Tag: Białystok

Polska jest podzielona na 16 województw, a każde z nich ma swoją stolicę. W przypadku Podlaskiego – stolicą jest Białystok. Jak się żyje tutaj w porównaniu z innymi stolicami? Ranking Business Insider pokazał, że bardzo źle. Białystok znajduje się na szarym końcu. A kto pierwszy? Tu może być wielkie zdziwienie.

Jak to w ogóle ustalono? Do rankingu wzięto pod uwagę wysokość wynagrodzeń, ceny mieszkań z rynku wtórnego, dostęp do lekarzy, przestępczość, jakość powietrza. W takim zestawieniu pierwszy jest Olsztyn. Kolejne miasto to Lublin. Czyli miasta, które z Białymstokiem konkurują. I jak widać – wygrały tą konkurencję. A Białystok przegrał dosłownie ze wszystkimi. Jest na ostatnim miejscu.

Podziękować z pewnością możemy Tadeuszowi Truskolaskiemu – który do tego doprowadził. Dlaczego? Wysokość wynagrodzeń w stolicy Podlaskiego jest od zawsze na bardzo niskim poziomie i ani prezydent ani rada nie kiwnęli palcem, by pobudzić białostocką gospodarkę. Ostatnie „dokonania” prezydenta są sprzed wielu lat. To stworzenie Białostockiego Parku Naukowo-Technologicznego i dołączeniem miasta do Suwalskiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Ponadto stworzenie Rynku Kościuszki – jako zamkniętego deptaka. Jest jeszcze coś, o czym wielu nie pamięta. Przed Tadeuszem Truskolaskim miastem rządził totalnie fatalny Ryszard Tur oraz ekipa mocno związana z kościołem. W efekcie walczono nawet z budową galerii handlowych. Z dzisiejszej perspektywy – to te dawne „dokonania” Truskolaskiego tworzą dzisiejszy, białostocki rynek pracy – produkcja na Dojlidach, HoReCa (hotele, restauracje, kawiarnie) na Rynku Kościuszki i konsumpcja w galeriach. No i niestety na tym zakończono, W efekcie dzisiejsze zarobki w Białymstoku to – jak kiedyś mówił klasyk – śmiech na sali.

Ceny mieszkań z rynku wtórnego? Tutaj dołożyli do pieca poprzedni rządzący krajem – wprowadzając dopłaty do kredytów oraz doprowadzając do gigantycznej inflacji, która spowodowała, że ludzie z kapitałem zaczęli masowo wykupować mieszkania i traktować jak aktywa inwestycyjne. Ceny metra skoczyły mocno w górę. To co wyprawiają w Białymstoku deweloperzy to już inna historia. Na ten ranking jednak ich działania nie wpływają. Ale gdyby w Białymstoku intensywnie rozwijano budownictwo komunalne, dałoby się ceny na rynku wyhamowywać. Zatem to pośrednio wina Tadeusza Truskolaskiego. Wina zaniechania.

Dostęp do lekarzy. Tu problemem nie są zarobki, bo te w medycynie są wysokie. Tu jest problem braku lekarzy. Nawet istnienie Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku nie pomaga. Czy prezydent mógł coś w tej kwestii zrobić? Otóż studia to jedno, ale życie po studiach to drugie. Czy w Białymstoku jest co robić po zajęciach? Można najwyżej opić się piwem na Rynku. Oferta kulturalna jest mizerna. Innymi słowy – niewiele się dzieje – z perspektywy studentów. Wygrany w rankingu Olsztyn – ma potężne miasto studenckie – Kortowo. A u nas Kampus uniwersytecki stoi w lesie, składa się tylko z części dydaktycznej. Politechnika po sąsiedzku ma akademiki i klub Gwint. To jednak za mało. Co widać zresztą po liczbie studentów. Niegdyś w Białymstoku było ich 50 000. Teraz ponad połowa wyparowała.

Jeżeli chodzi o przestępczość, to Białystok na szczęście od zawsze był bezpieczny i oby tak pozostało. Co do jakości powietrza, to mimo, że kiedyś nazywali nas „zielonymi płucami Polski”, to bardziej zielone są miasta w Polsce, które z tym się w ogóle nie kojarzą. Pod tym kątem pierwsze miejsce zajmuje Lublin, potem Kraków, potem Łódź. Co ciekawe – ponad połowę powierzchni miasta zajmuje zieleń w… Katowicach  – w mieście, które kojarzy się raczej z węglem – jak cały Śląsk. W Białymstoku możemy być betonowymi płucami Polski. A to za sprawą rozmysłu z jakim Tadeusz Truskolaski modernizowali miasto po latach 90. Wówczas rzeczywiście wszystko wyglądało fatalnie. Teraz jest schludnie, ale czy naprawdę nie można było zorganizować zieleni? Trzeba było wszystko zabetonować.

Oto pełen ranking:

1. Olsztyn
2. Lublin
3. Poznań i Gdańsk
4. Katowice
5. Bydgoszcz
6. Warszawa
7. Opole
8. Rzeszów
9. Szczecin
10. Wrocław i Gorzów Wielkopolski
11. Łódź
12. Kraków
13. Kielce
14. Białystok

Partnerzy portalu:

Tężnia solankowa w Białymstoku na os. Pieczurki, ale także ta funkcjonująca w Supraślu cieszą się dużą popularnością wśród mieszkańców, którzy korzystając działają na korzyść własnych dróg oddechowych. Wkrótce tego typu obiekty powstaną nie tylko w Białymstoku, ale też w Wasikowie, gdzie kończy się remont otoczenia zalewu.

W stolicy Podlaskiego tężnie powstaną w Parku im. Jadwigi Dziekońskiej przy kościele św. Rocha i spodkach. Kolejna instalacja pojawi się w Parku im. Janiny Kurkowskiej-Spychajowej przy ul. Szkolnej na Starosielcach. Ostatnia tężnia pojawi się w bardzo popularnym parku Planty w centrum miasta. Niestety – będą to tężnie suche. Oznacza, że korzystający będą wdychać aerozol solny. Bo dla odmiany tężnia na Pieczurkach jest tężnią mokrą. Mieszkańcy tam inhalują się za pomocą solanki, która spływa po gałęziach tarniny.

Tężnia mokra nie jest po prostu aż tak „sztuczna”. Korzystający z mokrej tężni wspomagają leczenie dróg oddechowych. Następuje efekt inhalacyjny, który łagodzi objawy astmy, alergii oraz wspiera układ oddechowy. Ponadto mikrocząsteczki solanki mogą nawilżać i regenerować skórę, pomagając w jej oczyszczaniu i nawilżeniu, co jest dużym plusem dla osób z problemami skórnymi. Natomiast tężnia sucha jest zwykle wynikiem oszczędności. Bo tego typu instalacja jest bardziej energooszczędna, co przekłada się na niższe koszty eksploatacyjne. Ponadto brak wilgoci w otoczeniu działa korzystnie na elektronikę, która nie będzie zbyt często serwisowana. Inaczej mówiąc – nowe inicjatywy to typowe dziadowskie inwestycje. Nie ważne jak działa, byleby się czymś pochwalić.

Partnerzy portalu:

Rozpoczęła się budowa nowej siedziby Muzeum Wojska w Białymstoku. Plac budowy przy ul. Węglowej 7 został 5 listopada przekazany wyłonionemu w przetargu wykonawcy, który na realizację inwestycji ma 24 miesiące. Planowany termin zakończenia prac to październik 2026 roku. Przeprowadzka, obejmująca przeniesienie kilkudziesięciu tysięcy eksponatów oraz otwarcie wystaw głównych, przewidziana jest na lata 2026-2028.

Nowy budynek muzeum będzie miał kubaturę wynoszącą około 2300 mkw, co oznacza ponad trzykrotne zwiększenie powierzchni w porównaniu do obecnej siedziby. Część wystawiennicza zajmie 600 m² i zostanie uzupełniona przez otwarty w 2022 roku Park Militarny, który stanie się integralną częścią kompleksu.

W tym momencie warto już teraz zacząć dyskusję o tym co powinno znajdować się w obecnej siedzibie muzeum przy ul. Kilińskiego. Otoczenie wspaniałe – ścisłe centrum, na przeciwko pałacyk ślubów, po sąsiedzku Pałac Branickich. Gdyby miasto zechciałoby ten lokal sprzedać, to zarobiłoby miliony złotych. Nie byłaby to jednak zbyt mądra decyzja. Dobrze by było, gdyby to miejsce służyło mieszkańcom. I wcale nie musi to być kolejne muzeum.

Najlepiej jest, gdy tego typu obiekty służą różnym grupom ludzi. Dlatego w dzisiejszych czasach buduje się w takich miejscu centra aktywności obywatelskiej. To mieszkańcy sami powinni decydować co chcą tam robić. Spotykać się, działać, dyskutować, tworzyć, uczyć się i uczyć innych? Im bardziej uniwersalne miejsce – tym lepiej. Dlatego – już teraz warto myśleć nad koncepcją tego miejsca, by za dwa lata – po wyprowadzce Muzeum Wojska – od razu ruszać z przystosowaniem budynku do nowych realiów, a nie dopiero zaczynać dyskusję.

Partnerzy portalu:

Jedenasty sezon Białostockiej Komunikacji Rowerowej – BiKeR zakończył się 31 października. Od początku sezonu, który wystartował 1 kwietnia, rowery miejskie zostały wypożyczone prawie 375 tysięcy razy. W tym roku do społeczności BiKeRa dołączyło blisko 9 tysięcy nowych użytkowników. To dobry czas na kolejny „kamyczek do ogródka” fatalnej komunikacji miejskiej.

W sezonie 2024 BiKeR oferował mieszkańcom 55 stacji rowerowych w granicach miasta oraz 550 rowerów, w tym: 470 rowerów standardowych, 50 wyposażonych w foteliki dla dzieci, 10 rowerów tandemowych oraz 20 rowerów dziecięcych. Dzięki współpracy międzygminnej, sieć BiKeR objęła również gminy Choroszcz, Juchnowiec Kościelny, Supraśl i Wasilków, które zyskały łącznie 9 stacji oraz dodatkowych 84 rowery.

Użytkownicy sieci BiKeR korzystali z rowerów przez niemal 117 tysięcy godzin, a przeciętny czas jednego przejazdu wyniósł 12,5 minuty. Najpopularniejsze stacje znajdowały się w lokalizacjach Piłsudskiego/Sienkiewicza, Kaczorowskiego/Wyszyńskiego, Składowa/Pogodna, Wiejska/Pogodna oraz Zwierzyniecka/Świerkowa. Rowery były najczęściej wypożyczane w godzinach 15:00–19:00.

Już po tych danych widzimy, że rowery działają jako dodatek do szybkiego poruszania się po centrum. Jednoślady konkurują w tym z hulajnogami elektrycznymi. I na tym w zasadzie koniec zalety systemu rowerowego, który przez białostockich urzędników cały czas, z niewiadomych powodów traktowany jest jako alternatywa dla komunikacji miejskiej. Tymczasem nadal brakuje Szybkiej Kolei Miejskiej (lub Aglomeracyjnej), do której mamy infrastrukturę, a brakuje jedynie woli politycznej Tadeusza Truskolaskiego.

Tak samo nie ma żadnych linii ekspresowych, które łączyłyby obrzeża z centrami przesiadkowymi lub z innymi osiedlami na obrzeżach bez objeżdżania wszystkich osiedli po kolei, niemiłosiernie wydłużając czas przejazdu w porównaniu z samochodem. Kolejna rzecz, która powoduje fatalne działanie komunikacji jest fakt, że musi ona działać w warunkach rynkowych, co jest przepisem na katastrofę. A to dlatego, że za bardzo drogie bilety otrzymujemy bardzo niską jakość. Żaden konsument na coś takiego się nie godzi, szczególnie gdy ma wybór w postaci samochodu.

Te trzy czynniki powodują, że białostoczanie nie mają komunikacji miejskiej tylko muzeum komunikacji miejskiej. Wystarczy spojrzeć na stronę internetową BKM, by wiedzieć, że cała reszta jest tak samo archaicznie zorganizowane. To co działało kiedyś, dziś jest poniżej jakichkolwiek standardów. Wystarczy wyjechać z Białegostoku do innych dużych miast, by zobaczyć różnice. Szczególnym przykładem do podpatrywania i czerpania garściami jest Warszawa.

Partnerzy portalu:

W ramach Budżetu Obywatelskiego 2025 mieszkańcy Białegostoku wybrali 17 projektów, które zostaną zrealizowane z puli 81 propozycji poddanych głosowaniu. W głosowaniu wzięło udział 58,5 tys. mieszkańców, co zaowocowało wyborem 7 projektów ogólnomiejskich i 10 osiedlowych. Łączny budżet na realizację tych inicjatyw wynosi 15 milionów złotych, z czego 8 milionów przeznaczono na projekty ogólnomiejskie, a 7 milionów na projekty lokalne.

Wśród projektów ogólnomiejskich znalazły się m.in. inicjatywy takie jak „Włosy za głosy” mająca na celu zakup urządzeń chroniących włosy dla pacjentów onkologicznych, rozwój infrastruktury rowerowej w mieście, kolejne figurki „WidziMisie” oraz rewitalizacja Parku Antoniuk. Projekt „Włosy za głosy” otrzymał największe poparcie mieszkańców, zdobywając 6 467 głosów i zakłada zakup pięciu specjalistycznych urządzeń dla pacjentów poddawanych chemioterapii.

W ramach projektów osiedlowych mieszkańcy wybrali m.in. Centrum Sportowe Tysiąclecia, projekt edukacyjny „Przestrzeń do wielkich rzeczy” przy Zespole Szkół Elektrycznych oraz miejsca rekreacyjne takie jak tlen, owoce oraz cień dla białostoczan oraz Krzewy Jagiełły. Najwięcej głosów uzyskał projekt Centrum Sportowe Tysiąclecia (11 085 głosów), obejmujący adaptację pomieszczeń szkolnych na siłownię i pracownię sportu elektronicznego.

Łączny szacunkowy koszt realizacji wybranych projektów wynosi 14 992 600 zł. Proces głosowania odbywał się zarówno w formie elektronicznej, jak i papierowej. Złożono 68 696 kart, z czego 58 531 było ważnych. Szczegółowy wykaz projektów wybranych do realizacji można znaleźć w załączniku.

Partnerzy portalu:

Strefa płatnego parkowania w Białymstoku istnieje już od wielu lat, a mimo to wszystkie parkingi w centrum są regularnie zapchane. Oznacza to, że cel – dla jakiego strefa istnieje – nie jest realizowany. A tym celem jest rotacja pojazdów. Tak by każdy kierowca miał szansę na zaparkowanie w centrum przez jakiś czas. W praktyce – ceny parkowania były na tyle niskie, że opłacało się  blokować miejsce postojowe przez wiele godzin. Od dziś weszły nowe stawki za parkowanie. Czy coś zmienią?

Za parkowanie w Białymstoku płacimy przy 90 ulicach. Istnieje podział na strefę A i B. Ta pierwsza to ścisłe centrum miasta – i tam jest najdrożej. Za pierwszą godzinę postoju kierowca zapłaci w strefie A – 4,40 zł. Kolejna godzina to już 5,20 zł, a trzecia 6,20 zł. Oznacza to, że 3-godzinny postój kosztować nas będzie 15,80 zł. Jeżeli ktoś pracuje w centrum miasta i zamierza pozostawiać samochód na cały dzień (czyli ponad 8 godzin) to zapłaci prawie 50 zł. Cały miesiąc takiego parkowania to 1000 zł mniej w kieszeni. Jeżeli tak będziemy patrzeć na realizację celu rotacji pojazdów – to z pewnością, niewiele osób – a może i nikt – nie będzie pozostawiać samochodu w strefie A dzień w dzień.

Spójrzmy jednak praktycznie – z perspektywy ul. Suraskiej. Znajduje się tam całodobowa apteka, bar mleczny i delikatesy. Wiele osób chciałoby tam podjechać na krótko, by zrobić szybkie zakupy i pojechać dalej. Czy mają szansę? Do tej pory znalezienie miejsca postojowego na tej ulicy graniczyło z cudem. Czy – przy nowych stawkach coś się zmieni? Najbliższy czas pokaże. Nie zmienia to jednak faktu, że w centrum miasta powinien istnieć jeden, wielki, centralny parking, tak by kumulował ruch samochodowy w jednym miejscu. Wtedy można by było polikwidować mniejsze parkingi. Idealny na taką inicjatywę jest Plac NZS. Jego przebudowa oraz stworzenie tam podziemnego i naziemnego parkingu skutecznie rozwiązałoby problem parkowania w centrum.

Nowe stawki w strefie B to 2,80 zł za godzinę, kolejna godzina 3,20 zł, a następna 3,60. Kara za brak opłaty w parkomacie to 150 lub 100 zł – w zależności czy zapłacimy w ciągu tygodnia czy nie. Przypomnijmy, że ów „kara” ma charakter podatku lokalnego, toteż nie przysługuje od niej odwołanie.

Partnerzy portalu:

Chociaż główne rozstrzygnięcie w tej sprawie będzie miało miejsce 22 października, to już teraz można mówić o konkretach w sprawie Krywlan. Z perspektywy mieszkańców – obecny aeroport to  lotnicza baza wojskowa – ze względu na wojnę hybrydową wymierzoną w Polskę przez rosję. To jednak może w końcu się zmienić, bo wiadomo co władze planują z obiektem robić w przyszłości.

Przypomnijmy, że nie ma ruchu pasażerskiego, gdyż wiele osób i organizacji postawiło sobie za cel maksymalne torpedowanie inwestycji na każdym kroku. Dlatego obecnie Naczelny Sąd Administracyjny (kolejna i ostatnia już instancja odwoławcza) wyda wyrok, który pozwoli bądź nie – na wycinkę kilkunastu tysięcy drzew. Te są przeszkodami lotniczymi i uniemożliwiają korzystanie z pełnej – 1350 metrowej – długości pasa startowego, który wybudowano już wiele lat temu. Jeżeli decyzja będzie pozytywna, to pas startowy byłby do pełnej dyspozycji już w 2028 roku.

Jeżeli decyzja będzie negatywna, Urząd Miejski w Białymstoku będzie musiał przygotować nową dokumentację na wycinkę drzew, a wtedy wycinka będzie mogła się odbyć najwcześniej w 2030 roku. O ile do niej dojdzie, bo jeżeli koalicja rządząca nie przywróci braku limitu kadencyjności w samorządach, to rok wcześniej Tadeusz Truskolaski pożegna się ze stanowiskiem, a nowy prezydent może nie być zainteresowany kończeniem lotniska na Krywlanach. Przypomnijmy, że PiS formalnie nie jest przeciwko Krywlanom, ale forsowało pomysł budowy dużego lotniska regionalnego pod Białymstokiem. Za wcześnie jednak, by teraz robić szersze scenariusze w tym temacie.

Kolejny konkret w sprawie Krywlan to decyzja o porozumieniu pomiędzy Prezydentem Białegostoku a Marszałkiem Województwa Podlaskiego. Przypomnijmy, wcześniej obaj decydenci byli z przeciwnych obozów politycznych – Tadeusz Truskolaski z Koalicji Obywatelskiej, a Artur Kosicki z PiS. Po przegranych wyborach, nowym marszałkiem jest Łukasz Prokorym z Koalicji Obywatelskiej, który wcześniej był przewodniczącym rady miasta. Porozumienie dotyczy założenia spółki zarządzającej komercyjnie lotniskiem na Krywlanach. Ale, jeżeli ma to być właśnie lotnisko, a nie sam pas startowy, to w spółce musi partycypować też Polskie Porty Lotnicze S.A (spółka skarbu państwa mająca udziały w polskich lotniskach).

Tylko w takiej formule, gdy spółka na Krywlanach składała z przedstawicieli prezydenta, marszałka i PPL mogłaby planować wydłużenie pasa startowego pod większe samoloty. Ale to już melodia takiej przyszłości, że nie ma sensu nawet o tym teraz pisać.

Partnerzy portalu:

Białystok od wielu lat ma strefę płatnego parkowania, która systematycznie się rozrasta i w której systematycznie rosną też opłaty za pozostawienie samochodu. Problem w tym, że ten system kompletnie nie działa, a jest nastawiony wyłącznie na wyciąganie pieniędzy z kieszeni kierowców. Dlaczego?

Chociaż strefy płatnego parkowania działają w wielu polskich miastach (najdłużej w Krakowie), to ich istnienie jest związane z pewnym celem. Otóż przed laty, posłowie przegłosowali w Ustawie o drogach publicznych możliwość pobierania opłat za parkowanie przez samorządy. Celem tej zmiany było doprowadzenie do rotacji aut. Inaczej mówiąc, by mała liczba miejsc parkingowych w centrach miast nie była stale zajmowana przez te same samochody, tylko by każdy miał możliwość przyjechania tu, pozostawienia auta, załatwienia sprawy i odjechania. Dzisiaj w zachodniej Europie wjazd do centrum samochodem jest bardzo restrykcyjny. W niektórych miastach są tak zwane strefy czystego transportu (Kopenhaga, Berlin), gdzie trzeba albo mieć samochód elektryczny albo by pojazd spełniał wymagania emisyjne. Inaczej mówiąc – by mogły wjeżdżać tylko nowe samochody. Rozwiązanie jest kontrowersyjne, bo nowe samochody są bardzo drogie, więc w praktyce do centrum autem mogą dojechać tylko najbogatsi.

W tym wszystkim zapominamy jednak, że istnieje coś takiego jak komunikacja miejska. O ile w Warszawie funkcjonuje ona świetnie, to w takim Białymstoku bardzo źle. Więc dochodzimy do sedna. U nas – zamiast inwestować w świetną komunikację i ograniczać możliwość wjazdu do centrum, radni idą na skróty – podwyższają opłaty za parkowanie i powiększają strefe. Nie oszukujmy się jednak, podniesienie tej opłaty nie spowoduje, że nagle ktoś przestanie parkować auto w centrum. Można jednak powiedzieć, że radni trochę problem rozwiążą. Bo jeżeli ktoś by chciał zaparkować w ścisłym centrum na cały dzień, to musiałby postój opłacić godziny od 9 do 17. Ta przyjemność kosztowałaby 46,80 zł. Czy to dużo? Dla bardzo bogatych nie, ale dla przeciętnego kierowcy raczej sporo.

Najbardziej problematyczna jest obecnie ul. Suraska, gdzie wiele osób korzysta z apteki całodobowej, baru mlecznego czy okolicznych restauracji. Tyle, że największe obłożenie tej ulicy jest w weekend. Podobnie z Rynkiem Kościuszki. Ustawa o drogach publicznych zabrania pobierania opłat w weekendy, chyba że wprowadzi się Śródmiejską Strefę Płatnego Parkowania. Czyli coś, gdzie opłaty mogą być dużo wyższe i pobieranie 24 godziny na dobę.

Po podwyżkach, białostoccy kierowcy zapłacą 4,40 zł za pierwszą godzinę parkowania w strefie A, za drugą 5,20, za trzecią 6,20 zł. Parkowanie w strefie B za pierwszą godzinę kosztować będzie 2,8 zł, potem 3,20 zł, a następnie 3,60 zł.

Partnerzy portalu:

Nareszcie Białystok ma nie tylko przepiękny, zabytkowy, całkowicie odnowiony dworzec, ale jest on połączony z nowoczesnością. Można na nim zejść (lub zjechać) do podziemi, by ruszyć tunelem prosto na zadaszone perony. To także nowość, bo wcześniej nigdy dachu na peronach nie było. Tunel też zastąpił stare metalowe kładki, do których prowadziły schody, których bało się każde dziecko. Teraz nowoczesny i zabytkowy jednocześnie obiekt prezentuje się naprawdę przepięknie!

Chociaż nie ma już remontu, to należy się upewnić, z którego perony odjeżdża dany pociąg. Bo kolejarze pracują jeszcze nad rozbudową systemu zarządzania ruchem, toteż może się zdarzyć tak, że pociąg, który zawsze zatrzymuje się na przykład przy peronie numer 3, tym razem odejdzie na przykład z peronu numer 1. Prace remontowe trwają jeszcze na dworcu w Łapach.

A to wszystko  ramach inwestycji Rail Baltica, która docelowo ma połączyć Litwę, Łotwę i Estonię (a w przyszłości też Helsinki) z Warszawą. Po Polskiej stronie odcinek Warszawa – Białystok jest już prawie gotowy. Pociąg pomiędzy tymi miastami, który nie zatrzymuje się na stacjach pośrednich, jedzie 160 km/h i kończy podróż po 90 minutach. Jeżeli jednak traficie na pociąg, który zatrzymuje się we wszystkich większych miejscowościach po drodze, to podróż potrwa 20 minut dłużej.

Partnerzy portalu:

Ogród Branickich w Białymstoku to prawdziwa perełka wśród historycznych założeń ogrodowych w Polsce, często określana mianem „Wersalu”. Położony w centrum miasta, tuż przy imponującym Pałacu Branickich, ogród na jego terenie od wieków przyciąga uwagę swoim francuskim stylem, który nadaje Białemustokowi wyjątkowy charakter. Historia tego miejsca splata się z losami Jana Klemensa Branickiego, magnata i hetmana wielkiego koronnego, który w XVIII wieku przekształcił pałac z zamku obronnego i jego otoczenie w jedną z najwspanialszych rezydencji w Europie Środkowej.

Branicki, zainspirowany wizytami w największych europejskich rezydencjach, postanowił stworzyć w Białymstoku własną, imponującą rezydencję, otoczoną ogrodem w stylu francuskim. Ogród ten został zaprojektowany na wzór pałacowych ogrodów Wersalu, będących symbolem barokowego przepychu i porządku. Charakterystyczne dla tego stylu są symetryczne układy alejek, starannie przycięte żywopłoty, eleganckie fontanny oraz partery bukszpanowe, tworzące geometryczne wzory. To wszystko miało podkreślić nie tylko estetykę, ale także prestiż Branickiego, który chciał, aby jego rezydencja stała się centrum kulturalnym i politycznym Rzeczypospolitej.

W oryginale ogród był dwa razy dłuższy niż obecnie. Znajdowały się tam liczne rzeźby oraz elementy architektoniczne, które wzbogacały jego przestrzeń. Sztukaterie, fontanny oraz ukwiecone rabaty kwiatowe wspaniale komponowały się z pałacem, tworząc harmonijną całość, gdzie natura i sztuka przenikały się wzajemnie. Branicki, będący nie tylko politykiem, ale także mecenasem sztuki, przy pomocny swojej żony Izabeli dbał o to, by ogród tętnił życiem – odbywały się tu koncerty, przyjęcia i spotkania towarzyskie. Był to symbol świetności arystokracji. A Białystok był jedną z europejskich, elitarnych stolic kultury.

Na przestrzeni lat, ogród podlegał licznym zmianom i rekonstrukcjom. W XIX wieku, po śmierci Izabeli Branickiej, miasto było pod rosyjskim zaborem, zaś pałac przekształcono w Instytut Panien Szlacheckich – dla rosyjskich nastolatek. Rezydencja straciła na znaczeniu, a sam ogród uległ częściowemu zaniedbaniu. Dopiero w XX wieku, szczególnie po II wojnie światowej, podjęto intensywne prace rekonstrukcyjne mające na celu przywrócenie ogrodowi jego dawnej świetności. Współcześnie Ogród Branickich jest jednym z najlepiej zachowanych ogrodów barokowych w Polsce, otwartym dla zwiedzających i mieszkańców Białegostoku, którzy mogą spacerować po jego alejkach, podziwiać starannie utrzymane rośliny oraz odpoczywać w cieniu majestatycznych drzew.

Partnerzy portalu:

Puszcza Knyszyńska, leżąca w sercu Podlasia, jest jednym z najbardziej niezwykłych miejsc na mapie Polski. Skrywa w sobie bogactwo przyrodnicze, które zaskakuje każdego, kto zdecyduje się ją odwiedzić. W sercu tego dzikiego terenu płynie rzeka Sokołda, która dodaje regionowi uroku i stanowi naturalny przewodnik po jego najbardziej urokliwych zakątkach. Możecie odkryć ją na przykład kajakiem. Wędrując po Puszczy Knyszyńskiej, możemy natknąć się na różnorodne trasy, które przeznaczone są zarówno dla doświadczonych turystów, jak i dla rodzin z dziećmi, czy osób starszych. Możecie odkrywać szlaki wędrując terenami górzystym mijając kolejne rezerwaty przyrody, możecie cały dzień spędzić idąc tylko lasem, a możecie zdobyć też najwyższy szczyt Białostocczyzny – czyli Górę św. Anny.

Puszcza Knyszyńska to także dobre miejsce na rowerową eskapadę. Możemy przejechać z Czarnej Białostockiej do Supraśla, dalej do Kołodna i Królowego Mostu, a następnie fantastyczną trasą z Downiewa do Sofipola, by przez Radule dotrzeć nad fantastyczne Wyżary i Sianożątka. Wszystkie te miejsca mają w sobie tyle magii i uroku, że będziecie w nieustannym zachwycie. Ciągle przed Wami będzie dylemat – jechać rowerem czy robić pamiątkowe zdjęcia.

Co ciekawe, możecie jechać dalej na Jeleni Most i Kopną Górę. Wtedy zatoczycie ogromne leśne koło. A po drodze poznacie całe bogactwo Puszczy Knyszyńskiej w postaci różnorodnej przyrody. Każde z tych miejsc zaoferuje coś unikalnego, od niesamowitych widoków, przez spotkania z dzikimi zwierzętami, po lekcje historii i ekologii. Odkrywanie Podlasia przez las to nie tylko przyjemność, ale też edukacja. Las, to żywy organizm, którego każda część ma swoje znaczenie i wpływa na całość ekosystemu. Odwiedzając ją, stajemy się częścią tej niesamowitej opowieści, która trwa od wieków.

Partnerzy portalu: