabrzeże. Wcześniej rzekę można było podziwiać jedynie z mostu. Dojście do brzegu było bardzo trudne. Od początku było wiadomo, że nawierzchnia ścieżki będzie z kostki, bo będzie przystosowana i dla pieszych i dla rowerzystów.

Gdy inwestycję zrealizowano, to się okazało, że pomysł ścieżki nie wszystkim się podoba. Szczególny problem stanowi kostka. Trzeba przyznać, że tendencja do betonowania wszystkiego przechodzi ludzkie pojęcie, ale z drugiej strony – inna nawierzchnia wykluczyłaby możliwość zwiedzania rowerem.

Mimo, że niektórym się takie coś nie podoba, trzeba przyznać że kostka wyjątkowo jest dobrym rozwiązaniem. Oprócz wspomnianych rowerzystów, będzie można tam spacerować nie tylko samemu, ale też z wózkiem. W przypadku drewnianej kładki byłoby to mocno utrudnione. Utwardzona nawierzchnia bez kostki stanowiłaby problem po każdym deszczu. A t tak mamy dobry pomysł. Gdy tylko spadnie deszcz, to woda bezproblemowo spłynie do rzeki.

Walka z betonozą to właściwy kierunek, ale nie można też popadać w przesadę. Dlatego my dołączamy do tego chóru, który śpiewa o tym, że kładka jest dobrze zrobiona. Czekamy na resztę i zachęcamy do zwiedzania choćby zaraz!

Featured Video Play Icon

Rozlewiska na Supraśli latem. To dlatego masowo padły ryby.

Sytuacja zdaje się być powoli opanowywana. Na rzece Supraśl jak widzimy na powyższym filmie, pojawiły się ogromne rozlewiska po ulewach. Przy obecnych upałach utworzenie się mikroorganizmów i wymieszanie się tego co na łące, z tym co w rzece – spowodowało przyduchę. Jak informowaliśmy – zarówno dotknęło to rzekę Supraśl jak i Biebrzę. Tony ryb padło z powodu braku tlenu w wodzie.

W ostatnich dniach strażacy cały czas napowietrzali wodę w Supraślu. Powoli widać efekty – padłych ryb wyławia się coraz mniej. Na szczęście w najbliższych dniach będzie też nieco chłodniej. Gdy spadnie temperatury wody, natura będzie miała szansę się odradzać. Aczkolwiek straty są ogromne. Warto też dodać, że przed nami jeszcze kawał lata i takie sytuacje jak ostatnio prawdopodobnie będą się jeszcze zdarzać. Dlatego władze Supraśla jak i Wasilkowa muszą jak najszybciej zacząć inwestycję, dzięki której w kolejnych latach nie będzie dochodzić do katastrof ekologicznych.

A my nieustająco o tym przypominamy, bo widzimy, że najchętniej temat zostałby przemilczany. Napowietrzanie rzeki przez strażaków jest karkołomne i doraźne. Bez nowoczesnych urządzeń napowietrzających będzie coraz gorzej. Natura aż tak szybko się nie odradza. Tymczasem ani burmistrz Supraśla, ani burmistrz Wasilkowa nie wspominają o żadnych planach na przyszłość w związku z katastrofą.

Zmiany klimatyczne zaczynają naszej naturze dawać w kość. Lata 2017-2020 to był czas permanentnej suszy. Po podpaleniu w Biebrzańskim Parku Narodowym – zrobił się gigantyczny pożar, z którym walczono wiele dni. W 2021 roku uderzyły takie ulewy i upały, które zabiły tony ryb w rzece. Zabetonowany Białystok zmaga się z podtopieniami, zaś zimą z paraliżem. Niestety przyszłość nie rysuje się w ładnych kolorach. Zarówno politycy jak i samorządowcy kompletnie się tym wszystkim nie przejmują.

 

fot. bialystok.pl

Nowa atrakcja w Białymstoku. Dzieci będą zachwycone!

Park Konstytucji 3 Maja przy białostockim ZOO zyskał nową atrakcję dla dzieci. Tamtejszy plac zabaw wyposażony jest w urządzenia edukacyjno-wodne. 17 lipca 2021 atrakcja zostanie oficjalnie otwarta. Wydarzeniu będzie towarzyszyć festyn. W programie lody, popcorn i liczne animacje dla najmłodszych. Początek imprezy o 12.00

Inwestycja w Parku Konstytucji 3 Maja objęła budowę placu zabaw i zagospodarowanie terenu. Powstał obiekt dla dzieci o bezpiecznej nawierzchni piaskowej, wyposażony w 6 zestawów urządzeń edukacyjno-integracyjnych przeznaczonych do bezpiecznej, a jednocześnie kreatywnej zabawy z użyciem wody wraz z zewnętrznymi wodociągowymi instalacjami doziemnymi. Na tym terenie stanęły też obiekty małej architektury: 10 ławek z oparciem, 4 kosze na śmieci, 10 stojaków na rowery, niski natrysk do opłukania rąk albo nóg przez dzieci korzystające z zabawek typu „zdrój uliczny”.

W ramach inwestycji wybudowano budynek toalety publicznej (dostępny również dla osób niepełnosprawnych) wraz z zapleczem technicznym. Na terenie obiektu są nawierzchnie utwardzone – nawierzchnia żwirowa (mineralna), bezpieczna nawierzchnia piaskowa pod urządzenia placu zabaw dla dzieci, nawierzchnia z desek kompozytowych, nawierzchnia z kostki brukowej wokół „zdroju ulicznego”. Zadbano też o zieleń – powstały trawniki przy placu zabaw i alejkach spacerowych. Nasadzono pnącza przy toalecie. Teren został oświetlony i jest monitorowany.

Inwestycja była realizowana od końca listopada 2020 r. do końca czerwca 2021 r. Kosztowała 1,6 mln zł.

Białystok ma już prawie 160 km ścieżek rowerowych. Będą następne.

Dopiero co oddano do użytku podwieszaną ścieżkę rowerową przy ul. Kalinowskiego, a już znane są plany kolejnych inwestycji rowerowych w mieście. Białystok jest jednym z liderów rozwoju infrastruktury rowerowej w Polsce. Każdy, kto odwiedza inne miasta może to zauważyć gołym okiem.

W trakcie realizacji są w Białymstoku są drogi dla rowerów m.in. na Alei Tysiąclecia Państwa Polskiego, dzięki której można dogodnie jechać na Jurowce. Inwestycje są także na ulicy Depowej i Słonecznej. A w najbliższym czasie rozpocznie się także rozbudowa infrastruktury rowerowej na ulicach Łomżyńskiej, Bohaterów Monte Cassino, Św. Rocha. Będzie również ścieżka na Raginisa, dzięki której rowerzyści będą mieli dogodny wyjazd na Supraśl. Powstanie także ścieżka w planowanym przejściu podziemnym pod torami dworca kolejowego. Ścieżki powstaną także wraz z rozbudową ulic Kolejowej i Zwycięstwa.

Podwieszana ścieżka rowerowa na Kalinowskiego wraz z chodnikiem ochrania systemy korzeniowe kasztanowców rosnących wzdłuż ulicy. Konstrukcja ma długość 30 m i 4 m szerokości. Nawierzchnia z betonowych płyt wspiera się na palisadzie z betonowych bloczków, co odciąża korzenie drzew. Przejażdżka tą bezpieczną dla drzew ścieżką, w cieniu pięknych kasztanowców, to czysta przyjemność.

fot. OSP Supraśl, Zalew w Supraślu

Katastrofa ekologiczna na rzece Supraśl. Trzeba ją ratować!

Śnięte ryby, na całej szerokości rzeki Supraśl, zastali strażacy w sobotę 10 lipca 2021 r. po zgłoszeniach wędkarzy. Plaże w Supraślu i Wasilkowie zostały obłożone zakazem kąpieli do odwołania. Wstępnie ustalono, że nastąpiła tzw. “przyducha”. Jej konsekwencje odczujemy przez kolejne lata. Potrzebne są pilne inwestycje, by ratować rzekę.

Jak wiemy z lekcji chemii, woda to inaczej H2O czyli połączenie wodoru z tlenem. “Przyducha” natomiast to taki stan, w którym tlenu w wodzie jest dużo mniej niż powinno. Jego braki powodują powolną śmierć ryb, które najpierw zaczynają być niecierpliwe. Potem ich ruchy są gwałtowne. Zaczynają też próbować łapać powietrze. W kolejnym kroku skóra i skrzela bledną, następuje wytrzeszcz oczu i śmierć z osłabienia. Masowe wymarcie ryb wpływa na cały ekosystem. Jak wiemy z biologii – istnieje coś takiego jak łańcuch pokarmowy. Brak ryb powoduje głodowanie innych gatunków i ich migrację – choćby ptaków. Ostatecznie dochodzi do pogorszenia się jakości życia człowieka.

To z czym mieliśmy do czynienia na rzece Supraśl, możemy nazwać katastrofą ekologiczną. Doszło do zjawiska, które zabiło masowo ryby. Dodajmy, że jest początek lata i początek kłopotów. “Przyducha” wystąpiła dlatego, że najpierw występowały obfite deszcze. Powstały rozlewiska na łąkach. W takim środowisku powstały masowo mikroorganizmy, które natomiast zabrały tlen rybom. Przed nami zapewne kolejne letnie ulewy. Przypomnijmy, że człowiek doprowadził do zmian klimatycznych, przez co zjawiska atmosferyczne rzadko występują normalnie. Są wielkie ulewy, rekordowe upały czy trąby powietrzne.

Napowietrzanie Zalewu w Wasilkowie

Odrodzenie się środowiska na rzece Supraśl wymagać będzie kilku lat. Jednak trzeba zaznaczyć, że mówimy tu o latach bez kolejnych “przyduch”. Dlatego też bez ratowania rzeki przez człowieka, może to być niemożliwe. Podobny problem mieli w Ełku. Tam wykonano rekultywację zbiornika wodnego. Specjalne urządzenia napowietrzają wody jeziora za pomocą 2 urządzeń, zanurzonych w najgłębszych miejscach jeziora. Jednocześnie dozowane są do wody sól i żelazo, które powodują dezaktywację fosforu. Aby ograniczyć dopływ mikroorganizmów do wody umieszczono glony poroślowe. Generalnie rzecz biorąc – uczyniono z jeziora wielkie akwarium.

Weźmy pod uwagę, że rzeka płynie i jest to inny rodzaj zbiornika niż jezioro. Problem “przyduchy” wystąpił nad zalewem w Supraślu, a następnie przeniósł się rzeką nad zalew w Wasilkowie. Dlatego też te dwa zbiorniki wodne powinny zostać zamienione jak najszybciej w takie “akwaria”. Gminy Supraśl i Wasilków jeżeli chcą ratować rzekę, to powinny natychmiast zacząć planować tego typu inwestycje. W innym przypadku będziemy świadkami kolejnych, coraz częściej występujących “przyduch”. Coraz częstszy będzie też widok strażaków, którzy ręcznie będą napowietrzać zbiorniki. Będą też zakazy kąpieli. Czy tego chcemy?

Featured Video Play Icon

Białostocki zespół Imperium odnowił swoje hity

Złote lata 90. w Polsce to także rozkwit disco polo. Wtedy oglądaliśmy w Polsacie takie programy jak Disco Relax w niedzielę rano czy Disco Polo Live w sobotę wieczorem. Występowała tam cała plejada zespołów, z czego bardzo dużo z Podlasia. To właśnie wtedy Polska odkryła Zespół Akcent, Boys (z Ełku), Milano, Bayer Full, czy Imperium. Późniejsze czasy sprawiły jednak, że muzyka ta ludziom nieco “zbrzydła”, zaczęto ją nawet krytykować, że jest bardzo prosta, a wręcz prostacka. Nigdy nie miała wstępu do dużych rozgłośni radiowych. Tym samym krytykom i tym samym rozgłośniom nie przeszkadzały jednak zagraniczne proste piosenki.

Po latach Polacy na szczęście wyleczyli się z kompleksu na punkcie disco polo. Nowa fala młodych wykonawców, a także nowoczesne brzmienia spowodowały, że ludzie na nowo pokochali disco polo. Teraz nie tylko słyszymy je na weselach, ale też często na grillach czy innych zwykłych imprezach. Przestano bać się puszczać muzykę na imprezach sportowych. Choćby po jednej z nich wielkim hitem stał się kawałek Weekendu – Ona tańczy dla mnie, zaś sejneński wokalista z drugiej ligi disco polo wskoczył do ekstraklasy. A tam ciągle niezatapialni Boysi, czy Akcent, którzy nie tylko koncertowali, ale pojawiali się często w TVP i Polsacie.

Były też jednak i takie zespołu, które nieco odeszły w zapomnienie, a dziś przypominane są ich klasyki w telewizji Polo TV. Wspomniane wcześniej Milano czy Bayer Full, ale też Imperium. Ci ostatni próbowali “wrócić” w 2013 roku. Niestety, to co zaprezentowali było kompletną klapą. Pomijając treść piosenki, taki teledysk nawet w odległym już 2013 roku to było coś, czego nikt już nie robił.

Na szczęście później już było tylko lepiej. Kolejne klipy zespołu były profesjonalne, a zatem odbiór piosenek dużo lepszy.

W kolejnych latach Imperium wróciło do swoich największych hitów. Postanowili nagrać je od nowa. Fani do tej pory mogli się zadowolić jedynie tym, co nagrano w latach 90. A wtedy jakość wideo była dużo gorsza niż obecne możliwości. Jakość dźwięku też nie powalała. Dlatego też – można powiedzieć, że dawne hity dostały drugie życie.

Ostatnie nagranie zespołu pochodzi ze stycznia 2020 roku. To Imperium – Nie ma nas. Możemy tam zobaczyć centrum Białegostoku, ale trochę z innej strony. Muzyka dalej trzyma poziom, a my trzymamy kciuki za dalsze sukcesy białostoczan.

fot. Książnica Podlaska

Nudzisz się w wakacje? Wypożycz planszówkę, poczytaj na tarasie widokowym.

Wbrew pozorom, świat gier planszowych wyszedł już dawno poza “Monopoly” i rzucanie kostką. Jest dużo bardziej rozwinięty, zaś dobre tytuły potrafią kosztować krocie. Dlatego też nowa propozycja Książnicy Podlaskiej, to dobra wiadomość dla wszystkich tych, którzy nie chcą wydawać dużych pieniędzy, a dobrze się bawić. Jeżeli dopadnie Was wakacyjna nuda, to czym prędzej pędźcie wypożyczyć planszówkę!

Od 1 lipca w dwóch filiach Książnicy Podlaskiej będzie można je wypożyczać. Wypożyczalnię Gier Planszowych wymyślili białostoczanie i przeforsowali w ramach Budżetu Obywatelskiego.W ofercie jest ponad 400 tytułów najpopularniejszych, najciekawszych oraz najlepszych gier planszowych dostępnych na rynku. W ofercie znajdą się pozycje dla dzieci i młodzieży, planszówki oraz gry karciane dla rodzin, a także takie, które skierowane są do dorosłych graczy. Nie zabraknie także gier edukacyjnych, terapeutycznych i rehabilitacyjnych – zgodnie z potrzebami użytkowników.

Gdzie, kiedy i jak wypożyczyć gry planszowe?

Wypożyczalnie działać będą w dwóch filiach Książnicy Podlaskiej – w filii nr 4 (ul. Komisji Edukacji Narodowej 36/4, tel. 85 67-92-141) oraz w filii nr 15 (ul. M. Curie-Skłodowskiej 14B, tel. tel. 85 74-25-953). Gry planszowe będą mogli bezpłatnie wypożyczać czytelnicy Książnicy Podlaskiej, który ukończyli 13 lat. Jeden czytelnik będzie mógł wypożyczyć jednorazowo dwa egzemplarze gier na okres jednego miesiąca, bez możliwości przedłużenia.

Czytaj na tarasie widokowym

To nie wszystkie nowości w Książnicy Podlaskiej. Od miesiąca działa letnia czytelnia na tarasie widokowym. Od poniedziałku do piątku w godz. 10.00 – 13.30 oraz w godz. 14.00 – 17.00. Obowiązuje wcześniejsza rezerwacja miejsc. Można jej dokonać w Czytelni Ogólnej (II piętro), telefonicznie nr. 85 67-67-225 lub e-mailowo: [email protected].

Featured Video Play Icon

Kolejna powódź w Białymstoku. Kiedy Truskolaski zacznie coś robić?

W 1922 roku miała miejsce w Białymstoku wielka powódź. Było to 28 lipca. Prawie po 100 latach widzimy, że miasto znów jest ofiarą powodzi, ale tym razem cyklicznych i częstych. Zalane są samochody i posesje. Dlaczego do tego dochodzi od kilku lat, każdego lata w mieście? 28 lipca 1922 roku – Dziennik Białostocki – napisał o wielkiej powodzi w Białymstoku. Zatopione zostały m.in. Bank Przemysłu i Handlu i firma “Textil” przy ul. Sienkiewicza, a także synagoga przy ul. Nadrzecznej (nieistniejąca droga, dziś część Al. Piłsudskiego). Komunikacja piesza przez Białkę była możliwa tylko przez most przy ulicy Pałacowej, bo pozostałe skryła woda. Zalane zostały nawet piętra w budynkach położonych bliżej rzeki.Do akcji wkroczyły służby wojewody i prezydenta miasta, korzystano z pomocy wojska.

1 lipca 2021 roku – zalany został Uniwersytecki Szpital Kliniczny, woda pływała w autobusach komunikacji miejskiej, które przewoziły pasażerów. Pod wodą znalazły się także ulice Branickiego, Miłosza, Piastowska, Towarowa, Wasilkowska, Tysiąclecia, Jurowiecka, Wierzbowa, Poleska, Wiewiórcza, Ciołkowskiego, Legionowa, Pogodna. Prognozy pogody sugerują że to nie koniec, a początek. Kto miał być jednak zaskoczony, to mógłby być już wiele lat temu, bo cykliczne powodzie w mieście to żadna nowość.

Kto za to odpowiada? Przeglądając lokalne media wiemy już, że nie będziemy pierwsi we wskazaniu winnego. To Tadeusz Truskolaski – Prezydent Białegostoku. Czy on odkręca jakiś magiczny kurek i potem zalewa nam miasto? Czytając komentarze osób, które go bronią, można odnieść wrażenie – że taki jest główny zarzut lokalnych mediów do włodarza. Tak jednak nie jest. Truskolaski nie odkręca żadnego kurka i woda nie zalewa miasta. Powodzie są, bo padają obfite deszcze, a ten sam Truskolaski od wielu lat nic z tym nie robi. Mimo, że chyba już każdy wie, że im więcej betonu, tym jeszcze większe powodzie. Tymczasem prezydent i jego ekipa dalej betonują. Mimo, że chyba każdy już wie żeby nic nie budować przy rzece, to Truskolaski betonuje przy rzekach.

Przyjrzyjmy się zalanym ulicom. Branickiego – Rzeka Biała płynie tam prosta niczym od linijki. Teoretycznie powinna działać jak rynna, którą woda szybko spływa dalej. W praktyce widzimy, że to nie działa. Przyjrzyjmy się ile tam jest betonu. Pętla autobusowa, wielkie “apartamenty”, zabetonowany plac przy teatrze. Ulice Wasilkowska, Jurowiecka, Legionowa czy Pogodna to w zasadzie jeden wielki beton.

Odkąd można było przewidzieć powtarzalność powodzi, to Truskolaski mógł wcześniej zakontraktować sprzęty do szybkiego usuwania skutków powodzi. Dodatkowo zamiast wszystko betonować, powinien uwzględnić równowagę pomiędzy stosunkiem terenów zielonych do inwestycji. Każde blokowisko powinno mieć nie tylko miejsca parkingowe, ale uwzględniony zbiornik retencyjny z terenami zielonymi. I to w ilości 50 do 50 proc. To jeszcze nie wszystko – plany zagospodarowania przestrzennego powinny absolutnie zakazywać budowania czegokolwiek przy rzece. Tymczasem jak wyglądają ul. Jurowiecka czy Wierzbowa? Odpowiedzcie sobie sami.

Jedno jest pewne. Dopóki nie zmieni się prezydent w mieście, nie widać nawet perspektyw na to, by białostoczanie nie byli podtapiani latem i paraliżowani zimą.

Marszałku, czas na kolejowe połączenie z Białowieżą!

Od 1 lipca 2021 roku zwiększyła się siatka dostępnych połączeń kolejowych w województwie podlaskim. Obecnie z Hajnówki da się dojechać do miejscowości Narewka i Siemianówka. I chociaż negatywnie oceniamy to miejsce turystycznie, toteż rozszerzanie siatki połączeń kolejowych w regionie trzeba pochwalić. Gdy się przyjrzymy na to, gdzie można dojechać, a gdzie nie – po istniejącej infrastrukturze, to okazać się może, że niewiele już zostało do zrobienia. Dlatego też apelujemy do Marszałka Województwa Artura Kosickiego, by ten zainicjował inwestycję przedłużenia trasy kolejowej do Białowieży, uruchomił połączenia do Śniadowa i przedłużył trasy z Walił do Gobiat oraz z Siemianówki do Cisówki.

 

Tak jak na powyższej mapie wyglądają obecne możliwości kolejowe Podlaskiego. Na zielono zaznaczone są aktywne trasy, zaś na czerwono trasy, gdzie pasażerowie nie mogą dojechać. W kwestii połączenia z Łomżą, to coś zaczęło się dziać już w tamtym roku. Pod koniec czerwca 2020 roku PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. podpisały z Marszałkiem Województwa Podlaskiego umowę o dofinansowanie z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Podlaskiego 2014-2020 na wykonanie dokumentacji projektowej dla remontu tej trasy. Zarząd Województwa Podlaskiego przyznał ponad 4 mln zł dofinansowania z funduszy unijnych. Czy ostatecznie powstanie, jeszcze nie wiadomo. Dokumentacja projektowa ma być gotowa na 2023 rok. Dopiero wtedy zapadną dalsze decyzje, czy kontynuować inwestycje. W polityce niestety nic nie wiadomo. Już raz tak było, gdy wydano mnóstwo pieniędzy na dokumentację dotyczącą lotniska regionalnego, by potem ówczesny marszałek Dworzański stwierdził, że lotniska nie będzie. Miejmy nadzieję jednak, że niezależnie kto w 2023 roku będzie marszałkiem, to inwestycja będzie kontynuowana i docelowo pociągi do Łomży wrócą w 2027 roku. Przewozy pasażerskie do Łomży zawieszono w 1993 roku.

Zostańmy jeszcze przy obecnej trasie. Obecnie droga kolejowa Śniadowo – Czerwony Bór – Łapy – Białystok nie jest wykorzystywana mimo zadowalającego stanu technicznego. Czy tak powinno być? Zdecydowanie nie. Dlatego nie czekając do 2027 roku – na tej trasie powinien jeździć pociąg pasażerski już teraz. Niestety, w naszym regionie o mniejszych miejscowościach prawie się nie myśli. Nawet w kontekście dostępności dla mieszkańców i możliwości turystycznych. Podobna sytuacja jest na trasie Białystok – Waliły (Gródek). Po drodze pociąg zahacza o małe miejscowości, ale mógłby dojeżdżać do granicy. Jak widać na mapie – Gobiaty nie są aż daleko. Mowa tu o odcinku 16 km i kilku stacjach – takich jak Straszewo czy Zubki Białostockie, gdzie oprócz mieszkańców chętnie dojechaliby turyści, by spacerować po puszczy, zbierać grzyby czy jeździć rowerem. Brakuje też jednej stacji na nowej trasie Hajnówka – Narewka – Siemianówka. Mimo, że po drugiej stronie zalewu mamy niemalże odludzie, to ze względu na walory turystyczne pociąg powinien przejeżdżać przez zalew do Cisówki.

Ostatni fragment z mapy to Białowieża. Tutaj sytuacja jest skomplikowana, ale realna. Przede wszystkim zacznijmy od tego, że władze powiatu hajnowskiego były zdecydowane linię odbudować. Zwróciły się z prośbą o dofinansowanie do marszałka Kosickiego. Ten niestety odmówił. Problemem był fakt, że beneficjentem byłby Powiat hajnowski, a pieniądze na inwestycje kolejowe były przeznaczone dla PKP. Te jednak nie mogło samodzielnie inwestycji przeprowadzić (nawet gdyby chciało), bo musiałoby realizować ją na gruntach powiatu. Jak widać potrzebne przy tej inwestycji są przede wszystkim wola polityczna i porozumienie. Póki co o takowym nie słychać. Tu mógłby zadziałać marszałek województwa, który dysponując pieniędzmi dla jednych i drugich – może skłonić obie strony do współpracy. Białowieża, to bardzo popularne miejsce turystyczne, które potrzebuje dojazdu. Szczególnie, że teraz nie ma nawet autobusowych połączeń Hajnówka – Białowieża powiązanych czasowo z przyjazdami pociągów z Warszawy i Białegostoku.

Obecnie tory do Białowieży są kompletnie zdezelowane. Szybkość przelotowa to 0 km/h. Oczywiście warto wspomnieć, że po tych zdezelowanych torach jeździ czasem prywatny pociąg-restauracja. Jednakże o publicznych przejazdach nie ma mowy. Spróchniałe podkłady gniją w ziemi. Trzeba by było wszystko rozebrać i położyć od nowa. Miejmy nadzieję, że tak się w końcu stanie. Tak naprawdę nie ma czasu do stracenia. Turystyka, to bardzo dużą gałąź gospodarki, z której wciąż z jakiegoś powodu nie chcemy zarabiać pieniędzy pełną parą. A to będzie możliwe, jeżeli pozwolimy ludziom dojechać do wszystkich naszych atrakcji bez samochodu.

21 dni po pożarze drewnianego domu jest decyzja. Powstaną 2 bloki.

Paliło się tam w kwietniu, a także pożar drewnianego domu obserwowaliśmy jeszcze 3 czerwca. Mowa o okolicy ulicy Bema i Angielskiej w Białymstoku. 24 czerwca 2021 roku Rafał Rudnicki – wiceprezydent Białegostoku – wydał decyzję zezwalającą na budowę w tym miejscu bloków. Powstaną dwa. Miasto zmienia się bardzo dynamicznie, z zawrotną prędkością wręcz. Inwestycję będzie realizować spółka komandytowa “Apartamenty Rogowski”.

Inny dom przy ul. Młynowej – graniczący z popularnym Street Foodem, który jest zabytkowy – miasto postanowiło wystawić na sprzedaż. Chce za to prawie 2 mln zł. Wcześniej wystawiany był na sprzedaż charakterystyczny, drewniany dom przy ul. Mazowieckiej na tak zwanym “kwartale Kaczorowskiego”. Oba są zabytkowe, ale wielokrotnie się przekonaliśmy, że to żadna przeszkoda, bo one są zabytkowe tylko do czasu pożaru.

Na sprzedaż jest dom po lewej
Dom przy ul. Kaczorowskiego również jest na sprzedaż

Można powiedzieć, że nadchodzi zmierzch pewnej ery w Białymstoku. Drewniana i zabytkowa architektura na raty odchodziła w zapomnienie na rzecz “apartamentowców”. Wiele domów najpierw płonęło w dzielnicy Bojary, następnie płonęły domy w okolicach ul. Bema. To, co na świecie uznane zostałoby za pewien fenomen, u nas zostało spalone i zniszczone. A tym fenomenem było przeplatanie się tych wszystkich domów z nowoczesną architekturą. Wystarczyło odpowiednio o to zadbać i zagospodarować.

Ludzie muszą gdzieś mieszkać, to fakt. Jednak nie ma naszej akceptacji do tego, co się działo na przestrzeni lat. Najgorsze jest to, że wszyscy udawali, że nie ma tematu. Nie ma żadnego winnego pożaru, żadnych oskarżonych, a białostockie uchwały Rady Miejskiej – plany zagospodarowania przestrzennego wręcz zachęcały do palenia kolejnych domów.

Proceder zaczął się jeszcze zanim Tadeusz Truskolaski został prezydentem. Jest nim już 15 lat. Miał mnóstwo czasu – tak jak i wszyscy radni, którzy dotąd zasiadali w radzie – by zainicjować zmiany w lokalnym prawie, by bandyckie wypalanie domów nie miało żadnego sensu. Tak się jednak nie stało.

Featured Video Play Icon

Podlaskie lasy pełne kurek! Gdzie zbierać?

Grzyby możecie zbierać we wszystkich podlaskich lasach – Puszczy Białowieskiej, Knyszyńskiej i Augustowskiej. Miejscówek jest do wyboru i do koloru. Grzybiarzy można napotkać najczęściej w okolicach Supraśla, gdzie jest kilka rezerwatów obok siebie. Szczególnie ciekawym miejscem jest droga z Kołodna przez Cieliczankę do Supraśla, a także z Supraśla do Surażkowa i Kopnej Góry. Warto też wybrać się w drogę pomiędzy Supraślem a Czarną Białostocką, prowadzącą przez Jałówkę i Budzisk.

Leśne przysmaki możecie znaleźć także w okolicach Żedni. Tam w zasadzie można liczyć na kurkowy urodzaj. Podobnie w okolicach granicy z Białorusią za Gródkiem oraz po drodze z Walił do Wyżar. Okolice zbiornika wodnego to także wiele leśnych dróg, gdzie możecie śmiało zabierać koszyk.

Topiło i Białowieża – to natomiast miejsca, które warto odwiedzić jeżeli chcecie szukać w Puszczy Białowieskiej. Warto także zajrzeć do Teremisek, a także wyruszyć drogą Narewkowską. Możecie poszukać także grzybów w okolicach Masiewa. Nie zapominajmy też, że Hajnówka to także doskonałe miejsce na leśne wyprawy po grzyby. Pamiętajcie, że te wspaniałe przysmaki najlepiej zbierać po deszczu.

Nikt nie przegrał, nikt nie wygrał. Tłumaczymy o co chodzi z decyzją w sprawie Krywlan.

Dla niektórych zawiłości prawne tego zagadnienia mogą być na tyle skomplikowane, że nie wiedzą co właściwie oznacza decyzja sądu w sprawie Krywlan, która wstrzymała wycinkę Lasu Solnickiego. Dlatego też wytłumaczymy to, a także czy jest szansa na to, że lotnisko w Białymstoku w końcu ruszy. Zacznijmy od tego, że tej sprawy nikt nie przegrał, ani nikt nie wygrał. Zawiłości związane ze zmianą prawa zadecydowały o tym, że decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Białymstoku została uchylona. Teraz są dwie drogi – można dalej się sądzić, co nie ma żadnego sensu lub wydać nową, prawidłową decyzję o wycince Lasu Solnickiego, co trochę potrwa.

Zacznijmy jednak od początku. Każda decyzja, którą wydaje na przykład Prezydent Miasta Białegostoku (czyli w rozumieniu przepisów Organ) podlega pewnej kontroli. Decyzja zawsze dotyczy kogoś – osoby, organizacji, firmy (Strony). Jeżeli ta Strona nie jest zadowolona z decyzji, to ma prawo się odwołać. Wtedy sprawą zajmuje się “Organ wyższego stopnia”. W przypadku Prezydenta Miasta Białegostoku jest to Samorządowe Kolegium Odwoławcze. Od decyzji tego Organu nie ma już odwołania.

Jak widzicie, mimo że nie ma odwołania, to sprawa lotniska znalazła się w sądzie. I tu dochodzimy do sedna. Sąd Administracyjny nie stwierdza czy decyzja była słuszna czy niesłuszna, lecz czy była legalna. Czy organ, który ją wydawał – miał prawo ją wydać. Bowiem każda decyzja musi być wydana na podstawie przepisów prawa. W przypadku Krywlan – przepisy się zmieniały. Najpierw o wycince miał decydować Urząd Lotnictwa Cywilnego, potem Prezydent Białegostoku, który nie chciał tego robić, więc robił wszystko, by inny urząd zrobił to za niego. Tak się jednak nie stało. Dlatego też prezydent Truskolaski w końcu postanowił, że policzy ile jest drzew w Lesie Solnickim i wyda decyzję. Tak też się stało. Wydał decyzję, w której przesądził ile drzew ma zostać wyciętych jako przeszkody lotnicze.

Tej decyzji sprzeciwili się przedstawiciele Lasów Państwowych – jako Strona. Druga ze stron było Stowarzyszenie Okolica, które postanowiło walczyć o zachowanie Lasu Solnickiego. Z mocy prawa – mieli prawo również być stroną podstępowania dotyczącego Krywlan. Samorządowe Kolegium Odwoławcze uznało, że decyzją Prezydenta Miasta Białegostoku była słuszna. Leśnicy zaskarżyli jej legalność do sądu. Ten przyznał im rację – nie była ona legalna, ale nie z powodów, które w skardze wskazali (ochrona środowiska). Okazało się, że od 2 października 2020 roku do 12 lutego 2021 roku nie obowiązywało w Polsce żadne prawo regulujące usuwanie przeszkody lotnicze. Tadeusz Truskolaski podjął decyzję 23 grudnia 2020 roku na podstawie prawa, które w październiku wygasło.

Teraz Prezydent Miasta Białegostoku oraz Strony mogą od decyzji odwołać się jeszcze do Sądu w sprawie kasacji. Nie ma to jednak najmniejszego sensu, bo takie postępowanie potrwałoby bardzo długo, zaś raczej nikt nie spodziewałby się tam przełomu. Dlatego też racjonalne jest wydanie nowej decyzji, na podstawie nowego już prawa z 12 lutego 2021 roku. Jeżeli decyzja będzie taka sama, lecz nowa podstawa prawna, to wtedy leśnicy czy stowarzyszenie nawet jak odwołają się, to tym razem Prezydent wygra i w końcu będzie można przygotować teren pod działanie Krywlan w pełni.

Dlatego też nikt nie wygrał i nikt nie przegrał. Leśnicy i stowarzyszenie Okolica zyskali tylko czas. Być może liczą, że Tadeusz Truskolaski nie podejmie się kolejnej próby. Pamiętajmy, że wydanie takiej decyzji trochę trwa. Zaś im bliżej wyborów, tym kontrowersyjne sprawy schodzą na bok. Trudno powiedzieć, jakie ma plany obecny prezydent. Z jednej strony, zgodnie z nowym prawem może po raz ostatni poddać się weryfikacji wyborczej w 2023 roku. Z drugiej sprawia wrażenie jakby już mu się nie chciało. Na stronie internetowej magistratu w niemal każdym newsie przewija się twarz Rafała Rudnickiego, zaś Truskolaski zajmuje się sprawami krajowymi i polityką. Dlatego też – jeżeli jeszcze w tym roku nie zapadnie nowa decyzja w sprawie Krywlan, to być może nie zapadnie w ogóle. Chyba, że Tadeusz Truskolaski postawi sobie za punkt honoru dokończenie tej sprawy. Chociaż jak widać – były już momenty, gdy zamiast przeć do przodu, to strasznie zwlekał. Człowiek – zagadka.

Wielka synagoga płonęła, 700 osób było w środku. Bohaterski Polak uratował 29 z nich.

27 czerwca to data, która na stałe wpisała się do historii Białegostoku. Była dniem, w którym okupujący Niemcy urządzili coś niewyobrażalnego. W okrutny sposób, masowo zabili ludzi tylko dlatego, że byli Żydami. Spędzili około 700 osób do wielkiej synagogi stojącej przy ul. Bożniczej (dziś zaplecze Suraskiej), a następnie podpalono budynek. Bohaterska postawa Józefa Bartoszki spowodowała, że przeżyło 29 osób. Dozorca wykorzystując nieuwagę Niemców otworzył boczne drzwi płonącego budynku. W ostatniej chwili wydostali się ludzie stłoczeni w przedsionku. W tym czasie Niemcy strzelali do Żydów, którzy uciekali z drewnianych domów, które chwilę później również zajęły się ogniem.

Łącznie tego dnia w Białymstoku Niemcy zabili ponad 2000 osób. Niemcy spalili synagogę, dzielnicę Schulhof, a także wiele budynków z Rynku Kościuszki, Suraskiej, Rynku Siennego, a także to co napotkali na Legionowej i Akademickiej. W kolejnych dniach Niemcy dalej masowo mordowali Żydów. Do 12 lipca zamordowano łącznie prawie 8000 osób. 2 tygodnie później utworzono w mieście getto. Zabito prawie 20 proc. wszystkich Żydów z miasta.

http://serwer180971.lh.pl/suraska-synagoga-czarny-piatek/

Białystok co roku upamiętnia to wydarzenie, by przypomnieć ludziom jakie piekło zostało zgotowane kiedyś. 27 czerwca 2021 roku o godz. 12.00 w miejscu pomnika po Synagodze odbędą się oficjalne uroczystości. Ponadto odbędą się też wydarzenia kulturalne. W sobotę, 26 czerwca, o godz. 17.00 w sali kina Forum będzie miał miejsce koncert zespołu KROKE, co w języku jidysz oznacza Kraków. Grupę stworzyła w 1992 r. trójka przyjaciół: Tomasz Kukurba, Jerzy Bawoł i Tomasz Lato. Zespół, początkowo kojarzony głównie z twórczością klezmerską, oscyluje obecnie wokół różnych gatunków muzycznych. Artyści czerpią inspirację z muzyki etnicznej całego świata, zawsze jednak wzbogacają utwory autorskimi improwizacjami. W ten sposób zespół KROKE tworzy własny, unoszący się ponad granicami, czasem i formami styl o światowym charakterze.

http://serwer180971.lh.pl/tak-polacy-ratowali-zydow-przed-smiercia-na-calym-podlasiu/

W poniedziałek, 28 czerwca, o godz. 18 w kawiarni Fama przy ul. Legionowej wystąpi natomiast Katarzyna Breczko, stypendystka Prezydenta Miasta Białegostoku. Jej koncert “Muzyczny dar serca” poświęcony będzie pamięci wspomnianego wyżej Józefa Bartoszko.

Featured Video Play Icon

Nowe drogi rowerowe w Białymstoku już gotowe. Teraz przejazd przez centrum jest wygodniejszy.

Kalinowskiego i Kaczorowskiego – to dwie ulice, gdzie przejazd rowerem w pewnym sensie był utrudniony, gdyż nie było ciągłości dróg rowerowych. Niestety policja jest na tyle opresyjna, że specjalnie czatowała w okolicach tych ulic, by nie raz wlepić mandat mieszkańcom za przejazd przez przejście, którzy jadąc ścieżką po jednej stronie ulicy musieli przepychać rower na drugą stronę ulicy, by tam dalej jechać ścieżką. Teraz te problemy się skończyły.

Nowa droga rowerowa prowadzi przez ul. Kalinowskiego już do Placu NZS, a dalej wokół Parku Centralnego i Młynową aż do Rynku Siennego i Kaczorowskiego. Tam natomiast za skrzyżowaniem Św. Anny można już jechać do skrzyżowania z Waszyngtona i dalej bez narażania się na mandat jak dotychczas. Dlatego też poruszanie się niemalże po całym centrum jest bardzo wygodne. Warto wspomnieć to, o czym zostało wspomniane na powyższym filmie na koniec. Ul. Poleska jest do zmiany. Tak jak Jurowiecka, Bohaterów Getta, Włókiennicza mają ścieżki rowerowe, tak też na Poleskiej jest tylko byle jaki fragmencik.

O ile w Białymstoku na wiele spraw można narzekać, tak też na dogadzanie rowerzystom raczej nie. Małe aferki się zdarzały jak stojaki rowerowe, na które długo żałowano pieniędzy, ale ogólnie to wszystko jest na plus. Trzeba jednak przyznać, że skoro mamy taką dobrą infrastrukturę rowerową, to musimy iść wzorem brytyjskich miast i stworzyć więcej miejsc do zostawiania rowerów. Na samym Rynku Kościuszki jest ich tyle co kot napłakał. Tymczasem to bardzo popularne miejsce – szczególnie, gdy stoją ogródki. Liczba rowerzystów stale rośnie, o czym można się dowiedzieć łapiąc się za głowę gdy w sklepach są dostępne tylko egzemplarze w cenach używanych samochodów. Ponadto jeżdżąc po mieście widać także “korki” na rowerowych światłach i mnóstwo jednośladów na trasie.

Featured Video Play Icon

Tylko piękne widoki! Podlaskie z góry cały czas zachwyca.

Przyznajmy szczerze, że takich filmów jak powyższy powstaje naprawdę dużo, jednak każdy z nich jest wyjątkowy. Nie raz możemy obejrzeć ujęcia, które już ktoś kiedyś zrobił, bo autorzy filmów wybierają najpopularniejsze podlaskie miejsca, a jednak każde takie dzieło ma w sobie “to coś”. Na pewno decyduje o tym fakt, że trudno o zrobienie dwóch takich samych zdjęć. Ujęcie to nie tylko kadr, ale też światło. Dlatego wystarczy że zmienimy porę dnia, porę roku, aktualną pogodę i mamy zupełnie inny rezultat. Najlepsze fotografie powstają o “złotej godzinie”, czyli w czasie wschodu i zachodu słońca. W powyższym przypadku, słońce nie odgrywa dużej roli. Pogoda jest słaba, ale obrazki i tak piękne.

Na filmie możemy zobaczyć takie znane obiekty jak klasztor w Supraślu, drewniana cerkiew w Puchłach, drewniana cerkiew w Trześciance, drewniana cerkiew w Michałowie, okolice Tykocina i jego centrum. Nie zabrakło także kadrów z Białegostoku. Możemy podziwiać Rynek Kościuszki, Pałac Branickich, katedrę czy operę. Dzięki dronom tego typu ujęcia bardzo się upowszechniły, lecz stanowią doskonałą dokumentację na przyszłość, a także wskazówkę dla turystów, którzy chcą odwiedzić nasz region.

Dlatego też, mimo pewnej powtarzalności i unikalności tego typy filmów – warto je nagrywać i rozpowszechniać. Zawsze mają w sobie jakąś wartość i nieustannie zachęcają innych, by przyjeżdżali do naszego regionu i oglądali wszelkie dobra jakie tutaj posiadamy. Im więcej turystów, tym więcej pieniędzy w kasach gminnych. Dlatego dla wszystkich to się opłaca.

Tak wyglądał spalony fragment Biebrzańskiego Parku Narodowego. fot. Podlaska Policja

Podlaskie lasy zagrożone pożarem. Jest bardzo sucho.

Wszyscy jeszcze pamiętamy jak ktoś celowo podpalił Biebrzański Park Narodowy i spowodował tym ogromne straty. Akcja gaśnicza trwała wtedy kilka dni. Teraz sytuacja może być podobna nie tylko tam, ale i w innym naszych dobrach. Dlatego wszyscy powinni być czujni.

Nie tylko trzeba uważać w lasach, by nie rozpalić ognia, ale też warto zwrócić uwagę na innych, czy swoim zachowaniem nie narobią szkód. Przede wszystkim trzeba pamiętać, że ogień można rozpalić na bardzo wiele sposobów. Ne trzeba do tego ani zapałek ani zapalniczki. Wystarczy iskra albo kawałek szkła. Ta pierwsza może się pojawić, gdy ktoś postanowi wyrzucić papierosa. Nawet jeżeli uzna, że go zagasił i wyrzuci do śmietnika. Dlatego palacze nie powinni się do lasu nawet zbliżać.

Podobnie osoby ze szklanymi butelkami. Jest wielu amatorów piwa w plenerze i nie byłoby nic w tym złego, gdyby nie zostawiali po sobie śmieci. Butelka pozostawiona na leśnej polanie może doprowadzić do katastrofy. Wystarczy, że promienie słoneczne wystarczająco długo będą w nią świeciły. Pamiętajmy też, że zaszkodzić mogą również wyrzucający śmieci do lasu. Nie dość, że brudasy zanieczyszczają środowisko, to jeszcze odpadki mogą posłużyć za podpałkę – podobnie jak butelka.

Dlatego też nie utrudniajcie pracy tym, którzy będą pilnować lasów przed pożarem. Jeżeli możecie – idźcie na plażę lub do parku. A jak już koniecznie chcecie do lasu, to nie zabierajcie ze sobą niczego, co może nawet dać cień ryzyka zapłonu.

Festiwal marnotrawienia wody czas zacząć. Na Rynku Kościuszki zaczęła pracę kurtyna wodna.

Niedługo dołączą do niej kolejne. Kurtyny całymi dniami będą wylewać i marnotrawić wodę. Wszystko po to żeby schłodzić beton, którym Truskolaski z ekipą zabudował w 2010 Rynek Kościuszki. O ile wtedy uważano, że to prawdziwa odmiana na lepsze, tak teraz widać jak na dłoni jak zła była to decyzja. Latem w centrum nie da się po prostu przebywać. Przypomnijmy też, że czekają nas jeszcze letnie ulewy, które kończą się zwykle podtopieniami, bo woda nie ma gdzie spływać. Dlatego też od kurtyn marnotrawiących wodę czas zacząć letni festiwal w Białymstoku. Zagrane będą te same hity co, co roku.

Ilość marnowanych zasobów na świecie jest przerażająca. Dodajmy do tego, że nawet na Podlasiu stany rzek były przez dłuższy czas bardzo niskie. Było tak sucho, że doszło do przerażającego pożaru w Biebrzańskim Parku Narodowym. Teraz, gdy poziomy wód są wysokie lub normalne, to warto by było wodę magazynować na gorsze czasy. Tymczasem my ją wylewamy żeby chłodzić beton. To może skuć trochę tego betonu i posadzić trawę lub inną roślinność? W Wielkiej Brytanii, ogromne jak Rynek Kościuszki, zielone tereny to norma. Dlaczego nie możemy brać z nich przykładu?

Warto też dodać, że woda nie jest za darmo. Za to bezsensowne wylewanie wody zapłacą w podatkach białostoczanie. Na szczęście jest jeszcze gdzie uciec z tej betonowej patelni. Zupełnie obok funkcjonują jeszcze Planty, chociaż zakusy by je zniszczyć już były. Nawet fragment, gdzie rosły ogromne tuje ogołocono. Można też wybrać się do Parku i Lasu Zwierzynieckiego. Tutaj czeka na nas natura w pełnej krasie.

Featured Video Play Icon

Wycieczka nad Biebrzę motocyklem? Zobacz, jaka to piękna trasa.

Podlaskie można zwiedzać na różne sposoby. Jednym z nich jest zwiedzanie motocyklem. W tym przypadku dobrze jest wybrać się na przykład na tereny Biebrzańskiego Parku Narodowego. Tak jak na powyższym filmie zaczynając od podłomżyńskiej Rusi, a kończąc na Kanale Augustowskim oraz Sztabinie.

Po drodze miniemy kilka ciekawych atrakcji. Na przykład carską drogę, na której znajduje się nie tylko uwieczniona na filmie wieża widokowa, ale także kładka nad bagna, gdzie można przy odrobinie szczęścia zaobserwować łosie. Na końcu drogi znajduje się Osowiec-Twierdza, gdzie również są kładki, fort – muzeum oraz bunkry. Swoją drogą często odwiedzane przez motocyklistów. Jest to dość ciekawe miejsce, bo znajduje się na wysepce.

Kolejny przystanek wycieczki to Goniądz oraz punkt widokowy. Warto też wybrać się tam na nabrzeże Biebrzy niedaleko mostu. W Goniądzu możemy też wybrać się do starego młyna wodnego, by poznać jego historię. W okolicy znajduje się również kaplica wraz z figurą św. Floriana na wysokim wzniesieniu. Następny przystanek to Dolistowo i tamtejsze piękne okolice. Bardzo ładnie prezentuje się drewniany most, po którym na filmie motocyklista przejechał.

Następnie do Sztabina będziemy jechać bardzo długą, szutrową drogą wzdłuż Biebrzy. Widoki przepiękne – szczególnie wtedy gdy wschodzi lub zachodzi słońce. Warto też dodać, że to tereny bardzo spokojne, więc jeżeli cenicie sobie małą obecność innych ludzi, to ten odcinek sprzyja Waszym oczekiwaniom. Ogólnie cała wycieczka może odbywać się nie tylko motocyklem, ale też samochodem, a nawet rowerem. Drogi są całkiem dobre.

Featured Video Play Icon

Tak wygląda droga na Górę Św. Anny. To ciekawa trasa dla rowerzystów.

Rowerzyści z Białegostoku mają naprawdę duży wybór, jeżeli chodzi o trasy rowerowe. Miasto oferuje sporo ścieżek, ale jak ktoś jeździ dłużej i więcej, to i nawet taka ilość może się znudzić. Wtedy szukamy możliwości wyjazdu za miasto. Dawniej wybór był praktycznie żaden. Można było jechać drogą razem z samochodami, co nie było przyjemne. Kierowcy samochodów w większości nie wiedzą co to kultura jazdy oraz nie akceptują faktu, że rowerzysta ma takie same prawa jak oni. Dlatego też drogi rowerowe poza miastem to zbawienie. A ich ciągle przybywa.

Droga z powyższego filmu – istnieje ponad 200 lat. Tworzyli ją ludzie Napoleona, dla swego przywódcy, by mógł prowadzić walki z Rosją. Po tym wydarzeniu do dziś mówimy na nią Trakt Napoleoński. Żeby do niej dojechać – możemy skorzystać ze ścieżki rowerowej przy ul. 42 Pułku Piechoty. Właściwa część zaczyna się w Grabówce. Szutrowa droga prowadzi aż do Królowego Mostu – wioski rozsławionej w trzech filmach “U Pana Boga…” – przedstawianej tam jako fikcyjne miasto na Podlasiu.

Z Królowego Mostu bardzo blisko już do Kołodna. Tam przy cmentarzu znajduje się wejście na górę. Jest ono wąskie i niepozorne. Można też jak autor filmu – jechać drogą i łagodniej podjeżdżać – jeżeli rower jest zbyt ciężki, by go pchać pod strome podejście. Niezależnie jaką drogę wybierzemy – dalsze kroki skierujemy na wieżę widokową, z której możemy podziwiać Puszczę Knyszyńską. Potem czeka nas stromy zjazd. Tutaj naprawdę uważajmy, bo chwila fantazji może nas kosztować nawet życie! Bezpieczny zjazd z góry jest możliwy tylko na zaciągniętym hamulcu. Niech nie skusi Was także piaszczysty koniec zjazdu. Tam możecie stracić równowagę w miejscach, gdzie piach jest wyjątkowo gęsty.

Powrót możecie sobie zorganizować – albo tą samą trasą, którą przyjechaliście, albo przez Cieliczankę i Supraśl. Z tego miasteczka do Białegostoku prowadzi długa, nowa trasa rowerowa. W porównaniu do tej, która była przedtem jest naprawdę luksusowa.

fot. Phil Richards / Flickr / Dworzec PKP Hajnówka

Po 17 latach wracają pociągi krajowe do Hajnówki! Bezpośrednie połączenie z Warszawą i Gdynią

13 czerwca 2021 to będzie wyjątkowa data dla Hajnówki. Jak już pisaliśmy na początku tego roku – wracają tam pociągi krajowe po 17 latach! PKP zmienia rozkład jazdy na taki, dzięki któremu zarówno z Hajnówki jak i Bielska Podlaskiego codziennie będzie można dojechać bezpośrednio do Warszawy i Gdyni.

TLK Biebrza i TLK Żubr pojadą z Hajnówki przez Bielsk Podlaski, Białystok, Białystok Starosielce, Mońki, Osowiec, Grajewo, a dalej przez Mazury do Olsztyna, Gdańska, Sopotu i Gdyni. Podróż potrwa 9 godzin, z czego pociąg będzie stać w Białymstoku i Olsztynie łącznie przez godzinę. Odjazd jest od 12:01 a przyjazd 20:58. Warto dodać, że pociąg do Hajnówki przyjedzie z Warszawy Wschodniej trasą przez południe województwa. Odjazd o 8:52. Stacje, w których się zatrzyma to Siedlce, Siemiatycze i Czeremcha. Podróż na tym odcinku potrwa 3 godziny.

Pociąg powrotny z Gdyni wyrusza o 7:12. Znów będzie łącznie stać przez godzinę w Olsztynie i Białymstoku. W Hajnówce zamelduje się o godz. 16:10. Następnie po minucie wyruszy południem do Czeremchy, Siemiatycz, Siedlec i Warszawy Wschodniej. Białostoczanie raczej nie powinni wybierać tego połączenia do Warszawy, bo TLK Żubr jedzie tam ze stolicy województwa 4 godziny, zaś TLK Biebrza 4 godziny i 14 minut z Warszawy do Białegostoku. Ceny biletów wahać będą się od 19 do 28 zł.

Przypomnijmy tylko docelowo, że pociąg z Warszawy docelowo w planach miał dojeżdżać do Białowieży. Niestety projekt wyremontowania torowiska spotkał się z odmową finansowania przez marszałka województwa – Artura Kosickiego. Warto także przypomnieć iż istnieje porozumienie pomiędzy Polską i Litwą na podstawie którego w tym roku miały pojawić się bezpośrednie połączenia kolejowe z Wilnem. Póki co nie ma nawet połączeń z Kownem, gdyż ich wycofanie jest elementem “walki” wirusem.

 

 

Featured Video Play Icon

Czy w podlaskich lasach są już grzyby? Udało się znaleźć kurki i prawdziwki!

W zasadzie tego można było się spodziewać. Lato nie bardzo chce przyjść, są tylko niektóre dni ciepłe. Jest też bardzo deszczowo. Dlatego też warunki jakie obecnie panują nieco przypominają jesień. Czy grzybom się pomyliło? Wygląda na to, że tak. Powyższy film udowadnia, że można spróbować wybrać się na “łowy” przy najbliższej okazji. Nadchodzący długi weekend ma być bardzo ciepły. Jednak w jego ostatni dzień ma padać deszcz. Jeżeli tak się stanie, to można będzie spróbować poszukać grzybów.

Jak widać na powyższym filmie udało się już znaleźć kurki, a nawet prawdziwka. Autor kanału “Kto nie ma w głowie, ten ma w nogach” może śmiało ogłaszać się pierwszym, który w 2021 roku na Podlasiu znalazł prawdziwka. Jego kopnął zaszczyt, a pozostałym grzybiarzom pozostaje inspiracja, by nie czekali do jesieni tylko wykorzystali obecne zawirowania pogodowe. Pamiętajcie, że nawet jak nic nie znajdziecie, to i tak warto chodzić po lasach – dla samego zdrowia.

Grzybki występują we wszystkich podlaskich borach – Puszczy Białowieskiej, Knyszyńskiej i Augustowskiej. Dlatego miejscówek jest do wyboru i do koloru. My polecamy najbardziej okolice Supraśla. Szczególnie drogę pomiędzy tym miastem a Czarną Białostocką, prowadzącą przez Budzisk. Warto też rozejrzeć się w okolicach Gródka w stronę granicy państwa. Grzybny urodzaj może także wystąpić w okolicach Żedni.

W Puszczy Białowieskiej natomiast dobrym miejscem do zbierania są na pewno okolice samej Białowieży oraz szlaki leśne prowadzące z Hajnówki. Można też wybrać się w strony Puszczy od północnej części – czyli w okolicach Masiewa. Jeżeli zdecydujecie się na wycieczkę kolejką wąskotorową, to idąc szlakami Topiła również powinniście znaleźć grzybki.

Jeżeli chodzi o Puszczę Augustowską, to tutaj ciekawe miejscówki są w okolicach Sejn. Najlepiej wybrać się od strony Lipska na północ aż do Rygola. Warto też przejść się lasami w okolicach Przewięzi i Studzienicznej. Grzybki powinny być też niedaleko Płaskiej. Możecie także zobaczyć okolice Gib. Powodzenia na szlaku!

Featured Video Play Icon

Magia Podlasia rowerem. Zobaczcie ile pięknych zakątków można zwiedzić.

Podlasie i rower to dwa wdzięczne tematy, o których można rozprawiać godzinami. Szczególnie, gdy mówimy o tym – gdzie by tu pojechać w naszym pięknym regionie. To, co byłoby tematem wielu dysput pokazali na swoim filmie blogerzy “Z aparatem w plecaku”. We dwoje zwiedzili rowerem obszerny kawał województwa i pokazali naprawdę wiele. Odwiedzili Puszczę Knyszyńską, Puszczę Białowieską, a także okolice rzeki Bug.

Wycieczka zaczyna się w zasadzie w Białymstoku. Autorzy filmu trafili akurat na rekonstrukcję historyczną. Potem objechali jeszcze Pałac Branickich i Rynek Kościuszki, by następnie pojechać do Supraśla. W kolejnym dniu wyprawy uczestnicy znaleźli się nad Siemianówką. Blogerzy byli także w Białowieskim Parku Narodowym. Później pojechali przez Hajnówkę do miejscowości Nurzec-Stacja – niedaleko Siemiatycz. Ostatecznie wyprawa kończy się w Niemirowie – na trójstyku granic województw i państw.

Jeżeli znaliście te wszystkie lokalizacje, co jest bardzo prawdopodobne, to i tak warto zobaczyć film, by obejrzeć je z perspektywy kogoś, kto na Podlasiu na co dzień nie mieszka. Czasem inspiruje to do wycieczki w te same miejsca, ale odkrywając je zupełnie na nowo.

 

Featured Video Play Icon

Takie są kolory Podlasia. Przepiękne widoki tutaj to codzienność!

Blogerzy Travelove-travels dosyć pieczołowicie udokumentowali kolory Podlasia będąc w Krainie Otwartych Okiennic, a także w pustelni w Odrynkach. Te dwa miejsca cieszą się nieustanną popularnością odwiedzających. Zarówno wsie Trześcianka, Soce i Puchły (a także wszystkie obok) oraz skit goszczą naprawdę wiele osób. W tym roku nie powinno być inaczej, a powyższy film może być tylko zachętą by tam jechać.

Kolory Podlasia to nie jest wymysł. Malowania domów w konkretnych barwach mają swoje znaczenie. Tak jak drewnianych cerkwi. Na przykład zielonym powierza się opiekę Duchowi Świętemu. Żółty to natomiast powierzenie domu konkretnemu świętemu. Dlatego też warto pojechać na Podlasie i zapytać na miejscu komu powierzono dany dom. Dodamy tylko, że jeżeli ktoś jeszcze nie był, to może się zdziwić jak otwarci mieszkają tu ludzie. Bardzo chętnie porozmawiają nawet z obcymi.

Warto też zwrócić uwagę na przyrodę. Obecnie wszystko kwitnie, toteż kolory Podlasia występują również na łąkach, polach, drzewach i przydomowych ogrodach. Pięknie zazielenił się krajobraz. Dlatego, gdy będziecie mieli kilka dni wolnych koniecznie przyjedźcie!

Ritowisko potrzebuje pomocy po pożarze! Zbiórka na odbudowę znanej agroturystyki.

W wyniku pożaru nasi przyjaciele – Rita i Czarek, stracili nie tylko dorobek swojego życia, ale i poczucie bezpieczeństwa jakie dawał im własny dom. Kto zna tych wspaniałych ludzi, wie, że zawsze z otwartym sercem i życzliwością podchodzą do każdego człowieka i swoich ukochanych zwierząt – kilkunastu koni, ferajny psów i kotów, którymi nadal się zajmują. Zawsze chętni do pomocy, dziś sami jej potrzebują. Pomimo błyskawicznej akcji wielu jednostek straży pożarnej dom uległ zniszczeniu w takim stopniu, że nie nadaje się do zamieszkania. Wszyscy stracili dach nad głową. Pożar strawił większość sprzętów. Zniszczeniu uległ cały dach, poddasze, część stropu. Parter i piwnica wymagają generalnego remontu.. Na szczęście wszyscy są cali i zdrowi.

Śródki ze zbiórki zostaną przeznaczone na remont Ritowiska – agroturystyki oraz rodzinnego domu. Na razie nie wiadomo jeszcze, jakie będą koszty odbudowy, ale potrzeby są ogromne, a od czegoś trzeba zacząć. Po uzbieraniu tej kwoty, będziemy organizować kolejne wsparcie. Na pewno w tym sezonie przyjmowanie Gości nie będzie już możliwe, dlatego tak ważna jest każda pomoc.Każda złotówka przybliży nas do celu, jakim jest odbudowa tego wspaniałego miejsca. Wierzymy, że dobro wraca.

Featured Video Play Icon

Brudna woda władzy nie przeszkadza. Teraz chcą jeszcze pieniędzy.

W 2019 roku pisaliśmy o inwestycji Gminy Michałowo nad znanym Zalewem Siemianówka. Postanowiono tam stworzyć całą infrastrukturę turystyczną. Mamy tam wieżę widokową, pomosty i miejsca do kempingu. W tym roku burmistrz Michałowa planuje jeszcze postawić domek barowy, namiot i duży napis marketingowy znany z wielu miast. Duże litery pokazywać będą słowo “SIEM(i)ANÓWKA” czy jakoś tak. I teoretycznie powinniśmy przyklasnąć jeszcze takim pomysłom, bo rozwijają Podlasie i przyciągają turystów. Jednak z uporem będziemy przypominać to co najważniejsze.

Wiele osób być może nie zwróci na to uwagi, ale nad Siemianówką nie ma kąpieliska. Tak – jest woda, dużo wody, ale nie ma kąpieliska. Może to wydawać się dziwne, że burmistrz tak inwestuje w plażę, a kąpieliska nie tworzy. Czyli plaży z ratownikami i wyznaczonymi miejscami do kąpieli. Odpowiedź jest dosyć jasna dla tych co pamiętają przeszłość. Wszystko rozchodzi się o badania wody. Ta w Siemianówce od wielu lat prawdopodobnie jest bardzo zła i brudna. Nie ma nowych badań, w których byłoby stwierdzone, że spełnia wymagania sanitarno-epidemiologiczne. Zalew został sztucznie utworzony w czasach PRL. Żeby go stworzyć wysiedlono 8 wsi. Warto też dodać, że taki sam los spotkał okoliczny cmentarz. Nie pozostało to obojętne na jakość wody.

Teoretycznie nie można się tam kąpać. W praktyce rozbudowując turystycznie to miejsce – zachęca się ludzi, by tam przyjeżdżali i właśnie kąpali w brudzie. Czy jest to etyczne zachowanie? Na pewno nie. Jeżeli burmistrz chciałby być fair wobec korzystających, to powinien nad Siemianówką utworzyć legalne kąpielisko – czyli takie z regularnymi badaniami wody. Szczególnie, że od tego roku chce pobierać tam opłaty! Za parking zapłacimy 10 zł za dobę, za namiot 20 zł za dobę, a gdy będziemy chcieli palić ognisko pod wiatą zapłacimy 150 zł. Będzie też możliwość umycia się po kąpieli w brudzie. Płatne za 1 zł.

 

 

Przepiękna trasa w Puszczy Knyszyńskiej. Warto ją zwiedzić rowerem.

Niektórzy śmieją się z wożenia roweru pociągiem, ale czasem naprawdę warto zacząć gdzieś indziej niż w miejscu zamieszkania. Taka jest też propozycja i tym razem. Dla wszystkich, którzy mieszkają w Białymstoku lub planują zwiedzać Podlasie i w stolicy województwa przebywają. Jeżeli nie macie swojego roweru, to na pewno znajdzie się jakiś z wypożyczalni. Kiedy już rozwiąże się problem jednośladu, to trzeba kupić bilety. Jeden na odcinku Białystok – Waliły, a drugi na odcinku Czarna Białostocka – Białystok. Bilety normalne kosztują około 5 zł, zaś przewóz roweru 7 zł. Po tych sprawach organizacyjnych możemy ruszać w trasę!

Zaczynamy na stacji Białystok

Zaczynamy na dworcu kolejowym w Białymstoku. Jeżeli jesteście turystami, to konieczne zajrzyjcie do budynku. Stacja jest odremontowana i stylizowana na swój pierwotny XIX-wieczny styl. Prawdziwa perełka! Na peronach każdego dnia będzie czekać o określonej godzinie szynobus. Wsiadamy, zwiedzamy Puszczę Knyszyńską i wysiadamy na przystanku końcowym Waliły-Stacja. Następnie ruszamy w drogę. Pierwszy odcinek może Was lekko zniechęcić, ale nie przejmujcie się jest krótki! Droga przez Królowe Stojło jest wybrukowana kocimi łbami, więc trzeba będzie sobie znaleźć miejsce na poboczu żeby nie trzęsło nami. Po dojechaniu do mostu, mijamy pierwszy drogowskaz i skręcamy dopiero w drugą drogę w lewo.

Po 8 km dojedziemy do przepięknego i popularnego ostatnio miejsca w Puszczy Knyszyńskiej czyli nad rozlewiska Sianożątka. Tam znajduje się kładka, z której możemy podziwiać bagna. Ostatnio bardzo tam głośno za sprawą żab. Kolejny przystanek to pobliskie Wyżary, na których możecie ruszyć do galerii leśnych rzeźb kładką. Później jedziemy dalej przez Radunin do drogi głównej. Pokieruje nas pomarańczowy znaczek “Green Velo”. Gdy dojedziemy do krajowej 65, to przecinamy ją, by żwirówką dojechać do szerokiej, równej, żwirowej, leśnej drogi idealnej dla rowerzystów.

Dach Puszczy Knyszyńskiej

Kolejny przystanek to słynny Królowy Most i Kołodno. W tej pierwszej miejscowości możemy podziwiać piękną cerkiew lub odpocząć nad rzeką przy moście. W tej drugiej miejscowości możemy wspiąć się na górę św. Anny, gdzie znajduje się wieża widokowa. Jest to swoisty dach Puszczy Knyszyńskiej. By tam się dostać, to z głównej drogi musimy zjechać na prawo przy cmentarzu. Jadąc w las należy spodziewać się drewnianego drogowskazu na wieżę.

Po zjechaniu z góry w Kołodnie jedziemy przez Puszczę do Cieliczanki, a następnie du Supraśla. Tam możemy coś zjeść, odpocząć nad zalewem, czy też ruszyć mostem nad zalewem świetnym szlakiem leśnym. Pod koniec zwiedzania kierujemy się na drogę do Krynek, a następnie obieramy kierunek Jałówka. Jadąc kolejną szutrową drogą dojedziemy do pięknych bagien w Budzisku.

Następnie kolejny przystanek i zarazem ostatni to Czarna Białostocka i zalew. Gdy już go zwiedzimy i objedziemy dookoła, to możemy udać się na stację kolejową by wrócić po pełnej przygód 60-kilometrowej wycieczce.

Jeżeli nam mało, to przez Czarną Wieś Kościelną możemy udać się do Jurowiec przez Wólkę Ratowiecką, Zaścianek i Sochonie. W samych Jurowcach zwiedzać możemy Podlaskie Muzeum Kultury Ludowej czy Park Dinozaurów. Możemy też wypocząć na plaży. Po wszystkim ostatnia prosta do Białegostoku, gdzie zaczęliśmy przygodę. Warto jednak dodać, że żeby przejechać całą trasę, to potrzebujemy do Walił jechać pierwszym pociągiem. Większość drogi to leśne odcinki i szutry, więc prędkość będzie niższa niż na asfalcie.

Featured Video Play Icon

Mogliście nie wiedzieć, że w Białymstoku jest aż tyle cerkwi! Czy znacie je wszystkie?

Z perspektywy Białegostoku czy ogólnie Podlasia cerkwie nie wzbudzają zbyt wielkiego zainteresowania. Po prostu jest to świątynia osób prawosławnych, tak jak kościoły są świątyniami katolików. Jednak przyjeżdżający do naszego regionu z innych rejonów kraju są bardzo nimi zainteresowani. Co ciekawe w innych regionach też są cerkwie, ale liderem jest Podlaskie. Zaś sam Białystok jest miastem, gdzie stoi ich najwięcej bo 12. Powyższy film pokazuje je wszystkie.

Największą cerkwią jest ta znajdująca się na Antoniuku. Przepiękny budynek zyskał niedawno ogromną dzwonnicę. Warto też zainteresować się najstarszym budynkiem w Białymstoku czyli świątynią stojącą na wzgórzu Św. Marii Magdaleny u zbiegu ulic Kalinowskiego, Krakowskiej i Kijowskiej. Warto też zobaczyć przepiękną cerkiew Haga Sofia, która jest prawdziwą perłą architektury. Warto zwrócić uwagę, że nie jest to po prostu kopia świątyni z Konstantynopola.

Według autora projektu białostockiej Hagia Sophia architekta Michała Bałasza kopie zazwyczaj wyglądają źle, gdyż nie uwzględniają kontekstu historycznego ani krajobrazowego. Teren, na którym powstała białostocka świątynia jest otwarty, równinny, nieco wywyższony. Dlatego przyjęto, że będzie on stanowił jego zasadniczą dominantę. Zaprojektowano pięciokopułową świątynię, z wyraźnie dominującą centralną kopułą o rozpiętości 16 metrów.

Nie można nie wspomnieć także o cerkwi św. Mikołaja stojącej w samym centrum Białegostoku. Szczególnie zwiedzając ten przybytek koniecznie wejdźcie do środka. To, co namalowane w środku to prawdziwe dzieło sztuki. Można je oglądać z zachwytem przez długi czas, analizując każdy szczegół. Podobnie interesujący wystrój jest w pozostałych świątyniach. Tym właśnie różnią się cerkwie prawosławne od kościołów. Te drugie w środku są przeważnie bardzo skromne.

Featured Video Play Icon

Park Krajobrazowy Puszczy Knyszyńskiej. Co warto tu zobaczyć?

Na początku wyjaśnijmy czym właściwie jest Park Krajobrazowy. Chociaż już sama nazwa nam wskazuje, to jednak może nie wszyscy wiedzą co za nią właściwie się kryje. Jest to forma ochrony przyrody. A właściwie dosyć spory obszar, na który składają się przede wszystkim rezerwaty przyrody. I na omawianym terenie jest ich całkiem sporo. Dlatego postanowiliśmy przedstawić Wam – gdzie warto się wybrać.

Najstarszym jest Budzisk. Powstał on w 1970 roku i jest w nim zachowany w naturalnym stanie fragment Puszczy Knyszyńskiej ze zbiorowiskami leśnymi grądowymi i torfowiskowymi, łąkowymi i licznymi źródliskami. Możemy go zobaczyć na własne oczy, gdy wybierzemy się leśną drogą z Supraśla do Czarnej Białostockiej (lub odwrotnie). Możemy to zrobić rowerem, samochodem czy pieszo. Kolejnym najstarszym jest rezerwat Karczmisko z 1971 roku. Tam podziwiać możemy zachowane naturalne siedliska leśne charakterystyczne dla Puszczy Knyszyńskiej. Rezerwat znajduje się po drodze z Białegostoku do Augustowa zaraz za Rybnikami. Zupełnie obok, jeszcze bliżej tej miejscowości znajduje się młodszy rezerwat Krzemianka, który możecie zobaczyć na powyższym filmie. Charakteryzuje się dużym bogactwem szaty roślinnej, wysokim stopniem jej naturalności i urozmaiconą rzeźbą terenu, oraz obszaru źródliskowego strumienia.

Bliżej Supraśla znajdują się takie rezerwaty jak Jałówka, Krzemienne Góry, Las Cieliczański, Krasne czy Surażkowo. Chociaż warto pospacerować w każdym z nim, to naprawdę świetna wyprawa spotka Was w Krzemiennych Górach. Jak sama nazwa wskazuje – płasko tam nie będzie. Odrobina wspinaczki zaś pobudzi krążenie.

Warto też wybrać się do rezerwatu Chomontowszczyzna. To młody rezerwat, bo z 1999 roku, ale jest to teren chroniony ze względów naukowych i dydaktycznych. Odznacza się wysokim stopniem naturalności, stanowiącym ostoję żubrów. Poniżej przedstawiamy całą tabelę z rezerwatami.

Nazwa rezerwatu

Data utworzenia

Powierzchnia [ha]

Cel ochrony

Typ rezerwatu

Typ ochrony

Bahno w Borkach

1990

286,90

zachowanie cennych, dobrze wykształconych zbiorowisk torfowiskowych o charakterze borealnym, odznaczających się bogactwem flory roślin naczyniowych i mszaków oraz występowaniem dużej liczby gatunków chronionych

leśny

ścisła, czynna

Budzisk

1970

328,51

zachowanie w naturalnym stanie fragmentu Puszczy Knyszyńskiej ze zbiorowiskami leśnymi grądowymi i torfowiskowymi, łąkowymi i licznymi źródliskami

leśny

czynna

Chomontowszczyzna

1999

234,42

zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych fragmentu Puszczy Knyszyńskiej odznaczającego się wysokim stopniem naturalności, stanowiącym ostoję wolnożyjącego stada żubrów

leśny

czynna

Góra Pieszczana

1987

220,10

zachowanie naturalnych drzewostanów świerkowo-sosnowych,

leśny

czynna

Jałówka

1990

277,03

zachowanie cennego fragmentu Puszczy Knyszyńskiej obejmującego charakterystyczne dla jej obszaru układy geomorfologiczne i wyróżniającego się bogactwem zbiorowisk roślinnych

leśny

czynna

Jesionowe Góry (*)

1987

376,55

zachowanie fragmentu Puszczy Knyszyńskiej z licznymi cennymi zbiorowiskami roślinnymi, zachowanymi przeważnie w stanie naturalnym

leśny

czynna

Karczmisko

1971

16,57

zachowanie naturalnych siedlisk leśnych charakterystycznych dla Puszczy Knyszyńskiej

leśny

czynna

Kozłowy Ług

1997

139,45

zachowanie rozległego torfowiska, będącego w początkowym stadium sukcesji leśnej, odznaczającego się wysokim stopniem naturalności oraz występowaniem wielu gatunków roślin rzadkich i chronionych

torfowiskowy

czynna

Krasne

1990

85,22

zachowanie cennego fragmentu Puszczy Knyszyńskiej obejmującego dobrze wykształcone zbiorowiska leśne, głównie z grupy borów i borów mieszanych

leśny

czynna

Krzemianka

1987

230,91

Zachowanie fragmentu Puszczy Knyszyńskiej, charakteryzującego się dużym bogactwem szaty roślinnej, wysokim stopniem jej naturalności i urozmaiconą rzeźbą terenu, oraz obszaru źródliskowego strumienia o nazwie Krzemianka

leśny

czynna

Krzemienne Góry

1987

73,56

zachowanie zbiorowisk leśnych typowych dla Puszczy Knyszyńskiej, występujących na wale kemowym

leśny

czynna

Kulikówka (+)

1987

10,88

zachowanie fragmentu łęgów  w Puszczy Knyszyńskiej z obfitym  stanowiskiem pióropusznika strusiego

florystyczny

czynna

Las Cieliczański

1990

370,58

zachowanie fragmentu Puszczy Knyszyńskiej z licznymi, cennymi zbiorowiskami leśnymi o charakterze naturalnym, reprezentowanymi głównie przez grądy z rzadkim w naszych lasach wiązem górskim, bory mieszane i olsy

leśny

czynna

Międzyrzecze

1990

249,86

zachowanie fragmentu Puszczy Knyszyńskiej z licznymi źródliskami i zbiorowiskami roślinnymi, jak też wielu chronionych gatunków roślin

leśny

czynna

Stara Dębina

1987

33,68

zachowanie starodrzewu dębowego występującego na siedlisku lasu mieszanego oraz stanowisk dębu bezszypułkowego na północnej granicy jego zasięgu

leśny

czynna

Stare Biele

1987

255,65

zachowanie cennych fragmentów Puszczy Knyszyńskiej, obejmujących dobrze wykształcone zbiorowiska roślinne z szeregiem roślin chronionych i rzadkich oraz zachowanie kompleksów bagien i zarastających łąk będących ostoją zwierząt

leśny

czynna

Starodrzew Szyndzielski

1990

79,74

zachowanie fragmentu Puszczy Knyszyńskiej, obejmującego starodrzew typu ciepłolubnego lasu sosnowo-świerkowo-dębowego, charakterystycznego dla północnej części Puszczy Knyszyńskiej, odznaczającego się dużym stopniem naturalności i występowaniem wielu gatunków roślin rzadkich i chronionych

leśny

czynna

Surażkowo

1987

134,05

zachowanie fragmentu Puszczy Knyszyńskiej, obejmującego liczne zbiorowiska leśne o wysokim stopniu naturalności ze znacznym udziałem leśnych zbiorowisk torfowiskowych.

torfowiskowy

czynna

Taboły

1999

302,44

zachowanie boru świerkowego torfowcowego oraz lasu brzozowo-sosnowego z licznymi gatunkami roślin rzadkich i chronionych

leśny

czynna

Wielki Las

1990

129,33

zachowanie fragmentu Puszczy Knyszyńskiej obejmującego głównie liczne zbiorowiska leśne o charakterze borowym i wysokim stopniu naturalności

leśny

czynna

Woronicza

1989

133,80

zachowanie doliny, strumienia oraz przyległych wzniesień morenowych wraz z występującymi tu licznymi, charakterystycznymi dla tego regionu zbiorowiskami roślinnymi, jak też chronionych i rzadkich gatunków roślin

florystyczny

czynna

 

fot. Dawid Gromadzki / UM Białystok

Rynek Kościuszki będzie można oglądać z wysokości 30 metrów. Diabelski młyn przy ratuszu.

Co prawda nie jest to drugie “London Eye”, ale “Diabelski młyn”. Taka atrakcja od 8 maja do 13 czerwca będzie stała na Rynku Kościuszki. Różnica jest taka, że ten pierwszy ma 135 metrów wysokości, ten drugi tylko 28. “Nasz” to widok mniej więcej 9 piętra.  Białostoczanie będą mogli popatrzeć na miasto niczym dziennikarze TVN24 z Błękitnego wieżowca przy Legionowej, niczym mieszkańcy wieżowców z pobliskiego osiedla Piaski, niczym mieszkańcy pobliskiego wieżowca z ul. Grochowej. To najbliższe wysokie obiekty w okolicy, nie licząc oczywiście kościołów.

Średnica ustawionego pionowo koła wynosi 28 metrów. Młyn jest wyposażony w 20 sześcioosobowych gondoli. Łącznie pomieści 120 osób. Firma ma też inny sprzęt – 50-metrowe koło widokowe, ale te służy mieszkańcom Krakowa. Podobną atrakcję co w Białymstoku, Krakowie czy Londynie można zobaczyć również w Budapeszcie. Zapewne interesująca jest dla chętnych cena tej przyjemności. Firma na swojej stronie podaje, że atrakcja w dawnej stolicy Polski kosztuje 30 zł (ulgowy 20 zł), a przejażdżka trwa 10 minut. Wszystkie dzieci do lat 2 mogą korzystać za darmo. W Krakowie istnieje też możliwość wykupienia przejażdżki VIP. 60 minut patrzenia z góry na miasto kosztuje 250 zł.

Niewątpliwe białostoczanie najbardziej czekają na powrót ogródków na Rynek Kościuszki. Takie koło widokowe jednak na pewno urozmaici centrum miasta. Przypomnijmy, że jest także dostępna wieża widokowa w kościele św. Rocha – jeżeli ktoś lubi patrzyć na świat z wysoka. Alternatywnie pozostają pobliskie wieżowce.

 

Featured Video Play Icon

Rowerem po Podlasiu. Od Knyszyna przez Tykocin do Choroszczy.

Rowerzyści na Podlasiu mają raj. Niezliczona liczba ścieżek, dróżek i dróg, którymi można pojechać zachęca do rekreacyjnej jazdy jednośladami. Tym razem na powyższym filmie możemy zobaczyć trasę z Knyszyna przez Tykocin do Choroszczy. Warto dodać, że do miasta początkowego wyprawy można dojechać pociągiem, co jest dosyć dobrym pomysłem dla tych, co nie chcą robić bardzo dużo kilometrów. Często jest tak, że wielu turystów przyjeżdża do Białegostoku (bo tu najłatwiej dojechać pociągiem z Polski) i dopiero dalej wybiera się w drogę – w głąb Podlasia.

Zarówno Białystok jak i jego okolice oferują wiele ciekawych tras, jednak jeżeli ktoś często jeździ jednośladem, to w końcu może mu się znudzić trasa, w której zawsze trzeba pierwsze kilometry pokonać poprzez przebijanie się przez miasto. Jest to o tyle uciążliwe, że co chwilę trzeba stać na światłach, a ci co bardziej przestrzegają prawa – przez niektóre przejścia muszą rower przeprowadzać. Co innego, gdy startujemy w takim Knyszynie. Wówczas możemy jechać bez zatrzymywania się na przykład do samej Choroszczy.

Chyba, że po drodze zwiedzamy, robimy zdjęcia, jemy obiad. Wtedy przerwy oczywiście są, ale dużo przyjemniejsze niż takie, gdzie patrzymy na sygnalizator czekając na zielone światło. Dlatego też wyprawa pociągiem do Knyszyna i powrót rowerem lub tego typu podobne wyprawy do innych podlaskich miast, to doskonały pomysł na spędzenie aktywnie czasu. Dużo rowerzystów można także spotkać w pociągu do Walił czy Augustowa.

Cerkiew św. Alekdandra Newskiego w Sokółce

Katolicy odpoczywają w majówkę, a prawosławni będą świętować Wielkanoc. Poznaj różnice w obrzędach.

Dla katolików majówka, a dla prawosławnych Święta Wielkanocne. Tak będzie w najbliższy weekend na Podlasiu, ale nie tylko. W Polsce znajduje się ponad 300 prawosławnych obiektów sakralnych. Z czego 240 to parafie. Funkcjonuje także 6 klasztorów – w tym w Supraślu, na Świętej Górze Grabarce oraz w Białymstoku. Na Białostocczyźnie znajduje się 40 proc. ze wszystkich polskich parafii prawosławnych. Tutaj też znajduje się prawie połowa wiernych. Dlatego też nigdzie indziej nie jest tak akcentowane jak na Podlasiu podwójne świętowanie. Mało kto wie, że prawosławie na ziemiach Polskich obecne jest od tysiąca lat. A dokładnie od 988 roku, kiedy miała miejsce chrystianizacji Rusi.

Książę Kijowski zdobywał kolejne ziemie i latami były kolonizowane. W 1240 roku powstała cerkiew w Mielniku, a w 1341 kolejną. Wpływ na to, że dzisiaj na Podlasiu mamy tak wielki odsetek wiernych prawosławia wynika z tego o czym pisaliśmy nie dawno. Przez nasz region przebiegała granica Królestwa Polskiego i Rusi. W okolicznych osadach mieszkali obok siebie katolicy, którzy przybywali z Mazowsza i prawosławni przybywali z Grodzieńszczyzny i Wołynia.

Świętowanie w różnych terminach Wielkanocy wynika ze stosowania różnych kalendarzy w obu religiach. Ale czy poza tym Wielkanoc katolicka od prawosławnej czym się różni? Tak jak u katolików, tak też u prawosławnych Wielkanoc jest najważniejszym świętem w kalendarzu liturgicznym. Największa różnica to nazewnictwo. Osoby prawosławne częściej na swoje najważniejsze święto mówią “Pascha”. Jest ona poprzedzona 40-dniowym okresem Wielkiego Postu, który jest bardziej rygorystyczny niż katolicki. Wierni całkowicie powstrzymują się od jedzenia mięsa czy picia alkoholu.

Różnica jest także w obchodach. Katolicy mają triduum paschalne, zaś prawosławni uczestniczą w nabożeństwach cały Wielki Tydzień. A od piątku do paschy obowiązuje bardzo ścisły post. Można jeść tylko chleb i pić wodę. W sobotę natomiast wierni spotykają się w świątyniach przed północą i uczestniczą w nabożeństwach do rana. Inaczej też wygląda koszyczek wielkanocny. Nie ma tam ani zajączków ani baranków. Są za to pisanki czy wielkanocne babki.

Jeszcze 40 dni po świętach, wierni witają się słowami Chrystos Woskres, a odpowiadają na to Woistynno Woskres. Oznacza to “Chrystus Zmartwychwstał” – “Zaiste Zmartwychwstał”.

Podlaskie się wyludnia! Nawet Białystok traci mieszkańców. Zobacz najnowsze dane.

Jest takie powiedzenie – każdy kij ma dwa końce. Dlatego to co dla jednych może być wadą – dla innych zaletą. W tym przypadku mowa tu o pewnym procesie, który będzie miał miejsce w ciągu najbliżej dekady. Wyludnianie się gmin. Zostało bowiem policzone – gdzie, ile ubędzie ludzi. Jest to dosyć ciekawa informacja dla wszystkich tych, którzy na przykład szukają świętego spokoju. Przykład Sejn i okolic tego miasteczka pokazał, że tam pandemia dotarła bardzo późno. Ogólnie – jeśli wierzyć specjalistom, to z powodu zmian klimatycznych – różnych pandemii będzie coraz więcej. Nawet minister zdrowia pokusił się o stwierdzenie, że “powrót do normalności” nigdy już nie nastąpi – w tym właśnie kontekście. Dlatego też jeżeli nie zamierzacie całe życie spędzić w maseczce, to raczej rozważajcie wyprowadzkę z dużych miast. Tak robi coraz więcej osób. Dane GUS wskazują jasno – wyludnia się Białystok, a zaludniają się wszystkie gminy dookoła (oprócz gminy Zabłudów). W Podlaskiem są też jednak małe gminy, które się mocno wyludniają.

Zgodnie z danymi GUS najbardziej wyludniające się miejsce w Polsce w przeciągu najbliżej dekady to będzie Hel. Dlatego jeżeli marzycie o mieszkaniu nad morzem – to właśnie tam poza sezonem turystycznym będzie spokój największy. Jeżeli jednak nie lubicie turystów albo ogólnie tłumów, to koniecznie wybierzcie Podlaskie. Dubicze Cerkiewne w ciągu dekady stracą 17,1 proc. swoich obecnych mieszkańców, Milejczyce – 16 proc., Orla – 14,6 proc., Czyże – 13,3 proc., Nurzec-Stacja – 12,9 proc., Grodzisk – 12,5 proc., Czeremcha – 12,1 proc., Szudziałowo – 11,3 proc.

Zestawiając to z danymi z reszty Polski – nigdzie nie będzie się tak wyludniać jak w Podlaskiem. Trochę mniej ubędzie ludzi w Lubelskiem oraz na Warmii i Mazurach. Dlatego jeżeli te dane napawają Was optymizmem, a nie pesymizmem, to możecie już planować zamieszkanie właśnie w tych gminach.

Featured Video Play Icon

Majówka 2021 w Podlaskiem. Gdzie pojechać i co zwiedzić?

Tegoroczna majówka może być zimna, a może być ciepła. Prognozy są takie, że w sumie nie wiadomo. Dlatego też mamy dla Was propozycję, która będzie dobra zarówno na dwa warianty – w przypadku brzydkiej pogody jak i ładnej. Potrzebny będzie samochód, gdyż trasa objazdowa z Białegostoku, przez zaproponowane miejsca do Białegostoku to prawie 300 km. Dlatego wystarczy zatankować, wziąć trochę ciepłych ubrań do bagażnika i w drogę. Na końcu tekstu mapa.

Zalew na start

Startujemy w Białymstoku i od razu ruszamy w na Grabówkę. Pierwszy przystanek to Zalew Siemianówka i tamtejsza wieża widokowa. Warto wziąć ze sobą lornetkę gdyż na ogromnym zbiorniku jest sporo pięknych ptaków. Dodatkowo przyjemnie może być na pomostach – o ile będzie pogoda. Pamiętajcie, by po drodze zrobić sobie pamiątkową fotkę przy znanym z filmie Zenek – Bar Disco Czar w Bondarach.

Siemianowka / fot. Wojsyl / Wikipedia

Kolejny przystanek to ruiny w Jałówce. Dawny kościół zachwyca zawsze, gdy tam pojedziemy. Dlatego zarówno w ładnej i brzydkiej pogodzie będzie na co popatrzeć.

fot. Dorota Ruminowicz / Wikipedia

Po pierwszej porcji zwiedzania na pewno zgłodniejecie, dlatego możecie następny punkt zrobić w Kruszynianach. Gościł tam nie dawno Robert Makłowicz i pokazał swoim widzom tatarskie specjały. Ślinka poleciała… Nie zapomnijcie z tego wszystkiego zwiedzić meczetu i mizaru (cmentarza). To naprawdę przepiękne miejsca.

Meczet w Kruszynianach

U Pana Boga w Sokółce

Kolejny przystanek to Sokółka, gdzie możecie odwiedzić Kościół Rzymskokatolicki pw. Św. Antoniego Padewskiego oraz jego okolice, by przypomnieć sobie klimaty filmu U Pana Boga za piecem, a także zainteresować się historią cudu. Dodatkowo warto w tym miasteczku odwiedzić miejscowy zalew.

Kolejny przystanek to okolice Dąbrowy Białostockiej. Tam też możecie podziwiać stary wiatrak. Oprócz niego koniecznie zajedźcie na kładkę Jałowo-Nowy Lipsk. Znajduje się na niej nie tylko fantastyczna droga przyrodniczymi terenami wokół Biebrzy, ale też jest platforma do przeprawy rzecznej – taka jak w Śliwnie.

fot. K. Kundzicz / Wikipedia

Kanałem do Augustowa

Kanał Augustowski, fot. Dainava / Wikipedia

Ostatni przystanek naszej wycieczki to Augustów. Tam możecie wybrać się przez Rygol odwiedzając kolejne przystanki Kanału Augustowskiego lub pojechać drogą wojewódzką prosto do miasta, gdzie możecie wybrać się w rejs po Rospudzie czy też wspomnianym kanale. Życzymy wszystkim dobrej pogody i udanej wyprawy!

Featured Video Play Icon

Tylko przepiękne widoki! Tak wygląda Wschodnie Podlasie z góry. Zobacz dokument.

Kanał Planete+ wyemitował na swojej antenie dokument “Polska z góry – Wschodnie Podlasie”. Jak sam tytuł wskazuje – ujęcia są z góry. Zarówno architektura jak i przyroda z tej perspektywy prezentują się wspaniale. Można dowiedzieć się także o historii naszego regionu. Takie coś przyjemnie się ogląda! Możemy zobaczyć między innymi Siemianówkę, Supraśl, Kruszyniany czy Białowieżę. Pokazany jest także Białystok.

Warto też zauważyć, że w ostatnich latach Podlaskie zaczyna być coraz to większe rekordy popularności. Wyszło to przede wszystkim w tamtym roku, gdy wiele osób zrezygnowało z wyjazdu za granicę. W tym roku w nadchodzące wolne dni może być podobnie. Białowieża, Kruszyniany, Siemianówka, a także Supraśl czy kraina otwartych okiennic – Trześcianka, Puchły i Soce to zauważalnie w ostatnim czasie miejsca, gdzie przyjeżdża coraz więcej ludzi.

Bardzo dużo turystów można także spotkać w podlaskich Puszczach – Białowieskiej, Knyszyńskiej i Augustowskiej. Nieustanna atmosfera zamknięcia spowodowała, że ludzie zaczęli szukać aktywności z dala od dużych skupisk ludzi, a blisko natury.

fot. areekw / Wikipedia

Ulica Krzysztofa Krawczyka w Białymstoku coraz bardziej realna!

Zaczęło się od naszego pomysłu, by wybitnego piosenkarza, kochanego przez miliony Polaków uhonorować w Białymstoku ulicą. Argumentowaliśmy to tym, że nie tylko przemawiają za tym jego talent i moc zjednywania sobie ludzi, ale sam fakt, że jako nieświadomy roczny malec mieszkał w stolicy Podlaskiego. Po publikacji – bardzo mnóstwo osób wyraziło swoją aprobatę na Facebooku. Liczba “lajków” nie przeszła bez echa i w kolejnych dniach – kolejne podlaskie media podawały pomysł z ulicą “Krzysztofa Krawczyka” dalej, przedstawiając to jako pomysł “niesprecyzowanych internautów”. Trochę, to śmieszne z ich strony, ale to już inna historia.

Najważniejsze jest to, że pomysł z ulicą Krawczyka nabrał realnych kształtów. Łukasz Prokorym, Przewodniczący Rady Miasta Białegostoku napisał interpelację do Tadeusza Truskolaskiego, że zwrócili się do niego mieszkańcy z pomysłem uczczenia piosenkarza. W związku z tym Prokorym poprosił o wpisanie artysty na listę proponowanych patronów (czyli takich, których można wykorzystać przy okazji powstawania nowych ulic – red.).

Pomysł ma szansę na realizację, bo Prokorym i Truskolaski są po tej samej stronie politycznej. A jest to ważne, bowiem prezydent Truskolaski ma problemy z uznawaniem pomysłów radnych z opcji mu przeciwnych (nawet gdy są dobre). Tu tylko, w ramach dygresji napiszemy o słynnych stojakach na rowery w ZOO, na które trzeba by było wydać kilkaset złotych. Gdy radny opozycyjny do Truskolaskiego o nie poprosił, to w odpowiedzi przeczytał, że ma wskazać źródło ich finansowania. Stąd też, późniejszy nasz prześmiewczy artykuł o słodyczach za 100 tys. zł, który wywołał lawinę komentarzy i nagłą akcję rozdawania słodyczy (ułamka tego co zamówili).

Koniec końców – inny radny sprzyjający Truskolaskiemu także poprosił o stojaki w ZOO i tym razem odpowiedź była pozytywna. Dlatego też mamy nadzieję, że Truskolaski Prokorymowi także nie odmówi i Krawczyka dopisze do listy.

Marszałku! Zostaw babcię w spokoju!

Najpierw ktoś tworzy dzieło sztuki, a potem bez refleksji inni chcą je niszczyć. Mowa tu o muralach, dzięki którym o Białymstoku jest głośno nie tylko w Polsce, ale i na świecie. Najpierw planowano usunąć Dziewczynkę z konewką, ale ostatecznie udało się ją ochronić. Teraz podobnie rzecz ma się z muralem “Wyślij pocztówkę do babci”. Może niedługo zniknąć. Ale pamiętajcie, że presja ma sens – nie raz to już wspólnie udowodniliśmy – i dopóki prace się nie zaczęły, możemy zrobić wszystko by marszałek zostawił babcię w spokoju.

Przypomnijmy najpierw historię Dziewczynki z konewką. Powstała ona na budynku należącym do Uniwersytetu w Białymstoku. Uczelnia odkąd ma ogromny kampus w Lesie Zwierzynieckim, to regularnie pozbywa się budynków z centrum. Tak też deweloper postawił bloki i hotel w miejscu dawnego wydziału fizyki przy Lipowej. Natomiast przy Al. Piłsudskiego budynek planowała kupić firma, która zamierzała przerobić dawny wydział chemii go na biuro. Kiedy wyszło, że mural Dziewczynka z konewką ma zniknąć przy okazji remontu, to wiele osób wówczas zaprotestowało na tyle skutecznie, że firma budynku niestety nie kupiła, ale też mural Natalii Rak decyzją radnych w 2016 roku został objęty ochroną. Uznano go za dobro kultury współczesnej.

Teraz podobna historia wraca do nas przy okazji sprzedaży innego budynku. Również Uniwersytet w Białymstoku pozbył się swego słynnego biurowca “ONZ” ze Skłodowskiej. Tym razem kupującym był marszałek województwa. Zanim jednak urzędnicy będą mieli tam swoje gabinety, to podobnie jak firma prywatna przy wydziale chemii – jest plan położenia styropianowego docieplenia na ścianie, na której znajduje się wyjątkowy mural – Wyślij pocztówkę do babci. Tym razem jednak nikt nie mówi o ochronie murala. Czy słusznie?

Urzędnicy na łamach prasy zapewniali, że po dociepleniu budynku wróci. Nie jest to jednak aż takie pewne. Przede wszystkim żeby coś wróciło – muszą być do tego warunki. Obecne malowidło powstało w 2019 roku przy okazji festiwalu Up to Date. Jest dziełem artystów z Good Looking Studio na podstawie projektu Jana Estrady-Osmyckiego oraz zespołu kreatywnego FUTD. Czy po przykryciu obecnego muralu da się przekonać cały sztab ludzi, by stworzył replikę swojego unikatowego dzieła?

Dodano później: Jak się okazuje, sprawa ma jeszcze drugie dno. O ile – nawet, jeżeli mural mógłby powrócić na styropianie, to miejscowe przepisy zabraniają tego. Zatem możliwe jest, że muralu długo nie zobaczymy. Zgodę na jego odmalowanie będzie wydawać Tadeusz Truskolaski. Na łamach Gazety Wyborczej – jego zastępca zapowiedział, że plan zagospodarowania przestrzennego nawet nie zezwala na docieplenie ściany. Czy czeka nas sądowa batalia o mural pomiędzy niechętnym sobie Kosickim i Truskolaskim? Jedno jest pewne – gra nie jest warta zachodu.

Dlatego urzędnicy powinni obejść się bez ciepłej ściany. Bez wątpienia mural z ul. Skłodowskiej jest takim samym dobrem kultury współczesnej jak Dziewczynka z Konewką. Dlatego też powinien zostać objęty również ochroną. Machina urzędnicza mieli jednak powoli i nie wiadomo czy byśmy doczekali działania ze strony radnych. Dlatego też możemy jedynie zaapelować do marszałka o dobrą wolę, by zostawił mural w spokoju.

Być może apelu z portalu nie posłucha, ale jeżeli nasi Czytelnicy – jak wiele razy udowodnili – pokażą, że im też zależy, to być może plany nakładania styropianu na mural legną w gruzach. Poniżej lista co możesz zrobić:

  • Udostępnij ten tekst wszystkim znajomym, by wiedzieli o planach urzędników
  • Napisz maila do [email protected] – i wyraź swoje ubolewanie z powodu planów marszałka oraz wyraź swój stanowczy protest przeciwko zakrywaniu ściany i próby “odmalowania” muralu
  • Skorzystaj z https://www.gov.pl/web/gov/wyslij-pismo-ogolne – by wysłać oficjalne pismo do urzędu – nie wychodząc z domu – i wyraź w nim swoje ubolewanie z powodu planów marszałka oraz wyraź swój stanowczy protest przeciwko zakrywaniu ściany i próby “odmalowania” muralu
  • Wyślij list tradycyjny o treści jak powyżej na adres:

Urząd Marszałkowski Województwa Podlaskiego
ul. Kardynała Stefana Wyszyńskiego 1
15-888 Białystok

Pamiętajcie – presja ma sens! Dzięki nam możemy uratować piękny mural przed bezsensownym zniszczeniem.

W ostatnich dniach w przestrzeni medialnej rozgorzała dyskusja na temat białostockiego muralu z Babcią Eugenią i jego…

Opublikowany przez Marszałek Artur Kosicki Piątek, 23 kwietnia 2021

fot. P. Jakubczyk

Majówka 2021. Nasze 5 propozycji na fantastyczny weekend w Podlaskiem!

Majówka 2021 będzie trwała 3 dni oraz w związku z decyzją rządu – wszystkie hotele i inne miejsca noclegowe pozostaną zamknięte. Oznacza to, że ewentualne planowanie dłuższego wyjazdu jest mocno utrudnione. Co nie oznacza, że nie jest możliwe. Dlatego jeżeli macie możliwość pozostania w regionie na noc lub też mieszkacie na tyle blisko, by codziennie wracać do domu – te propozycje będą dla Was.

Wyżary zawsze w modzie

Ostatni rok to miejsce przeżywa nieustanne oblężenie. Bagna w środku lasu tak zachwycają, że co chwilę ktoś tam podjeżdża samochodem, rowerem czy też spaceruje po okolicy. Wyżary to przede wszystkim 3 miejsca – okazały zbiornik wodny (bez możliwości kąpieli) wraz z wiatą grillową, mini-wieża widokowa na polanę oraz kładka na bagno – Sianożątka.

Można tam dojechać samochodem od miejscowości Radunin, a można też pojechać od maja codziennie pociągiem Białystok – Waliły i dojść piechotą. Sianożątka znajdują się 7 km od stacji. Zbiornik wodny odrobinę dalej. Zaprowadzi nas leśna droga prowadząca Puszczą Knyszyńską.

Jeżeli wybierzemy się rowerem – to także możemy zabrać go do pociągu, a następnie zaliczyć Wyżary – Królowy Most i Kołodno – Supraśl. Jeżeli wyjedziemy z Białegostoku i tam planujemy wracać, to trasa wyniesie 50 km.

Kolejką po Puszczy

Puszcza Białowieska to drugi kierunek, który można obrać na Majówkę 2021. Szczególnym zainteresowaniem powinniśmy w tym roku obdarzyć Hajnówkę. Po pierwsze po latach jest tam nareszcie dobry dojazd koleją z Białegostoku, a po drugie na miejscu funkcjonują fantastyczne kolejki wąskotorowe. Możemy się przejechać do miejscowości Topiło w środku Puszczy Białowieskiej, a tam pójść na długi leśny spacer i wrócić kolejnym połączeniem. Można też pojechać w tą i z powrotem z przerwą na relaks w okolicznym barze na świeżym powietrzu.

Sam przejazd kolejką wąskotorową to także atrakcja sama w sobie. Można przez okna obejrzeć dzikie zakątki Puszczy Białowieskiej, podziwiać przyrodę oraz oddychać świeżym powietrzem.

Kładki na rozlewiskach

Wiosna to idealny czas żeby podziwiać rozlewiska. Dlatego też powinniśmy wybrać się do Śliwna, gdzie czekają na nas piękne – odnowione kładki z różnymi punktami widokowymi oraz platformami do przepływania po rozlewiskach. Niestety w tym roku należy tylko zajrzeć do Śliwna, gdyż wójt Waniewa – znajdującego się po drugiej stronie rozlewisk obiecywał remont swojej części kładek, ale na obietnicach tylko się skończyło. Do Śliwna możemy dotrzeć samochodem albo rowerem (około 25 km). Można też próbować powrotu przez pobliskie Baciuty. Są one odległe o 14 km. Zatem śmiało możecie zaplanować nawet rowerowy wypad rodzinny.

Warto także zajrzeć do Kruszewa, gdzie znajduje się nie tylko zerwany most i piękny widok na rozlewiska, ale także prywatna wieża widokowa, z której oczywiście można korzystać. Warto też zabrać ze sobą lornetki – jeżeli macie. Rozlewiska to miejsce, gdzie dostrzeżemy wiele niezwykłych gatunków ptaków.

Od Podlaskich Wydm po Kanał Augustowski

Jeżeli do tej pory nazwa Grądy-Woniecko nic Wam nie mówiły to powinno w tym roku się to zmienić. Od tej miejscowości warto zrobić sobie dłuższą wycieczkę zachodnimi terenami regionu, by zobaczyć wiele pięknych, dzikich zakątków. Tym razem potrzebny będzie samochód. Cała trasa to 165 km.

Prowadzi ona przez niesamowite tereny. W Grądach-Woniecko znajdują się podlaskie wydmy, następny punkt to Stara Łomża i okoliczny park krajobrazowy. Później Wizna i Góra Strękowa – gdzie przypomnimy sobie trochę historii. Następnie długa podróż przepiękną drogą w Białowieskim Parku Narodowym. Po drodze zatrzymajmy się na kładce do bagien, gdzie można zobaczyć łosie. Następnie na końcu tej drogi będzie Osowiec-Twierdza, gdzie nie tylko możemy zwiedzić fort, ale także spędzić czas na wspaniałych kładkach. Kolejny przystanek to Dolistowo Stare i droga wzdłuż Biebrzy do miejscowości Kopiec. Tam kierujemy się na Kanał Augustowski i Śluzę Sosnowo praz dalej na Rajgród, gdzie skończymy naszą wycieczkę podziwiając górę zamkową oraz przepiękny półwysep. Warto na miejscu wypożyczyć sprzęt pływający, by odpocząć na tafli jeziora.

Majówka na wodzie

Ostatnią propozycją jest Augustów. W ostatnich latach powstało tam wiele interesujących miejsc do spacerów, jednak my oprócz tego chcielibyśmy Wam zaproponować skorzystanie z augustowskiej żeglugi, którą można pływać po jeziorze Necko a także po dzikiej Rospudzie. Alternatywnie można wybrać się w rejs po Kanale Augustowskim. Relaks na wodzie, wpatrywanie się w nią i spędzanie czasu na burcie na pewno spowoduje, że majówka będzie udana.

Przypomnijmy też, że jest nowa droga prowadząca do Augustowa. Została wyremontowana i warto z niej korzystać. Przede wszystkim unikniemy stania w korkach – gdy zatka się wjazd do miasta. Oprócz tego można zrobić trasę Supraśl – Poczopek – Krynki (Kruszyniany), a następnie Sokółka, Dąbrowa Białostocka, Lipsk i Augustów. Będzie dłużej, ale też zobaczymy dużo więcej atrakcji.

Niezależnie który wariant z naszej propozycji przypadnie Wam najbardziej do gustu – życzymy udanego weekendu!

Od maja będzie można legalnie spać w lesie. Zobacz, gdzie konkretnie.

Od maja będzie można legalnie nocować w lasach państwowych. Póki co nie wszystkich, a na wyznaczonych obszarach. Wiadomo już – gdzie te obszary będą się znajdować w województwie podlaskim. Oba pod Białymstokiem. Jeden i drugi teren leśny znajduje się na północ od Białegostoku. Jeden graniczy z miejscowością Rybniki oraz z rezerwatem Krzemianka. Drugi zaś pomiędzy Horodnianką a Studziankami. Lasy te będą gotowe, by przyjąć chętnych na bushcrafting. Chociaż taki był plan, to nie będzie obowiązku informowania o swojej wizycie nadleśnictwa. Można jednak to zrobić – dzięki czemu Lasy Państwowe będą miały informację, że ktoś z tego korzysta. Chyba, że planujemy tam większe obozowisko.

Można będzie rozbić namiot, zawiesić hamak czy rozpalić ognisko w miejscu na to wyznaczonym. Jedynie zabronione będzie pozyskiwanie drewna. Dlatego budowa szałasów nie wchodzi w grę. To i tak jednak duży krok naprzód. Póki co mamy do czynienia z pilotażem. Jeżeli się sprawdzi, to udostępnionych będzie dużo więcej obszarów. Generalnie, by pilotaż odniósł sukces ludzie muszą pamiętać, by nie zachowywać się w lesie jak szkodniki. Pozostawianie po sobie śmieci, wywoływanie szkód czy też urządzanie libacji – to powody, z których projekt może upaść. Pilotaż wykaże czy nasze społeczeństwo już dojrzało do tego, by szanować to co wspólne. Wierzymy, że tak.

Tak natomiast wygląda mapa z zaznaczonymi obszarami. Jeden teren leży w Nadleśnictwie Dojlidy, drugi zaś w Nadleśnictwie Czarna Białostocka.  W jednym miejscu może nocować maksymalnie dziewięć osób, przez nie dłużej niż dwie noce z rzędu. Jeżeli planujemy być dłużej i większą grupą, to zgłoszenie jest już konieczne. Otrzymanie zgody nadleśnictwa również. Pamiętajmy też, że w lesie są dzikie zwierzęta. Toteż jeżeli pozostawimy resztki jedzenia – to możemy je niepotrzebnie zwabić i narobić sobie kłopotów. Ponadto zwierzęta te mogą się zwyczajnie zatruć tym co pozostawimy. Nie zapominajmy też, że w lesie czas spędzają grzybiarze, rowerzyści, spacerowicze. Dlatego nie utrudniajmy sobie życia.

Warto zainstalować sobie także aplikację mBDL, gdzie będziemy mieli powyższą mapę w telefonie. Wtedy będziemy mieli pewność, że znajdujemy się na obszarze przeznaczonym do bushcraftingu.

 

Podróże 2021. Co będzie popularne w Podlaskiem? Jak zaplanować wyjazd?

Po upalnych i suchych latach, krótkich zimach bez śniegu, brakach wiosen i jesieni tegoroczna pogoda może zaskakiwać, bo jest dokładnie taka jak w porzekadłach ludowych. Luty – podkuj buty, w marcu jak w garncu, kwiecień plecień bo przeplata – trochę zimy trochę lata. Jak tak dalej pójdzie, to pogoda może być kapryśna przez cały ten rok. A to nakazuje zrewidować dotychczasowe plany turystyczne.

Na początku będzie mniej jeżdżenia nad rzeki i jeziora, a więcej zwiedzania lasów i ciekawych wsi oraz innych miejsc, gdzie wiatr, deszcz czy niska temperatura nie będą dokuczać. Takich miejsc nie brakuje również na Podlasiu. Mamy przecież mnóstwo atrakcji w Białowieży i Puszczy Białowieskiej czy Puszczy Knyszyńskiej. Pomiędzy nimi mamy Krainę Otwartych Okiennic oraz kolorowe cerkwie i meczety. Mniej atrakcyjne za to mogą być miejsca, gdzie przestrzenie są otwarte – czyli Narwiański Park Narodowy, Biebrzański Park Narodowy czy okolice rzeki Bug. Oczywiście, gdy przyjdzie już pełnia lata – to także i tam pojawią się zwiedzający.

Dlatego też jeżeli planujecie zwiedzać Podlaskie, to zacznijcie właśnie od tych pierwszych miejsc, które wymieniliśmy, a te drugie zostawcie na później. Dzięki temu – niezależnie od kapryśnej pogody – wszystkie wypady powinny być udane. Oczywiście na bieżąco będziemy na naszym portalu podsuwać propozycje, dlatego nie zapomnijcie odwiedzić także i nas.

Uhowo, fot. Tomasz_Nizielski / PKP PLK S.A.

Zaczęli prace remontowe. Będzie szybsza podróż do Warszawy, zadaszone perony i podziemne tunele!

Kiedy tylko się skończy, to pociągi do Warszawy będą zdolne dojechać w 90 minut. Czy tak będzie czas pokaże. Obecnie do Warszawy Wschodniej z Białęgostoku kolej może dojechać w równo 2 godziny. Tymczasem podróż trwa od 2:10 – 2:20. Wszystko dlatego, że wraz z modernizacją pojawiły się nowe przystanki. Wcześniej pociąg jechał z Szepietowa do Łap, teraz po drodze zatrzymuje się w Szymborach, Jabłoni Kościelnej, Raciborach i Zdrodach Nowych. Przez to nie może się rozpędzić. Podczas obecnych prac przybędzie kolejnych przystanków – w Uhowie, Bojarach, Niewodmnicy i Klepaczach. Dodajmy tylko, że cały czas mówimy o trasie pociągu pośpiesznego, a nie osobowego.

Wszystko dlatego, że remonty prowadzone są za unijne pieniądze z projektu Rail Baltica. Skoro remontuje się przystanek, trudno by nic się na nim nie zatrzymywało. W taki sam sposób remontowany drogi – zabierając ich część na bus-pasy. Stąd też te 1,5 godziny do Warszawy może być umowne, a może być prawdziwe. To zależy czy wszystkie pociągi pośpieszne będą się zatrzymywać na stacjach czy tylko niektóre. Ogólnie rzecz biorąc inwestycja i tak się opłaca, bo zwiększa dostępność kolei dla mieszkańców małych miejscowości oraz polepsza infrastrukturę kolejową.

Obecna inwestycja to także zmiany w Białymstoku. Wcześniej wyremontowano dworzec, tak że prezentuje się podobnie jak w czasach carskich i jest jednym z piękniejszych w Polsce. Teraz przyszedł czas na perony. Będą nie tylko przejścia podziemne, ale także w końcu doczekamy się zadaszonych peronów! Jednym z największych wyzwań tej inwestycji będzie budowa nowego, prawie 200-metrowego mostu nad Narwią w Uhowie. Nowa przeprawa na lata zapewni sprawne podróże i przewóz towarów na międzynarodowej linii. Ruch pociągów na linii Białystok-Warszawa będzie utrzymany. Jednak prace na jednym z dwóch torów na odcinku z Łap do Białegostoku wymagają zmiany w rozkładzie jazdy.

Poza stacją Białystok, w Starosielcach przygotowywana jest łącznica kolejowa, która połączy linię z Ełku z linią do Bielska Podlaskiego. Postępują prace od granicy województwa do stacji Racibory. W Czyżewie roboty obejmują perony, teren wiaduktu kolejowego oraz drogi dojazdowe. Obok torów widać konstrukcje sieci trakcyjnej. W Szepietowie wykonawca przygotowuje budowę nowych peronów i przygotowywany jest teren do prac torowych oraz budowy dwóch wiaduktów nad torami.

Na odcinku Białystok-Szepietowo zastępcza komunikacja autobusowa jest przewidziana za większość pociągów regionalnych POLREGIO. Komunikacja zastępcza obejmie też jeden pociąg INTERCITY na odcinku Białystok – Warszawa.

Zalew w Czarnej Białostockiej wypiękniał. Teraz to świetne miejsce do rekreacji!

Dawniej otoczenie zalewu nad Czarną Białostocką wobec sąsiadującego otoczenia zalewu w Supraślu była nieco jak ubogi krewny. To już jednak historia, teraz Czapielówka wypiękniała. Oprócz nowego molo, znajduje się jeszcze długa ścieżka spacerowa wokół zbiornika oraz wieża widokowa. Są także toalety i parking. To wszystko powoduje, że teraz na spacer warto wybrać się właśnie tam. Pozostaje liczyć, że rozwinie się wokół Czapielówki baza gastronomiczna, bo pod tym kątem w porównaniu z Supraślem jest krucho.

Co nie znaczy oczywiście, że jak pojedziemy do Czarnej Białostockiej, to nie będziemy mogli się posilić. Gastronomia funkcjonuje, ale od zalewu trzeba kawałek podejść. Za to pod innym kątem Czarna Białostocka góruje nad Supraślem. To połączenie kolejowe. Do tego pierwszego miasta można dojechać pociągiem z Białegostoku. Natomiast do Supraśla autobusem – 500. Do jednego i drugiego można dojechać też rowerem.

Zalew Czapielówka ma także przy molo amfiteatr, dzięki czemu co raz mogą odbywać się tam jakieś imprezy. Jednak najważniejsze jest otoczenie czyli przyroda. Podczas spacerów ścieżką możemy nie tylko oglądać piękne widoki, ale też wdychać czyste powietrze Puszczy Knyszyńskiej. Jest także miejsce dla wędkarzy oraz tych, którzy chcą piknikować nad brzegiem zalewu. Tak jak wcześniej wszystko było skupione wokół molo, tak teraz miejsc do rekreacji jest tam po prostu mnóstwo!

Pociągi do Walił będą jeździć codziennie! Jest już rozkład jazdy.

Chociaż było to wiadome już we wrześniu ubiegłego roku, to pewności że na pewno ruszy nie było. Dziwna sytuacja z jaką mamy do czynienia od marca ubiegłego roku mogła spowodować, że niektóre plany się nie zrealizują. Na szczęście tak się nie stało i już za 3 tygodnie pojedzie pierwszy pociąg do Walił po zimowej przerwie. Tym razem kursy będą odbywać się nie tylko w weekendy, a codziennie! Dzięki temu mieszkańcy wielu miejscowości po drodze do gminy Gródek będą mogli przyjeżdżać do Białegostoku nie tylko samochodem. Ostatni raz taką możliwość mieli 21 lat temu.

Pociągi na trasie Białystok – Waliły kursowały regularnie przez 114 lat. W 2000 roku linia została zamknięta. Na szczęście, kilka lat temu poprzedni marszałek województwa linie reaktywował na weekendy dla turystów. Propozycja okazała się strzałem w dziesiątkę, gdyż wiele osób chętnie z niej korzysta. Teraz kolejny marszałek postawił krok do przodu i wprowadza kursy codziennie. Póki co tylko w sezonie letnim od 3 maja do 26 września. Jeżeli będzie zainteresowanie linią, to nie sądzimy by nie chciano stawiać kolejnego kroku i zostawić kursy również zimą. Szczególnie, że Puszcza Knyszyńska przykryta śniegiem to przepiękne miejsce, które chętnie odwiedzą turyści. Oczywiście nie wszystko na raz, megalomania nie jest potrzebna, a wożenie powietrza mogłoby znów zawrócić kurs i linie kolejowe na Podlasiu zwijać.

Od 1 maja 2021 roku zaplanowano dwie pary pociągów dziennie.

Odjazdy z Białegostoku:

Poniedziałek – Piątek: 4:50, 15:45

Sobota i niedziela: 8:52, 15:45

Odjazdy z Walił:

Poniedziałek – Piątek: 5:49, 16:51

Sobota i niedziela: 10:27, 16:51

Pociąg wyjeżdża z Białegostoku, z dworca głównego. Robi jeszcze postój na dworcu Białystok – Fabryczny, a potem jedzie przez Kuriany, Zajezierce, Żednię i Sokole mijając piękne, malownicze tereny Puszczy Knyszyńskiej. Ostatnim przystankiem są Waliły koło Gródka.

W okolicy możemy zwiedzić przede wszystkim Gródek, gdzie znajduje się zalew oraz przepiękna cerkiew. Jest też obok Michałowo, gdzie również znajduje się zalew i kolejna piękna cerkiew. Można też wybrać się na wycieczkę po Puszczy Knyszyńskiej. Jeżeli weźmiemy ze sobą rowery to można przejechać nią aż do Krynek oddalonych 22 km od Walił. Znacznie bliżej, bo 15 km od stacji znajdują się tatarskie Kruszyniany. Jeżeli planujemy tam nocleg, to możemy w ramach aktywnego odpoczynku przejść się tam piechotą. Wycieczka zajmie nam około 3,5 godziny. 10 km od Wali znajduje się przepiękne miejsce w Puszczy – Wyżary. Tam jest zarówno zbiornik wodny, wiata do grillowania jak też kładka na malowniczym bagnie. Naprawdę warto to zobaczyć.

Featured Video Play Icon

Takiego filmu jeszcze nie było! Świetna wycieczka ukazująca Podlasie i Pojezierze Suwalskie!

Jeżeli chcecie ten film obejrzeć, to usiądźcie wygodnie w fotelu. Jacek Salnikow – autor zrobił niemalże pełnometrażowy dokument dotyczący zwiedzania Podlasia i Pojezierza Suwalskiego – znajdujących się w województwie Podlaskim. Można zobaczyć naprawdę mnóstwo atrakcji naszego regionu. Oczywiście nie zabrakło tych najważniejszych, ale  też takich co są mniej znane. Dlatego jeżeli ktoś się wybiera do nas lub mieszka w Podlaskiem i kocha zwiedzanie – to powinien ten film zdecydowanie obejrzeć. Piękne widoki, mnóstwo informacji i historii.

Wycieczka zaczyna się w Mielniku na południu województwa. Następnie możemy zobaczyć między innymi Grabarkę, Odrynki, Jałówkę, Kruszyniany, Supraśl, Kurowo, Waniewo, Śliwno, Trześciankę, Białystok, Choroszcz, Tykocin, ale także Biebrzański Park Narodowy, Kanał Augustowski, Augustów, Suwałki, Wigry, Wodziłki, Stańczyki (Mazury). Autor nie tylko wszędzie dotarł, ciekawie opowiedział, ale także sfilmował z dołu i z góry. Synteza w postaci tego filmu świetnie oddaje jakim świetnym miejscem jest Podlaskie.

Dlatego też, warto korzystać, gdy tylko za oknem pogoda dopisuje. Wtedy trzeba się pakować i przyjeżdżać lub też będąc na miejscu – planować trasę i objeżdżać. Tylko zobaczenie tych wszystkich miejsc na własne oczy, poczucie zapachów, usłyszenie dźwięków, dotknięcie i ogólnie zwiedzanie wszystkimi zmysłami da nam ogromną satysfakcję. Obejrzenie filmu niech będzie tylko namiastką, która zainspiruje do czegoś więcej.

fot. areekw / Wikipedia

Krzysztof Krawczyk mieszkał w Białymstoku jako dziecko. Czy powinien zostać patronem ulicy?

Kochany przez Polaków Krzysztof Krawczyk odszedł w wieku 74 lat. Chociaż pochodził z Katowic, to w 1947 roku – będąc rocznym dzieckiem – mieszkał w Białymstoku, gdzie pracowali jego rodzice. Wybitny wokalista pochodził z rodziny artystów. Jego rodzice byli aktorami oraz śpiewakami operowymi. W dzieciństwie Krawczykowie wielokrotnie się przeprowadzali. Na dzisiejszą stolicę Podlaskiego padło, gdy ojciec muzyka podjął pracę w teatrze. W kolejnych latach przyszły wokalista oraz kompozytor dzieciństwo i młodość spędził w Poznaniu, a następnie w Łodzi, gdzie ukończył Średnią Szkołę Muzyczną, w której nauczył się śpiewu.

Krzysztof Krawczyk nie tylko był wielbiony przez Polaków w czasach PRL, ale także w XXI wieku przez młodzież. Jego koncerty na Juwenaliach – także w Białymstoku gromadziły gigantyczną publiczność. Warto podkreślić, że już wtedy artysta mimo kiepskiej kondycji – zdecydował się wystąpić. Na scenę wchodził z pomocą, zaś piosenki śpiewał siedząc. Mimo to porwał tłumy, bo taki właśnie był.

I chociaż w Białymstoku mieszkał jako roczne dziecko, to warto się zastanowić czy nie powinien zostać patronem jednej z ulic w mieście. Jak wiadomo patronami ulic u nas jest mnóstwo osób, które nic z miastem wspólnego nie miały, więc dla odmiany – można uhonorować kogoś, kto chociaż tu kiedyś mieszkał. Na pewno nie jest to kontrowersyjna postać, która komuś by wadziła. Nie jedna osoba chciałaby mieszkać przy ul. Krzysztofa Krawczyka.